Uzyskanie pozytywnychektów w pracy dydaktycznej

„Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej

lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie pracy własnej i podniesienie jakości pracy szkoły”

Opis i analiza

  1. Organizowanie spotkań opłatkowych i przedstawień jasełkowych

Opis realizacji przedsięwzięcia

Jako absolwentka i nauczycielka Szkoły Podstawowej w Małachowie znam jej cele, zadania oraz oczekiwania uczniów i rodziców. Dziedzictwo kultury i kultywowanie tradycji to ponadczasowe przesłanie szkoły. Przedstawienia jasełkowe odgrywane są w naszej szkole przez kolejne pokolenia uczniów począwszy od 1932 roku.

Jako uczennica byłam dumna biorąc udział w jasełkach. Zaczynając więc pracę w szkole

w Małachowie postanowiłam te tradycje kultywować. Czułam się odpowiedzialna za przekazanie tradycji ludowych młodemu pokoleniu, wzrastającym w środowisku wiejskim,

w którym te tradycję są dumą i dorobkiem lokalnym wielu pokoleń.

W związku z tym podjęłam próby przygotowania szkolnych jasełek.

Początki mojej działalności sięgają roku 2001. W realizację tego przedsięwzięcia początkowo zaangażowałam uczniów klas młodszych, których byłam wychowawcą. Zainteresowanie jasełkami było bardzo duże. Uczniów nie zrażały wielogodzinne próby trwające od października do lutego po zajęciach lekcyjnych. Już w kolejnych latach włączyłam do udziału uczniów klas starszych. Gdy grupa aktorów przekroczyła 40 osób zaczęłam obawiać się, czy sprostam temu zadaniu. Zachęciłam więc do udziału koleżankę Panią Aurelię Stempniak nauczycielkę języka polskiego. Najczęściej scenariusze były układane przez nas samodzielnie, dostosowałyśmy je zawsze do potrzeb i możliwości grupy wiekowej. Co roku organizowałyśmy „spotkanie przy opłatku” dla wszystkich mieszkańców Małachowa i Księginek, podczas którego wystawiane były jasełka.

Widząc duże zainteresowanie tym przedsięwzięciem postanowiliśmy w kolejnych latach wystawić jasełka na zewnątrz. Najpierw odegraliśmy jasełka przed całą społecznością szkolną i rodzicami, następnie prezentowałyśmy wyniki naszej pracy w kościołach w Kunowie, Dolsku, Błażejewie, Strzelcach Wielkich. Odwiedziliśmy domy opieki społecznej Śremie, kaplicę i szpital w Marysinie, Szkołę Specjalną na Brzeziu, występy dla emerytów

w Dolsku i Masłowie. Zaprezentowaliśmy się również w 2005 roku podczas przeglądu jasełkowego w Środzie Wlkp. Mogliśmy porównać naszą pracę i wyniki z osiągnięciami innych. Było to dla nas duże doświadczenie uczące samokrytycyzmu, wytrwałości

w dążeniu do celu, dostrzegania własnych braków ale i umiejętności doceniania innych osób należących do naszej konkurencji. Otrzymaliśmy wyróżnienie i zaproszenie na występy w Gdańsku. Z przyczyn finansowych nie udało nam się zorganizować tego wyjazdu.

Co roku stwarzaliśmy szanse wykazania się uczniom zdolnym i tym sprawiającym problemy wychowawcze.

Z czasem przybywało nam pomysłów na sposób aranżacji występów jasełkowych.

W scenariusz tradycyjnych przedstawień wplataliśmy sceny z otaczającej nas rzeczywistości, zastępowaliśmy występy aktorów kukiełkami, zapraszaliśmy do udziału absolwentów szkoły grających na różnych instrumentach.

Cyklicznie odgrywane przedstawienia jasełkowe weszły na stałe do kalendarza imprez szkolnych i parafialnych. Dzieci wraz z rodzicami aktywnie uczestniczą w przygotowywaniu dekoracji do „Jasełek” oraz strojów dla wszystkich postaci. Każde dziecko bierze czynny udział w przedstawieniu, każde ma do odegrania rolę, zgodnie z wyrażoną ochotą oraz predyspozycjami indywidualnymi.

Zauważyłam, że zaangażowanie uczniów, rodziców oraz samo uczestnictwo

w przedstawieniach bożonarodzeniowych po dziś dzień jest wielkim zaszczytem dla wszystkich biorących udział w tym przedsięwzięciu.

Podejmując się tej pracy postawiłam sobie za cel:

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Do pozytywnych efektów w pracy dydaktyczno – wychowawczej mogę zaliczyć przede wszystkim to, że udało mi się zaangażować liczną grupę uczniów w różnym wieku do działania na rzecz samorozwoju i społeczności lokalnej. Nauczyłam ich szanować innych, zauważać ich potrzeby, dbać o swoje korzenie i kultywować tradycje ludowe.

Zadbałam o rozwój osobowości nie tylko uczniów zdolnych, ale i również tych, którzy sprawiali kłopoty wychowawcze. Powierzenie im odpowiedzialnych funkcji sprawiło, że poczuli się docenieni, uwierzyli w siebie i swoje możliwości, stali się bardziej kreatywni, samodzielni, nauczyli się pracy w grupie. Niektórzy zmienili swoje negatywne zachowania. Sprowokowało ich do refleksji nad swoim zachowaniem i uświadomiło, dlaczego warto się zmienić.

Ponadto udział w tym przedsięwzięciu nauczył ich samokrytycyzmu, wytrwałości w dążeniu do celu. Zaczęli dostrzegać swoje mocne i słabe strony, mobilizowało ich to do pracy nad sobą, zaczęli ćwiczyć dykcję, głośne wypowiadanie tekstów i ruch sceniczny.

Pozyskiwane podczas występów fundusze pozwoliły na organizację wycieczek, w których mogli uczestniczyć uczniowie z ubogich rodzin. Dzięki licznym wyjazdom dzieci poznały nowych, ciekawych ludzi, najbliższą okolicę, dostrzegli wartość historyczną i walory krajoznawcze swojego regionu.

Uroczystości i wyjazdy jasełkowe pozwoliły nauczycielom na lepsze poznanie swoich wychowanków i rodziców. Zauważyłam, że rodzice coraz chętniej biorą udział w tym przedsięwzięciu. Z radością pomagają w przygotowaniach dekoracji, strojów, biorą udział

w wyjazdach, podczas których z dumą przyglądają się swoim dzieciom. Moja działalność zwiększyła udział rodziców w życiu szkoły, śmielej zaczęli włączać się w proces dydaktyczno- wychowawczy, poczuli się mocniej związani ze szkołą, do której uczęszczają ich dzieci.

Jako nauczyciel zaczęłam postrzegać uczniów jako indywidualność, przekonałam się, że każdy stworzony jest do pełnienia innej roli, w zależności od swojego temperamentu, indywidualnych uzdolnień i predyspozycji. Dzięki temu udało mi się odkryć nowe talenty aktorskie. Docenili mnie przełożeni i rodzice co znacznie wpłynęło na podwyższenie mojej samooceny.

Sprawdziłam się jako organizator i nauczyciel, nawiązałam nowe kontakty, miałam okazję wymienić się doświadczeniami. Realizacja tego zadania reklamowała umiejętności

i zdolności naszych uczniów, pozwoliła promować naszą szkołę w środowisku lokalnym.

2. Organizowanie gwiazdkowych spotkań uczniów przy choince

Opis realizacji przedsięwzięcia

Grudzień to miesiąc, w którym treści nauczania skupione są wokół tradycji związanych z Bożym Narodzeniem: ubieraniem choinki, śpiewaniem kolęd, kolędowaniem

i obdarowywaniem się prezentami. Jako nauczyciel doskonale wiem, że najbardziej efektywnie nauczanie powiązane jest z działaniem, przeżywaniem, dostarczaniem doświadczeń.

Właśnie dlatego wpadłam na pomysł organizowania spotkań przy choince. Od trzech lat wspólnie z innymi wychowawcami organizujemy dla uczniów klas I-VI uroczystość, która poświęcona jest tradycjom świąt Bożego Narodzenia w kulturze polskiej i europejskiej. Każde takie spotkanie kończy się najbardziej przez wszystkie dzieci uwielbianym momentem- odwiedzinami Gwiazdora i rozdawaniem upominków.

Celem tego działania jest:

Poprzez realizację tego zadania chciałam przede wszystkim sprowokować uczniów do szukania pomysłów na dobrą zabawę i ciekawy sposób spędzania czasu w towarzystwie szkolnych kolegów i koleżanek. Pomysł zyskał aprobatę uczniów, nauczycieli i rodziców, którzy chętnie włączali się w jego realizację. Przekonałam się, że dzieci są wielką skarbnicą pomysłów. Z pomocą Samorządu Uczniowskiego i Rady Rodziców przygotowaliśmy „Gwiazdorskie popisy młodych talentów”, Gwiazdkowa podróż po Europie” i „Mikołajki”. Uczniowie bardzo angażowali się w przygotowywanie programów artystycznych, wykonywanie dekoracji, z zaciekawieniem opowiadali o przebiegu Bożego Narodzenia

w różnych regionach Polski oraz w innych krajach europejskich.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Do pozytywnych efektów w pracy dydaktyczno- wychowawczej mogę zaliczyć przede wszystkim fakt, że udało mi się włączyć do przygotowań i występów wszystkie dzieci, a w szczególności dzieci nieśmiałe. Czując się gospodarzami imprezy starały się godnie prezentować klasę i szkołę przed honorowym gościem. Pozwoliło to im nabyć wiary we własne możliwości, przekonać się o swojej wartości.

Wielu uczniów sięgnęło do Internetu i odwiedziło bibliotekę wyszukując informacji na

Uczniowie zgromadzili dużą wiedzę na temat Bożego Narodzenia, którą wykazali się w licznych konkursach.

Ponadto dla uczniów była to okazja rozwinięcia zainteresowań artystycznych, wykazania się pomysłowością i kreatywnością, integracji zespołów klasowych a także dostarczanie uczniom niespodziewanych przyjemności, radosnych wrażeń.

Rodzice mieli okazję aktywnie włączyć się w organizację procesu dydaktyczno- wychowawczego swoich dzieci. Spotkanie było okazją do zaprezentowania zdobytej przez nich wiedzy i umiejętności.

Jako nauczyciel zdobyłam kolejne doświadczenie w organizowaniu dużego przedsięwzięcia, wymieniłam się doświadczeniami z innymi nauczycielami pracującymi

w szkole. Poznałam obsługę programu Windows Movie Maker, dzięki któremu wykonałam film z przebiegu „Gwiazdorskich popisów młodych talentów” i przekazałam go do biblioteki szkolnej.

  1. Współpraca z rodzicami podczas organizowania imprez

integrujących społeczność szkolną

Jako nauczyciel i wychowawca uważam, że zaktywizowanie rodziców, włączenie ich w życie klasy, szkoły jest jednym z podstawowych zadań systemu edukacji. Jest najbardziej istotnym źródłem sukcesów szkoły. Traktowanie rodziców jedynie jako odbiorców informacji o postępach uczniów nie satysfakcjonuje już nikogo i nie pomaga w pracy wychowawczej.

W związku z tym podjęłam działania, których głównym celem było zachęcanie rodziców do współpracy ze szkołą oraz przekonanie ich, że są prawdziwymi partnerami nauczyciela w procesie edukacyjnym i wychowawczym.

Integracja szkoły i środowiska domowego oparta jest na obustronnej korzyści. Rodzice uczestniczą w procesie edukacyjno- wychowawczym swoich dzieci, nauczyciel poznaje rodzinę uczniów. Dlatego dołożyłam wszelkich starań by przyczynić się do integracji tych środowisk.

Opis realizacji przedsięwzięcia

Pomysł zorganizowania Dnia pieczonej pyry zrodził się podczas wrześniowego zebrania z rodzicami, podczas którego uznaliśmy, że dzieci powinny znać region, w którym się urodziły, tradycyjne potrawy oraz gwarę. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu rodziców festyn mógł odbyć się już 2 października 2009 roku. Okazał bardzo trafnym działaniem dydaktyczno- wychowawczym, dlatego powtórzony został

24 września 2010 roku.

W związku z realizacją tego działania zorganizowałam zebranie Rady Rodziców oraz grona pedagogicznego. Mój pomysł spotkał się z pełną aprobatą obu stron. Wszyscy zgodnie zaoferowali swoją pomoc i podzielili obowiązki miedzy siebie. Rodzice przygotowali na boisku szkolnym stoiska z poznańskimi potrawami: pyry z gzikiem, pyry z ogniska z solą, plyndze oraz szneki z glancem. Degustacja tych potraw wszystkim sprawiła wiele satysfakcji. Zdarzyli się i tacy uczniowie, którzy po raz pierwszy kosztowali wielkopolskich dań.

Z równie wielkim entuzjazmem do realizacji zadań przystąpili nauczyciele. Efekty były zaskakujące. Uczniowie odtworzyli scenę pojawienia się ziemniaków w Europie

i później w Polsce, przedstawili różne gatunki ziemniaków i ich nazwy regionalne,

a najmłodsi urządzili wystawę „Cudaków- ziemniaków”.

Organizując Dzień Pieczonej Pyry założyłam sobie następujące cele:

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Organizacja Dnia Pieczonej Pyrki okazała się sukcesem.

Wielu uczestników po raz pierwszy słyszało, używało gwary poznańskiej i sięgnęło po twórczość w ludowym języku.

Na podstawie przeprowadzonego konkursu mogę stwierdzić, że uczniowie zdobyli wiedzę teoretyczną o regionie, zaczęli posługiwać się gwarą poznańską i docenili walory smakowe regionalnej kuchni.

Powyższe działania sprawiły, że uczniowie rozwinęli swoje zainteresowania twórczością, kulturą i tradycjami wielkopolskimi, mieli możliwość uczestniczenia w życiu kulturalnym swojej wsi. Udział w występach mobilizował uczniów do inwencji twórczej, wpływał na bogacenie dziecięcych przeżyć estetycznych, poznawczych, wyzwalał pozytywne emocje związane z występem przed publicznością, promował szkołę.

Dla wszystkich nauczycieli była to okazja do poznania możliwości uczniów, ich sytuacji rodzinnej, do podzielenia się wiedzą i doświadczeniem, doskonaleniem metod i form pracy z uczniem, zdobycie doświadczeń w organizowaniu dużego przedsięwzięcia a przede wszystkim satysfakcja z poprawy relacji rodzinnych

i wpływu szkoły na propagowanie spędzania wolnego czasu w rodzinnym gronie.

Kolejną imprezą zorganizowaną przy dużym udziale rodziców był festyn pod hasłem „Mamy zdrowe mamy” zorganizowany 29 czerwca 2011 roku. Była to impreza plenerowa z okazji Dnia Matki, Dnia Dziecka i Dnia Ojca. Zadaniem rodziców było nie tylko uczestniczyć w przedsięwzięciu, ale przede wszystkim wziąć w niej czynny udział, swoją postawą dać przykład do naśladowania.

Głównym celem była promocja zdrowego stylu życia oraz zapobieganie chorobom cywilizacyjnym.

Cele szczegółowe to:

Opis realizacji przedsięwzięcia

Bezpośrednią przyczyną konieczności podjęcia działania było:

Chodziło głównie o edukację dzieci i ich rodziców w zakresie umiejętności rozpoznawania i zapobiegania cukrzycy i nadwadze. Wszyscy uczestnicy wzięli udział w rajdzie pieszym pokonując trasę ok. 2 km .Rajd odbył się w 3 kategoriach: rodziny z małymi dziećmi, dzieci szkolne i dorośli. Na trasie rajdu rolę zachęcająca odgrywały „bajkowe spotkania”. Do udziału w festynie zaprosiłam również pracowników służby zdrowia, którzy rozdawali ulotki, udzielali wyjaśnień i dokonywali pomiaru cukru we krwi i ciśnienia. Na mecie dzieci wzięły udział w różnych konkursach sportowych i zabawach przy muzyce. Festyn umilił koncert życzeń dla rodziców w wykonaniu uczniów naszej szkoły.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Realizacja podjętych przez mnie działań przyniosła oczekiwane efekty.

O powodzeniu imprezy świadczy wysoka frekwencja rodziców i dzieci, którzy dostrzegli narastające problemy zdrowotne społeczeństwa, wykazali się zrozumieniem potrzeby podjęcia aktywności ruchowej i szukania środków zaradczych. Festyn potraktowali jako kurs przygotowujący ich do rozsądnego zagospodarowania wolnego czasu rodzinie

i wprowadzenia radykalnych zmian w domowych jadłospisach. Rodzice z zaangażowaniem uczestniczyli w przygotowaniu i realizacji działania. W efekcie rodzice zyskali wiedzę na temat przyczyn chorób cywilizacyjnych i sposobów zapobiegania, jak dobrze dzieci przygotować do prowadzenia zdrowego stylu życia, znaleźli odpowiedzi na nurtujące ich pytania, otrzymali wskazówki do dalszych działań, wymienili swoje doświadczenia z innymi rodzicami. Na podstawie przeprowadzonych konkursów mogę stwierdzić, że rodzice zdobyli dużą wiedzę na zapobiegania rozpoznawania i leczenia chorób cywilizacyjnych. Z rozmów z pracownikami służby zdrowia dowiedziałam się, że matki zadawały mnóstwo szczegółowych pytań, chętnie zabierały ulotki informacyjne. Świadczy to o dużym zainteresowaniu problemem.

Rodzinne spotkanie pozwoliło dzieciom zdobyć cenne umiejętności w zakresie współdziałania z rodzicami i nauczycielami. Rozwinęły umiejętności przydatne w życiu: podejmowanie działań w kierunku dbania i poprawy swojego zdrowia i samopoczucia, radzenia sobie w sytuacjach trudnych, rozsądnego reagowania na nowe sytuacje i zadania, odgrywanie różnych ról społecznych i branie odpowiedzialności za swoje postępowanie.

Dla nauczycieli festyn był okazją do poszerzenia wiedzy i wymiany doświadczeń z innymi nauczycielami i rodzicami. Mieli okazję poznać środowisko rodzinne uczniów, zdobyć sprzymierzeńców we wspólnych działaniach dydaktyczno- wychowawczych.

Impreza plenerowa okazała się promocją szkoły w środowisku lokalnym, postrzegania jej jako placówki prowadzącej profilaktyczne działania w trosce o zdrowie swoich wychowanków. Zależało nam przede wszystkim na ukazaniu roli szkoły w edukacji nie tylko dzieci, ale również dorosłych.

Efektem podjętych działań było:

Dokonując analizy przedsięwzięć mających na celu integrację rodziców ze szkołą stwierdziłam, iż poprzez realizację w/w zadań zostały spełnione warunki aktywnej współpracy rodziców ze szkołą czyli:

4. Pozyskiwanie środków finansowych na poprawę bazy szkoły

Opis realizacji przedsięwzięcia

Sytuacja w zakresie finansowania potrzebnych pomocy dydaktycznych w szkole od wielu lat jest bardzo trudna. Z tego powodu postanowiłam spróbować zdobyć środki potrzebne do realizacji programu dydaktyczno- wychowawczego.

Celem podjętych działań było:

i zarządzaniu, pomoc w szukaniu środków na realizację zadań szkoły

w środowisku

Jednym ze sposobów na pozyskiwanie funduszy na cele szkolne była organizacja zabaw szkolnych. Byłam inicjatorką i głównym realizatorem tego działania. Od 2004 roku udało mi się zorganizować 6 zabaw tanecznych i zebrać

12. 480 zł. Za zdobyte fundusze zostały zakupione dla szkoły 2 komputery, które doposażyły szkolną pracownię komputerową, aparat cyfrowy, drabinki do sali gimnastycznej oraz wykonane meble w jednej z klas szkolnych.

Organizując wycieczki do kina dzięki przychylności kierownika regionalnego Cinema City Pana Tomasza Postka uzyskałam dodatkowe darmowe bilety na seans filmowy dla dzieci z rodzin wielodzietnych. Pomogło to podjąć rodzicom decyzję

o udziale dzieci w wycieczce.

Udałam się również z prośbą o pomoc do różnych organizacji, osób, podmiotów gospodarczych. Lokalnie działające zakłady pracy wspierały naszą działalność sponsorując nagrody rzeczowe dla uczestników konkursów, a okoliczne sklepy udzielały korzystnych rabatów na ich zakup.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Do pozytywnych efektów w pracy dydaktyczno- wychowawczej mogę zaliczyć to, że wraz ze wzrostem atrakcyjności nagród wzrosła również liczba uczniów biorących udział w konkursach, motywacja do nauki i polepszyły się wyniki nauczania.

Dzięki doposażeniu pracowni komputerowej, każdy uczeń miał swoje stanowisko pracy. Nauczyciele mogli więc sprawniej realizować treści wynikające z programu dydaktycznego, wykorzystywali komputery do codziennej pracy z uczniami i podczas zajęć wyrównywania wiedzy. Powstało także kółko informatyczne, które zajmowało się redagowaniem gazetki szkolnej. Dzięki uzyskaniu dodatkowych środków i możliwości większa liczba uczniów zaczęła wyjeżdżać na wycieczki.

Włączenie rodziców uczniów do życia szkolnego poprzez podejmowanie wspólnych decyzji związanych z finansami szkoły wpłynęło na polepszenie stosunków na płaszczyźnie szkoła- dom, wielu rodziców zmieniło swoje stereotypowe i negatywne nastawienie do szkoły, zaangażowało się w pracę na rzecz naszej placówki.

Pozyskanie sponsorów dla szkoły umożliwia bezpłatne poszerzenie bazy dydaktycznej. Pozyskane nagrody na konkurs podnoszą rangę konkursu. Szkoła zyskuje opinię dbającej o dobro swoich podopiecznych.

5. Organizowanie wycieczek- ciekawe lekcje w terenie

Opis realizacji przedsięwzięcia

Nauczanie zintegrowane jest takim przedmiotem nauczania, w których występują szerokie możliwości korelacji treści nauczania. Na podstawie zdobytych doświadczeń uważam, że jedną z bardziej efektywnych i w pewien sposób naturalnych metod jest zaangażowanie dzieci do udziału w zajęciach o charakterze turystycznym. Starałam się często organizować różne wycieczki i prowadzić lekcje w ciekawych miejscach.

Zdecydowałam się na realizację powyższego przedsięwzięcia, ponieważ zajęcia

w terenie, wycieczki krajoznawcze, nawet te po najbliższej okolicy mają duże walory poznawcze, przy czym wiedza nie jest - tak jak w szkole - przypisana do jednego przedmiotu nauczania i jego domeny. Poza tym, atrakcyjna forma zajęć połączona z ruchem i aktywnym wypoczynkiem sprawia, że dzieci zazwyczaj chętnie w nich uczestniczą i nie traktują nauki jak zła koniecznego.

Każda mała ojczyzna ma swoją bogatą historię, wielkich ludzi, kulturę i warte poznania środowisko przyrodnicze. Prowadząc zajęcia starałam się te elementy łączyć, aby zajęcia były ciekawe, a jednocześnie w możliwie dużym stopniu pełniły funkcje poznawcze kształcące i wychowawcze.

5.1. Zajęcia sprawnościowe w Brzedni

Opis realizacji przedsięwzięcia

W myśl powiedzenia „Podróże kształcą” organizując wycieczkę zawsze dokładnie analizuję zadania i cele jakie ma spełnić.

Wycieczka do Brzedni zorganizowana 2 czerwca 2008 roku miała na celu:

Przebywając na terenie ośrodka w Brzedni, który położony jest w samym sercu lasu uczniowie przekonali się, że są integralną częścią przyrody, dlatego powinni dbać o nią

i przestrzegać jej zasad.

Pobyt w ośrodku oparty był na idei surwiwalu czyli zajęć sprawnościowych organizowanych w terenie. Zarówno zajęcia jak i miejsce pobytu dały wiele możliwości do poznania siebie nawzajem jak i swoich mocnych i słabych stron. Każdy mógł sprawdzić siłę fizyczną i charakteru, swoje umiejętności przetrwania i poruszania się w terenie.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Uczniom bardzo spodobała się wycieczka, dlatego została powtórzona

1 czerwca 2009 roku. Niewątpliwie miała korzystny wpływ na zdrowie uczniów, ponieważ skłoniła ich do wysiłku fizycznego oraz dbałości o własny rozwój fizyczny

i higienę. Wycieczka rozwinęła inicjatywę, nauczyła podejmowania decyzji, rozbudziła zainteresowania, pozwoliła patrzeć na zjawiska przyrodnicze z punktu przeżyć bezpośrednich. Uczniowie zrozumieli potrzebę dbałości o las i jego bogactwa, dostrzegli wzajemne zależności i powiązania ze środowiskiem. Nauczyli się wyznaczać kierunki w terenie i z tej wiedzy korzystać. Wycieczka sprzyjała również pogłębieniu wychowania zespołowego.

5. 2. Rajdy rowerowe

Opis realizacji przedsięwzięcia

Okolice Małachowa doskonale się nadają do aktywnego wypoczynku.

W ostatnich latach lokalne władze przygotowały i stale dbają o właściwy stan tras rowerowych, spacerowych wiodących przez malownicze tereny. Wiele tras rowerowych biegnie właśnie przez Małachowo. Nasza wieś to wspaniała baza wypadowa w różne atrakcyjne miejsca okolicy.

Postanowiłam to wykorzystać i zorganizować wycieczki rowerowe. Do tej pory odbyły się trzy rajdy rowerowe: 11 września 2009 i 14 września 2010 roku i 22 maja 2011. Stały się inicjatywą podejmowaną z okazji powitania i pożegnania lata.

Chęć udziału w rajdzie zadeklarowali wszyscy uczniowie począwszy od klas najmłodszych, nawet dzieci z przedszkola. Zaprosiłam do współpracy rodziców, nauczyciela przyrody

i katechetę, ponieważ zaplanowana trasa przebiegała wzdłuż kanału Obrzańskiego, przez Rezerwat w Miranowie, i nad jezioro do Cichowa. Mijaliśmy liczne przydrożne zabytki sakralne i pomniki przyrody. Poprosiłam również o pomoc policjanta, który poinformował uczestników rajdu o zasadach jazdy rowerem w kolumnie i korzystaniu z tras rowerowych. Przypomniał podstawowe znaki drogowe. Każdy z rowerzystów otrzymał element odblaskowy. Ze względu na konieczność udziału rodziców wycieczki organizowane były w godzinach popołudniowych.

Realizacja zadania posłużyła osiągnięciu następujących celów:

Wycieczka ze względu na różny wiek uczestników przerywana była częstymi postojami, które wykorzystywaliśmy na zajęcia w terenie: wyznaczanie kierunków

w lesie, rozpoznawanie ptaków, drzew i warstw lasu, wyjaśnialiśmy pojęcie kanału, śluzy, poruszając się ścieżką edukacyjną w Rezerwacie w Miranowie dokładnie czytaliśmy przydrożne tablice informacyjne przedstawiające unikalne gatunki roślinne.

Wycieczka zawsze kończyła się piknikiem na łące. Tam czekała na nas grochówka, kiełbaski przy ognisku, kompot z domowych owoców oraz słodkie babeczki i eklerki czy wycieczka statkiem po jeziorze. Przeprowadzone liczne konkursy pozwoliły uczniom wykazać się zdobytą wiedzą.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Za swój sukces w pracy dydaktyczno- wychowawczej i opiekuńczej uznaję to, że udało mi się zachęcić do czynnego wypoczynku liczną grupę osób w różnym wieku, a szczególnie wielu rodziców co świadczy o tym, że forma i tematyka wycieczek odpowiadała ich zainteresowaniom. Wycieczka posłużyła również integracji uczniów całej szkoły i przedszkola, rodziców i nauczycieli.

Przede wszystkim miała wartość poznawczą, poznanie ciekawych miejsc naszego regionu zachęciło uczestników do uprawiana turystyki. Otrzymywałam później informacje od dzieci, że kontynuują wyjazdy rowerowe z rodzicami odkrywając nowe, urocze zakątki okolic.

Ja, osobiście miałam możliwość sprawdzić i wykorzystać w praktyce wiedzę z psychologii i pedagogiki. Nauczyłem się cierpliwości i samokontroli. Nabrałam większej śmiałości do prowadzenia rozmów z rodzicami. Poznałem lepiej środowisko, w którym pracuję, ludzi i ich codzienne problemy, które niewątpliwie mają bardzo duży wpływ na zachowywanie się dziecka w szkole. Poszerzyłem swoją wiedzę geograficzną i kulturową.

Uważam, iż w każdej szkole powinno organizować się takie wyjazdy, gdyż pokazanie dzieciom alternatywnych sposobów spędzania wolnego czasu, może przynieść bardzo pozytywne efekty w ich dorosłym życiu - nauczyć samodzielności i odpowiedzialności.

Zauważyłam również, że uczniowie coraz lepiej orientują się w zagadnieniach dotyczących naszego regionu, szczególnie jeżeli chodzi o historię oraz znajomość topografii najbliższej okolicy. Co ważniejsze, wiem od innych nauczycieli, że niejednokrotnie udowadniali, że potrafią tą wiedzę wykorzystać na lekcjach.

Ponadto uczestnicy zajęć czynnie włączali się do udziału w konkursach przedmiotowych oraz o tematyce regionalnej.

Zauważyłem również, że z upływem czasu coraz mniejszy problem stanowiła strona organizacyjna. Dzieci nabierały pozytywnych nawyków związanych z umiejętnością dostosowania swojego zachowania do konkretnej sytuacji, np. podczas zwiedzania obiektów, przejazdu rowerem i zachowania na drodze, czy wypoczynku.

Prowadzenie zajęć o charakterze turystycznym dało mi dużo satysfakcji. Jest to jedna z atrakcyjniejszych form pracy z uczniami, pobudzająca w nich wielostronne zainteresowania i wyzwalająca aktywność własną. Nauka połączona z zabawą i wypoczynkiem była odskocznią od stereotypowych zajęć tak dla dzieci, jak i dla mnie samej. Zauważyłam również, że taka forma zajęć zmienia sztywne relacje, uczeń – nauczyciel. Uważam, że dzięki tym spotkaniom turystyczno – krajoznawczym, zdobyłam wiele pozytywnych doświadczeń, które wykorzystuję w codziennej pracy w szkole.

5.3. Spotkania na terenie ogrodu Państwa Burdajewiczów

Opis realizacji zadania

Na przeprowadzenie lekcji w ciekawym miejscu o tematyce „Od kwiatu do owocu” wpadli sami uczniowie. Zaproponowali podczas lekcji, że znają temat i chętnie podzielą się informacjami z innymi uczniami w klasie. Na dzień 7 maja 2010 roku zaplanowałam więc realizację zadania. W tym celu udaliśmy się do ogrodu państwa Burdajewiczów- rodziców ucznia.

Celem wycieczki było:

Gospodyni odpowiedziała nam na nurtujące nas pytania: Co to jest zapylenie? Jak dochodzi do zapylenia? Skąd się biorą owoce? Co to jest sztuczne zapylenie?

17 czerwca na zaproszenie gospodarzy odwiedziliśmy ponownie ich miejsce pracy. Tym razem widzieliśmy dorodne pomidory i mogliśmy ich skosztować. Ciekawym momentem zajęć okazał się turniej zdobytej wiedzy, podczas którego uczniowie wykazali się zdobytymi wiadomościami i umiejętnościami.

Analiza uzyskanych efektów

Wycieczka ze względu na swoja atrakcyjność pozwoliła zrozumieć uczniom świat przyrody i prawa jakimi się rządzi. Podczas pobytu w szklarni młodzi przyrodnicy wzbogacili wiedzę na temat różnych sposobów zapylania kwiatów. Dowiedzieli się skąd się biorą owoce pomidorów, ogórków czy wiśni, czereśni i porzeczek. Wynieśli również wiedzę na temat długości trwania procesu od zapylenia kwiatu do powstania dojrzałego owocu.

Ja wzbogaciłam się o nowe metody i formy pracy z uczniem, poznałam środowisko domowe ucznia i nawiązałam nowe kontakty.

Szkoła zyskała miano placówki przyjaznej uczniowi i współpracującej w procesie dydaktyczno- wychowawczym z domem rodzinnym wychowanka.

5. 4. Wycieczka do Sądu Rejonowego w Śremie

Opis realizacji zadania

Kolejna lekcja przeprowadzona w terenie odbyła się 27 maja 2009 roku. Tym razem mogli z niej skorzystać wszyscy uczniowie naszej szkoły. Na zaproszenie rodzica jednej

z moich uczennic udaliśmy się na wycieczkę do Sądu Rejonowego w Śremie.

Celem wycieczki było poznanie:

sądowej, zwiedzili budynek Sądu oraz wysłuchali pogadanki kuratora sądowego.

Ze względu na specyfikę miejsca musieliśmy wcześniej przygotować się do tego wyjazdu.

W klasie przeprowadziłam pogadanki na temat sposobu zachowania się w miejscach publicznych, w których należy zachować spokój, wykazać się powagą i rozsądkiem.

Lekcję dotyczącą pracy w sądzie przeprowadziła pani sędzia, która z okazji naszego przyjazdu zarządziła przerwę w rozprawie. Umożliwiła nam zwiedzenie sali rozpraw, przeprowadziła pokazową rozprawę, w której uczestniczyli nasi uczniowie. Uczniowie również dowiedzieli się, jakie miejsca zajmują na sali: sędzia, prokurator, obrońca, oskarżony i protokolant i jakie pełnią obowiązki. Obejrzały togę, biret oraz łańcuch sędziowski. Pracowników sądu zasypali licznymi pytaniami, na które uzyskali wyczerpujące odpowiedzi.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Ze względu na miłą atmosferę uczniowie przyswoili wiele trudnych do zrealizowania w warunkach szkolnych wiadomości. Obecność na sali rozpraw i uczestniczenie w zainscenizowanej rozprawie pozwoliło na wykorzystanie wiedzy w praktyce. Zdobyte w ten sposób doświadczenie może mieć wpływ na wykorzystanie wiedzy w przyszłości.

Wyjazd został opisany w gazecie, co wpłynęło na promocję szkoły w środowisku.

5.5. Wyjazd do stadniny koni

Opis realizacji zadania

14 czerwca 2010 roku skorzystałam z zaproszenia radnego Miasta i Gminy

w Dolsku Pana Krzysztofa Szczepaniaka właściciela stadniny koni na Podrzeczu.

Do udziału w wyjeździe zaprosiłam uczniów i wychowawców klas I- VI.

Celem wycieczki było poznanie:

Właściciel wykazał się wielka gościnnością. Zorganizował dla dzieci przejazd bryczką, koniem, kucykiem i kiełbaskę z grilla. Wielkich wrażeń dostarczyło uczniom spotkanie ze zwierzętami. Dowiedzieli się jak należy opiekować się końmi, czym je karmić, jak zachowywać się w ich towarzystwie. Mogli również doświadczyć czynności wykonywania opieki nad kucykami: czyszczenie, karmienie i wyprowadzanie na wybieg.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Wizyta w stadninie koni zaspokoiła ciekawość poznawczą uczniów. Dzieci wzbogaciły wiedzę na temat życia koni w stadninie. Nauczyły się zachowywać środki ostrożności przebywając w towarzystwie zwierząt, dowiedziały się jakie są konsekwencje niewłaściwego zachowania. To treści, trudne do zrealizowania w klasie szkolnej. Jednocześnie nauczyły się miłości do zwierząt i obowiązku dobrego traktowania

i opiekowania się nimi.

Wizyta w stadninie koni wpłynie w przyszłości na stosunek uczniów do zwierząt

i przyczyni się do zwiększenia troski o własne bezpieczeństwo.

Dla mnie była to lekcja zdobycia praktycznej wiedzy o życiu koni, przekonanie się o korzystnym wpływie zwierząt na zdrowie i wychowanie ludzi.

Za korzystnym wpływem wycieczki przemawiał dodatkowo fakt, że ani szkoła ani rodzice nie ponosili żadnych kosztów uczestnictwa uczniów w wycieczce.

5.6. Wyjazdy do kina

Opis realizacji zadania

Od najmłodszych lat dzieci powinny uczestniczyć w życiu kulturalnym. Zachęcenie uczniów do korzystania z kina, teatru ma wpływ na podejmowane decyzje w przyszłości. Mając to na uwadze co roku organizuję wyjazdy do kina bądź teatru.

Wyjazdy mają na celu:

Wyjazdy te są okazją do sprawdzenia swojej samodzielności i umiejętności zachowania się w miejscach publicznych. Dzięki technologii trójwymiarowej 3D młodzi widzowie mogą uczestniczyć w scenach baśni. Stają się bezpośrednimi świadkami zjawisk zachodzących w trójwymiarowym świecie. To dla nich bardzo ważne przeżycie i nie tylko ze względu na wykorzystanie nowej technologii w prezentacji filmów, ale ze względu na wartości wychowawcze tej baśni. Dla każdego efekty kina są fascynujące i niezwykłe.

Pobyt w teatrze dodatkowo pozwala odczuć atmosferę tego specyficznego miejsca, które zmusza do odpowiednich zachować, wyrażania zachwytu i opinii na temat gry aktorskiej, sposobu doboru odpowiedniej muzyki, wykorzystanego oświetlenia. Zetknięcie z aktorami daje niewyobrażalne doświadczenie na całe życie.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Największym efektem, który udało mi się osiągnąć podczas realizacji tego działania jest fakt, że zachęciłam do uczestnictwa w wyjazdach 100 % uczniów

i zaszczepiłam w nich miłość do kina i teatru. Dzisiaj organizując tego typu wycieczki nie muszę nikogo zachęcać i przedstawiać korzyści płynących z pobytu w konie czy teatrze. Rodziców jedynie ogranicza strona finansowa wyjazdu. Z moich obserwacji jednak wynika, że rodzice wcześniej poinformowani o planie pracy klasy dokładają wszelkich starań, by dziecko mogło uczestniczyć w wycieczce. Przekonanie rodziców o wartości uczestnictwa w życiu kulturalnym ich dzieci uważam również za swój sukces.

5.7. Wycieczki do Teatru Muzycznego

Teatr w życiu dziecka jest równie ważnym czynnikiem rozwojowym, jak

zabawa i lektura. W teatrze uaktywnia się fantazja dziecka. Teatr daje ujście

dziecięcym marzeniom, zainteresowaniom, a jednocześnie kształci i poszerza

wiedzę. Może być zabawą, przyjemnością, może być również pomysłem na

spędzenie czasu wolnego.

Podczas wspólnych rozmów uczniowie przyznali, że wolny czas spędzają najchętniej przed telewizorem i komputerem. Tylko niektórzy wyjeżdżają do kina, natomiast z ofert teatralnych nie korzysta nikt. Większość uczniów zadowala się tym, co proponują masowe środki przekazu, w tym Internet. Decydując się na zorganizowanie wycieczki do teatru chcieliśmy ułatwić kontakt z kulturą, zachęcić do uczestnictwa w niej, wskazać, że wolny czas można też wykorzystać w inny sposób. Ponadto zależało nam na tym, aby pokazać uczniom, jak należy zachowywać się w miejscach publicznych.

Opis podjętych działań

W marcu 2007 roku zorganizowałam wyjazd do teatru muzycznego na koncert edukacyjny pt. ”Upiór w orkiestrze”. Spektakl adresowany był zarówno do młodych, jak

i dorosłych widzów. Dlatego uczestniczyli w nim uczniowie klas młodszych i starszych. Podczas pobytu w teatrze uczniowie przekonali się, że nie tylko byli obserwatorami spektaklu, ale zostali wciągnięci w jego przebieg. Bliski kontakt z głównymi bohaterami wywarł na młodych widzach wielkie wrażenie.

W styczniu 2008 roku ponownie odwiedziliśmy Teatr Muzyczny. Tym razem obejrzeliśmy widowisko muzyczne pt.”Królewna Śnieżka”. Uczniowie sztukę oglądali z dużym zainteresowaniem, była wciągająca, nawet dla osób, które znały już jej treść. To była zasługa wspaniałej gry aktorów, których wielki talent dzieci nagrodziły ogromnymi brawami. Nie mniej okazałe były dekoracje i kostiumy. Dzieci zwróciły uwagę na oświetlenie sali, które podczas tego spektaklu stwarzało nastrój grozy i przerażenia.

W kwietniu 2011 roku celem naszej wycieczki był również Teatr Muzyczny w Poznaniu. Obejrzeliśmy wówczas spektakl pt. „………………….”

Celem wycieczek było:

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Realizując to zadanie chcieliśmy zachęcić uczniów do korzystania z ofert teatralnych, zależało nam na kształtowaniu właściwego zachowania w placówkach kulturalnych. Uczniowie mogli porównać dzieło teatralne z literackim, dodatkowo mieli okazję po spektaklu poznać teatr od kulis. Ponadto przedstawienie miało dostarczyło uczniom wrażeń, rozwinęło zmysł krytyczny, pobudziło wyobraźnię. Uczniowie przed wyjazdem do teatru znali treść bajki, mogli więc na bieżąco porównywać oryginał z interpretacją twórców spektaklu. Spektakle, na które pojechaliśmy bardzo podobałysię uczniom. Młodzież z zainteresowaniem śledziła akcję, podziwiała scenografię, kostiumy aktorów. Uczniowie żywo reagowali, po przedstawieniu dzielili się wrażeniami, na lekcjach pisali sprawozdanie z pobytu w teatrze.

Jednym z głównych celów kształcenia i wychowania jest przygotowanie

dzieci do uczestnictwa w życiu kulturalnym. Cel ten został realizowany jest przez

umożliwienie dziecku kontaktu ze sztuką teatralną. Uczniowie zostali przygotowani do odbioru sztuki, po powrocie używali wielu fachowych określeń związanych z teatrem.

Udało nam się również przekonać do realizacji zadań związanych z teatrem rodziców. Chętnie zapisywali swoje dzieci na wycieczki, świadczy o tym stuprocentowy udział uczniów. Edukacja teatralna pomogła uczniom w wyrażaniu własnych uczuć, rozwinęła emocjonalną stronę osobowości, pomogła wyeliminować pewne agresywne i aroganckie zachowania poprzez naśladowanie wzorów osobowych. Dała dobre podstawy do podejmowania działań scenicznych. Odpowiedni ruch sceniczny, operowanie głosem i ukazywanie pozawerbalnych środków ekspresji uczniowie wykorzystali podczas przygotowywania różnych przedstawień szkolnych.

Za największy jednak sukces uznaję przekonanie rodziców o tym, że rola szkoły w rozbudzaniu potrzeb kulturalnych i rozbudzaniu zainteresowań artystycznych uczniów jest ogromna, nie zastąpi jej ani dom rodzinny, ani rówieśnicy. Wierzę, że rozpoczęte przez szkołę działania w tym zakresie będą dzięki rodzicom kontynuowane w przyszłości.

6. Praca przy nowelizacji programu wychowawczego szkoły

Opis realizacji zadania

Praca nauczyciela musi być przemyślana, zaplanowana, zgodna z założeniami

i priorytetami szkoły, wówczas przynosi odpowiednie efekty edukacyjne i wychowawcze.

W roku szkolnym 2009/2010 zostałam powołana do zespołu biorącego udział w tworzeniu programu wychowawczego szkoły.

Zadanie stworzenia programu wychowawczego szkoły wymagało od osób zaangażowanych w jego tworzenie wiele wysiłku. Należało przeprowadzić diagnozę środowiska wychowawczego szkoły, rozpoznać problemy i potrzeby środowiska szkolnego, rodzinnego, oraz na bieżąco śledzić i przeciwdziałać zagrożeniom cywilizacyjnym, ekonomicznym, ekologicznym i społecznym. Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na powodzenie realizacji planu wychowawczego jest integracja szkoły z domem rodzinnym oraz instytucjami wspierającymi proces wychowawczy. Wszystkie trzy podmioty wychowujące powinny współdziałać zapobiegawczo i profilaktycznie. Założeniem programu jest wspomaganie wychowawczej roli rodziny z uwzględnieniem prawa do przekonań religijnych, światopoglądowych oraz wolności sumienia.

Jako członek zespołu i osoba uczestnicząca w działalności wychowawczej szkoły:

Analiza uzyskanych efektów

Moje działania usprawniły pracę szkoły. Ustalenie profilaktyki działań szkoły w kierunku wszechstronnego rozwoju wpłynęło dodatnio na włączenie rodziców w proces wychowawczy szkoły. Ponadto nasza placówka na bieżąco może rozpoznawać problemy

i zagrożenia cywilizacyjne, ekologiczne i społeczne, dostosowuje zadania szkoły do środowiska, a sprawna reakcja wychowawcza na sytuacje zagrażające procesowi wychowania, umożliwia podjęcie przez szkołę środków zaradczych przeciwko różnego rodzaju zagrożeniom.

7. Praca w zespole ewaluacyjnym- mierzenie jakości pracy szkoły.

Opis realizacji zadania

Mierzenie jakości - to procedura, która prowadzi do precyzyjnej diagnozy wszystkich obszarów działania szkoły. Dostarcza informacji, które stanowią podstawę do planowania rozwoju szkoły, placówki . Należy podkreślić, że mierzenie jakości pracy szkoły wpływa na poprawę jakości jej pracy.

W listopadzie 2009 roku w ramach WDN uczestniczyłam w szkoleniu na temat: Mierzenie jakości pracy szkoły. Celem szkolenia było zapoznanie nauczycieli z koniecznością i rodzajami mierzenia jakości pracy szkoły, obszarami podlegającymi mierzeniu oraz z harmonogramem, według którego każda szkoła powinna opracować własny program wewnętrznego mierzenia jakości.

Do realizacji w/w zadań w szkole został powołany zespół do spraw mierzenia jakości pracy, którego zadaniem było opracowanie planu mierzenia jakości pracy szkoły. Jako uczestnik szkolenia zdobyłam wiedzę merytoryczną i w roku szkolnym 2009/2010 oraz 2010/2011 należałam do zespołu ewaluacyjnego badającego obszar „Funkcjonowanie szkoły w środowisku lokalnym” oraz „Efekty działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej szkoły”.

Wspólnie z innymi członkami zespołu ustaliliśmy procedurę organizacji prac badawczych prowadzonych w szkole:

Celem przeprowadzonych w szkole badań było:

stronach szkoły

Analiza uzyskanych efektów

Realizacja zadania w znaczny sposób podniosła efekty pracy szkoły.

Dostrzeżenie słabych stron szkoły pomogło nauczycielom dokonać refleksji na temat własnej pracy, pracy zespołów przedmiotowych i pracy całej szkoły. Ułatwiło podjęcie decyzji o wprowadzeniu zmian w dotychczasowym sposobie nauczania, stosowania metod

i form pracy z uczniami i rodzicami.

Dyrektorowi pozwoliło ustalić kierunek kształcenia kadry nauczycielskiej, co w znaczny sposób wpłynie na podniesienie jakości nauczania i rozwój zawodowy pracowników szkoły.

Przeprowadzenie badań dostarczyło szkole informacji na temat bieżącego stanu rozwoju szkoły, o efektach podejmowanych działań, określiło potrzeby w zakresie rozwoju nauczycieli i szkoły, pozwoliło na przeprowadzenie dialogu wśród nauczycieli na temat własnego rozwoju i rozwoju szkoły, zachęciło nauczycieli do współpracy.

Jednocześnie szkoła zyskała miano placówki wiarygodnej, rzetelnej, która buduje szkołę otwartą na wprowadzanie konstruktywnych zmian w celu wszechstronnego rozwoju swoich wychowanków .

8. Praca w zespole ds. organizacji obchodów 100- lecia

Szkoły Podstawowej w Małachowie

Opis realizacji zadania

W roku 2010 przypadało stulecie Szkoły Podstawowej w Małachowie. Zapoznając się z wieloma publikacjami na temat szkolnictwa na terenie Wielkopolski dotarłam do informacji, że w wieku XIV Małachowo było nazwane wioską szkolną. Miejscowość o tak bogatej historii szkolnictwa zasługuje na upamiętnienie. Dlatego zabiegałam o obchody 100-lecia placówki. Dodatkową motywacją do pracy był fakt, iż sama jestem absolwentką tej szkoły.

Od grudnia 2009 roku byłem członkiem zespołu, którego zadaniem było przygotowanie szkoły do obchodów 100– lecia zaplanowanych na czerwiec 2010 roku.

Było to bardzo duże przedsięwzięcie pod względem organizacyjnym i finansowym.

Mając na uwadze dobro szkoły, wykonywałem powierzone mi zadania z dużym zaangażowaniem.

Moja praca polegała na:

Analiza uzyskanych efektów

Przede wszystkim przeprowadzenie uroczystych obchodów 100-lecia szkoły służyło promocji szkoły w środowisku. Było również doskonałym sprawdzeniem moich umiejętności organizacyjnych i nawiązywania efektywnej współpracy z nauczycielami

i rodzicami.

Dla mnie było to zdobycie dodatkowych umiejętności organizowania spotkań integracyjnych byłych absolwentów z obecnymi uczniami szkoły. Wzbogaciłam swoją wiedzę na temat historii szkolnictwa od początku XIX wieku na terenie wsi. Nawiązałam nowe kontakty oraz poszerzyłam grono znajomych i ludzi znacząco związanych z naszą szkołą.

Podjęte działania przyniosły wymierne rezultaty w postaci pochlebnych opinii władz gminy, przybyłych gości, absolwentów i dyrektora szkoły.

9. Prowadzenie zajęć pozalekcyjnych przygotowujących uczniów

do udziału w konkursach

Opis realizacji zadania

Konkursy są formą współzawodnictwa bardzo lubianą przez dzieci. Udział w konkursach wymaga jednak wieku wcześniejszych przygotowań, rozmów skupiających się wokół zagadnienia „zdrowej” rywalizacji, umiejętności oceny własnej wiedzy i umiejętności, nauki radzenia sobie z porażką. Prezentacja na forum, występy indywidualne są dla dziecka o wiele trudniejsze niż grupowe popisy. Jednak rywalizacja motywuje do działania, mobilizuje i wpływa znacząco na aktywność dzieci. Stają się bardziej otwarte i komunikatywne.

Zajęcia przygotowujące uczniów do konkursów organizowałam po lekcjach z myślą o niektórych uczniach, uwzględniając rozwijanie ich zdolności. Były to działania umożliwiające rozwój ucznia zdolnego. Wyposażając go w większy zakres wiedzy, zgodnie z poziomem rozwoju intelektualnego i indywidualnych uzdolnień, kształtowałam myślenie twórcze i rozwijałam ich oryginalność.

Zajęcia miały na celu:

i ekologicznej

W roku szkolnym 2008/2009, 2009/2010 i 2010/2011 przygotowywałam uczniów

z klasy II i III do:

i międzyszkolnym. Moje wysiłki przyniosły efekty. Uczeń klasy III Mikołaj Burdajewicz zajął 4 miejsce.

Analiza uzyskanych efektów

Za swój sukces w pracy dydaktyczno- wychowawczej uznaję to, że moim uczniom udało mi się zakwalifikować do w/w konkursów. Sam udział w konkursie podniósł ich wiarę w siebie i swoje możliwości. Osiągnięcie sukcesu podczas konkursu utwierdziło ich

w przekonaniu, że ich praca nie poszła na marne, że warto podejmować życiowe wyzwania

i wierzyć, że można osiągnąć sukces.

Z informacji nauczyciela bibliotekarza wiem, że uczniowie częściej przychodzili do biblioteki, sami sięgali po dzieła literatury dziecięcej, analizując je i interpretując. Nauczyło ich to samodzielności. Zwiększenie zainteresowania kulturą żywego słowa, recytacją, ortografią i wiedzą o treści ekologicznej, regionalnej pozwoli im w przyszłości na osiągnięcie lepszych wyników w szkole i uczestnictwo w innych konkursach.

Taka forma zajęć kształtuje wrażliwości uczniów, umiejętność radzenia sobie ze stresem, sukcesem i porażką. Udział w konkursach pobudził uczniów do angażowania się w różne formy aktywności, związane z rozwojem zdolności i prezentacją własnych umiejętności.

Jako nauczyciel poznałam nowe form pracy z uczniem zdolnym, przekonałam się

o ich skuteczności. Zgromadziłam wiele nowych utworów poetyckich, wzbogaciłam warsztat pracy o ciekawe ćwiczenia ortograficzne. Zdobyłam nowe doświadczenia poprzez uczestnictwo uczniów w konkursach. Wymiana doświadczeń z innymi nauczycielami pozwoli mi na doskonalenie pracy własnej. Zajęcia pozalekcyjne pozwoliły mi również lepiej poznać uczniów i ich predyspozycje. Osiągnięcia uczniów w konkursach były również moim sukcesem, sprawiły mi wiele radości i satysfakcji. Pozwoliły mi sprawdzić się w roli nauczyciela i trenera.

Udział w konkursie i odniesione sukcesy promowały szkołę, przyniosły zaszczyt nauczycielowi, rodzicom i dyrektorowi.

10. Opracowanie i przeprowadzenie diagnozy wstępnej klasy pierwszej

Opis realizacji zadania

Dziecko rozpoczynające naukę w szkole powinno osiągnąć pełną dojrzałość szkolną.

Tym pojęciem określa się zarówno dojrzałość fizyczną, intelektualną, społeczną jak

i emocjonalną. Nadrzędnym celem edukacji wczesnoszkolnej jest wspomaganie wszechstronnego rozwoju dziecka.

Kierując się tymi wytycznymi, kiedy objęłam w roku szkolnym 2008/ 2009 wychowawstwo w klasie I postanowiłam przeprowadzić badanie dojrzałości szkolnej uczniów.

Celem niniejszej analizy nie było wartościowanie pracy przedszkola, ale ukazanie szerokiego spektrum czynników warunkujących sukcesy edukacyjne uczniów i dalsze monitorowanie kształcenia ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjny

Samodzielnie opracowując test badania dojrzałości szkolnej użyłam do określenia:

Efekty przeprowadzenia diagnozy:

Przeprowadzając wstępną diagnozę ucznia rozpoczynającego naukę w klasie pierwszej ustaliłam punkt wyjścia do realizacji programu nauczania z uwzględnieniem indywidualnych możliwości i potrzeb każdego ucznia. Przeprowadzanie jej pozwoliło mi szybko rozpoznać grupę dzieci o dużym potencjale intelektualnym oraz dzieci, u których występują zaburzenia lub odchylenia rozwojowe . Pozwoliło to wyrównanie szans edukacyjnych uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych i kwalifikowanie ich do zespołów zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, terapeutycznych oraz logopedycznych.

Kolejnym pozytywnym aspektem wstępnej diagnozy była możliwość zaobserwowania, czy dziecko stara się pokonywać trudności, czy jest chętne do współpracy, czy ma problemy z koncentracją uwagi.

Podjęte na podstawie diagnozy działania pomogą w wyrównaniu braków, złagodzeniu trudności w nauce oraz niwelowaniu zaległości w wiadomościach i umiejętnościach przewidzianych programem nauczania. Dały możliwość indywidualnej pracy z uczniem oraz stymulowały jego rozwój w zakresie zakłóconych funkcji.

11. Przeprowadzenie diagnozy wiadomości i umiejętności uczniów nauczania zintegrowanego na początek i koniec roku szkolnego

Opis realizacji zadania

Przy ocenie pracy szkół zwraca się uwagę na efekty kształcenia. Konieczne staje się monitorowanie efektów kształcenia w zakresie poszczególnych przedmiotów. Szczególnie istotne jest porównywanie osiągnięć uczniów na początku i na końcu roku nauki. Wykorzystanie wyników monitorowania realizacji podstawy programowej może pomóc w podniesieniu efektów kształcenia przedmiotowego. Od września 2009 r. biorę udział w corocznej edycji projektu Dobry Sprawdzian Wiedzy. Są to testy przygotowywane i standaryzowane przez Ośrodek Diagnostyki Edukacyjnej WSIP.

Cele przeprowadzanego diagnozowania:

Wykorzystanie gotowych testów pozwala mi zaoszczędzić mnóstwo czasu. Pobieram standaryzowane teksty umieszczone na stronie internetowej www.wsip.pl.

Na ich podstawie przeprowadzam ocenę poziomu wiedzy uczniów na początku i na końcu roku szkolnego w odniesieniu do wymagań egzaminacyjnych dla danego typu szkoły i osiągnięć planu wynikowego dla danej klasy. Następnie dokonuję oceny prac uczniów zgodnie z zamieszczona na stronie WWW instrukcją. Wprowadzam wyniki do aplikacji ANT i przesyłam je na serwer. Następnie pobieram i drukuję wynik diagnozy (program naprawczy). Jako osoba biorąca udział w projekcie otrzymuję pakiety specjalnie dobranych zadań, które wykorzystuję do rozwijania diagnozowanych umiejętności uczniów.

Takiej diagnozy dokonuję również na koniec roku szkolnego w maju. Druga część diagnozy jest okazją do oceny wzrostu efektów kształcenia po wykorzystaniu wyników pierwszej części diagnozy w całorocznej nauce.

Efekty przeprowadzenia diagnozy

Skorzystanie z diagnoz projektu DSW pomaga mi monitorować osiągnięcia uczniów, obserwować przyrost ich wiedzy i stopień opanowania umiejętności przedmiotowych podstawowych dla danego etapu edukacji, niezbędnych dla dalszego kształcenia i przydatnych w życiu codziennym.

Każdy uczeń (i jego rodzice) otrzymują indywidualną informację o tym, co sprawdzono i jakie wyniki uzyskał uczeń, jaka jest pozycja jego wyników w klasie i w całej populacji uczniów objętych diagnozą. Rzetelna informacja o aktualnym poziomie rozwoju dziecka wskazuje kierunek pracy i pomocy dziecku w domu, informuje ewentualnej konieczności i zasięgnięciu wskazań poradni.
 Każdy nauczyciel otrzymuje zbiorczą informację o tym, co sprawdzono i jakie wyniki uzyskali uczniowie klasy, jaka jest pozycja wyników klasy w całej populacji uczniów objętych diagnozą. Wyniki stanowią punkt wyjścia do aktualizowania i tworzenia planów dydaktycznych. Przeprowadzenie sprawdzianów diagnozujących, pozwoliło mi ocenić poziom wiedzy uczniów i zaplanować dalszą pracę w zakresie tego przedmiotu, a także w zakresie indywidualnych potrzeb i przyczyn trudności każdego ucznia.

Dyrektor szkoły zapoznaje się z informacją o wynikach diagnozy w poszczególnych klasach. Otrzymuje informację o efektach kształcenia w danej klasie. Wyniki posłużą do ewaluacji planów pracy klas i szkoły.

12. Opracowanie i przedstawienie Radzie Pedagogicznej wyników diagnozy klas III Ogólnopolskiego sprawdzianu Trzecioklasisty

Opis realizacji zadania

Poziom wyników kształcenia nauczania początkowego jest kluczowy dla późniejszych sukcesów lub porażek edukacyjnych. Powstanie braków wiedzy i umiejętności na tym etapie okazuje się niezwykle trudne do wyrównania w klasach starszych. Na przykład słaba umiejętność czytania uniemożliwia uzyskanie sukcesów w języku polskim, matematyce, czy historii. Biorąc pod uwagę te fakty, podjęliśmy w szkole decyzję o wprowadzeniu na stałe corocznego testu sprawdzającego umiejętności w klasie III i jego analizy. Takie badanie jest pożyteczne w ocenie przygotowania dzieci do nauki w klasie IV, ale również da nauczycielowi nauczania zintegrowanego wiedzę o umiejętnościach uczniów i efektach jego pracy. W roku szkolnym 2009/2010 po raz drugi w naszej szkole uczniowie III klasy pisali ogólnopolski sprawdzian kompetencji, zorganizowany przez Wydawnictwo Operon.

Celem przeprowadzenia sprawdzianu było:

i wykorzystania wiedzy w praktyce

Egzamin zaprojektowano i przeprowadzono na wzór sprawdzianu organizowanego przez Centralną Komisję Egzaminacyjną. Test został przygotowany w oparciu o obowiązujące podstawy programowe, a skala jego trudności została określona na poziomie zbliżonym do sprawdzianu w klasie VI z uwzględnieniem programu nauczania w klasach I – III. Test obejmował badanie tych samych umiejętności. Zachowano również zbliżoną punktację za opanowanie poszczególnych umiejętności i całości sprawdzianu. Taka konstrukcja testu pozwolia na porównanie wyników obu tych sprawdzianów w przyszłości.

Po sprawdzeniu wg odpowiednich instrukcji testu, wprowadziłam jego wyniki na serwer, uzyskując indywidualną oceną każdego ucznia, całej klasy oraz szkoły. Pisemną dokładną informację o aktualnym poziomie rozwoju otrzymali także rodzice.

Zbiorcze wyniki testu w postaci diagramów wspólnie z nauczycielkami uczącymi w klasie III opracowałyśmy i przeanalizowałyśmy. Na podstawie wyników analiz ułożyłyśmy plan naprawczy. Każdy nauczyciel uzyskane wyniki z analizy uwzględnił w swoich planach pracy.

Wyniki analiz w postaci prezentacji multimedialnej przedstawiłam na Radzie pedagogicznej. Do tego celu posłużył mi program Power Point i projektor.

Efekty prowadzonych działań

Dzięki sprawdzianowi dzieci mogą się przyzwyczajać do takiego sposobu sprawdzania wiedzy. Kiedy testy opracowują nasi nauczyciele, wyniki nie zawsze są obiektywne, bo piszą je dla swoich podopiecznych, z którymi są związani. A test zewnętrzny (sprawdzą go egzaminatorzy z innych szkół) jest bardziej wiarygodny i lepiej sprawdza, na ile dzieci zostały przygotowane do dalszej edukacji, uzyskuje się obiektywne wyniki, które są reprezentatywne dla całej populacji. Takie działanie to wsparcie i pomoc szkole w ocenie wyników i wypracowaniu wniosków do dalszej pracy. Przeprowadzenie analizy wyników przez zespół zewnętrzny dało możliwość standaryzacji zaleceń, porównania osiągnięć i wypracowania wniosków ogólnych dla wszystkich szkół biorących udział w badaniu.

Wykonując prezentację w programie Power Point i projektor dowiodłam, że potrafię wykorzystywać w swojej pracy technologię informacyjną. Działanie pozwoliło mi na dzielenie się wiedzą i swoimi doświadczeniami z innymi nauczycielami, wyniki mojej pracy wykorzystałam w celu poprawienia efektów nauczania.

13. Opracowanie i wdrożenie programu zajęć dydaktycznych –

praca z uczennicą z upośledzeniem intelektualnym w stopniu lekkim

Opis realizacji zadania

Ustawa o systemie oświaty postawiła przed współczesną szkołą wiele zadań. Jednym z nich jest podjęcie problemu integracji uczniów niepełnosprawnych w ramach funkcjonowania szkół masowych. W swojej długoletniej pracy pedagogicznej nie miałam okazji pracować z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Przede mną jako wychowawcą klasy drugiej postawiono trudne zadanie nauczania dziewczynki ze stwierdzonym upośledzeniem w stopniu lekkim.

Na podstawie przeprowadzonych badań psychologicznych i pedagogicznych stwierdzono u Zuzi istotnie niższy niż przeciętny rozwój umysłowy. Poszczególne funkcje intelektualne były rozwinięte nieharmonijnie. Najlepsza (w granicach normy wiekowej) była pamięć wzrokowa bezpośrednia. Obniżone: zdolność klasyfikowania, myślenie przyczynowo-skutkowe na materiale obrazkowym a także zdolność spostrzegania oraz analizowania figury i tła. Na niskim poziomie funkcjonowały: umiejętność werbalizowania sensu słów, rozumienie obowiązujących norm społeczno-moralnych, spostrzegawczość oraz zdolność organizowania danych spostrzeżeniowych. Najsłabszy jest rozwój pojęć liczbowych oraz zasób wiadomości ogólnych. Ponadto stwierdzono nieustaloną lateralizację (oburęczność, prawooczność, obunożność). Dziewczynka łatwo nawiązywała kontakt. Mówiła chętnie i dużo, w mowie występowały liczne agramatyzmy oraz niewłaściwa artykulacja. Zuzia dość pobieżnie orientowała się w swym najbliższym otoczeniu. Opowiadając ilustrację wypowiadała się jednym zdaniem pojedynczym, dostrzegając akcję jednak często źle ją interpretując. Szlaczki litero podobne odwzorowywała wolno, z silnym naciskiem mięśniowym na kredkę, wychodząc poza liniaturę. Badanie percepcji słuchowej wykazało poważne zaburzenia szczególnie w zakresie analizy i syntezy słuchowej. Zuzia sporadycznie wysłuchiwała głoski w nagłosie, dokonuje syntezy jedynie sylabowej, analizy nie dokonuje w ogóle. Rozpoznaje większość liter. Pojęcie liczby ma na poziomie przed operacyjnym.
Wymagało to ode mnie głębokiej wiedzy pedagogicznej z wielu dziedzin, ogromnego zaangażowania oraz wielkiego nakładu pracy .Zdawałam sobie sprawę z tego, iż nauczanie zintegrowane jest etapem edukacji o wyjątkowym znaczeniu dla całej nauki szkolnej uczniów, a szczególnie dla ucznia upośledzonego umysłowo. Efekty osiągnięte przez dzieci w tym okresie życia dają podwaliny w postaci podstawowych umiejętności umożliwiających dalsze zdobywanie wiedzy. Wielkie znaczenie ma również budowanie w tym okresie właściwych postaw będących zaczątkiem wychowawczym do późniejszego kształtowania jednostek efektywnie funkcjonujących we współczesnym świecie. Jeżeli ten pierwszy kontakt z procesem kształcenia jest uwieńczony sukcesem, następne etapy edukacji mają również szanse na jak najlepsze rezultaty. Prawidłowość ta dotyczy w takim samym stopniu uczniów z dysfunkcjami rozwojowymi.

Dlatego podjęłam studia podyplomowe z Oligofrenopedagogiki w Wyższej Szkole Humanistycznej w Lesznie. Nauczyłam się pracować z dziećmi z dysfunkcjami i konstruować indywidualne programy edukacyjne dla dzieci o obniżonej intelektualności, prowadzić zajęcia dostosowane do ich dysfunkcji.
Zebranie wszystkich informacji o Zuzi , uświadomienie problemu pozwoliło mi podjąć odpowiedni plan działania, dostosować program do możliwości i umiejętności dziecka, zastosować odpowiednie metody i formy pracy, skierować dziewczynkę na ćwiczenia logopedyczne. W marcu 2009 roku skontaktowałam się z Poradnia Psychologiczną w Śremie, otrzymałam wiele wskazówek do dalszej pracy. W sierpniu 2009 roku zostało wydane dla uczennicy orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. We wrześniu 2009 roku Zuzi zostały przydzielone 2 godziny rewalidacji, które prowadziłam.

W roku szkolnym 2009/2010 napisałam i wdrożyłam indywidualny program edukacyjny dla uczennicy z upośledzeniem w stopniu lekkim.

Podstawą do opracowania tego programu był :

Program został zatwierdzony przez Radę Pedagogiczną w dniu 17 czerwca 2009 roku i wpisany do szkolnego zestawu programów pod numerem 1/2009. Otrzymał pozytywną opinię nauczycielki mianowanej posiadającej uprawnienia do pracy z uczniami w wieku wczesnoszkolnym i niepełnosprawnością intelektualną

Ogólne cele edukacyjne programu:

i do Ojczyzny

Przyjęłam realizację podstawy programowej z proponowaną modyfikacją:

W poszukiwaniu najlepszych dróg osiągnięcia zamierzonych celów pamiętałam, że najefektywniejsze są te metody i działania pedagogiczne, które oddziałują bodźcami na wiele zmysłów dziecka- wielokierunkowo. Prowadziłam zatem działania polegające na zdobywaniu praktycznych doświadczeń, w środowisku naturalnym, podczas obserwacji lub praktycznego działania. Właściwa realizacja celów edukacyjnych pomogła i w ustaleniu słabych i mocnych stron dziecka, podniesienie poczucia własnej wartości, zmotywowanie do nauki.

Przemyślałam również i wdrożyłam zasady oceniania uczennicy:

Do sprawdzenia stopnia realizacji programu i skuteczności zastosowania metod posłużyłam się ewaluacją kształtującą i podsumowującą wykorzystując model SWOT, przeprowadzałam na bieżąco testy i sprawdziany. Określiłam mocne strony, słabe strony, szanse i zagrożenia.

Analiza uzyskanych efektów w pracy dydaktycznej i wychowawczej

Po roku realizacji programu Zuzia słuchała coraz uważniej i zaczęła stosować się do poleceń. Formułowałam polecenia językiem prostym i wielokrotnie je powtarzałam. Dzięki temu wiele poleceń uczennica rozumiała i mogła przystąpić do ich wykonania. Z czasem zaczęła zgłaszać się do odpowiedzi, choć nie zawsze udzielała prawidłowych odpowiedzi. Radziła sobie bardzo dobrze z dokonywaniem i syntezy wzrokowo – słuchowej wyrazów. Coraz lepiej czytała. Po wprowadzeniu ćwiczeń doskonalących czytanie sylabami znacznie usprawniła tempo czytania. Miała nadal trudności ze zrozumieniem przeczytanego tekstu. Rozumiała pojedyncze wyrazy. Nie potrafiła tez skupić się przez dłuższy okres czasu. Dlatego nie potrafiła się wypowiadać na temat wysłuchanego tekstu. Zaczęła sprawniej przepisywać z tablicy i książki. W pisaniu ze słuchu i z pamięci popełniała coraz mniej błędów. Pamiętała o zasadzie pisowni zdań wielką literą. Nie radziła sobie z dzieleniem

i przenoszeniem wyrazów. Pisała czytelnie i starała się łączyć litery w wyrazach. Jednak litery były nadal nierówne i wykraczały poza liniatury. Częściej publicznie się wypowiadała, słownik Zuzi wzbogacił się o nowe wyrazy. Brakowało jednak powiązań przyczynowo- skutkowych w jej wypowiedziach.

Znaczne poprawy zaobserwowałam w realizacji operacji matematycznych. Sprawnie przeliczała w zakresie 20. Wykonywała zadania dodawania i odejmowania w zakresie 20 z przekroczeniem progu dziesiątkowego na konkretach. Czasami jeszcze popełniała błędy, ale był to duży sukces.

Realizacja programu w roku szkolnym 2010/2011 przyniosła kolejne sukcesy, ale również porażki. Zuzia zaczęła czytać płynnie, rzadko popełniała błędy. Rozumiała proste zdania przeczytane po cichu. Nadal miała kłopot z odpowiedziami na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. Przepisywała zdania z tablicy poprawnie. Pisząc ze słuchu popełniała błędy ortograficzne, ale pamiętała o zasadzie pisania zdań i imion. Samodzielnie ułożyła zdanie z rozsypanki wyrazowej, uzupełniła luki w tekście. Zaczęła porównywać liczby w zakresie 10 z użyciem konkretów. Nie powiódł się krok rozszerzenia zakresu liczbowego do 100. Uczennica potrafiła wyodrębnić dziesiątki i jedności, ale nie radziła sobie z wykonywaniem działań. Potrafiła rozwiązać samodzielnie proste zadania z treścią.

Nadal miała kłopoty z utrzymaniem koncentracji, skupieniem się i pracą samodzielną, często pracę przerywała i jej nie kończyła.

Brak samodzielności i nasilające się przerywanie pracy na skutek silnego, wewnętrznego podniecenia, przeżywania emocji, upoważnił mnie do przeprowadzenia rozmowy z rodzicami na temat trudności dziewczynki w realizacji programu dydaktycznego i jej zachowaniu.

Rodzice nie podjęli żadnych kroków, by zapobiec narastającym trudnościom w nauce

i usilnie zabiegali o kontynuowanie nauki w klasie IV.

Za swój sukces uważam fakt, że Zuzia pokonywała trudności w nauce, nauczyła się poprawnie czytać i pisać. Ponadto uczyniła duże postępy próbując zaangażować się

w wykonanie zadania.

Jednakże z przyczyn od niej niezależnych nie mogła sprostać wielu zadaniom, pomimo, że miała do tego odpowiednie przygotowanie. Martwi mnie fakt, że rodzice nie zauważają problemu i go lekceważą, narażając córkę na ośmieszanie ze strony kolegów i koleżanek. Zapewne wpłynie to na wyniki w nauce uczennicy.

Czy zatem rodzice zdecydowali dobrze, czy dobrym rozwiązaniem będzie kontynuacja nauki w szkole masowej? Dzisiaj nie odpowiem na to pytanie. Wiem jednak gdzie popełniłam błąd. Rodzice byli nieprzygotowani na wychowanie dziecka z upośledzeniem umysłowym. Do dzisiaj starają się w środowisku ukrywać ten fakt. Ja ze swej strony nie przekazałam im wystarczających informacji, rzetelnej wiedzy wyniesionej ze studiów na temat zachowania i predyspozycji córki. Osiągnęłam sukces na gruncie pedagogicznym,

a poniosłam porażkę w edukowaniu rodziców, nie przygotowałam ich merytorycznie do rozpoznawania zagrożeń wynikających z bycia rodzicem dziecka z niepełnosprawnością umysłową. Należało by jeszcze zmienić środowisko wiejskie, które nadal ma tendencję do wyśmiewania i nietolerowania inności drugich ludzi. To powinno być również przedmiotem współczesnej edukacji.

14. Praca w zespole tworzącym tygodniowy plan zajęć szkoły.

Opis realizacji zadania

Sprawna organizacja nauki w szkole nie zależy tylko od nauczycieli i bazy pomocy dydaktycznych. Żeby ten proces przebiegał bez zakłóceń ważne jest przygotowanie takiego planu lekcji, by dostosować wysiłek umysłowy do odpowiedniej pory dnia, czas trwania lekcji do godzin przywozów i odwozów uczniów, udogodnić wykonywanie nauczycielom pracy w dwóch placówkach. Nie jest to rzeczą łatwą, ponieważ część godzin w naszej szkole ze względu na małą liczebność uczniów prowadzona jest w sposób łączny i brak

w niej świetlicy.

Gdy nasza szkoła zyskała środki unijne na przeprowadzenie projektu edukacyjnego pt. „Lekcje to nie wszystko” organizacja lekcji była jeszcze bardziej zakłócona, ze względu na połączone zajęcia w klasach I-III oraz IV-VI z ortografii, języka angielskiego i zajęć artystycznych.

Analiza uzyskanych efektów

Niezmiernie ważnym osiągnięciem okazał się fakt, że za każdym razem udaje nam się spełnić oczekiwania uczniów i rodziców. Staramy się, również brać pod uwagę zalecenia nauczycieli dotyczące uwzględnienia czasu na przejazdy pomiędzy szkołami.

Dogodne ułożenie planu umożliwia uczniowi skorzystanie z wszystkich zajęć dodatkowych w szkole i higieniczną prace podczas lekcji. Ma to wpływ na pozytywne relacje między uczniami, nauczycielami oraz na osiąganie lepszych wyników w nauce.

W uznaniu osiągnięć dydaktyczno- wychowawczych, które wpływają na podniesienie jakości pracy szkoły i kształtują korzystny jej wizerunek w środowisku otrzymałam w 2009 roku Nagrodę Dyrektora.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Uzyskanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej(1), awans O
Opis i analiza z uzyskania pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej lub opiekuńczej na
EP - styczeń II, Plany pracy dydaktycznej
Pazdziernik plan pracy dydaktycznej
zapobiegamy chorobom-karta pracy, dydaktyka, przyroda, klasa IV
Plan pracy dydaktyczno wych listopad 6 latki
SPRAWOZDANIE Z PRACY DYDAKTYCZNO(1)
kiedy-zachorujesz-karta pracy, dydaktyka, przyroda, klasa IV
choroby uniknac-karta pracy, dydaktyka, przyroda, klasa IV
Pazdziernik, plan pracy dydaktycznej
Listopad, plan pracy dydaktycznej
Zasady, metody i formy pracy dydaktyczno – wychowawczej z dziecmi w klasach I III
Wykorzystanie komputera w pracy dydaktycznej nauczyciela prezentacja w PowerPoint
PLANOWANIE I ORGANIZ PRACY DYDAKT
PLANOWANIE PRACY DYDAKTYCZNEJ1
ankiety, pracy dydaktyczno-wychowawczej nauczyciela, ANKIETA DLA RODZICÓW
8 Zadbaj o uzyskanie świadectwa pracy
Metodyka pracy dydaktyczno-wychowawczej w przedszkolu i klasach I-III ĆWICZENIA, PEDAGOGIKA, Metodyk
plan pracy, Plan pracy dydaktyczno-wychowawczej

więcej podobnych podstron