Scenariusz zajęć
Uczestnicy zajęć: młodzież licealna, 17 lat
Czas trwania: 45 minut
Cele:
Ćwiczenie świadomości, koncentracji oraz wrażliwości.
Przygotowanie do odgrywania postaci na wyraźnych i bezpośrednich stosunkach emocjonalnych.
Rozwijanie indywidualności uczniów.
Stworzenie uczniom okazji do wypowiadania opanowanych, a także ostrych wypowiedzi.
Pobudzanie kreatywności i wyobraźni wychowanków.
Stwarzanie okazji do doświadczania różnorodnych emocji.
Przebieg zajęć:
Ćwiczenia wprowadzające w aktywność ruchową – przywitanie. Uczestnicy witają się ze sobą jak: przyjaciele, szef z pracownikiem, ksiądz z proboszczem, uczeń z nauczycielem, teściowa z zięciem.
Ćwiczenia z wyobrażoną piłką – uczniowie rozpraszają się po sali. Każdy uczeń ma wyobrażoną piłkę wielkości piłki tenisowej. Na komendy nauczyciela uczniowie: szybko i wolno odbijają ją, wyrzucają na różną wysokość i chwytają, odbijają od ściany i łapią, obracają w dłoniach, kopią w różnych kierunkach, odbijają piłkę głową lub na zmianę z kopaniem, rzucaniem i łapaniem. Następnie uczniowie wykonują te same polecenia tylko z piłką dużą i ciężką, np. futbolową. Kolejno uczniowie powtarzają czynności z piłką dużą i lekką, np. plażową. Uczniowie dobierają się w pary. Każda para wybiera sobie jakąś dyscyplinę sportową, np. tenis, tenis stołowy, piłka nożna, piłka ręczna i wspólnie w nią grają. Po komendzie „zmiana par” uczniowie poszukują innego partnera.
Ćwiczenie świadomości – filmowanie. Uczniowie dobierają się w pary, w których określają się jako osoby A i B. Osoby A wymyślają sobie jakąś prostą czynność (np. praca w ogródku lub zajęcia domowe), którą będą wykonywały. Osoby A wykonują swoje prace podczas gdy osoby B filmują je robiąc różnorodne ujęcia. A ignoruje kamerzystę, natomiast B porusza się wokół, ale bez wchodzenia mu w drogę i dekoncentrowania go w żaden inny sposób. Następnie rolę się zmieniają. Po zakończeniu ćwiczenia osoby w parach dyskutują o tym, co było na tyle ciekawe, by włączyć to do filmu. Dyskusja ma być dzieleniem się uwagami.
Ćwiczenie mowy – sklep. Klasa podzielona jest na grupy trzyosobowe. Każda z nich bierze udział w tym samym wydarzeniu związanym ze sklepem. Osoby w grupach nazywane są A, B i C. Nauczyciel wyjaśnia, że A jest klientem, który cały dzień robił zakupy i dosyć ma wszystkich i wszystkiego. B jest sprzedawcą, który nienawidzi pracy w sklepie, nie znosi większości klientów, a w tym momencie szczególnie nie lubi A, ponieważ zbliża się czas zamknięcia sklepu. C jest kierownikiem sklepu, zgorzkniałym i zrzędliwym, który lubi zarabiać pieniądze, ale nie lubi ludzi, a szczególnie klientów, którzy przychodzą gdy już zliczył kasę. Uczniowie dostają czas na omówienie i przygotowanie scenki. Następnie wszystkie grupy pracując jednocześnie, odgrywają ten epizod. Nauczyciel następnie proponuje drugi epizod. Znowu ma on miejsce w sklepie, lecz tym razem występuje istotna różnica w typie postaci. Klient jest osobą nieśmiałą, która nie chciałaby nikomu sprawiać kłopotów, lecz zależy mu na kupieniu jakiejś rzeczy. Dla sprzedawcy jest to nowa praca, którą bardzo lubi i chciałby być jak najbardziej pomocny wszystkim kupującym. Kierownik wie, że niełatwo o dobrego sprzedawcę, bardzo lubi tego właśnie i również zależy mu na tym, by pomagać sprzedawcy i każdemu klientowi, niezależnie od tego czy już zliczył kasę i jest gotowy do zamknięcia sklepu. Znów epizod jest wykonywany przez wszystkie grupy jednocześnie.
Pożegnanie – uczniowie żegnają się ze sobą jak: brat z siostrą, mama z ciocią, klient z urzędnikiem, kumple po udanej imprezie.
Bibliografia:
Brian Way, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1997.