To, co wynotowałam. Trochę mało, ale może wam się przyda
PODSTAWY PORADNICTWA
Ćwiczenia- 19.10.2010- teorie pomagania
SOCJOBIOLOGIA – perspektywa, w ramach której zjawiska społeczne tłumaczy się stosując prawo teorii ewolucji
DOBÓR KREWNIACZY – koncepcja, zgodnie z którą zachowania jednostki mające na celu ochronę życia spokrewnionych z nią osób są utrwalone poprzez mechanizm naturalnej selekcji.
NORMA WZAJEMNOŚCI- założenie, że inni będą nas traktować w ten sam sposób, w jaki my ich traktujemy (np. jeżeli pomożemy jakiemuś człowiekowi, to w przyszłości on pomoże nam).
TEORIA WYMIANY SPOŁECZNEJ- przekonanie, w którym przyjmuje się, że dwie zasady: maksymalizacji zysków i minimalizacji kosztów najlepiej wyjaśniają społeczne relacje.
ALTRUIZM – każde działanie ukierunkowane na niesienie korzyści drugiej osobie z pominięciem własnego interesu ; często angażując się w takie działania ponosi określone koszty.
EMPATIA- zdolność do postawienia siebie na miejscu drugiej osoby i odbierania w podobny sposób zachodzących wydarzeń oraz odczuwania podobnych emocji (np. radości i smutku).
HIPOTEZA EMPATII- ALTRUIZMU- przekonanie, zgodnie z którym empatia odczuwana względem drugiej osoby skłania do udzielenia jej pomocy bez względu na konsekwencje podjętych działań.
OSOBOWOŚĆ ALTRUISTYCZNA – osobowość, którą charakteryzuje tendencja do udzielania pomocy innym osobom.
HIPOTEZA REDUKCJI NEGATYWNEGO STANU EMOCJONALNEGO – przekonanie, że ludzie angażują się w pomoc dla innych, aby pozbyć się własnego uczucia smutku i przygnębienia.
HIPOTEZA PRZEŁADOWANIA URBANISTYCZNEGO – przekonanie, że mieszkańcy miast, broniąc się przed nadmiarem stymulacji, jakich dostarcza im miejsce życia, wykazują tendencję do zamykania się w sobie i unikania kontaktów z innymi ludźmi.
EFEKT WIDZA- zależność, polegająca na tym, że im więcej jest świadków nagłego wypadku, tym mniejsza istnieje szansa, że którykolwiek z nich podejmie interwencję.
KUMULACJA IGORANCJI- fenomen polegający na tym, że świadkowie nagłego wypadku, wzajemnie obserwując swoją obojętność, interpretują zdarzenie jako wyraźne i nie wymagające interwencji.
ROZPROSZENIE ODPOWIEDZIALNOŚCI – fenomen polegający na tym, że wraz ze wzrostem liczby przygodnych świadków zmniejsza się poczucie odpowiedzialności za rozwój wydarzeń.
Ćwiczenia 9.11.2010 – Teoretyczne podstawy poradnictwa. Trzy modele poradnictwa.
Psychoterapia a poradnictwo krótki kontakt, mniejsza więź
Dotyczy też problemów psychicznych, zawiera pewne cechy poradnictwa
Poradnictwo- często utożsamiane jest z doradztwem, doradztwo jest jednorazowe (udzielenie konkretnej porady).
OSOBA RADZĄCA SIĘ W PORADNICTWIE- ma problem, potrzebuje pomocy, jej problem przeszkadza w funkcjonowaniu, jest gotowa, żeby usunąć swój problem, więc zgłasza się dobrowolnie, jest w stanie zaufać drugiej osobie, jest zdrowa psychicznie i funkcjonuje poprawnie.
Doradca- jest kompetentny, pragnie udzielić pomocy.
PORADNICTWO
-profesjonalne i nieprofesjonalne
-zapośredniczone ( za pośrednictwem jakiegoś medium) i bezpośrednie
-zinstytucjonalizowane i niezinstytucjonalizowane
-ze względu na rodzaj problemu
-ze względu na relację między doradcą a osobą radzącą się
-ze względu na podejście doradcy
-zindywidualizowane, par, grupowe.
Poradnictwo (na podstawie koncepcji behawioralnej, humanistycznej i poznawczo-rozwojowej)
Dyrektywne
Liberalne
Dialogowe
Modele pracy doradców (wg Bożeny Wojtasik):
(nie wiem, czy to jest dobrze i nie wiem, jak to podzielić)
Dyrektywne
-ekspert
-informator
-partnerski
-konsultant
-spolegliwy opiekun
-leseferysta
Ćwiczenia 23.11.2010- Poradnictwo jako zawód
Doradca- AUTENTYCZNOŚĆ:
-ma cechować się wrażliwością
-nie może zgadywać ani zakładać z góry, że wie o co chodzi
-musi potrafić przyznać się do błędu
-nie udaje empatii i potrafi przyznać się do jej braku
-musi być autentyczny, może mówić o sobie, ale musi być świadomy siebie
Doradca- AKCEPTACJA:
- musi w pełni akceptować klienta
-jeśli klient nie chce już rozmawiać, doradca musi to zaakceptować
- klient musi czuć akceptację doradcy, jego sympatię i wsparcie
-klient musi wiedzieć, że ma ogromne możliwości i siłę w sobie- doradca nie może go oceniać.
Doradca- EMPATIA:
-pamięta o tym i myśli, jak jego słowa mogą wpłynąć na klienta, jak może zareagować
-pamięta, że każdy może mieć inny powód, żeby przyjść do doradcy
-musi zrozumieć to, co klient czuje, musi pamiętać o tym, że każdy może mieć inne potrzeby i wartości, nastawia się zupełnie na drugiego człowieka nawet, jeśli nasze wartości są inne.
Doradca powinien mieć dystans do siebie i do sytuacji. Powinien cechować się umiarkowanym poczuciem humoru ( nie można urazić klienta, to nie może być ani sarkastyczny, ani czarny humor). Powinien posiadać umiejętność śmiania się z siebie.