Instytucje, agencje, komisje

Instytucje ogólne:
a. Rada i Rada Unii Europejskiej
b. Komisja
c. Parlament
d. Trybunał Sprawiedliwości
e. Trybunał Obrachunkowy

Instytucje wyspecjalizowane:
-EUROPOL
-EUROJUST
-Europejska Agencja Zarzadzania Współpraca na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich(FRONTEX)
-Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii
-OLAF
-Europejskie Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii

EFSA (Bezpieczeństwa Żywności)
• EMSA (Bezpieczeństwa na Morzu)
• EASA (Bezpieczeństwa Lotniczego)
• ENISA (Bezpieczeństwa Sieci i Informacji)
• ECDC (Zapobiegania i Kontroli Chorób)

ISS (Studiów nad Bezpieczeństwem)
• EUSC (Centrum Satelitarne)
• EDA (Obrony)
Eurofound (Poprawy Warunków Życia i Pracy)

Komisja lub Państwa członkowskie mogły wystąpić z propozycją przyjęcia aktu prawa wtórnego w sprawach dotyczących:

- polityki azylowej

- regulacji związanych z przekraczaniem przez osoby zewnętrznych granic państw członkowskich i sprawowaniem nad nimi kontroli

-polityki imigracyjnej i dotyczącej obywateli państw trzecich w zakresie

• Warunków wjazdu i poruszania się po UE

• Warunków pobytu, w tym łączenia rodzin i dostępu do zatrudnienia

Zwalczania nielegalnej imigracji oraz nielegalnego pobytu i zatrudniania obywateli państw trzecich

- zwalczania narkomanii

- zwalczania oszustw międzynarodowych

- współpracy sądowej w sprawach cywilnych

Państwa członkowskie miały wyłączne prawo zgłaszania projektów aktów prawnych dotyczących:

-Współpracy sądowej w sprawach karnych

-współpracy celnej

- współpracy policyjnej w kwestiach związanych z zapobieganiem i zwalczaniem przemytu narkotyków oraz innych niebezpiecznych form przestępczości międzynarodowej, włącznie ze współpracą celną związaną z organizowaniem systemu informacji w ramach Europolu

grupy poziome
• Pozioma grupa informatyczna- zajmująca się przetwarzaniem danych oraz tworzeniem Europejskiego Systemu Informacyjnego
• Pozioma grupa robocza ds. narkotyków- odpowiedzialna za koordynowanie działań w ramach III filara(zwalczanie produkcji, przemytu, handlu) z działaniami podejmowanymi w II filarze(polityka zagraniczna i bezpieczeństwa) na forum międzynarodowym
• Grupa robocza ds. wspólnej oceny- zajmująca się monitorowaniem i oceną realizacji zdań wynikających z przyjmowanych przez Radę planów działań w określonych dziedzinach
• Grupa robocza ds. Schengen- odpowiedzialna za realizacje aquis Schengen
• Grupa robocza ds. legalnego przetwarzania danych – odpowiedzialna za nadzór nad systemami gromadzenia, przetwarzania i przekazywania danych w systemach informatycznych funkcjonujących w III filarze pod katem zgodności z przepisami o ochronie danych osobowych.

Rada działając na wniosek Komisji i po konsultacji z parlamentem podejmuje decyzje większością kwalifikowaną, może przyjmować:

• Środki zmierzające do likwidacji kontroli dla obywateli unii i państw trzecich na granicach wewnętrznych

• Środki dotyczące przekraczania granic zewnętrznych w tym:

-listę państw, od których obywateli wymagana jest wiza

-reguły w zakresie jednolitego wzoru wizy

• Środki dotyczące polityki azylowej, statusu uchodźców, imigracji

Na zasadzie jednomyślności Rada podejmowała decyzje dotyczące:

• Podjęcia środków koniecznych do wprowadzenia protokołu w życie

• Określenia podstawy prawnej dla każdego przepisu czy decyzji należącej do acquis Schengen

• Określenia od kiedy przepisy protokołu stosuje się do państw które go podpisały

• Przystąpienia UK i Irlandii do całości lub części przepisów Schengen

• Zawarcia układu określającego zasady udziału Norwegii i Islandii w Schengen oraz układu określającego współpracę tych państw z UK i Irlandią

Na podstawie art. 100c TWE Komisja miała wyłączne prawo zgłaszania Radzie projektów dotyczących:

• Sporządzania listy państw trzecich których obywatele muszą posiadać wizy

• Wprowadzania na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy obowiązku wizowego dla obywateli danego kraju, w sytuacji grożącej nagłym napływem obywateli tego państwa do Wspólnoty

• Środków wprowadzających jednolitą procedurę wizową

Komisja otrzymała wyłączne prawo inicjatywy prawodawczej w ramach polityki wizowej UE

Na podstawie art. K4 TUNa podstawie art. 100c TWE Komisja miała wyłączne prawo zgłaszania Radzie projektów dotyczących:
• Sporządzania listy państw trzecich których obywatele muszą posiadać wizy
• Wprowadzania na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy obowiązku wizowego dla obywateli danego kraju, w sytuacji grożącej nagłym napływem obywateli tego państwa do Wspólnoty
• Środków wprowadzających jednolitą procedurę wizową
Komisja otrzymała wyłączne prawo inicjatywy prawodawczej w ramach polityki wizowej UE
E Komisja:

• Współpracowała z innymi instytucjami wymienionymi w Tytule VI TUE

• Miała prawo podejmowania inicjatyw w: polityce azylowej i imigracyjnej oraz dotyczących granic zewnętrznych, dziedzinach zwalczania narkotyków i zwalczania oszustw na skalę międzynarodową, a także we współpracy sądowej w sprawach cywilnych

• Miała prawo występowania do Rady z inicjatywą przeniesienia niektórych elementów III filara do prawa wspólnotowego

• Była zobowiązana do regularnego informowania Parlamentu Europejskiego o pracach dotyczących wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych

W I filarze:
• Przyjmuje od zainteresowanych państw wniosek o ustanowienie współpracy
• Przekazuje go radzie lub informuje zainteresowane państwo dlaczego nie może tego zrobić
• Przyjmuje wnioski państw o przystąpienie do istniejącej już współpracy w terminie trzech miesięcy przekazuje Radzie swoją opinie na ten temat, zaś w terminie czterech miesięcy rozpatruje wniosek oraz ewentualnie przyjmuje szczególne przepisy gdy uzna to za niezbędne

W III filarze:

• Opiniuje wniosek o nawiązanie współpracy

• Jest informowana o wnioskach państw, które chcą przystapić do współpracy. Ma trzy miesiące na przedstawienie swojej opinii, mogącej zawierać zalecenia dotyczące przepisów szczególnych, które uważa za niezbędne, aby dane państwo mogło uczestniczyć w tej współpracy

Niezależnie od tych różnic Komisja podobnie jak Rada ma obowiązek informowania Parlamentu o ewolucji współpracy.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych jest znany również jako OLAF – skrót ten pochodzi od jego francuskiej nazwy: Office de Lutte Anti-Fraude.

Zadania Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych są następujące:

• ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej przez zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji oraz wszelkich innych działań niezgodnych z prawem

• ochrona reputacji instytucji europejskich przez prowadzenie dochodzeń w sprawie poważnych uchybień ze strony ich członków i pracowników, w wyniku których może być prowadzone postępowanie administracyjne lub karne

• wspieranie Komisji Europejskiej w formułowaniu i wdrażaniu zasad zapobiegania nadużyciom finansowym i wykrywania ich.

Dochodzenia wewnętrzne – są to dochodzenia administracyjne prowadzone w instytucjach i organach Unii Europejskiej w celu wykrywania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkich innych uchybień narażających na szkodę interesy finansowe Unii Europejskiej, łącznie z poważnymi zdarzeniami związanymi z wypełnianiem obowiązków służbowych przez personel.

• Dochodzenia zewnętrzne – są to dochodzenia administracyjne prowadzone poza instytucjami i organami Unii Europejskiej, których celem jest wykrycie nadużyć lub innych nieetycznych zachowań osób fizycznych lub prawnych. Sprawy są klasyfikowane jako dochodzenia zewnętrzne, kiedy większość prac dochodzeniowych prowadzą służby OLAF-u.

• Sprawy dotyczące koordynacji – OLAF ma również swój wkład w dochodzenia prowadzone przez organy krajowe lub inne unijne departamenty, ułatwiając im gromadzenie i wymianę informacji oraz kontaktów.

• Pomoc w toczących się postępowaniach karnych – OLAF wspiera właściwe organy państw członkowskich lub państw trzecich w prowadzeniu postępowań karnych.

Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) z ang. The European Union Agency for Fundamental Rights (dawniej Europejskie Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii (EUMC)) jest niezależną agencją Unii Europejskiej ustanowioną na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 168/2007 z dnia 15 lutego 2007 roku z siedzibą w Wiedniu.

Zadania:

• gromadzenie, rejestrowanie, analiza i rozpowszechnianie istotnych, obiektywnych, rzetelnych i porównywalnych informacji, w tym wyników rozpoznań przekazanych jej przez państwa członkowskie, instytucje UE, ośrodki badawcze, organizacje pozarządowe, organizacje międzynarodowe;

• rozwój i udoskonalenie metodologii zbierania danych na poziomie UE, we współpracy z państwami członkowskimi i Komisji Europejskiej;

• prowadzenie badań naukowych i sondaży oraz sporządzanie opracowań dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji Europejskiej;

• formułowanie wniosków i opinii na tematy szczegółowe, z przeznaczeniem dla instytucji UE i państw członkowskich, które wdrażają prawo wspólnotowe;

• publikacja sprawozdań: rocznych – na temat praw podstawowych, z uwzględnieniem przykładów wzorcowych działań; tematycznych – opartych na prowadzonych przez siebie analizach, badaniach i sondażach; a także rocznych sprawozdań ze swej działalności;

• opracowanie strategii komunikacyjnych oraz promocja dialogu ze społeczeństwem obywatelskim, który służyć ma zwiększeniu wiadomości opinii publicznej w zakresie praw podstawowych.

Agencja praw podstawowych korzysta z doświadczeń Europejskiego Centrum Monitorowania Rasizmu i Ksenofobii, ustanowionego na mocy rozporządzenia Rady

Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (ang. European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction, EMCDDA) – zdecentralizowana agencja Unii Europejskiej, której zadaniem jest dostarczanie UE i jej państwom członkowskim obiektywnych, rzetelnych i porównywalnych informacji o narkotykach i narkomanii. Centrum działa od 1995 roku. Zostało powołane do życia w 1993 r.