64

Metoda Cobba

- .

1M

Polega na wykreśleniu prostych wzdłuż górnej powierzchni górnego kręgu krańcowego i dolnej powierzchni dolnego kręgu krańcowego. Do tych linii rysuje­my proste prostopadłe, które przecinając się z boku wygięcia wskazują kąt stano­

wiący wielkość wygięcia w stopniach. Ze względów praktycznych bie1'Źe się pod

,P'

uwagę nie właściwy kąt, ale kąt dopełniający (górny lub dolny), przy czym wartoŚĆ

liczbowa tego kąta wzrasta proporcjonalnie do zwiększania się deformacji (ryc. 85).

Przyrząd do radiologicznych pomiarów kątÓw skrzywienia kręgosłupa metodą Cobba

W celu wykreślenia kąta skrzywie­nia kręgosłupa metodą Cobba możemy się posłużyć specjalnie skonstruowanym w tym celu przyrządem (Wejsflog 1956). Jest on zbudowany z kątomierza oraz ruchomego ramienia w kształcie litery T, skonstruowanego z metalowego prę­ta. Sam kątomierz wykonany jest z prze­zroczystego materiału i posiada na

swym obwodzie dwie podziałki - wew­nętrzną i zewnętrzną. Obie rozpóczyna­ją się od wspólnego punktu zerowego, przy czym cyfry wzrastają w dwóch prze­ciwnych kierunkach. Pozwala to doko­nywać pomiarów zarówno prawostron­nych, jak i lewostronnych wygięć. Ru­chome ramię przymocowane jest w pun­kcie środkowym kątomierza za pelmocąodpowiedniego zacisku. Przed dokona­niem pomiarów zaznaczamy krańcowe kręgi wygięcia. Następnie rozluźniamy zacisk i tak przykładamy kątomierz do widocznego na radiogramie zarysu ob­

Ryc. 85. Metody pomiarów kątów bocznych skrzywień kręgosłupa:

A) metoda Cobba

B) metoda Fergussona

C) metoda Grucy

65

I:_

Badanie kliniczne i radio/gsjczne skolioz

vodowej powierzchni trzonu z kręgów krańcowych wygięcia, by pokrył się on .linią środkową na kątomierzu, która przebiega między kątami 90° - 270° obu IOdziałek. Po przechyleniu ramienia na stronę wklęsłą wygięcia przesuwamy je v ten sposób, by swą częścią pokrywało się z zarysem obwodowej powierzchni lZOnu drugiego kręgu krańcowego. Po dokręceniu zacisku i ustaleniu w ten sposób ,bu części przyrządu odczytujemy kąt, który wskazuje ruchome ramię (Żuk 1956).

Metoda Fergussona

Pierwszą czynnością jest oznaczenie środka górnego i dolnego kręgu krań­:owego oraz kręgu szczytowego. Te trzy punkty łączy się następnie liniami pros­ymi, które tworzą kąt. Wierzchołek tego kąta, znajdujący się w środku kręgu .zczytowego, określa wielkość kąta wygięcia (ryc. 85).

Metoda Grucy

Metoda ta zbliżona jest do metody Fergussona. Różnice polegają na tym, że N metodzie Grucy linie wykreślające skrzywienie prowadzi się z nasad łuków strony Nklęsłej skrzywienia dwu równolegle do siebie ustawionych kręgów na krańcu gór­Llym i dolnym wygięcia kręgosłupa, do nasad kręgów przyszczytowych (ryc. 85).

Oprócz kąta bocznego wygięcia kręgosłupa określa się często stopień rotacji kręgosłupa i stopień sklinowacenia kręgów. Rotację można oznaczyć-określając położenie wyrostka kolczystego kręgu lub nasad łuków trzonów, mianowicie prze­mieszczenie nasad łuków o 1/3 szerokości trzonu odpowiada 30° rotacji, a o 1/2 ,szerokości trzonu - 45°. W przypadku rotacji wynoszącej 90° na radiogramie AP

uwidacznia się boczny nut skręconego kręgu. Dokładniejszy jest sposób okreś­lenia rotacji kręgu na zdjęciu osiowym kręgosłupa.

Skllnowacenie określa pOIówmmie wysokości boków Uzonów kręgowych, ale należy pamiętać, że trzon jest nieco wyższy przy przedniej krawędzi niż przy tylnej. Dla pOIównama podam wartości kątów skrzywienia obliczone wedłu_ ró­

żnych sposobów:

a) sposobem Cobba - 42° b) sposobem Fergussona - 29° c) sposobem Grucy - 33°

n
'"
II
1
D
"
\
	I'
	11
	II
	\
		'.
		II
		',I
		U
	41
		łI
	II