ZACHOWANIA MASOWE – równoczesne zachowanie ludzi na tej samej przestrzeni, niekoniecznie przy wzajemnej współpracy tych ludzi
ZACHOWANIE TŁUMU – naśladowanie przez pojedyncze jednostki zachowania tłumu (większej grupy ludzi); tłum działa emocjonalnie – cechy moralne człowieka ulegają zawieszeniu; tłum łatwo ulega demagogii; zachowanie stadne – naśladownictwo, zaraźliwość społeczna
AUDYTORIUM – ludzie, którzy z różnych powodów zaczynają się wspólnie/podobnie zachowywać np. ludzie idą do teatru bo lubią, muszą, z potrzeby – różne powody to samo zachowanie
PUBLICZNOŚĆ – wspólne przeżywanie emocji w tym samym czasie np. podczas meczu
POKOLENIE – wspólne podobne zachowanie określone przez pewne doświadczenia np. pokolenie Kolumbów – doświadczenia powstania warszawskiego, pokolenie ’68 – bunt moralno-obyczajowy
RUCH SPOŁECZNY – wspólne działanie w tym samym czasie w tym samym miejscu w określonym celu, aby osiągnąć ten cel; rodzje ruchów: 1.reformatorski – są zorientowane na normy, np. Ruch Praw Kobiet, Ruchy Ekologiczne, cele ruchu poprawa prawa; 2. radykalny – np. Solidarność, cele: poprawa wartości, walka o obronę wartości.
Dynamika, powstawanie ruchów:
sprzyjający kontekst społeczny,
pojawienie się strukturalnego napięcia ( na zasadzie konfliktu interesów),
uogólnione przekonania,
RELATYWNA DEPRYWACJA – przy wzroście oczekiwań realny postęp jest w ogóle nie możliwy (lub będzie taki sam) albo nie można sprostać oczekiwaniom – różnica między oczekiwaniami a postępem sytuacji budzi niezadowolenie
zdarzenia inicjujące; rodzaje zdarzeń inicjujących
MODEL WULKANICZNY – ruch spontaniczny, np. nagłe wyjście ludzi na ulice przy ogólnym niezadowoleniu, gdzie potem wyłania się przywódca
MODEL MOBILIZACJI ZASOBÓW – zwarta grupa działaczy – dowódcy, aktywiści, prekursorzy (prawie profesjonalnych) którzy zachęcają do poparcia ruchu
pojawienie się charyzmatycznego przywódcy
tworzenie ideologii
wyłanianie się organizacji, pojawienie się struktur
pojawienia się etosu ruchu społ.
dalsze losy ruchu społ.: demobilizacja po zwycięstwie lub kontynuowanie idei, tworzenie nowych celów podobnych do pierwotnego, silnie z nim związanego
GRUPA SPOŁECZNA – gdy obiektywna wspólnota pewnych cech doniosłych (np. płeć, wiek) dla członków zbiorowości wyraża się w tożsamości zbiorowej i towarzyszą temu kontakty, interakcje i stosunki społeczne w jej obrębie, mówimy o pojawieniu się grupy społeczne
---inaczej--- zbiorowość ludzi między, którymi zachodzi więź obiektywna (cechy, które determinują naszą więź z gr. – wiek, płeć), subiektywna (pełna świadomość wspólnoty, bywa oparta na kontaktach) i behawioralna (kontakty, interakcje)
Klasyfikacja grup następuje wg cech:
wielkość, liczebność (małe – do 20 os., wielkie – od 20 os., diada [2], triada, itp.)
trwałość (krótko-, długotrwałe)
rekrutacje (przypisane, wybieralne)
intensywność uczestnictwa (jednofunkcyjne –np. zw. zawodowy, wielofunkcyjne – np. rodzina – tzw. gr. żarłoczne)
rygoryzm i zakres kontroli
korzyści (bezinteresowne i interesowne
zorganizowanie grupy (zorganizowane- wyznaczenie ról społ. członkom gr; niezorganizowane- elastyczne gr. bez sztywnie przypisanych ról)
TOŻSAMOŚĆ ZBIOROWA – świadomość wspólnoty, wspólne postrzeganie wartości, wspólne poglądy (świadomość My, identyfikacja z grupą) na ważne problemy, sprawy społeczne
KONFLIKT PARTYCYPACJI – związane z różnymi wymaganiami grup, do których należy człowiek
KONFORMIZM – W socjologii jest to jeden ze sposobów dostosowania jednostki społecznej. W ujęciu Roberta Mertona oznacza zgodę na realizację celów społecznych grupy przy pomocy społecznie uznawanych środków lub, w szerszym znaczeniu, realizacje norm społecznych i wartości danej grupy odniesienia. Odejście od zachowań konformistycznych określane jest w ujęciu Mertona jako dewiacja społeczna. Zachowania konformistyczne w grupach są wskaźnikiem dużej spójności tych grup
INERCJA – bezwładność , niechęć do ruch (tylko tyle znalazłam)
GRUPY ODNIESIENIA:
-POZYTYWNEGO – nie należymy do tej gr., ale chcemy należeć; aspirujemy do pewnych grup, które za naszą zgodą narzucają nam pewne wartości, styl życia; gr. te nam imponują
-NEGATYWNEGO – gr., które gwałtownie odrzucamy, nie akceptujemy zachowań tych grup; nie dostrzegamy żadnych cech, nawet pozytywnych danej gr. (np. kibice Wisły odrzucają kibiców Crakovii nawet ich pozytywne zachowania – dofinansowanie remontu stadionu ); tworzenie subiektywnego obrazu grupy wg nas z gruntu złej, którą odrzucamy i dyskryminujemy – stereotyp negatywny; prowadzi to da eksterminacji – odrzucenia, niszczenia grup nieakceptowanych (nawet przemocą)