8.4 WSPÓŁCZYNNIK PODZIAŁU.
OPRACOWANIE I DYSKUSJA WYNIKÓW.
Tabela 1.
nr kolbki | całkowita masa kwasu, m [g] | objętość NaOH, V [cm3] | stężenie kwasu w fazie (1), C1 [M] | stężenie kwasu w fazie (2), C2 [M] |
---|---|---|---|---|
1 | 0,1 | 0,7 *4 = 2,8 | 0,007 | 0,033943 |
2 | 0,2 | 0,9*4 = 3,6 | 0,009 | 0,072887 |
3 | 0,3 | 1,1*4 = 4,4 | 0,011 | 0,11183 |
4 | 0,4 | 1,3*4 = 5,2 | 0,013 | 0,150773 |
Rzeczywista masa molowa badanej substancji $M_{\text{HA}} = 122,13\left\lbrack \frac{g}{\text{mol}} \right\rbrack\ $
Objętość fazy 1 V1 = 20cm3
Objętość fazy 2 V2 = 20cm3
Stężenie roztworu NaOH $C_{\text{NaOH}} = 0,05\left\lbrack \frac{\text{mol}}{\text{dm}^{3}} \right\rbrack$
$$C_{1} = \frac{C_{\text{NaOH}}*V_{\text{NaOH}}}{V_{1}}$$
$$C_{2} = \frac{m_{2}*1000}{M_{\text{HA}}*V_{2}} = \frac{1000*m - C_{1}*V_{1}*M_{\text{HA}}}{M_{\text{HA}}*V_{2}}$$
Tabela 2.
lp. | m [g] | m1 [g] | m2 [g] | C1 [M] | C2 [M] | α | C1(1-α) | C2/[C1(1-α)] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 0,1 | 0,002394 | 0,097606 | 0,007 | 0,033943 | 0,091562 | 0,0063591 | 5,337786 |
2 | 0,2 | 0,003957 | 0,196043 | 0,009 | 0,072887 | 0,081133 | 0,0082698 | 8,813591 |
3 | 0,3 | 0,005911 | 0,294089 | 0,011 | 0,11183 | 0,073697 | 0,0101893 | 10,97521 |
4 | 0,4 | 0,008255 | 0,391745 | 0,013 | 0,150773 | 0,068008 | 0,0121159 | 12,44426 |
Obliczenia masy kwasu w fazie wodnej : $m_{1} = \ \frac{C_{1}*V_{\text{NaOH}}*M_{\text{HA}}}{1000}$
oraz w fazie organicznej: m2 = m − m1
$$\alpha = \frac{{- K}_{d} + \sqrt{K_{d}^{2} + 4C_{1} \bullet K_{d}}}{2C_{1}}$$
α − stopien dysocjacji
Kd − stala dysocjacji
Kd = 6.46 * 10−5 (25)
Z wykresu możemy odczytać równanie prostej y=ax+b, gdzie wartości a i b wynoszą odpowiednio:
a=0,409
b=-3,6001
Stąd:
- wartość wykładnika potęgowego n=0,409
- wartość współczynnika podziału K wynosi
lnK=-3,6001
K = e−3, 6001 = 0, 02732
Na podstawie danych wyznaczono wartość wykładnika potęgowego n, wartość ta jest różna od jedności i wynosi 0,409. Na podstawie wartości tego współczynnika możemy wysunąć wniosek, iż zachodzi proces dysocjacji kwasu benzoesowego w fazie wodnej oraz asocjacji w toluenie (fazie organicznej). Na podstawie wartości współczynnika n możemy obliczyć liczbę cząsteczek, które uległy procesowi asocjacji $\frac{1}{n} = 2,445$. Wartość współczynnika podziału K wynosi 0,02732. Wpływ na wartość tego współczynnika mają zjawiska asocjacji i dysocjacji.
Z powyższego wykresu możemy odczytać równanie prostej y=ax+b, gdzie wartości a i b wynoszą odpowiednio:
a=1223,2
b=-1,9015
$$y = \frac{1}{k} + \frac{2K_{a}}{k^{2}} \bullet x$$
$$\frac{1}{k} = - 1,9015\text{\ \ \ } \rightarrow \text{\ \ \ }k = - 0,5259$$
$$\frac{2K_{a}}{k^{2}} = 1223,2\text{\ \ \ } \rightarrow \text{\ \ \ }\mathbf{K}_{\mathbf{a}} = \frac{({- 0,5259)}^{2} \bullet 1223,2}{2} = \mathbf{169,15}$$
WNIOSKI:
Wpływ na wartość współczynnika K mają:
-rodzaj składników układu,
-temperatura.
Wpływu na wartość współczynnika K nie mają:
-ilość substancji rozpuszczonej,
-objętości cieczy.
Współczynnik podziału K wyznaczony w doświadczeniu wyniósł 0, 02732. Wynik ten świadczy o tym, że kwas benzoesowy lepiej rozpuszcza się w fazie organicznej (toluenie). Na podstawie wartości współczynnika potęgowego n możemy sprawdzić ile razy masa molowa badanej substancji
w rozpuszczalniku jest mniejsza (lub większa) od masy molowej substancji badanej w rozpuszczalniku drugim.
Na wartości K i n mogły mieć wpływ:
-błąd miareczkowania,
-niedokładność podczas ważenia substancji badanej,
-błąd paralaksy,
-nieszczelność rozdzielaczy użytych do ekstrakcji.