Pedagogika Niepełnosprawnych Intelektualnie

PEDAGOGIKA NIEPEŁNOSPRAWNYCH INTELEKTUALNIE
(oligofrenopedagogika)

1. Główne cele i zadania pedagogiki niepełnosprawnych intelektualnie jako nauki.
2. Interdyscyplinarny charakter pedagogiki niepełnosprawnych intelektualnie, jej związki z innymi dyscyplinami naukowymi.
3. Idea integracji i normalizacji w procesie oddziaływania rehabilitacyjnego na osoby niepełnosprawne intelektualnie.
4. Koncepcje ujmowania zjawiska niepełnosprawności intelektualnej i ich wpływ na programowanie i realizowanie oddziaływań rehabilitacyjnych na osoby z niepełnosprawnością intelektualną.
5. Dobór i stosowane w praktyce metody wychowania ukierunkowującego  i oddziaływania interwencyjnego na odchylenia rozwojowe u osób  z niepełnosprawnością intelektualną.
6. Specyficzne właściwości procesu uczenia się osób niepełnosprawnych intelektualnie a planowanie i realizacja czynności rehabilitacyjnych.
7. Koncepcja rozwoju społecznego i ich zastosowanie w pracy z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.
8. Czynniki intelektualne i pozaintelektualne warunkujące przebieg interakcji między osobami niepełnosprawnymi umysłowo a środowiskiem społecznym.
9. Proces spostrzegania interpersonalnego i rozumienie sytuacji społecznych przez osoby niepełnosprawne intelektualnie.
10. Rola środowiska rodzinnego w procesie rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie.
11. Nastawienia społeczne do osób niepełnosprawnych intelektualnie a możliwości wdrażania idei integracji i normalizacji w praktyce postępowania rehabilitacyjnego z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.
12. Stosunek środowiska społecznego do osób niepełnosprawnych intelektualnie w świetle wybranych koncepcji dewiacji ze szczególnym uwzględnieniem teorii stygmatyzacji.
13. System edukacji osób niepełnosprawnych intelektualnie w świetle reformy oświaty w Polsce.
14. Możliwości adaptacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych w świetle badań.
15. Organizacje rządowe i pozarządowe wspierające proces rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną.
16. Cele rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych intelektualnie.
17. Metody warunkowania instrumentalnego w procesie rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie.
18. Rola środowiska lokalnego w procesie rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych.
19. Ocena efektywności integracyjnych i segregacyjnych form kształcenia osób niepełnosprawnych intelektualnie.
20. Wczesna diagnoza i interwencja jako warunek efektywności procesu rehabilitacji osób niepełnosprawnych intelektualnie.
21. Ocena możliwości kształcenia uczniów niepełnosprawnych intelektualnie w szkołach ogólnodostępnych w okresie reformy edukacji.
22. Podmiotowość osoby niepełnosprawnej intelektualnie w procesie rehabilitacji.
23. Wspieranie osoby niepełnosprawnej intelektualnie w drodze do dorosłości. Autonomia, personalizacja, socjalizacja osób dorosłych z głębszą niepełnosprawnością intelektualna.
24. Etyczne dylematy ubezwłasnowolnienia osób z niepełnosprawnością intelektualną.
25. Instytucjonalne formy rehabilitacji osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie i ich organizacja.
26. Procedury modyfikacji zachowania się osób niepełnosprawnych intelektualnie.
27. Specyfika pracy wychowawczej i zajęć pozalekcyjnych w placówkach dla dzieci  i młodzieży  o obniżonej  sprawności umysłowej.
28. Cele i zasady konstruowania indywidualnych programów terapeutycznych.
29. Istota procesu rehabilitacji dzieci z głęboką złożoną niepełnosprawnością intelektualną.
30. Szanse i zagrożenia rozwoju osób niepełnosprawnych intelektualnie w integracyjnych formach kształcenia.