NIEPUBLICZNE POLICEALNE STUDIUM

INFORMATYCZNE W RADOMIU

Praca kontrolna z przedmiotu : JĘZYKI I METODY PROGRAMOWANIA

Temat : INTERNET

opracował:.............................................HISTORIA INTERNETU

Początek rozwoju sieci został zainicjowany, potrzebami militarnymi armii Stanów Zjednoczonych. W odpowiedzi na wystrzelenie przez Związek Radziecki Sputnika, pierwszego sztucznego satelity Ziemi, w 1957 roku w Departamencie Obrony Stanów Zjednoczonych powołano specjalną agencję pod nazwą ARPA (Advanced Research Projects Agency - czyli Agencję Zaawansowanych Projektów Badawczych). Głównym jej zadaniem było pracowanie nowych technologii informacyjnych dla celów militarnych. Po 18 miesiącach badań amerykańskich naukowców, doprowadzono do wystrzelenia własnego satelity. Aby ułatwić współpracę naukowcom rozproszonym po kraju, na początku lat sześćdziesiątych zaczęto rozważać bezpośrednią komunikację między ich komputerami.

W 1962 roku Paul Baran, wraz z przyjaciółmi, stworzył koncepcje sieci opartej na wymianie pakietów - informacji dzielonej na mniejsze jednostki i partiami przesyłanej między nadawcą i odbiorcą. Ideą była sieć bez centralnego komputera, w której istniałoby wiele dróg pomiędzy węzłami. Sieć taka jest w stanie wytrzymać atak nuklearny. Zniszczenie nawet kilku węzłów przy odpowiednim rozmiarze sieci spowoduje dynamiczne "dopasowanie się" do nowych warunków. Przez kilka lat projekt leżał na półkach Pentagonu. W roku 1965 połączono dwa komputery w Massachusetts (MIT) i w Santa Monica - była to jeszcze sieć bez wymiany pakietów.

Kilka lat później przypomniano sobie o projekcie Barana i 21 listopada 1969 roku dokonano pierwszego połączenia poprzez sieć, z wymianą pakietów, pomiędzy Uniwersytetem Kalifornijskim w Los Angeles, a odległym o 600 km Stanford Research Institute w Palo Alto. Tego dnia udało się przesłać jedynie dwie litery "lo" po czym jeden z komputerów zawiesił się. Owo "lo" wystarczyło jednak do rozpoczęcia rewolucji. Do dwóch początkowych węzłów wkrótce dołączyły Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara oraz Uniwersytet Utah. Te cztery placówki utworzyły sieć ARPANET.

W 1971 rok było już 15 węzłów i 23 serwery tej sieci. Zdefiniowano wówczas podstawowy protokół NCP, protokoły zdalnego przesyłania plików FTP oraz logowania (Telnet). Błyskawiczną karierę zrobił system poczty elektronicznej (e-mail), dzięki szybkości w przesyłaniu wiadomości na duże odległości. W 1973 roku zainicjowano pierwsze europejskie połączenie poprzez sieć pomiędzy Anglią a Norwegią. W 1975 roku zarządzanie siecią ARPANET przechodzi z ARPA do DCA (Defence Communications Agency), dziś DISA (Defence Information System Agency). W kolejnych latach powstały BitNet, UseNet, CSNet i inne sieci. Nie były one wówczas ze sobą zgodne.

Na przełomie lat 70-tych i 80-tych rozpoczęto prace nad nowym protokołem - TCP. W 1980 roku ARPANET obejmował już 400 serwerów na uniwersytetach, w rządzie i armii Stanów Zjednoczonych. Z sieci tej korzystało ok. 10 tysięcy ludzi. W dniu 1 stycznia 1983 roku nastąpił rozdział ARPANETu na część militarną: MILNET oraz cywilną INTERNET. Dzięki ujednoliconemu protokołowi TCP poszczególne sieci mogły łączyć się ze sobą. W Europie powstał EARN (European Academic and Research Network) - europejska akademicka i badawcza sieć komputerowa. W 1984 roku wprowadzono usługe DNS, dzięki czemu trudno zapamiętywalne adresy cyfrowe otrzymują odpowiedniki w nazwach literowych.

Przełomowym momentem było stworzenie nowej topologii sieci. W 1986 roku w USA powstał NSFNET - ogólnokrajowa sieć szkieletowa o dużej przepustowości, łącząca mniejsze, lokalne sieci z "kręgosłupem" - routerem. Był to początek prawdziwej eksplozji Internetu. Burzliwie zaczął rozwijać się Usenet i listy dyskusyjne, gdzie wymieniane są poglądy na wszelkie możliwe tematy. Dzięki studentowi z Finlandii opracowany został IRC (Internet Relay Chat) - usługa, pozwalająca na pogawędki na żywo. 1 listopada 1988 roku pojawił się w sieci pierwszy wirus. napisany przez Roberta Morrisa "Internet Worm" zaraził 10% komputerów w sieci.
W 1989 roku liczba komputerów w Internecie przekroczyła liczbę 100 000, NSFNET miał przepustowość 1,5 Mb/s i dołączały do niego kolejne kraje, m.in. Kanada, Finlandia, Niemcy. W roku 1990 skończył działalność ARPANET - nadal natomiast rozwijał się NSFNET, osiągając przepustowość 44 Mb/s). W 1991 roku do światowej sieci zostaje przyłączona Polska. Pojawiły się zupełnie nowe usługi: Archie - wyszukiwanie plików, serwery informacyjne WAIS, Gopher czy wreszcie najpopularniejszy dzisiaj WWW (World-Wide Web), oparty o ideę hypertekstu (odnośników do innych informacji rozsianych po całym świecie) opracowaną przez Tima Berners-Lee z CERN.

W 1992 przekroczono liczbę 1.000.000 komputerów w Internecie. Pojawiły się usługi komercyjne, do sieci dołączyły banki, domy towarowe, biblioteki, księgarnie, firmy. W 1995 roku NSFNET przekształcił się w sieć badawczą. Do Internetu dołączyły

potężne amerykańskie sieci komercyjne: America On-Line, Compuserve,

Delphy, Prodigy. W 1996 roku najbardziej rozwija się WWW, powstają przeszukiwarki, sieci: Yahoo, Lycos. W 1998 roku liczba komputerów w sieci przekroczyła 30 milonów, a w Polsce było ponad 100 tysięcy hostów.

! Pojęcie internetu.

Internet to największa, ogólnoświatowa sieć komputerowa dzięki której mamy dostęp do wprost niewyczerpalnych źródeł informacji (o ile tylko wiemy gdzie ich szukać). Dzięki wszechstronnemu zastosowaniu możemy za pomocą sieci nie tylko przeglądać witryny Internetowe, ale również wzajemnie ze sobą korespondować, przesyłać lub kopiować pliki, prowadzić na żywo „pogawędki”, pracować na innym komputerze podłączonym do sieci, za pośrednictwem naszego własnego PC-ta, znaleźć informacje z określonej dziedziny tematycznej, dokonywać zakupów w Internetowych sklepach, czy też telefonować do odległych stron świata za cenę połączenia lokalnego. według dokumentu RFC 1463 na Internet składają się trzy elementy:

• połączone sieci (network of networks) oparte o protokoły TCP/IP

• społeczność (community of people), która używa i rozwija tą sieć

• zbiór zasobów (collection of resources), które znajdują się w tej sieci

Ta składająca się z trzech elementów definicja wprowadza dobre rozróżnienie pomiędzy technicznymi aspektem Internetu, symbolizowanym przez pierwszy element, aspektem społecznym obecnymi w drugim i aspektem informacyjnym określonym w trzecim elemencie. Elementy te są ściśle ze sobą powiązane. Używanie Internetu to nic innego jak działanie członków społeczności przy pomocy sieci, mające na celu odnalezienie i wykorzystanie znajdujących się w niej zasobów informacyjnych. Internet jest zjawiskiem masowym i ma globalny zasięg. W połowie 1997 roku liczbę użytkowników Internetu szacuje się na kilkadziesiąt milionów, rozciąga się on na cały świat. W Polsce liczbę użytkowników szacuje się na podstawie badań RIPE na ponad milion osób. Z innych statystyk i oszacowań wynika, że w Polsce w tym czasie istnieje kilkaset tysięcy kont pocztowych, ponad milion stron World Wide Web na pięciu tysiącach serwerów, ponad sto grup dyskusyjnych, na których wypowiada swoje poglądy kilka tysięcy ludzi oraz kilkuset użytkowników IRC. Dostęp do sieci jest możliwy na terenie całego kraju, choć użytkownicy skupiają się głównie w stolicy i większych miastach. Wszystkie te elementy rozwijają się, podlegają ciągłym zmianom ilościowym i jakościowym. Sprzęt komputerowy i oprogramowanie wykorzystywane w Internecie rozwija się niezwykle szybko, stając się narzędziem coraz potężniejszym i zarazem coraz łatwiejszym w użyciu. Społeczność internatowa staje się nie tylko coraz liczniejsza, ale także coraz bardziej zaawansowana technicznie; pojawiają się w niej nowe specjalności i grupy skupione wokół rozmaitych usług informacyjnych tworzących Internet. Zwiększa się także liczba zasobów informacyjnych, pojawiają się nowe ich kategorie, tak że prawdziwym problemem jest znalezienie nowości czy przegląd dostępnych informacji na dany temat. Internet nie ma programu telewizyjnego czy radiowego, jakie znajdziemy wydrukowane w każdej gazecie, ani witryny kiosku, gdzie możemy rzucić okiem na te gazety. Rolę przewodnika pełnią w nim katalogi zasobów Internetowych i usługi wyszukiwawcze.

Działanie.

Internet nie jest jedną siecią, lecz związkiem wielu mniejszych sieci. Głównym założeniem było, aby każdy komputer pracujący w dowolnej części Internetu może nawiązać łączność z dowolnym innym użytkownikiem sieci. kluczową rolę w takiej strukturze odgrywają tzw. „routery” czyli mechanizmy zajmujące się przesyłaniem pakietów danych z jednej części sieci do innej. Routery mogą mieć postać sprzętową lub występować jako programy dla Linuxa, czy Windows. Router jest punktem, który łączy ze sobą dwie sieci i każda z tych sieci interpretuje go jako swój element. W każdej części Internetu zainstalowany jest co najmniej jeden router zbierający wszystkie pakiety danych, które nie mogą być dostarczone w ramach danej sieci lokalnej i przekazuje je dalej, po czym następny router sprawdza, czy dane adresowane są do jego sieci - jeśli tak, to przekazuje je do serwera, a jeśli nie, to przesyła kolejnemu routerowi i tak do skutku, aż dane dotrą do adresata. Jeżeli jedna z dołączonych podsieci ulegnie awarii lub będzie niedostępna z powodu przeciążenia, to pakiety mogą zostać skierowane do adresata (i dotrzeć do niego) inną drogą. W ten sposób Internet spełnia najważniejszy warunek, jaki pierwotnie narzuciła mu armia Stanów Zjednoczonych: może funkcjonować dalej, pomimo uszkodzenia poszczególnych podsieci. Inną ważną cechą jest to, że choć poszczególne podsieci różnią się od siebie sposobem komunikacji, rodzajem osprzętu mogą się one komunikować ze sobą bez przeszkód dzięki odpowiednim protokołom i standardom. Protokoły internetowe dbają o to, aby odmienne właściwości poszczególnych podsieci były niewidoczne dla aplikacji internetowych. Podstawowym protokołem w sieci Internet jest protokół TCP/IP. Najniżej w hierarchii stoi protokół IP (Internet Protocol). Pakietowy sposób przesyłu danych wymaga, aby informacje przesyłaną podzielić na ściśle określone części - pakiety. Każdy z takich pakietów, dzięki protokołowi IP, otrzymuje nagłówek, który pełni rolę etykiety adresowej. Znajdują się tam takie informacje jak: adres nadawcy i odbiorcy, długość pakietu, suma kontrolna i inne. Z danych tych korzystają m.in. routery, aby właściwie dostarczyć dane do adresata. Jednak protokól IP „nie interesuje się” co się dzieje z pakietami po wysłaniu, dlatego potrzebny jest dodatkowy protokół TCP (Transmission Control Protocol), który jest nadrzędny wobec IP i dba o to, aby pakiety dotarły w całości do adresata. Do każdego pakietu dołącza on swoją część nagłówka, w której m.in. numeruje wszystkie wychodzące pakiety i oczekuje odpowiedzi od serwera adresata czy wszystkie przesyłki dotarły, jeżeli nie, ponawia wysyłanie zagubionych części. W nagłówku TCP znajduje się również nr portu, który identyfikuje określoną usługę w sieci. Po dotarciu do serwera docelowego, serwer właśnie po tym numerze stwierdza, który z programów ma zająć się obsługą otrzymanych danych. Adresem każdego komputera w sieci Internet jest czteroliczbowy identyfikator - unikalny w skali światowej, zwany adresem IP (np. 195.164.188.161) - gdzie każda z liczb może przybierać wartość od 0 do 255. W związku z tym, że korzystanie z tak zapisanych adresów jest dość uciążliwe, wprowadzono sposób adresowania bardziej przystępny dla ludzi. Każdy z serwerów ma określoną nazwę (np. zszosw) oraz utworzono drzewiastą strukturę domen, w których serwery zostały umieszczone (np. zsosw.petex.com.pl) Poszczególne domeny oddzielone są od siebie kropkami, tak jak w adresie IP. Na samym szczycie tego systemu znajdują się „Domeny Najwyższego Poziomu” (Top-Level-Domains). Jest to ostatnia część adresu (z prawej strony). Do tej kategorii należą domeny grupujące serwery wg ich znaczenia (treści):

.com - instytucje komercyjne, np. sony.com (to w USA)

.edu - instytucje edukacyjne, np. fuw.edu.pl (w Polsce)

.gov - instytucje państwowe, agendy rządowe

.mil - organizacje wojskowe

.net - firmy oferujące usługi sieciowe

.org - organizacje niehandlowe

lub pochodzenia geograficznego np.:

.pl - Polska

.de - Niemcy

.it - Włochy

.fr - Francja

.au - Australia

.tw - Tajwan

.jp - Japonia

itd.

Domeny te zdefiniowane są na stałe i nie można do nich dodawać kolejnych elementów. Jeżeli więc ktoś chce utworzyć nową domenę musi umieścić ją w ramach jednej z domen TLD. Wtedy domena ta jest Domeną Drugiego Poziomu np. (com.pl, wp.pl, nasa.gov). W taki sam sposób tworzy się domeny trzeciego (apple.com.pl, agh.edu.pl), czwartego (zszosw.petex.com.pl, zeus.polsl.gliwice.pl) itd... poziomu. W związku z tym, że programy posługują się zapisem cyfrowym (adres IP), a ludzie zazwyczaj za pomocą adresów domenowych (tekstowych) potrzebne jest oprogramowanie, które potrafi zamienić - przetłumaczyć pierwszy zapis na drugi i odwrotnie. Rolę taką spełnia usługa zwana DNS (Domain Name System). Po wpisaniu np. do przeglądarki adresu w postaci domenowej program łączy się z serwerem DNS i pobiera z niego cyfrową wersję adresu. Dopiero wówczas przystępuje do połączenia z danym komputerem. W przypadku adresowania poczty elektronicznej do adresu komputera dodajemy jeszcze identyfikator (login) użytkownika - adresata pracującego na danej maszynie, łącząc go z adresem komputera za pomocą znaku @ np. [e-mail] <mailto:[e-mail]> W celu nawiązania komunikacji z serwerem internetowym potencjalny klient musi znać nie tylko jego numer IP, ale również numer portu.

Usługi.

Internet nie jest organizmem jednolitym. Istnieją w nim różne usługi informacyjne, sposoby korzystania z zasobów Internetu czy sposoby prezentowania informacji. Różnią się one wymaganiami technicznymi - oprogramowaniem, a czasem także sprzętem komputerowym koniecznym do korzystania z danej usługi, co wiąże się z pewnym wymaganym poziomem wiedzy użytkowników. Różnią się także ilością użytkowników, a przede wszystkim formą przekazu i celem, w jakim są wykorzystywane. Najważniejsze z nich to poczta elektroniczna, World Wide Web, grupy dyskusyjne Usenet, FTP.

Najpopularniejsze usługi i ich numery portów:

Port	Protokół	Zadanie
20 i 21	TP	Transmisja danych
23	Telnet	Zdalne połączenie
25	SMTP	Wysyłanie listów e-mail
80	HTTP	Transmisja stron WWW
110	POP3	Pobieranie przesyłek e-mail
119	NNTP	Usenet - listy dyskusyjne
6667	IRC	Internetowe rozmowy na żywo

Danych tych nie trzeba pamiętać, gdyż programy same wiedzą , z jakim portem serwera mają się łączyć. Numer portu należy podać jedynie wtedy, gdy usługa uruchomiona jest na niestandardowym porcie. Metody takie stosuje się, aby ukryć określone usługi przed zwykłymi użytkownikami. W przypadku, gdy serwer WWW uruchomiony jest nie na 80 lecz np. na 7436 porcie, dostęp będą mieli tyko ci, którzy wskażą przeglądarce ten właśnie port.

Wyszukiwanie informacji

Uzyskanie szczegółowych informacji umożliwiają nam tzw. Wyszukiwarki które działają w różny sposób. Każda z nich może dać inne rezultaty. Większość wyszukiwarek pozwala przy tworzeńu kryteriów poszukiwań na korzystanie z operatorów logicznych: and(i), or(lub), not(nie). Mogą być jednak stosowane inne zasady. Na każdej stronie Wirtualnej Polski znajdują się dwa formularze, które służą do wyszukiwania stron WWW. Pierwszy formularz umożliwia wyszukiwanie w katalogu WP, w którym znajdują się tylko te strony które zostały zgłoszone przez instytucje oraz osoby prywatne lub zostały znalezione ,,ręcznie” przez administratorów tej strony i dodane do katalogu WP.

W formularzu tym można zdefiniować dwie metody Łączenia słów kluczowych.

• Jeśli wybierzemy metodę jedno z, słowa kluczowe będą połączone operatorem ,,lub”. Wyszukiwane będą pozycje w katalogu WP zawierające jedno z podanych słów kluczowych.

• Jeśli wybierzemy metodę wszystkie podane w formularzu słowa kluczowa będą połączone operatorem ,,i”. Wyszukiwane zatem będą pozycje w katalogu WP zawierające wszystkie podane słowa kluczowe.

Drugi formularz umożliwia wyszukiwanie poprzez ,,szperacza”. Jest to program, który przeszukuje większość polskich serwerów i znalezione na nich strony WWW włącza do swojej bazy danych .

Podobnie jak w pierwszym formularzu można podać metodę wszystkie oraz jedno z.

Dodatkowo jednak można wybrać metodę ,,złożona”. W tym przypadku w polu formularza należy podać wyrażenie logiczne konstruowane za pomocą operatorów logicznych and i or oraz nawiasów. Przykładowo wyrażeni logiczne (Kraków and pkp)or(Warszawa and pkp) oznacza wyszukanie tych stron WWW które dotyczą połączeń kolejowych (PKP) z Krakowa do Warszawy. Można też podać format wyników :długi-pokazywane będą adresy stron WWW wraz z tytułem i opisem lub krótki- pokazywane będą tylko tytuły stron.