G.
Allport pionier ujęcia cechowego, cechy są czymś rzeczywistym,
strukturami psychicznymi (neuropsychicznymi systemami),
odpowiadającymi za spójność zachowania.
Cecha:
definicja
Cecha
- spójny wzorzec myśli, emocji lub działań, który wyróżnia
daną osobę od innych.
Odnosi
się do myśli, emocji lub
zachowań
Cecha
zakłada porównanie z innymi ludźmi
Żeby
mogła różnicować ludzi musi wykazywać spójność
Cechy
jako atrybuty zachowania
Cechy
jako atrybuty osób
Cechy
jak predyktory zachowania
Walter
Mischel i krytyka istniejących ujęć osobowości
Zachowanie
jest specyficzne w zależności od sytuacji
Pomiar
poprzez sprawozdania subiektywne daje korelacje z bardziej
obiektywnymi pomiarami poniżej poziomu r= ,30
Wiara
ludzi w istnienie cech jest fenomenem, który sam wymaga wyjaśnienia
Zachowanie
należy wyjaśniać odwołując się do warunkowania i społecznego
uczenia
Walter
Mischel i krytyka istniejących ujęć osobowości
W.
Mischel zwrócił uwagę na niewłaściwe użycie teorii cech, np.
wnioskowanie o cesze na podstawie pojedynczych zachowań.
„Poza
inteligencją, nie wykazano spójności zachowań na dużym poziomie
ogólności i pojęcie cech osobowości rozumianych jako szerokie
dyspozycje do zachowania jest nie do utrzymania.” (Mischel, 1968)
W
poszukiwaniu sytuacyjnej spójności
Kontrowersja
dotycząca sytuacyjnej spójności zachowania wywodzi się z
rozbieżności między naszą intuicją i badaniami.
Nasza
tendencyjność i złudzenia, którym podlegamy jest faktem, jednak
to, co każdy z nas robi na co dzień, próbując określić daną
osobę jest wskazówką do zmiany badań z nomotetycznych na
idiograficzne.
Badania
idiograficzne Daryla Bema - można przewidzieć zachowania
niektórych ludzi i to tylko czasami
Proponowane
rozwiązania problemu osoba-sytuacja
Seymour
Epstein - grupowanie zachowań
pojedyncze
zachowanie, (pozycja testowa) ma zbyt wąski zakres ogólności i
jest obarczone zbyt dużym błędem pomiaru, aby dać korelacje
wyższe niż słabe z innymi miarami cechy
aby
zmierzyć cechę, trzeba ustalić zarówno czasową rzetelność
(stabilność) jak i ogólność. Ogólność można uzyskać
uśredniając zachowanie w wystarczającej ilości okazji, a
stabilność uśredniając zachowanie w odpowiednich sytuacjach
Proponowane
rozwiązania problemu osoba-sytuacja
Seymour
Epstein
Zachowanie
jest równocześnie specyficzne dla sytuacji i niestałe na poziomie
konkretnego zachowania, a ogólne i stałe na poziomie grupy
zachowań.
Problem
zasadności posługiwania się kategorią cechy nie jest problemem,
ponieważ istnieją jednoznaczne dane przemawiające za
specyficznością i za ogólnością
Proponowane
rozwiązania problemu osoba-sytuacja
Czy
niektóre cechy są bardziej „cechowe” niż inne?
Diener
(1984) odkrył, że negatywne emocje są pod znacznie silniejszym
wpływem różnic indywidualnych niż czynników sytuacyjnych,
odwrotnie niż emocje pozytywne, co potwierdził M. Eysenck i L.
Hepburn (1989). Pozytywne emocje można zatem przewidzieć na
podstawie sytuacji, jednak nie negatywne.
Proponowane
rozwiązania problemu osoba-sytuacja
Czy
niektórzy ludzie mają „więcej” osobowości niż inni?
E.
Phares podsumowując badania nad poczuciem kontroli pokazał, że
internals
starają się kontrolować swoje otoczenie, np. To co robią w
pracy, jaką mają pracę i relacje z innymi, externals
nie myślą o zmianie pracy, raczej czekają, aż czynniki
środowiskowe zmuszą ich do zmiany.
Teoria
społeczno-poznawcza
Walter
Mischel - zmienne osobowe (1973, 1995)
Strategie
kodowania - kategorie (konstrukty), poprzez które osoba ujmuje
siebie, innych, zdarzenia i sytuacje
Oczekiwania
- prowadzą do wyboru zachowania z puli wielu możliwych:
o
świecie społecznym
o
rezultatach zachowań w danej sytuacji
o
własnej skuteczności (Bandura)
Subiektywna
wartość bodźca, cele i wartości
Afekty
- emocje (również reakcje fizjologiczne)
Kompetencje
i plany samoregulujące - zdolność do zorganizowanego działania i
kontroli środowiska
CAPS
- Poznawczo-afektywna teoria osobowości
CAPS
- Poznawczo-afektywna teoria osobowości
Profile
sytuacja-zachowanie
Profile
sytuacja-zachowanie
Badania
z Carleton College (Mischel, Peake, 1982)
Dwa znaczenia struktury osobowości
Struktura:
organizacja systemów wewnątrz
osoby
Struktura:
podsumowanie interindywidualnej zmienności w postaci wymiarów -
cech
Podział na proces i strukturę
Intraindywidualne
systemy leżące u podłoża charakterystycznych wzorców
doświadczenia
Wyjaśnienie
działań i doświadczeń jednostki
Interindywidualna
zmienność - dążenie do określenia wymiarów różnic
indywidualnych
Wyjaśnienie
różnic między ludźmi
Co
pozwala nam wyjaśnić struktura z perspektywy różnicowej?
Wyjaśnia
skąd się biorą różnice indywidualne
Nie
wyjaśnia zachowania konkretnej osoby (Borkenau i Ostendorf, 1998)
Czynniki
„to surowy materiał... określający potencjał i ukierunkowanie
jednostki” (McCrae i Costa, 1996)
Posiadanie
i robienie (having &
doing)
Wymiary
interindywidualne - stałe charakterystyki, które ludzie posiadają
Poznawcze
i afektywne systemy poprzez które ludzie interpretują sytuacje,
zadania, etc., to, co ludzie robią