Egzamin pisemny z a,b,c

ok. 30 pytań

receptory

- interoceptory

- prioproceptory

- eksteroceptory

Kontaktowe odległościowe

Smak, dotyk, temperatura słuch, wzrok, węch, temperatura

Asocjacje – skojarzenia

Wzrok słuch węch dotyk smak

83% 11% 3,5% 1,5% 1%

380-700nm – taki jest zakres światła widzialny przez człowieka

Barwy chromatyczne – barwy tęczy

Barwy achromatyczne – od czerni do bieli

Skopochowe widzenie – przy pomocy pręcików, czarno-białe

Fotopowe widzenie – widzenie dzienne

Rodzaje czopków:

- niebieskoczułe (cyjalaby)- najbardziej wrażliwe na światło

- zielonoczułe (chlorolaby) – średnioczułe

- czerwonoczułe (erytrolaby) – najmniej czułe

Mezopowe (zmierzchowe) – widzenie Kurkiniego

Widzenie lunetowe

9.11.2011

Jasność, nasycenie i ton (jakość, odcień) – barwy chromatyczne

Jasność – barwy achromatyczne

Współczynnik luminancji –

Mieszanie barw addytywne (czerwony, zielony, granatowy) zachodzi w analizatorze wzrokowym. Synteza addytywna - każda barwa dodana będzie jaśniejsza, np. czerwony + zielony = żółty, granatowy + zielony = błękitny. Wszystkie złączone barwy = biały kolor.

Synteza substraktywna – mieszanie barw daje ciemniejszy kolor; podst. Kolory żółć, purpura i błękit cyjanowy. Mieszając barwy dopełniające dostaniemy ciemną szarość.

Raster –

Mieszanie dwuoczne:

- kolory nie mogą być zbyt daleko od siebie

- barwy nie mogą działać na zbyt duży obszar siatkówki (tylko centralną cześć)

- muszą być identyczne pod względem wzorów, nasycenia itd.

Błysk światła – gdy czerń rywalizuje z bielą w oku

Barwy:

- płaszczyznowe (posiadają nieokreśloną strukturę, nie wiadomo, gdzie się zaczynają a gdzie kończą,

nie wiemy, czy jest oświetlona, nic na temat kształtu, faktury)

- przestrzenne (wypełniają jakąś przestrzeń, np. światło tęczy, światło żarowe od żarówki)

- powierzchniowe (sprawiają wrażenie oświetlonych, barwy wszystkich powierzchni odbijających barw

selektywnie i nieselektywnie)

Odbiór barw jest zjawiskiem subiektywnym, które zależy od następujących czynników:

- wiek organizmu (długofalowe barwy widzimy najpierw, jako dziecko)

- w zależności od płci

- w zależności od uprawianego zawodu

- w zależności od zmęczenia

- w zależności od poziomu witamin we krwi

- w zależności od środków działających na korę mózgową

- w zależności od tego, który z układów nerwowych został pobudzony

Rodzaj powierzchni i barwa światła

W zależności od sposobu odbijania powierzchnie i barwy dzielimy na:

- połyskliwe

- przejrzyste

- matowe

- iskrzące

W zależności od barwy światła możemy dowolnie przekształcać kolor widzialnych powierzchni:

- w przypadku achromatycznych – im ciemniejsza powierzchnia, tym mniej światła odbije, jej a barwa będzie coraz ciemniejsza

- w przypadku chromatycznych można uzyskać efekt:

• jarzenia się powierzchni

• zszarzenie powierzchni

• mieszania barw

Aberracja chromatyczna polega na tym, że składowe promienie świetlne padając na soczewkę załamując się pod rożnymi kątami i w efekcie tego zbiegają się w różnych miejscach na siatkówce. Aberracja chromatyczna jest tym większa im większe rozwarcie źrenicy, a więc mniejsze natężenie światła

Dyfrakcja światła polega na uginaniu się fal przy przechodzeniu przez wąskie otwory lub na granicach przesłon.

Punktowe źródło światła monochromatycznego utworzy na siatkówce obraz jasnego krążka otoczonego pierścieniami.

Im mniejsza plamka koloru, tym się wydaje, że jest ciemniejszy, niż ten sam kolor w większej plamce

16.11.2011

1. widzenie skotopowe -

2. widzenie mezopowe (zmierzchowe) -

3. powyżej 6lx zaczynamy rozróżniać ton i nasycenie barw chromatycznych w kolejności: niebieski, zielony, żółty, czerwony (12lx)

4.

5. w świetle

6. silniejsze oświetlenie staje się niekorzystne i dochodzi do zjawiska –Abneya. Powiększa się obszar widzenia barwy niebieskiej kosztem zielonej i fioletu oraz żółtej kosztem czerwonej i zielonej.

7. przy jeszcze większym natężeniu światła wszystkie barwy zaczynają blednąć, aż w końcu każda z nich bez względu na długość fali wywoła wrażenie barwy białej. Nastąpi kres pobudzenia trzech typów czopków.

8. oprócz tonu zmienia się również nasycenie barw. Przy słabych luminacjach kolory rozbielają się, a przy silnych szarzeją. Najlepsze nasycenie jest przy średnich luminacjach, ale zależy od konkretnego tonu, jaki rozpatrujemy, np. dla barw środkowej części widma – ok. 20cd (candeli), dla czerwieni – ok. 15cd, a dla fioletu – ok. 1cd na metr kwadratowy.

Adaptacja do ciemności:

1. faza fotopowa – czopki aktywne

2. adaptacja skotopowa – widzenie przejmują pręciki, pogorszenie ostrości widzenia (trwa od 30min do 24h)

Adaptacja do jasności (szybsza):

Widzenie przejmują czopki

Adaptacja do barwy:

Najszybciej przebiega adaptacja do barw długofalowych, nieco wolniej do żółci, następnie do zielonej, a najdłużej do barw krótkofalowych: błękitów i fioletów

Najwyraźniejsze jest adaptacja do barw krótkofalowych: błękitów i fioletów, potem do długofalowych.

Podczas adaptacji zmianie ulegnie także nasycenie barwy:

W toku adaptacyji jakiejś barwy zaczyna ona stopniowo szarzeć, a wiec pozornie zmniejsza się jej nasycenie. Jeśli zadziałamy bodźcem barwy zoltej, to po pewnym czasie niemal całkowicie

Jeżeli jednak zadziałamy bodźcem fioletowym, a następnie bodźcem eksponować barwe zolta, to przez cgwile nastcenie tego koloru będzie większe niż obiektywnie istniejącej zolci.

W czasie adaptacji wzrasta także wrazliwosc na barwy doplniającą do wcześniej zaistniałego bodźca

Jzeli po adaptacji do czerwieni

Kontrast następczy jest ściśle związany ze zjawiskiem adaptacji siatkówki i powstaje w wyniku uwrażliwienia pręcików lub czopków na barwę dopełniającą do wcześniej istniejącego bodźca. Powstaje wtedy negatywny obraz następczy, tzw. powidok negatywny

Jeżeli przez dłuższy czas będziemy się wpatrywali w jasny, świecący punkt a następnie przeniesiemy wzrok na białą kartkę, to zobaczymy powidok w postaci ciemnej plamki

Jeżeli będziemy wpatrywali się w żółtą plamkę na szarym tle to powidok będzie ciemno-niebieski.

W zjawisku powidoku możemy wyróżnić trzy fazy:

1. krótkotrwałe, pulsujące wrażenie tej samej jakości, co działający bodziec, tzw. powidok pozytywny, po którym następuje faza ciemności

2. krótkotrwałe wrażenie powidoku negatywnego po którym faza ciemności

3. znowu pojawia się się powidok negatywny, ale trwa dłużej i stopniowo zaczyna zanika

1. jasności

2. nasycenia

3. tonu

4. czasu trwania bodźca

5. stanu receptora

Kontrast symulacyjny (równoczesny) polega na zmianie wrażenia barwnego pod wpływem działań barw sąsiednich. (kolor kwadratu w środku pola białego, szarego i czarnego ma zawsze tę samą barwę)

Kontrast symultaniczny powstaje również w przypadku barwnego światła, dzięki czemu możemy uzyskać kolorowe cienie.

Kontrast brzegowy (graniczny) jest szczególnym przypadkiem kontrastu symultanicznego i powstaje na granicy sąsiadujących za sobą pól (szare pola obok siebie, stopniowo jaśniejące)

Zjawisko indukcji barwnej Van Bezolda. Kiedy pole figury i tła są z sobą przemieszczane i tak małe ze odstępny miedzy nimi oraz ich powierzchnie mieszacza się w granicach 1’-2’ kątowych, wtedy występuje wrażenie addytywnego mieszania barw.

Zjawisko irradiacji polegające na rozszerzaniu się jasnych pól kosztem ciemnych. Przyczyną jest rozproszenie światła w układzie optycznym oka.

Widoczności barw

Do najsilniejszych kontrastów barw zaliczamy w kolejności:

1 kontrast barw chromatycznych do barw achromatycznych

2. kontrast barw dopełniających (dające kolor szary)

Dodanie czerni. ociepla barwę

Dodanie bieli, ochładza barwę

Systematyzacja barw

Człowiek zaczął najpierw różnicować mrok i jasność.

Newton pierwszy zrobił rozbicie światła białego.

Ton barwy – dominująca długość fali

Czystość barwy, czyli nasycenie

Jasność barwy

CMYK – barwy podstawowe

RGB – barwy dopełniające

Wady widzenia barw:

- achromatopcja – widzenie czarno-białe

- monochromatopcja – widzenie w barwach achromatycznych

- dichromatopcja – brak jednego typu czopków

* protanopia – nie rozpoznawanie barw czerwonych i innych barw, w których w skład wchodzi czerwień

* deuteranopia – daltonizm, nie rozpoznawanie barw zielonych i innych, w których w skład wchodzi zielony

* tritanopia – nie rozpoznawanie barw niebieskich i innych, w których w skład wchodzi niebieski

Organizacja percepcyjna

Grafika z twarzami

Prawo bliskości – elementy ułożone blisko siebie raz z elementami położonymi dalej, tworzą nowy obiekt

Prawo podobieństwa – elementy podobne postrzegamy jako całość
Prawo dobrej figury i dobrej kontynuacji – jeżeli grupa jest zbudowana z jednolitej zasady, to łatwiej jest nam

wyodrębnić z tła, niż kiedy te zasady są różne

prawo wspólnej drogi – elementy poruszające się w tym samym kierunku są spostrzegane razem i tworzą jedną

figurę

prawo domykania – system percepcyjny dodaje określone elementy i zamyka kształt niekompletnej figury

7.12.2011

Obraz jest jednoznacznym przekazem prostej informacji, nie zawiera złożonych informacji np. znak STOP oznacza, że należy się zatrzymać. Znak jest postrzegany jedynie zmysłami i ma funkcję komunikatywną. Znak istnieje tylko na płaszczyźnie intelektualnej. Można go wymyślić. Będzie miał znaczenie racjonalne. Znak oznacza ściśle określoną informację i nie może posiadać podwójnej wartościowości. Nieznajomość znaku nie zwalnia z nie przestrzegania przepisów.

Symbol dotyczy pojęć złożonych i niejednoznacznych, które są wynikiem złożonych w ciągu wieków sumy doświadczeń, np. symbol miłości jest ogólnikowe. Symbol jest postrzegany nie tylko zmysłami, ale odwołuje się do naszej wiedzy . Ma funkcję komunikatywną i znaczeniową. Sygnifikant jest niezależny od tego przedstawienia. Symbol polega na skojarzeniach, połączeniu sygnifikantu z sygnifikatem. Posiada on podwójną wartościowość, nie posiada cechy restrykcyjnej. Symbol może być przez jednych odczytywany a przez drugich w ogóle nieodczytywany (np. 7 grzechów głównych i 7 sakramentów).

Znak i symbol złożony jest z sygnifikantu – forma oznaczenia. Sygnifikant jest zależny od tego, co on oznacza.

14.12.2011