Interesy narodowe i kartele w UE:
nieformalne systemy reprezentacji interesów międzynarodowych konkurują w unijnym procesie politycznym z systemami zinstytucjonalizowanymi
różne rządy narodowe formalnie uczestniczą w procesie uchwalania unijnego prawa
Komisja formalnie ma monopol na inicjatywę prawodawczą w większości obszarów polityki społecznej i gospodarczej praktycznie opracowuje propozycje ustaw we współpracy z przedstawicielami administracji państw członkowskich przez sieć grup roboczych (zwykle urzędnicy państwowi)
w Komisji brakuje pracowników działających na poziomie nieformalnym współpracuje z przedstawicielami z instytucji narodowych w kwestii przekazywania informacji nt. funkcjonujących narodowych systemów politycznych i interesów tych grup
Komisja jako administracja wielonarodowościowa ciągły proces negocjacji pomiędzy Komisją, przedstawicielami państwowych i niepaństwowych interesów narodowych
Komisja stara się przygotować treść ustaw, by była ona zgodna z preferencjami narodowymi jak najwięcej liczby członków
podobny proces uprzywilejowania narodowych grup interesu na etapie wykonywania prawa szczególne znaczenie narodowych administracji w wykonywaniu prawa unijnego godzenie różnych narodowych tradycji prawnych i administracyjnych z działaniami unijnymi
system komitologii (komitetów) rola nadzorcza w składzie przedstawiciele administracji narodowych wielu pochodzi z narodowych grup nacisku
unijny proces polityczny ma wszelkie cechy konsocjonalnego modelu reprezentacji interesów
elity wynikające z podziałów narodowych są głównymi uczestnikami unijnego procesu politycznego narodowe administracje w UE reprezentują poglądy narodowych grup nacisku
elity przedstawiają swoje „narodowe interesy” i bronią ich w politycznych konfliktach na poziomie europejskich
potrzeba zabiegania o poparcie różnych grup w wyborach narodowych zmusza rządy do obrony interesów wszystkich wyborców, a nie opowiadania się za interesami państw, które mogą być im bliższe ideologicznie
grupy nacisku działające na poziomie Europy zrzeszają narodowe grupy nacisku wpływają na poglądy przedstawiane przez członków grup narodowych celem zachowanie spójność informacji przekazywanych na poziomie narodowym i europejskim
gdy nie udaje się utrzymać wspólnego stanowiska europejskich grup nacisku grupy narodowe decydują się działać razem z rządami narodowymi na różnych etapach unijnego procesu tworzenia polityki system konsoncjonalny
czy przy działaniu na poziomie narodowym więcej zyskają interesy prywatne czy publiczne, decyduje to, które grupy narodowe mają lepszy dostęp do decydentów narodowych
zorganizowane grupy działające na rzecz interesów prywatnych wydają się mieć większy wpływ na stanowisko danego państwa w negocjacjach europejskich dotyczących propozycji wysuniętych przez Komisję niż grupy reprezentujące interesy publiczne
Proces reprezentacji interesów:
przyczyny rozwoju systemu artykułowania i reprezentowania interesów na szczeblu europejskim
aktorzy niepaństwowi domagali się dopuszczenia ich do unijnego procesu politycznego
większa dostępność urzędników pracujących w strukturach unijnych
grupy nacisku dążą do wyników politycznych bliskich ich interesom
urzędnicy unijni chcą zajmować bardziej wpływową pozycję w procesie decyzyjnym UE
Przyczyny reprezentacji interesów: globalizacja i europeizacja:
od lat 60. w Europie transformacje instytucji gospodarczych i politycznych wpływ na interesy publiczne i prywatne
globalizacja gospodarki zmiana tradycyjnego modelu relacji pracodawca-pracownik w Europie konieczność przyjęcia nowych strategii walki z konkurencją działalność bardziej międzynarodowa w celu przetrwania
wykształcenie się nowego rodzaju relacji pomiędzy aktorami gospodarczymi i rządowymi zamiast lobbowania za ochroną rynku przez państwa, firmy starają się zdobyć wpływ na polityków odpowiedzialnych za uchwalanie polityk bardziej liberalnych i deregulacyjnych
pojedyncze firmy coraz mniej interesowały się narodowymi procesami politycznymi, a narodowym stowarzyszeniom biznesowym bardziej zależy na nawiązaniu bezpośredniego i bliskiego kontaktu z decydentami w kwestii regulacji rynkowych
integracja europejska i proces globalizacji ograniczyły urzędnikom państwowym możliwość włączania aktorów biznesowych do konsensualnego modelu reprezentacji interesów w systemie narodowym
zmiana możliwości reprezentowania interesów społecznych i gospodarczych na poziomie Europy dzięki skoncentrowaniu kompetencji związanych z regulacją rynku w UE (Komisji)
międzynarodowe korporacje szybko zorientowały się, że centralizacja kompetencji związanych z regulacją rynku w instytucjach unijnych będzie miała znaczący wpływ na zmniejszenie kosztów transakcyjnych prowadzenia biznesu prywatne firmy jako zagorzali zwolennicy wspólnego rynku
motywacja sfery biznesu do zabezpieczania swoich interesów na poziomie Europy zależy od sektora
preferencje wobec regulacji rynku przez Unię zależą od konkurencyjności firm spoza UE i od kosztów transakcyjnych sektory z dużą konkurencją i kosztami jako pierwsze zdecydowały się wywierać wpływ na polityków unijnych w celu zintegrowania rynku i wprowadzenia regulacji w ich sektorach
istnienie jednego centrum politycznego regulującego funkcjonowanie europejskiego rynku zmniejszenie kosztów związanych z organizacją interesów niebiznesowych
grupy zawiązane na rzecz interesów publicznych, mające spójny międzynarodowy plan działania, mogą udać się bezpośrednio do Brukseli, aby tam wspierać swoje interesy jest taniej
chęć prywatnych i publicznych grup nacisku do organizowania sią na poziomie europejskim
globalizacja gospodarcza prywatne firmy przestały pośredniczyć w reprezentowaniu interesów narodowych na rzecz bezpośrednich działań na poziomie europejskim w celu promowania liberalizacji rynku
Bruksela jako nowe centrum polityczne, w którym można reprezentować interesy społeczne obejmujące całą Europę
zasady tworzenia polityki w UE dają grupom reprezentującym interesy prywatne lub publiczne wiele możliwości wpływania na jej kształt zawsze znajdzie się ktoś, kto je wysłucha lub będzie chciał mieć dostęp do informacji
Przyczyny większej dostępności UE:
w UE nasiliły się wszystkie formy lobbingu zapotrzebowanie na reprezentację interesów na tym poziomie może być zaspokojone dzięki dostępowi aktorów politycznych do procesu politycznego w instytucjach unijnych
Komisja główna instytucja umożliwiająca dostęp do procesu politycznego interesom pozapaństwowym w zamian oczekuje specjalistycznej wiedzy i informacji
stworzenie przewodnika po wszystkich krajowych i europejskich grupach nacisku w celu ułatwienia dostępu do pracowników Komisji i procesu konsultacji
strategia „otwartego i ustrukturyzowanego dialogu z grupami interesu” brytyjska praktyka ogłaszania „zielonych kart” – wstępnych propozycji legislacyjnych
PE popularny cel dla grup interesu
ograniczony budżet na zdobywanie informacji sprawozdawcy przygotowując raporty i propozycje rezolucji kontaktują się z grupami interesu, by poznać ich opinię
badanie
90% członków PE twierdzi, że przynajmniej raz w miesiącu ma kontakt z grupą nacisku częściej z grupami narodowymi niż z na poziomie europejskim
eurodeputowani częściej kontaktują się z grupami o zbliżonych preferencjach politycznych niż z tymi o preferencjach odmiennych
motywacją Komisji i PE do ułatwiania grupom nacisku dostępu jest tocząca się walka o władzę w procesie legislacyjnym
wiedza i info liczą się tylko na tyle, w jakim ich posiadanie zwiększa szanse pracowników Komisji i członków PE na zabezpieczenie swoich interesów w unijnym procesie legislacyjnym
mobilizacja sił i grup interesu na poziomie krajowym wzmacnia pozycję rządów państw członkowskich w Radzie
mobilizacja i realizacja interesów ponadnarodowych wzmacnia pozycję instytucji unijnych.