Spawanie

Spawanie gazowe polega na łączeniu części przez stapianie krawędzi materiałów

ciepłem płomienia gazowego. Proces ten wykonuje się z dodawaniem drutu jako

spoiwa, który stapia się w płomieniu jednocześnie z krawędziami łączonego metalu

Stanowisko

Typowe stanowisko do spawania gazowego przedstawia rys. 1.2. Stanowisko

składa się z dwóch butli ze sprężonymi gazami, reduktorów, węży spawalniczych,

palnika oraz bezpieczników zabezpieczających przed cofaniem płomienia do butli.

LUTOWANIE

Lutowanie miękkie, jest procesem, w którym temperatura likwidus lutu jest

mniejsza od 450 °C. W lutowaniu miękkim powstaje połączenie lutowane, zwykle bez rozbudowanych stref reakcyjnych, podobnie jak w procesach klejenia (rys. 7.5a). Słaba wytrzymałość mechaniczna.

W zależności od stosowanego źródła ciepła lutowanie miękkie może być przeprowadzone następującymi sposobami:

• kolbą miedzianą,

• lutownicą transformatorową,

• kąpielowe (zanurzeniowe),

• w stopionych solach,

• ultradźwiękowe,

• płomieniowe

Lutowanie twarde jest metodą lutowania, które zachodzi przy

stosowaniu lutów o temperaturze likwidus powyżej 450 °C. W lutowaniu twardym, w wyniku zjawisk dyfuzji, występują zwykle rozbudowane strefy reakcyjne (dyfuzyjne LM i LL), w których mogą występować twarde i kruche fazy międzymetaliczne (rys. 7.5b). Mogą one, w granicznych przypadkach, prowadzić do erozji i zniszczenia połączenia lutowanego.

Spośród metod lutowania twardego, z uwagi na źródło nagrzewania

i doprowadzenie ciepła, stosuje się najczęściej lutowanie:

• płomieniowe,

• indukcyjne,

• oporowe,

• lutozgrzewanie,

• w osłonach gazowych,

• próżniowe.

Ze względu na temperaturę topnienia lutu i temperaturę lutowania lutowanie miękkie i twarde różnią się istotnie zjawiskami fizykochemicznymi, w wyniku których powstaje połączenie lutowane o określonej wytrzymałości mechanicznej. W lutowaniu miękkim zachodzą zjawiska adhezji i kohezji, natomiast w lutowaniu twardym występują zjawiska dyfuzji. Znacznie większa wytrzymałość mechaniczna.

Lut (spoiwa), niższa tempera topnienia od materiałów lutowanych, który po stopieniu stanowi lutowinę między łączonymi elementami.

Topnik jest substancją, która umożliwia i znacznie ułatwia lutowanie, zarówno

miękkie jak i twarde, poprzez chemiczne oczyszczanie powierzchni łączonych

materiałów. Temperatura aktywności (topnienia) topnika powinna być dostosowana

do temperatury topnienia lutu w taki sposób, aby topnik wcześniej, przed stopieniem

lutu, oczyszczał powierzchnie elementów lutowanych i przygotowywał do zwilżania

i kapilarnego wnikania lutu w szczelinę.