METODOLOGIADAŃ SPOŁECZNYCH opracowanie

METODOLOGIA BADAŃ SPOŁECZNYCH

  1. Istotą badania jest wybór określonego postępowania w określonym obszarze bytu. Postępowanie to obejmuje przede wszystkim otwarcie dziedziny przedmiotowej tzn. określenie schematu dziejących się w nim procesów.

DZIEDZINA PRZEDMIOTOWA ↔ SPOSÓB POSTĘPOWANIA

Obustronna relacja

Dziedzina przedmiotowa to założenia ontologiczne (zbiór założeń odnoszących się do dziedziny przedmiotowej odpowiadających na pytanie co jest?)

Sposób postępowania:

Założenie jest punktem wyjścia naszego badania oraz określa ramy, w których porusza się nasze myślenie.

Dziedzina przedmiotowa oraz metoda konstruowane są razem/ jednocześnie (od dziedziny przedmiotowej zależy wybór metody, a od metody uzależniona jest dziedzina przedmiotowa)

  1. Głównymi źródłami poznania są a) ROZUM (racjonalizm, intelektualizm) oraz
    b) DOŚWIADCZENIE (empiryzm).

  1. Za pierwszego racjonalistę uważa się Kartezjusza- „Cogito ergo sum” (Myślę więc jestem); Intelektualna intuicja umożliwia pewny i jasny wgląd w prawdy ogólne; racjonalista dąży do identyfikacji istoty rzeczy (wiedza nie jest jedynie zbiorem informacji)

  2. Główne cechy empiryzmu (jednocześnie odpowiedź na pyt. 3)

Ostatnie trzy cechy to OPIS, WYJAŚNIANIE, PRZEWIDYWANIE, które są podstawowymi funkcjami nauki.

  1. Pozytywna wiedza naukowa- stawiane są pytania o powstawanie i przebieg zjawisk; zbierane są tylko fakty (tylko faktom ludzki umysł jest w stanie się podporządkować- empiryzm); umożliwia przewidywanie przyszłych zdarzeń

Metafizyczna wiedza- rozum ludzki pyta o naturę rzeczy; wyjaśnia świat za pomocą abstrakcyjnych pojęć (siła, własność, jakość, istota, itp..); poznanie dotyczy tego co ukryte

  1. Pozytywizm- stanowisko to głosi „jakiego rodzaju treści zawarte w naszych wypowiedziach o świecie zasługują na miano wiedzy oraz podaje normy pozwalające odróżnić, to co stanowi przedmiot możliwego pytania od tego o co pytać rozsądnie nie podobna”

Sformułowania dotyczące wiedzy odnoszą się tutaj do wiedzy naukowej.

  1. Celem poznania naukowego jest poszukiwanie jak najbardziej ogólnych prawidłowości. Wnioskowanie indukcyjne jest sposobem uogólniania danych. Wnioskowanie indukcyjne jest sposobem na przejście przez obiekty świata empirycznego, zdania obserwacyjne do zdań ogólnych.

  2. Wyprowadzanie hipotezy:

Kolejne badanie w celu sprawdzenia hipotezy:

  1. Indukcja uogólniająca- aby osiągną pewne poznanie należy:

Cechą indukcji uogólniającej jest to, że obserwacje z części zbioru przenoszone są na całość zbioru- na podstawie części określamy całość.

W 1. Przypadku po A następuje B

W 2. Przypadku po A następuje B

W 3. Przypadku po A następuje B

W n- tym przypadku po A następuje B

Wniosek: Po A zawsze następuje B

(na wykładach przykład: Łabędź jest biały)

KANONY S. MILL’a

  1. Kanon jednej zgodności- do grup skontrastowanych, różnych pod wieloma względami wprowadzany jest czynnik eksperymentalny B (zmienna niezależna). Jeżeli w obu grupach B wywołuje reakcję Z tzn. że B jest WARUNKIEM WYSTARCZAJĄCYM Z (jeżeli B to Z)

I gr. A, C, D, E wprowadzono B i wystąpiło Z

II gr. ~A, ~C, ~D, ~E wprowadzono B i wystąpiło Z

W naukach społecznych kanon ten występuje rzadko, ponieważ trudno znaleźć grupy pod każdym względem różne.

  1. Kanon jednej różnicy- Dwie grupy różnią się tylko pod jednym względem. Analizuje się tylko związek przyczynowy Bi Z. Mamy prawo twierdzić tu, że B wywołuje Z.

I gr. A, C, D, E brak B nie zaszło Z

II gr. A, C, D, E wprowadzono B i wystąpiło Z

Często stosowany jako element organizacyjny eksperymentów w naukach społecznych.

  1. Połączenie kanonu zgodności i różnicy- wprowadza się dodatkowy czynnik (zjawisko) D, któremu razem z B towarzyszy zajście Z (eksperyment czynnikowy). Kilka grup eksperymentalnych, na które oddziałuje się dwoma lub więcej czynnikami.

B Nie B
D Gr. I Z Gr. II nie Z
Nie D Gr. III nie Z Gr. IV nie Z
  1. Kanon zmian towarzyszących-obserwuje się określone zmiany wartości jednej zmiennej pociągają za sobą zmiany wartości drugiej zmiennej; albo w jaki sposób trzecia zmienna wpływa na jakość związku funkcjonującego między dwoma zmiennymi (niezbędna jest dogłębna znajomość dziedziny, w której planowane są badania)

  1. NIE MAM

  2. Zmienna jest to właściwość, cecha przyjmująca różne wartości. Podać zmienną tzn. podać jej nazwę oraz zbiór jej wartości. Wartości zmiennej to te stany, w których zmienna może być. Przyjęte zmienne to „aspekty” badanego zjawiska.

Rodzaje zmiennych:

  1. a) założenie naturalizmu- świat społeczny jest zasadniczo zgodny ze światem fizycznym, można go zatem badać w ten sam sposób. Przedmiot musi być przystosowany do możliwości metody (przedmiotem nauk społ. Nie mogą być intencje, zamiary, przeżycia, itp.- należy usunąć z języka pojęcia metafizyczne). Koncentracja na zachowaniach a nie na stanach psychicznych.

b) założenie dotyczące podmiotu- badacz ma być bezstronnym obserwatorem, wolnym od osobistych wartości, presupozycji i przekonań- ma być obiektywny; badacz jest na zewnątrz badanych procesów; ma zmysłowo rejestrować obiektywne fakty (nauczyciel ma pochylać się nad klasą tak jak biolog pochyla się nad kolonią bakterii); badacz musi unikać „personalnego zanieczyszczenia” danych

  1. Proces poznawania składa się z uporządkowanych, konsekwentnie po sobie następujących operacji intelektualnych. Złożony stan rzeczy rozkładany jest na elementy podstawowe (zmienne), które „wchodzą” ze sobą w relacje. Bezpośrednio nieobserwowalne zmienne muszą zostać poddane operacjonalizacji:

Procedurą pozwalającą przechodzić od sądów faktualnych do teorii naukowych jest indukcja.

  1. Aby poznać rzecz należy wejść z nią w kontakt (empiryzm), ale aby zrozumieć tą rzecz należy posłużyć się rozumem (racjonalizm). W procesie poznawania człowiekowi nie są dane rzeczy ale ich PRZEDSTAWIENIA, ale nasze sądy odnoszą się do rzeczy. Badania transcendentalne miały wyjaśnić w jaki sposób przedstawienia przekraczają granicę podmiotu i stosują się do przedmiotu.

Poznanie zaczyna się od sfery zmysłowej → wynikiem kontaktu zmysłów z rzeczą jest WRAŻENIE → wrażenia porządkowane są w WYOBRAŻENIA o danym przedmiocie → wrażenia porządkowane są przez formy zmysłowości (przestrzeń i czas) i formy rozsądku (aprioryczne kategorie przysługujące każdemu człowiekowi jako przedstawicielowi gatunku- 12 kategorii czystego intelektu)

Jeżeli dane zmysłowe nie są uporządkowanie nie możemy mówić o poznaniu.

Materia wyobrażeń jest empiryczna a ich forma aprioryczna.

Nauka jest możliwa dzięki apriorycznym formom zmysłowości i kategoriom czystego intelektu.

KONSEKWENCJE DLA POZNANIA NAUKOWEGO:

  1. NIE MAM

  1. Uświadomienie sytuacji problemowej (wątpliwości co do istniejącej teorii, rywalizacja teorii)

  2. Propozycja rozwiązania problemu (opracowanie nowej lub wybór konkurencyjnej teorii poddanej krytycznemu sprawdzeniu)

  3. Dedukcyjne wyprowadzenie z nowej teorii sprawdzalnych sądów, twierdzeń mających status hipotez

  4. Próba odrzucenia tych twierdzeń przez falsyfikację; jeśli falsyfikacja się powiedzie to odrzucamy sprawdzaną teorię, jeśli zaś się nie powiedzie tzn. że TEORIA OPARŁA SIĘ PRÓBIE- dokonuje się KOROBORACJA hipotezy

  5. Dokonanie wyboru między rywalizującymi teoriami. Z teorii wyprowadzane są hipotezy, dążymy do odrzucenia hipotezy

  1. Sformułowanie nomologicznej hipotezy

Jeśli ludzie zjedzą cyjanek to umierają.

  1. Logiczna transformacja w zdanie „x nie istnieje”

Nie istnieją ludzie, którzy po zjedzeniu cyjanku nie umierają.

  1. Próba falsyfikacji- poszukiwanie sytuacji, która jest niezgodna z powyższym zdaniem; jest falsyfikatorem hipotezy, z której wyszliśmy

Istnieje małżeństwo Kowalskich, którzy w 2001r. zjedli cyjanek i nadal żyją.

  1. Odrzucenie hipotezy nomologicznej

  1. Falsyfikacja – odrzucenie hipotezy a pośrednio teorii, z której została wyprowadzona; odrzucenie następuje w wyniku konfrontacji hipotezy ze zdaniem bazowym (jeśli zdanie bazowe jest niezgodne z hipotezą następuje odrzucenie hipotezy); zasada falsyfikacji określa również zasadę przyrostu wiedzy- systematyczne eliminowanie błędnych wypowiedzi przez empiryczne falsyfikacje.

Falsyfikowalność- kryterium demarkacji (odrzucenia) pozwalające odróżnić wypowiedzi naukowe od nienaukowych; naukowe to te, co do których jesteśmy w stanie określić okoliczności, w których okazałyby się fałszywe, okoliczności, których nie dopuszcza dana teoria (naukowe wypowiedzi to tylko te, które można odrzucić, muszą poddać się empirycznemu sprawdzeniu; przykład z prognozą pogody)

  1. W szerokim rozumieniu- polega na przyporządkowaniu zbiorowi mierzonych przedmiotów, określonego podzbioru liczb rzeczywistych w taki sposób, aby stosunki (relacje) zachodzące między liczbami izomorficznie odwzorowywały stosunki zachodzące między elementami zbioru mierzonych przedmiotów.

W sensie wąskim- pomiar można przeprowadzić tylko wtedy, gdy mierzone wielkości są wielkościami AODYTYWNYMI tj. można na nich przeprowadzić operację izomorficzną wraz z jakąś operacją arytmetyczną

  1. Skale nominalne- pozwalają na przyporządkowanie obiektów do klas, pozwalają stwierdzić, które przedmioty są pod danym względem takie same lub różne (relacja równości i różności); cyfry pełnią tu jedynie rolę nazw!

Kolor włosów: bruneci, rudzi, szatyni, blondyni, siwi

Skale porządkowe- pozwalają na rangowanie obiektów, pozwalają stwierdzić czy dwa porównywane obiekty posiadają daną właściwość w stopniu wyższym, niższym lub równym.

Zajęcia: bardzo nudne-0, nudne-1, zwykle nudne-2, zwykle ciekawe-3, ciekawe- 4, bardzo ciekawe- 5

Skale interwałowe (przedziałowe)- określają o ile porównywanych jednostek pomiaru jeden przedmiot posiada cechę w stopniu wyższym lub niższym niż drugi; interwały (przedziały) muszą być równe.

O ile mniej, o ile więcej

Skale ilorazowe- posiadają naturalny punkt zerowy pozwalający na porównywanie proporcji pomiędzy różnymi obiektami.

Ile razy mniej, ile razy więcej

  1. Skale i indeksy to dwa typy pomiaru.

Indeks- tworzony jest poprzez zsumowanie wyników przypisywanych poszczególnym stanom rzeczy

Skala- tworząc skalę wykazuje się różnicę w intensywności wartości tej samej zmiennej

  1. Skala Likerta- odpowiedziom nadano jednolity format (zdecydowanie się zgadzam- 5, zgadzam się- 4, nie mam zadnia- 3, nie zgadzam się- 2, zdecydowanie się nie zgadzam- 1), odpowiedziom przypisane zostały wartości liczbowe, skala musi być jednowymiarowa; wynikiem pomiary postawy danej osoby jest zsumowanie odpowiedzi (postawa negatywna, pozytywna, ambiwalentna wobec obiektu)

Sposób budowania skali:

Stwierdzenia, do których odnoszą się badani powinny:

Skala Thurstone- Sposób przygotowania:

NEGA TYW NY NEUT RAL NY POZY TYW NY
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

Dyferencjał semantyczny- przymiotniki tworzą końcowe punkty skali. Sędziowie kompetentni dokonują oszacowania cech i zachowań danej osoby- wartość średnia; zbiór tych wartości tworzy profil badanej osoby (można tutaj porównywać profile różnych osób)

1 2 3 4 5
Wesoły Smutny
Aktywny Pasywny
…. ….
…. ….
  1. l

EXPLANANS
  • zdanie ogólne stwierdzające związek B i Z

  • warunki brzegowe- Z

  • Jeśli w społeczeństwie jest konkurencja to zachodzi wrogość wobec cudzoziemców

  • W społeczeństwie x jest konkurencja

EXPLANANDUM
  • zjawisko do wyjaśnienia

  • W społeczeństwie x występuje wrogość wobec cudzoziemców.

ZDANIE OGÓLNE WARUNKI BRZEGOWE EXPLANANDUM
WYJAŚNIANIA szukane szukane dane
PROGNOZOWANIE dane dane szukane
  1. Występowanie związku między zmiennymi nie dowodzi tego, że jest to związek przyczynowo skutkowy. Aby tak było przyczyna musi poprzedzać skutek. Empiryczna korelacja między zmiennymi- zmianom jednej zmiennej muszą towarzyszyć zmiany drugiej zmiennej. Skutek nie może być wyjaśniony w kategoriach jakieś trzeciej zmiennej (tak jak to się dzieje w przypadku zależności pozornych).

  2. Przyczyna wystarczająca- oznacza warunek, który jeśli zostanie spełniony to przyniesie oczekiwany skutek. Jeżeli p to q.

Jeśli Asia powtórzy kilka razy materiał z wykładów, to dobrze zda egzamin.

Przyczyna konieczna- oznacza warunek, który musi być spełniony, aby nastąpił określony skutek. Jeżeli ~p to ~q.

Jeśli A nie jest kobietą, to A nie zajdzie w ciążę.

  1. Rozumienie szerokie- zbiór ogólnych założeń, pojęć, modeli postępowania, wartości, sposobów zbierania i opracowywania danych, itp. Wspólnych członkom danej społeczności. Są to założenia epistemologiczne, ontologiczne, metodologiczne reprezentowane przez badaczy danej dziedziny naukowej. Paradygmat określa sposób widzenia świata i postrzegania zadań danej nauki, dostarcza kryteriów wyboru problemów, które uznaje się za istotne i rozwiązywalne oraz kryteriów poprawności ich rozwiązywania. Kiedy zmienia się paradygmat to zmienia się świat, tzn. perspektywa postrzegania świata. W tym ujęciu paradygmat jest pewnego rodzaju matrycą dyscyplinarną.

Rozumienie wąskie- wzorzec rozwiązywania problemów w danej społeczności naukowej, czyli konkretne sposoby na rozwiązywanie konkretnych problemów. W tym rozumieniu paradygmat jest elementem matryce dyscyplinarnej.

  1. Okres pre- nauki- kształtowanie się paradygmatu (w tym samym czasie istnieje wiele teorii wyjaśniających to samo zjawisko

  2. Nauka normalna (dojrzała)- dominuje jeden paradygmat, który z jakiś powodów wyodrębnił się spośród pozostałych; dyskusje dotyczą szczegółowych rozwiązań; „rzemieślnicy naukowi” naśladują genialnych twórców; nie są stawiane żadne pytania

  3. Przyrastanie anomalii (anomalie to takie stany rzeczy, których nie przewiduje dana teoria- zdarza się coś co nie powinno się zdarzyć) → kryzys → rewolucja naukowa → rywalizacja paradygmatów → falsyfikacja teorii → pojawiają się nowe teorie, które wyjaśniają te anomalie → wyodrębniają się nowe paradygmaty → nowy paradygmat zaczyna dominować a stary zostaje odrzucony → rewolucja naukowa

  4. Nauka normalna

  1. Znaczna część wiedzy reprezentanta wiedzy normalnej jest ukryta, nieuświadomiona a więc milcząca- jest to wiedza czynnościowa, wykorzystywana w działaniu. Robimy coś przez naśladownictwo, mamy wiedzę ale nie jest ona świadoma. Zdobywa się ją przez uprawianie nauki (a nie przyswajanie reguł jej uprawiania). W procesie socjalizacji adept nauki „wdraża się” w określony sposób myślenia i działania poprzez rozwiązywanie typowych problemów, czy prowadzenie typowych eksperymentów.

Dlaczego Kuhn przywołał tę koncepcję? NIE WIEM

  1. Płaszczyzny niewspółmierności teorii:

  1. Intelektualna gotowość takiego a nie innego działania, jako skutek kształcenia teoretycznego i praktycznego. Zbieranie doświadczenia rozpoczyna się od kształtowania umiejętności widzenia- ograniczenie pola widzenie (np. interpretacja zdjęcia RTG). Reguły uprawiania nauki nie są skodyfikowane lecz milcząco przyjmowane- reguły realnej nauki tworzą się w praktyce.

  2. Nie ma takiej reguły metodologicznej, która w historii nauki nie zostałaby przekroczona (reguły swoje- praktyka swoje ). Mitem jest przekonanie, że postęp w nauce dokonuje się poprzez włączanie starych teorii w nowe- wspólne pole starych i nowych teorii jest bardzo niewielkie. Postęp nauki dokonuje się wtedy, gdy uczony wyzwoli się od więzów uznawanych teorii i konwencji nauki instytucjonalnej- szansa na odkrycie czegoś jest wtedy, gdy działa się wbrew teoriom i zasadom administracyjnym. Feyerabend uznawał naukę normalną za etap blokowania postępu, ponieważ jest grzebany naturalny pluralizm teoretyczny. Główna antyregułą: WPROWADZAJ HIPOTEZY, KTÓRE SĄ NIEZGDNE Z POTWIERDZONYMI TEORIAMI LUB UZNANYMI FAKTAMI- nowe hipotezy nie powinny być badane dopiero wtedy, gdy stare się chwieją.

  3. Uwarunkowania wewnątrznaukowe:

Uwarunkowania zewnętrzne:

PARADYGMAT NORMATYWNY PARADYGMAT INTERPRETATYWNY
  • Interakcja wyznaczana jest przez prawa

(zachowanie człowieka określone jest

Obowiązującymi prawami)

  • Role społeczne są odgrywane (role

są relatywnie stabilne)

  • Wszyscy mają taką samą „mapę

poznawczą” (myślimy tak samo)

  • Normy mają charakter obiektywny

  • Interakcja jest uporządkowana ale

procesualna (za źródło ładu przyjmuje

się proces społecznych negocjacji-

interakcja może potoczyć się różnie)

  • Role społeczne są tworzone (widzenie

siebie cudzymi oczami)

  • Konsensus jest negocjowalny

  • Normy zależą od zasobów interpretacji

(każdy człowiek dokonuje interpretacji

rzeczywistości)

  • Zwraca uwagę na aktywność społeczną

  1. Konstruktywizm- fakty są społecznie tworzone, a nie odkrywane. Każdy fakt jest interpretacją.

Pozytywizm- nie ma „nagich” faktów (NIE WIEM ???)

  1. NIE WIEM CZY TO O TO CHODZI !!!

Kodowanie otwarte- konceptualizacja danych, czytanie całego tekstu i notowanie pierwszych wrażeń (na czym tekst jest skoncentrowany, jak go zatytułować), jakie można wyróżnić części, o co chodzi w każdej z nich, jak je można zatytułować; kodowanie poszczególnych części lub kodowanie linijka po linijce (celem tego zabiegu jest oderwanie się od oczywistości tekstu, rozbicie oczywistych przekonań), nadawanie nazw fragmentom; nazwy (pomysły koncepcyjne, kodu) mogą pochodzić bezpośrednio z tekstu → VIVO CODES; bądź z zewnątrz; w wyniku systematycznych porównań (w ramach przypadku lub między przypadkami) kody łączone są w kategorie.

Kodowanie osiowe (zogniskowane)- ma na celu uporządkowanie nazw z kodowania otwartego; schemat dla porównania; model paradygmatyczny (Strauss i Corbin): uwarunkowania przyczynowe → zjawisko (to co nas interesuje) → kontekst (warunki, w których przebiega działanie i interakcja) → warunki interweniujące (uwarunkowania strukturalne odnoszące się do badanego zjawiska) → strategie interakcji i działania (to co robią ludzie) → konsekwencje (następstwa działania)

Kodowanie selektywne- poszukuje się kategorii centralnej, do której można odnieść, bezpośrednio lub pośrednio, wyodrębnione kategorie. Kategoria centralna może mieć swoje właściwości, swój wymiar, w rzeczywistości badawczej łączy się ona z głównym problemem badawczym (idealistycznie: powinna być wyprowadzona z danych)

  1. NIE MAM

  1. Wywiad swobodny mało ukierunkowany- badacz ma ogólny plan zagadnień; dostosowuje się do respondenta, skupiając się na kwestiach, o których badany wie najwięcej- na jego kompetencjach eksperckich

  2. Wywiad swobodny ukierunkowany- badacz posiada dyspozycje do wywiadu; możliwe są tu wzory pytań

  3. Wywiad swobodny ze standaryzowaną listą poszukiwanych informacji- badacz posiada kwestionariusz z pytaniami otwartymi

  4. Wywiad kwestionariuszowy o mniejszym stopniu standaryzacji- badacz posiada kwestionariusz z pytaniami otwartymi, półotwartymi i zamkniętymi

  5. Wywiad kwestionariuszowy o większym stopniu standaryzacji- badacz posiada kwestionariusz z pytaniami zamkniętymi i półotwartymi

  1. Faza wstępna- nawiązanie kontaktu (wywiad nie powinien być wcześniej przygotowywany)

  2. Sformułowanie zachęty do opowiadania- ukierunkowanie opowiadania (jak było, jak przebiegało, jak do tego doszło?)

  3. Faza głównego opowiadania, głównej narracji (aktywny opowiadający, badacz jest aktywnym słuchaczem), faza ta kończy się kodą, czyli zamknięciem całości

  4. Faza pytań wewnętrznych- odnoszących się do tego co zostało powiedziane, ale niezrozumiane przez badacza

  5. Faza pytań zewnętrznych- pytania wynikające z problematyki badawczej, zewnętrzne w stosunku do tego, co zostało powiedziane

  6. Bilansowanie życia- badacz prosi o dokonanie oceny sytuacji, oceny dotychczasowego życia (faza ta nie zawsze występuje)

  7. Umiejętne zakończenie wywiadu- „rozstanie” musi być procesem, musi być naturalne, nie może być „porzuceniem”

  8. Transkrypcja tekstu wywiadu- spisanie całej opowieści wraz z zachętą do opowiadania na papier; zapisujemy jak najwięcej tj. nie tylko słowa ale też mocne akcenty- zachowania takie jak np. śmiech, płacz, przerwy (…), hmmm…, yyy…, itp. Nie zapisujemy zwykłych znaków interpunkcyjnych. Przedmiotem analizy jest zapisany wywiad !!!

  1. Formalna analiza tekstu- podział tekstu na segmenty według:

  1. Opis strukturalny, porządkowanie segmentów- figury poznawcze (myślowe schematy porządkowania doświadczeń)

  1. Analityczna abstrakcja:

  1. Struktury procesowe- zasada organizująca proces

  1. Działania człowieka nie są społecznie zdeterminowane. Indywidualne doświadczenia rekonstruowane są jako wzory dokonywanych wyborów spośród istniejących możliwości. Zbiór tych wyborów tworzy strukturę przypadku (przymus działania, konieczność podejmowania decyzji). Produkcja istniejącej praktyki (rutyna) lub jej transformacja (odpowiedź na kryzys).

  2. Eksperyment myślowy- wymyślanie możliwych historii, w których pojawiają się analizowane przez nas wypowiedzi, w których pojawia się interpretowana sekwencja; eksperymenty myślowe służą poszukiwaniu znaczeń, porządkowaniu wariantów znaczeń ale przede wszystkim ANALIZIE W ODERWANIU OD REALNEGO KONTEKSTU


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Metodologia badań społecznych - opracowanie, Pedagogika resocjalizacyjna
Metodologia nauk społecznych, Opracowania z netu
Metodologia badań społecznych - opracowanie, Pedagogika resocjalizacyjna
Komunikacja społeczna opracowanie pytań (2)
Metodologia ?dań opracowanie
JA, II ROK, SEMESTR I, psychologia społeczna I, opracowania
Metodologia?dań społecznych
PEDAGOGIKA SPOŁECZNA opracowanie
Metodologia wykłady - opracowanie na egzamin, studia różne, Opracowania
Pilch Lepalczyk Pedagogika Społeczna - opracowanie, rozdz 5
metodologia?dan społecznych
Metodologia?dań społecznych ze statystyką
Metodologia?dan społecznych ćwiczenia zaliczenie WPA UAM
Więzi społeczne, Opracowania z netu
Metodologia?dań społecznych
Teorie Zmian Społecznych - opracowanie zagadanień na kolokwium
Psychologia Społeczna - Opracowanie Pojęć, Ps. społeczna

więcej podobnych podstron