Książka zatytułowana „Tańczmy razem” autorstwa Jacka Szpunara i Leszka Geca stanowi opracowanie wybranych przez autorów tańców ludowych.

Szpunar i Gec są zdania, że każdy bez względu na wiek może tańczyć, a że folklor w naszym kraju jest mało propagowany (tańce ludowe czy pieśni można oglądać tylko na urządzonych z rzadka koncertach, które przeważnie trafiają tylko do wąskiego grona odbiorców, gdyż nie są zazwyczaj transmitowane w telewizji czy radiu. Zdecydowali się oni wybrać 16 tańców o różnym stopniu trudności i opisać je tak, by każdy kto ma ochotę mógł nauczyć się tańczyć w rytm ludowych pieśni.

Do publikacji została dołączona kaseta zawierająca wszystkie 16 nagrań do każdego z tańców, co zdecydowanie ułatwia naukę układów opisanych w tejże publikacji. Poniżej streściłam charakterystykę 16 tańców zamieszczonych w tej książce.

Polonez jest polskim tańcem narodowym. Z historii dowiadujemy się, że tańczyli go najpierw sami mężczyźni. Później przystępowały do niego kobiety. Dziś poloneza możemy zaobserwować na różnego rodzaju balach. Stawiamy go na pierwszym miejscu wśród innych tańców polskich.

Sarna taniec ten pochodzi z okolic Jarosławia i przeworska. Tańczony może być przez nieokreśloną liczbę osób. Posiada zabawowy charakter. Podczas tańca tancerze naśladują zwinne skoki sarny. Może zostać wykorzystany w grupach jako taniec integracyjny.

Cebulka tempo tańca jest szybkie również posiada charakter zabawowy. Taniec pochodzi ze wsi Machów z okolic Tarnobrzega. Pierwsza część tańca stanowi bieg po linii koła drobnymi, ósemkowymi krokami jednakowej długości. Druga część tańca to krążenie w miejscu , w ujęciu w parach.

Cygan - taniec ten pochodzi z regionu Lubelszczyzny. Ma dość szybkie tempo o dwuwymiarowym metrum. Pierwsza część 4-takty, druga część 4- takty z repetycją razem całość tańca zamyka się w 12 taktach.

Krakowiak charakteryzuje go szybkie tempo, dwudzielne metrum i synkopowany rytm. W Krakowie zaczął się jego początek. Krakowiaka może tańczyć dowolna liczba par. Taniec i jego nazwa zostały upowszechnione dopiero od czasów Wojciecha Bogusławskiego w końcu XVIII wieku.

Cięta Polka jest to taniec z regionu Lachów Sądeckich. Metrum dwumiarowe, tempo żywe. Charakterystyczne mocne akcenty na początku I części melodii.

Hurra Polka należy do tańców Lasowiaków. Charakteryzuje go żywiołowe tempo oraz elegancja ruchów. Szybkie postępowanie w przód długimi krokami płasko wykonanej polki w ujęciu otwartym. Posuwanie się w przód przeplatane jest skokiem na obie nogi. Druga część tańca to krążęnie par w miejscu.

Lasowiak charakteryzuje się szybkim tempem oraz metrum dwumiarowym. Taniec ten pochodzi z okolic Tarnobrzega, składa się z dwóch części. W pierwszej części osobno tańczą partnerki i osobno partnerzy jednak jedni jak i drudzy tańczą, przesuwając się szeregami po linii koła jednocześnie klaszcząc w dłonie. Taniec zakończony jest skokiem na obie nogi. W drugiej części tancerze wykonują obroty w miejscu.

Polka Podlaska - taniec tan charakteryzuje prostota przy czym uwalnia się radość i żywiołowość tancerzy, Którzy mogą dać popis swojej sprawności.

Polka Lubelska charakteryzuje się dość szybkim tempem. Charakterystyczne figury jakie występują w tym tańcu to: haczyki, obejścia, okienka. Układ taneczny przygotowany jest na 8 par.

Tupacz - taniec pochodzi z regionu Podlasia, przeplatany jest tupnięciami i krokami akcentowanymi. Przy każdym kroku zginamy i prostujemy nogi w kolanach (ruch ten jest miękki, elastyczny i ciągły. Istotnym elementem jest to by tułów był ciągle wyprostowany.

Walczyk Lubelski pochodzi z Osmolic koło Lublina. Najczęściej walczyka tańczono na weselach. Taniec ten jest formą mazurową i jest tańczony w parach.

Trojak jest to śląski taniec, który tańczony jest trójkami (jeden tancerz i dwie tancerki). Zazwyczaj ustawieni w szeregu. Charakterystyczną cechą jest symetryczne wykonywanie ruchów przez tancerza raz z jedną, raz z drugą tancerką. Muzyka i taniec składają się z dwóch części. W pierwszej części wolne tempo, zaś w drugiej szybkie.

Walczyk śląski charakteryzuje się wolnym tempem. Liczba tańczących jest dowolna- parzysta. Układ taneczny jest formą integracyjną o wyższym stopniu trudności.

Błogosławiony - taniec ten również należy do tańców śląskich i jest tańczony trójkami (partner i dwie partnerki) . Melodia ma asymetryczną budowę. Taniec składa się z dwóch części tańczonych na tę samą melodie raz w tempie wolnym raz szybkim.

Kujawiak- polski taniec narodowy . Charakteryzuje się cię coraz szybszymi obrotami par. Mężczyzna i kobieta obracają się w tańcu spokojnie, regularnie, a przede wszystkim bardzo równo i gładko. Wykonania Kujawiaka jest bardzo trudne.

Moim zdaniem broszura „Tańczmy razem” zasługuję na naszą uwagę. Może zostać wykorzystana przez pedagogów przy realizacji programów nauczania muzyki na poziomie podstawowym, czy do zabaw w nauczaniu przedszkolnym i początkowym. Dzieci poprzez śpiewanie i tańczenie opisanych w książeczce utworów i układów będą od razu zaznajamiane z polskim folklorem, co może uchronić go od przeminięcia i zapomnienia.

Uważam, że książka „Tańczmy razem” powinna dotrzeć do jak największej ilości odbiorców, gdyż propaguje polskie wartości i rodzimą kulturę, której jest coraz mniej w naszej codzienności.