TEMAT: Droga powrotu do Boga.

Cele:

a. dydaktyczny:

- katechizowany zna 5 warunków dobrej spowiedzi

- potrafi wyjaśnić na czy one polegają

- wie jakie znaczenie dla chrześcijanina ma sakrament pokuty

- potrafi opowiedzieć co dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania

b. wychowawczy:

- stara się korzystać z sakramentu pokuty jak najczęściej

Metody:

- analiza tekstu

- opowiadanie

- rozmowa

- piosenka

Formy:

- frontalna

• indywidualna

Środki:

- Pismo Święte

- Gitara

- Plansze - obrazki

- Tekst do uzupełnienia

- Opowiadanie ,,Miasto, w którym naprawiają ludzi" Bruno

Ferrero

Przebieg lekcji:

I. Czynności wstępne:

- modlitwa,

- sprawdzenie obecności,

- przypomnienie wiadomości z ostatniej katechezy

II. Wprowadzenie:

- śpiew piosenki: ,,Może daleko jesteś od Niego..." (załącznik nr 1)

• odczytanie opowiadania B. Fererro pt. ,,Miasto, w którym

naprawiają ludzi" (załącznik nr 2)

- analiza opowiadania w oparciu o pytania

• nawiązanie do sakramentu pokuty: w trakcie przyczepiamy do tablicy rysunek przedstawiający konfesjonał i dwa serca:

czerwone a na wierzchu czarne, które ściągamy po odkryciu

wszystkich warunków dobrej spowiedzi (załącznik nr 3)

III. Rozwinięcie:

• w oparciu o rysunki uczniowie przypominają 5 warunków dobrej spowiedzi (załącznik nr 4) – układają w odpowiedniej kolejności rysunki

• w oparciu o prawidłowo ułożone rysunki uczniowie podają treść poszczególnych warunków dobrej spowiedzi - zapis w zeszycie

- dokonanie krótkiej charakterystyki warunków spowiedzi przez uczniów

IV. Pogłębienie:

- śpiew piosenki: ,,Kocham Cię Jezu" (załącznik nr 5)

V. Ewaluacja. Uzupełnij tekst:

W czasie adwentu przygotowujemy się do świąt .............. ...................

Szczególnie dbamy o to by przygotowane były nasze ......................., które zostały zabrudzone przez .......................... Możemy je oczyścić w sakramencie .........................., gdzie czeka na nas Pan ................... , który bardzo nas ................... Jednak by dobrze przeżyć sakrament ................... musimy się do niego dobrze .......................... wypełniając ....................... .......................... .......................... .................................

ZAŁĄCZNIKI

NUMER 1 Piosenka „Może daleko jesteś od Niego”.

Może daleko jesteś od Niego D h e A

Może zgubiłeś ścieżki Jego ślad D h e A

Może w samotną ruszyłeś drogę D h e A

I nie wiesz jak Bóg ciebie zna D h e A

Nie martw się Bóg ciebie kocha, D h

On zawsze z tobą jest e A

Podnieś swój zmęczony wzrok D h

I popatrz przed siebie e A

Zacznij od nowa, zacznij jeszcze raz/x3 D h e A

NUMER 5 Piosenka „Kocham Cię Jezu...”

Kocham Cię Jezu całym sercem swym / x2 D G D

Kocham Ciebie całym sercem, całym sercem swym / x2 D G D

NUMER 2 Opowiadanie Bruno Ferrero pt. „ Miasto, w którym naprawiają ludzi.”

Wśród ogromnego, ciemnego lasu znajdowała się wieś, w której mieszkała pewna wdowa z jedyną córką. Córka często zbierała owoce leśne - wyszukiwała korzonki, gdyż nigdy nie miała wystarczającej ilości pożywienia.

Pewnego razu, gdy była w lesie, nagle wybuchła silna burza i dziewczyna schroniła się w zagłębieniu baobabu, który swymi konarami dotykał nieba. W jego pniu mieszkał diabeł o strasznych pazurach i kłach. Nie chciał wypuścić dziewczyny: podobała mu się, była grubiutka, ładnie pachniała i wyglądała na doskonały kąsek. Diabeł zjadł ją za jednym zamachem i wypluł jedynie oczyszczone kości.

Wieczorem wdowa długo przywoływała córkę, ale ta nie przychodziła. Matka udała się więc na jej poszukiwanie. Wzięła ze sobą naczynie pełne oliwy z zapalonym knotem, służące do oświetlenia drogi.

Szukała pośród bambusów, ale dziewczyny tam nie było. Szukała nad brzegiem

stawu, ale dziewczyny tam nie było. Szukała pod konarami baobabu, a tam tylko kości jej córki płakały i prosiły o ratunek. Wdowa zebrała je, włożyła do koszyka i udała się w drogę. Gdzieś w lesie znajdowało się miasto, w którym naprawiano ludzi i chciała je odnaleźć.

Dwie drogi

Szła ciągle prosto przed siebie aż w pewnym momencie spotkała Węża, który ją

spytał:

- Co znajduje się w tym koszyku, kobieto?

- Są tam kości mojej córki, mojej jedynej córki.

- Gdzie je niesiesz?

- Do miasta, w którym naprawiają ludzi.

- A więc pamiętaj, ze gdy ścieżka będzie się rozwidlać, musisz skręcić w lewo i

zapomnieć o ścieżce po prawej stronie.

Kobieta tak uczyniła i szła dalej aż w pewnym miejscu spotkała Żabę:

- Co niesiesz w tym koszyku, kobieto?

- Kości mojej córki, mojej jedynej córki.

- A gdzie idziesz?

- Do miasta, w którym naprawiają ludzi.

- A więc pamiętaj, że gdy ścieżka podzieli się na dwie inne, musisz pójść na

prawo i zapomnieć o ścieżce po lewej stronie.

Kobieta posłuchała i oto nareszcie dotarta do miasta, w którym naprawiają ludzi.

Zaraz tamtejsi mieszkańcy zapytali:

- Dlaczego przyszłaś aż tutaj?

- Diabeł z baobabu zjadł moją córkę, w koszyku niosę jej kości.

- Nie mów więcej nic, zostaw nam te kości.

Po kilku godzinach naprawiono córkę, wyglądała teraz o wiele ładniej niż poprzednio. Gdy oddano ją matce, mieszkańcy miasta powiedzieli:

- Teraz możecie przejść przez nasz ogród. Możecie skosztować wszystkich owoców, ale nie zbliżajcie się do baobabu.

Matka i córka wyszły szczęśliwe. W ogrodzie było dużo różnych typów drzew, dających owoce kwaśne i pomarszczone. Od czasu do czasu spotykały baobab oblepiony dobrami wszelkiego rodzaju: dojrzałymi i słodkimi owocami o zachęcających kolorach. Matka i córka jednak zadowoliły się owocami kwaśnymi i nie spoglądały na baobaby.

Sąsiadka i jej brzydka córka.

Gdy powróciły do domu, ich sąsiadka, która miała córkę brzydką i pokrzywioną, zaczęła zamęczać je, by powiedziały, co się stało, że dziewczyna stała się tak piękna. W końcu opowiedziały jej o wszystkim.

- A więc to tak należy zrobić! – zawołała sąsiadka i wrzuciła córkę do moździerza, w którym ją tak długo tłukła, że zostały same kości. Potem umieściła je w koszyku i poszła.

Spotkała Węża, spotkała Żabę i dzięki nim dotarta do miasta, gdzie naprawiają

ludzi. I rzeczywiście córka została tam naprawiona. Również i jej mieszkańcy miasta powie­dzieli, by przeszła przez ogród, ale nie dotykała baobabu. Ale gdy matka i córka ujrzały wspaniałości, które znajdowały się na baobabie, zaczęty objadać się nimi. Doszedłszy do końca ogrodu córka była jeszcze brzydsza i bardziej krzywa niż poprzednio, tak ze matka wstydziła się jej towarzyszyć. Gdy znalazły się w lesie, porzuciła ją. Córka zagubiła się i już nie znalazła drogi do wsi.

Kobieta szybko dotarła do domu, zamknęła się w nim. zarzuciła sobie kołdrę

na głowę i udawała, ze śpi. Ale córka wkrótce odnalazła drogę? i zapukała do drzwi domu. Matka musiała ją wpuścić i zatrzymać u siebie.

NUMER 3 Konfesjonał i serca

NUMER 4 Rysunki 5 warunków dobrej spowiedzi

9