zwykłego badania związanego z odbiorem. Wydaje się, że kwestii tej jednoznacznie nie rozstrzygnie się na gruncie teoretycznym i każdorazowo w przypadku takiego sporu będzie musiał zająć w tej sprawie stanowisko sąd. Nie wystarczy jednak w sporze wykazanie, że kupujący przy zachowaniu należytej staranności mógł wadę zauważyć. Niezbędny jest dowód, że konsument miał w momencie zawierania umowy lub wydania towaru świadomość istnienia konkretnej wady i na kupno towaru wadliwego się godził.
Wiedza konsumenta o istnieniu wady lub jej brak nabiera szczególnego znaczenia w przypadku zakupu rzeczy używanych.
Określona bowiem w art. 556 kc odpowiedzialność sprzedawcy za wady fizyczne rzeczy sprzedanej odnosi się także do rzeczy używanych, jednak nie obejmuje ona odpowiedzialności za takie zmniejszenie wartości lub użyteczności rzeczy, które jest normalnym następstwem jej prawidłowego używania (uchwała SN z dnia 21. 03. 1978 r. III CZP 11/77 OSNC 1977/6/125).
Problem wiedzy konsumenta o istnieniu wady jest szczególnie trudny, zważywszy że dla oceny istnienia wady niejednokrotnie będzie potrzeba wykonania specjalistycznych badań, np. w przypadku samochodu osobowego kupowanego na giełdzie samochodowej bardzo trudno będzie niejednokrotnie ocenić, czy mamy do czynienia z pojazdem dotkniętym wadami, czy też jest to normalne zużycie pojazdu, wynikające z jego normalnej eksploatacji. Ta trudna nieraz sytuacja nie może jednak w żaden sposób zmieniać trybu postępowania ani obciążać sprzedającego. Byłoby niewłaściwe, gdyby normalnym zużyciem rzeczy obciążać sprzedającego.
Trzeba zgodzić się z poglądem, wedle którego kupno używanej rzeczy pociąga za sobą niebezpieczeństwo, że rzecz nie odpowiada oczekiwaniom Upływ czasu i używanie rzeczy, nawet zgodnie z jej przeznaczeniem, mogą mieć wpływ na powstanie wad rzeczy, przy czym stopień ich może być różny. W konsekwencji nie ma podstaw do przyjmowania odpowiedzialności z tytułu rękojmi za wady związane z upływem czasu używania. Dotyczy to zwłaszcza rzeczy o wysokim stopniu złożoności. Czas używania pozwala przyjąć pewien przeciętny czas zużycia, ale stopień ten może wykazywać odstępstwa i to w obu kierunkach (SN wyrok 13.03.1981 r. m CRN 31/81 OSNC 1981/11/219).
Uprawnienia kupującego
W ramach rękojmi kupujący może żądać:
odstąpienia od umowy (zwrot pieniędzy za zwrotem rzeczy),
wydania rzeczy innej wolnej od wad (gdy dotyczy to rzeczy oznaczonej gatunkowo),
obniżenia ceny,
naprawy (gdy dotyczy to rzeczy oznaczonych indywidualnie, a sprzedający jest producentem lub serwisantem działającym z upoważnienia producenta),
usunięcia wady dla rzeczy oznaczonych gatunkowo (nie połączone z naprawą).
Warunkiem realizacji jednego z powyższych uprawnień jest jednak, by wady rzeczy wynikły z przyczyny tkwiącej już poprzednio w rzeczy sprzedanej, a nie powstały już po przejściu niebezpieczeństwa na kupującego (art. 559 kc).
Obowiązujące przepisy nie rozstrzygają, którą stronę w razie sporu obciąża dowód na wyjaśnienie powyższych wątpliwości. W myśl ogólnie obowiązujących zasad dowód obciąża tego, kto z dowodu tego wyprowadza określone skutki. W literaturze jednak podno-