Prawo
finansowe reguluje zjawiska posługiwania się pieniądzem przez
państwo, jego gromadzenia i rozdziału w celu realizacji zadań
państwa.
Formy
organizacyjne publicznej gospodarki finansowej
Jednostka budżetowa,
Gospodarstwo pomocnicze,
Fundusz motywacyjny,
Zakład budżetowy,
Fundusz celowy.
Jednostka
budżetowa
Pokrywa wydatki bezpośrednio
z budżetu, zaś dochody odprowadza do tego budżetu,
Posiada odrębną organizację
i zespół pracowniczy,
Gospodarka finansowa na
podstawie planu finansowego.
Gospodarstwo
pomocnicze
Tworzone przez jednostkę
budżetową,
Odrębna organizacja,
finansowanie i zespół pracowniczy,
Pokrywanie kosztów
działalności z dochodów własnych,
Gospodarka finansowa na
podstawie planu finansowego,
50 % zysku podlega wpłacie do
budżetu.
Fundusz
motywacyjny
Tworzy jednostka budżetowa,
Brak wyodrębnienia
organizacyjnego i pracowniczego,
Plan finansowy podstawą
działania,
Środki finansowe gromadzone
na wyodrębnionych rachunkach bankowych,
Wydatki na cele wskazane w
decyzji o utworzeniu (wynagrodzenia, pochodne, inwestycje).
Zakład
budżetowy
Jednostka
organizacyjna sektora finansów publicznych, która:
Odpłatnie wykonuje
wyodrębnione zadania,
Pokrywa koszty swej
działalności z uzyskiwanych przychodów,
Może otrzymywać dotacje
przedmiotowe lub podmiotowe,
Działa na podstawie planu
finansowego,
Rozlicza się z budżetem
nadwyżką środków obrotowych (normatyw).
Fundusz
celowy
Powiązanie dochodów ze
ściśle określonych źródeł z wydatkami na ściśle określone
cele,
Jako osoba prawna lub
wyodrębniony rachunek bankowy,
Gospodarka finansowa na
podstawie planu finansowego,
Może zaciągać kredyty i
pożyczki.
Dług
publiczny
Łączne finansowe
zobowiązania podmiotów sektora finansów publicznych z tytułu
finansowania nadwyżki wydatków publicznych ponad dochody
publiczne.
Niedobór środków
finansowych wynikający z ograniczonych źródeł własnych dochodów
oraz niemożności obniżenia wydatków publicznych.
Deficyt
budżetowy
Różnica pomiędzy dochodami
a wydatkami budżetu – nadwyżka lub deficyt budżetowy,
Deficyt sektora finansów
publicznych – ujemna różnica między dochodami publicznymi,
powiększonymi o bezzwrotne pożyczki zagraniczne a wydatkami
publicznymi w danym okresie.
System
budżetowy
Scentralizowane
zasoby pieniężne państwa przeznaczone na pokrycie wydatków
związanych z realizacją jego funkcji. Elementy:
Zasoby pieniężne państwa,
Sporządzane plany dochodów i
wydatków,
Nadawanie tym planom
określonej formuły prawnej.
Budżet
państwa
Roczny
plan dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów organów
władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz administracji
rządowej, uchwalany w formie ustawy na okres roku kalendarzowego,
zwanego rokiem budżetowym.
Zasady
budżetowe
Postulaty pod adresem
ustawodawstwa i praktyki, dotyczące prawidłowej organizacji i
funkcjonowania gospodarki budżetowej, w celu optymalnej realizacji
jej zadań, rozumiane jako pożądane cechy gospodarki budżetowej.
Należą do nich:
Zasada powszechności,
Zasada jedności,
Zasada niefunduszowania,
Zasada szczegółowości,
Zasada równowagi,
Zasada jawności,
Zasada przejrzystości.
Procedura
uchwalania budżetu
Przedłożenie założeń
projektu budżetu przez MF do rozpatrzenia przez RM,
Weryfikacja założeń,
Opracowanie projektu budżetu,
Przedłożenie kompletnego
projektu budżetu RM,
Uchwalenie przez RM projektu.
Procedura
budżetowa
–
Sejm i Senat
Przedłożenie projektu
budżetu wraz z uzasadnieniem,
Rozpatrywanie projektu w
trzech czytaniach – termin 4 miesięcy od przedłożenia,
Skierowanie ustawy do
Marszałka Senatu – uchwała w terminie 20 dni od otrzymania.
Prowizorium
budżetowe
Prowizorium
budżetowe jest tymczasowym budżetem, uchwalanym na okres części
roku budżetowego o mniejszej niż budżet szczegółowości.
Układ
wykonawczy budżetu
Instytucja
prawna polegająca na ustawowym przekazaniu uprawnień do bardziej
szczegółowego podziału dochodów i wydatków w budżecie już po
jego uchwaleniu, według obowiązujących podziałek klasyfikacji
budżetowej, nie uwzględnionych w ustawie budżetowej (w terminie 21
dni dysponenci części budżetu realizują).
Dysponenci
środków budżetowych
Dysponenci główni –
państwowe jednostki budżetowe posiadające odrębną część w
budżecie (np. działy administracji rządowej),
Dysponenci drugiego stopnia –
państwowe jednostki budżetowe bezpośrednio podległe dysponentom
głównym,
Dysponenci trzeciego stopnia –
państwowe jednostki budżetowe podległe bezpośrednio dysponentom
drugiego stopnia.
Dysponenci
środków budżetowych
Zmiany
w budżecie
W
trakcie wykonywania budżetu mogą zaistnieć sytuacje powodujące
konieczność dokonania zmian w ustalonych pierwotnie kwotach
dochodów i wydatków.
Zmiany
w budżecie
Przyczyny obiektywne – są
efektem realizacji założeń systemowych wynikających z przyjętych
rozwiązań prawnych, np. wiążą się z koniecznością
rozdysponowania rezerw,
Przyczyny subiektywne –
wynikają z pojawienia się nieprzewidzianych okoliczności, np.
skorygowania skutków błędnego planowania.
Zmiany
w budżecie
Zmiany
dokonywane w budżecie mogą być wynikiem:
Rozdysponowania nowych
środków,
Zmiany przeznaczenia środków,
Określenie przeznaczenia
rezerw obligatoryjnych,
Określenie przeznaczenia
rezerw fakultatywnych.
Zasady
klasyfikacji budżetowej
Dochody
i wydatki budżetowe oraz przychody systematyzuje się, dzieląc na:
Części budżetu
odpowiadające centralnym i naczelnym organom państwa, podziałowi
administracji rządowej na działy i podziałowi wojewódzkiemu
wyodrębnione na podstawie kryteriumpodmiotowego,
Zasady
klasyfikacji budżetowej
Działy budżetu –
odpowiadające branżom gospodarki narodowej oraz podmiotów
gospodarczych (np. rolnictwo, leśnictwo, transport, łączność);
jest to podziałprzedmiotowy,
Rozdziały budżetu –
odpowiadające podziałowi na rodzaje działalności (np. utrzymanie
dróg, oświetlenie); jest to podziałpodmiotowy
i przedmiotowy,
Zasady
klasyfikacji budżetowej
Paragrafy budżetu –
grupujące dochody według ich źródeł (wpływy z poszczególnych
podatków, ceł, kar, itp.) oraz wydatki według ich przeznaczenia
(wydatki osobowe, obsługa zadłużenia zagranicznego, rezerwy,
itp.); jest to podziałrodzajowy.
Klasyfikacja
budżetowa-pojęcie
Budżety
samorządowe
Budżet
jednostki samorządu terytorialnego jest podstawowym planem
finansowym samodzielnego prowadzenia gospodarki finansowej jednostki
samorządu, uchwalonym przez jej organ stanowiący na rok
kalendarzowy, z uwzględnieniem ustawowo przewidzianej struktury i
treści.
Budżety
samorządowe
Budżet
gminy, powiatu i województwa jest podstawą samodzielnej gospodarki
finansowej tych jednostek.
Budżet
jednostki samorządu terytorialnego jest planem uchwalanym na rok
kalendarzowy (zasada roczności).
Nadzór
Regionalnych Izb Obrachunkowych
Regionalne
Izby Obrachunkowe pełnią funkcje kontrolne, nadzorcze,
opiniodawcze, instruktażowo-szkoleniowe oraz są organami
orzekającymi w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych.
Nadzór
Regionalnych Izb Obrachunkowych
Funkcja
kontrolna:
kontrole kompleksowe,
kontrole bieżące (doraźne).
Funkcja
nadzorcza:
nadzór nad uchwałami w
sprawach finansowych,
nadzór nad uchwałami
budżetowymi.
Nadzór
Regionalnych Izb Obrachunkowych
Jeżeli
budżet jednostki samorządu terytorialnego nie zostanie uchwalony do
31 marca roku budżetowego, Regionalna Izba Obrachunkowa w terminie
do dnia 30 kwietnia roku budżetowego ustala budżet tej jednostki w
zakresie obligatoryjnych zadań własnych oraz zadań zleconych.
Nadzór
Regionalnych Izb Obrachunkowych
W
ramach nadzoru Regionalne Izby Obrachunkowe opiniują sprawozdania z
wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego.
Opinia
RIO przedstawiana jest organowi stanowiącemu jednostki samorządu
przed rozpatrzeniem absolutorium.
Dyscyplina
finansów publicznych
Dyscyplina
finansów publicznych określana jest, jako przestrzeganie wszelkiego
rodzaju norm prawnych obowiązujących jednostki budżetowe co do
zasad i trybu dokonywania wydatków oraz pobierania dochodów
budżetowych, przestrzeganie wszelkich norm prawnych i planów
regulujących gospodarkę finansową, przestrzeganie prawa,
legalności wykonywania gospodarki budżetowej oraz zasad prawa
budżetowego i innych norm regulujących sektor finansów
publicznych.
Dyscyplina
finansów publicznych
Naruszenie
reguł gospodarowania środkami publicznymi może wywołać skutki
negatywne dla jednostki organizacyjnej, naruszającej te reguły, a
jeżeli jest jednocześnie naruszeniem dyscypliny finansów
publicznych (dyscypliny budżetowej) – także dla pracowników
winnych tych naruszeń.
Katalog
karalnych naruszeń
(przykłady)
Zaniechanie ustalania
należności budżetowych,
Przekroczenie zakresu
upoważnienia do dokonywania wydatków ze środków publicznych,
Przeznaczenie dochodów
uzyskanych przez jednostkę budżetową na wydatki tej jednostki,
Zaniechanie przeprowadzenia i
rozliczenia inwentaryzacji lub dokonanie jej w sposób niezgodny ze
stanem rzeczywistym,
Wykazanie w sprawozdawczości
budżetowej danych niezgodnych z danymi wynikającymi z ewidencji.