Chyłaaaaaaaaaa, Kulturoznawstwo UAM, Filozofia mediów

Filozofia mediów S

Wyjaśnić określenie mediów jako „pamięć techniczna programująca doświadczenie oraz proces myślowy”.

MEDIA TO:

PRZEDSIĘWZIĘCIE INTEGRALNYCH TECHNOLOGII SIECI I PROGRAMÓW

(Jean Baudrillard )

MEDIA wkraczają w świat kultury regulowanej dotąd regulacjami dziedziczonymi przez pokolenia (regulacje dziedziczone kulturowo: pochodzenie, status rodzinny, kultura, w jakiej się wychowujesz).

Pamięcią techniczną jest zbiór danych pojęciowych do zapamiętania dzięki pamięci ośrodkowej. Nie dotyczy ona tego, co kiedyś było. Ją się aktualizuje, w pewnych zestawieniach mikrodanych wprowadza do teraźniejszości (i tylko w zestawie, które pojawia się na danym interfejsie)

interfejs - pojęcie styku tego, co się technicznie uobecnia, a między czymś, co ewolucyjnie i naturalnie jest. Sztuczny mózg - jak mówił Deleuze.

Zasięg naszych zmysłów jest zwiększany optycznie za pomocą mediów. Dzięki nim generujemy swoją obecność.

Idea wszędobylstwa - to, co się jawi technicznie, to uobecnia się na wszystkich interfejsach jednocześnie dzięki wszechłączliwości. To, co nie jest technicznie jawione może przynależeć do wielu interfejsów jednocześnie. Zasługa prędkości niewyobrażalnej -> Nieskończona prędkość określa nieruchome wszędobylstwo tego, co ruchome. (taki paradoks...)

'Jeśli z ruchem wiąże się jakaś trajektoria to tutaj jest ona wszędobylska, ponieważ w tej samej fazie pojawia się w wielu miejscach jednocześnie. Dlatego nie ma mowy o jakiejkolwiek ciągłości, a jest radykalna symultaniczność.

Przez brak następstwowości czas staje się Uzyskowy. Zostaje uzyskiwany z wirtualnej koegzystencji, nie jest determinowany przez naturalną ewolucją.

Bierna synteza czasu - jest wykonywana przez urządzenia techniczne (medialne), a nie naturalnie (nie dokonuje tego człowiek). Powstaje czysta, prosta postać czasu - nie odnosi się do przeszłości, nie ma odniesienia do tego, co było. Opisuje utratę obecności. Przez to czas staje się uzyskowy - uzyskujemy go właśnie z biernej syntezy (przepraszam, że takie masło-maślane, ale nie potrafię tego lepiej wytłumaczyć...). Programuje to myślenie podprzedstawieniowe (moje bierne “jestem”), stajemy się bardziej automatami niż posiadaczami jaźni aktywnej. W jakimś sensie odbiorcy tego procesu stają się też biernymi jaźniami tego, co ta bierna synteza czasu dostarcza.

Nie mamy naturalnej obecności tego, co się technicznie uobecnia.

Poprzez zstępowanie tych mikrodanych fizycznych, otrzymujemy wszechobecność, nie uregulowaną żadnym prawem natury. Odejście od linearności i następstwowości.

Powstaje CIĄGŁOŚĆ CZYSTEJ ZMIANY.

Uobecnianie techniczne unieobecnia nas realnie np. kiedy idziemy do kina i patrzymy na ekran a nie na ludzi w rzędzie

Wyjaśnić kwestię „pustoszenia pamięci” (Heidegger) przez media definiowane jako „niezaktualizowana pamięć świata” (Bergson) bezosobowo wspominająca - „aktualizująca przeszłość, która nigdy nie była teraźniejszością (Deleuze).

Eros - poszukiwacz wspomnień.

Mnemozyne - pamięć Nietzscheańska

pustoszenie → nie tylko niszczy to, co powstało, ale nie zapobiega przyszłemu wzrostowi

KWESTIA CZASU.

Czas jest niesekwencyjny w przeszłości, która nie była teraźniejszością.

Obecność jest zawsze w “prześwicie okoliczności” (poj. Heideggera). Wiąże się to z pojęciem nieskrytości - nie, że coś jest obiektywnie obecne.

Deleuze - teoria wirtualności (nie chaosu, bo chaos nie jest stanem ustalonym)

mówi o pojawianiu się bytów “bez konsekwencji” (brak sekwencji czasowej) i “bez związku”(coś, co się pojawia, nie jest kontynuacją poprzedniego, a jest “dostawiane” do niego).

Stan ustalony może ukazać się jedynie w makrorzeczywistości, nie w mikrorzeczywistości (czyli świata wirtualnego).

Przejście z mikroświata w makroświat - liczy się tutaj pojęcie prędkości. Chaos jest definiowany przez prędkość, która jest nieskończenie szybka (dla nas prędkość światła).

Interfejsy również zjawiają się i znikają (z niebywałą prędkością). Posiadają wsad wirtualny.

WIRTUALNOŚĆ - zawiera wszystkie możliwe bajty i molekuły, które mogą tworzyć jakieś formy, które się pojawiają, lecz zaraz później znikają (to do teorii migotania).

Wirtualność to pustka , która nie jest niebytem.

Z pojęciem wirtualności wiąże się pojęcie KONSYSTENCJI I KONSEKWENCJI. Konsystencja - wszystko, co się ustala w konsystencji materialnej, stopień stałości. Konsekwencja - wszystko, co ma konsystencję ma też konsekwencję.

Przez acentryczny system połączeń sieciowych (decentralizacja, nie ma centrum), następują szybkie, czysto przypadkowe zmiany w nieskończoności wspomnianych zmiennych cząstek i molekuł (w wirtualności).

Heidegger określa ten stan jako “nadchodzenie nieskończenie nowych możliwości bycia w stosunku do bycia samoobecnego”.

Przyspieszenie - system wymusza na nas przyspieszenie działań i myśli, byśmy mogli nadążyć za działaniem owego systemu.

Poj. EREIGNIS - (poj Heidegger) technokoneksjonistyczne wydarzanie się, wynikające z połączeń technicznych, a nie z wydarzaniem się bycia).

Pamięć świata niezaktualizowana to czysta przeszłość, bezośrodkowa i bezosobowa pamięć świata. Nasza pamięć, osobowa, jest aktualizowana cały czas.

Bergson - niezaktualizowana pamięć świata też czasem ulega aktualizacji, przez co wytwarza się jej jej pierwszą teraźniejszość. Bez aktualizacji owej pamięci staje się ona potencjalnością niepraktyczną.

Przedmioty wirtualne ucieleśniają się w przedmioty rzeczywiste, dzięki aktualizowaniu niezaktualizowanej pamięci. Rzeczy te ucieleśniają się w samym swoim byciu (np. Jak widzimy w telewizji miasto). Wirtualność bez aktualizacji nie istnieje.

Przez Ereignis - “Ani to, co myśli, nie jest sobie własne, ani ten, kto myśli, bo pochodzi z technicznego uaktualnienia. Istnieje tylko dzięki temu, dlatego jest pozbawione tego, co sobie własne.

HENRI BERGSON → pamięć czysta - niezaktualizowana

pamięć świata - ona może się aktualizować, ale aktualizacje nie muszą należeć do jakiegoś ośrodka

dopiero w momencie aktualizacji pamięci aktualizujemy przeszłość

w tradycyjnej pamięci ta przeszłość była aktualnością kiedyś przeżywaną przez dany ośrodek myślowy (była teraźniejszością)

aktualności są niekonieczne różne i pamięć nigdy nie miała teraźniejszości

Przechodząc do meritum:

Taka pamięć pustoszy tradycyjną pamięć, dotyczącą tego, co kiedyś było obecne. Spustoszenie jest gorsze, niż zniszczenie, ponieważ powoduje wygnanie Mnemozyne. Pamięć świata, jako skarbiec nieskończonych elementów (mikrocząstek i molekuł), które mogą się technicznie uobecniać, dokonuje więc “wygnania mnemozyne”, spustoszenia pamięci tradycyjnej, gdyż ta staje się maksymalnie niedoskonała i “niepotrzebna” w kontekście tej “pamięci świata”.

Wyjaśnić ideę Vattimo-Heideggera „zwijania metafizyki przez rozwój planetarnej techniki zapośredniczającej doświadczenie”...

Gianni Vattimo → chrześcijaństwo to zeświecczenie kultury („inne monoteizmy nie dają się zeświecczyć”)

nie wszystkie religie /nie cały glob chce się zeświecczyć → stąd wojny z terroryzmem

w kulturach religijnych nie ma mowy o autoregulacji

mediatyzacja kultury → reakcja na fakt, że kultura zeświecczona wyzywa tamten (religijne)

kultury, by były odpowiedzią (metafizyka się zwija)

przedsięwzięcie integralnych technologii sieci i programów → ukoronowanie procesu

sekularyzacji kultury

najważniejszy kod → język nie ma kodów

wszelkie połączenia danych w sieci zacentrowanej/dystrybucjonistycznej (bez centrum) są dopuszczalne, nie ma nakazu syntaktycznego regulującego połączenia

elementów

ZASADA KONEKSJONISTYCZNA → elementy łączą się nie według stałych norm, ale tworząc wraz nową organizację połączeń (dezorganizacja starych połączeń i reorganizacja tworzących nowe połączenia) → AUTOORGANIZACJA (utrzymuje niestabilną równowagę)

równowaga jest zaburzona jedynie wtedy, gdy system musi znaleźć nową równowagę połączeń

ustalenie stałych praw natury → idea nauki - wcześniej ludzie starali się odkryć stałe prawa natury, stałości połączeń

tu połączenia między wymiennymi elementami, każdy może być zestawiony z każdym →

REWOLUCJA WSZECHZAMIENNA

w kodach „kawałek musi być po kawałku”, inaczej nastąpi bełkot, patologia

HEIDEGGER → „zupełna dostawialność wszystkiego do wszystkiego”

ZE-STAW

jakości całkowicie zamienialne (zestawianie)

istnieją kolejne równowagi w zestawieniach, ale są chwilowe i podlegają autoregulacji

Technika przejmuje miejsce metafizyki (technika rozumiana jako zestaw). Technika staje się metafizyką przedstawienia.

(Taki przykład: Moraliści oburzali się, że ludzie w Polsce w czasie okupacji chodzili do kina

„tylko świnie siedza w kinie” - ludzie powinni myśleć o czymś poważnym zamiast tracić czas na kino. Ale kino to ucieczka. Można się unieobecnić w obliczu świata - kino staje się metafizyką.)

...fundującej ontologicznie słabe bycie jako podstawę słabej myśli.

(niektóre zwroty i wyrażenia będą się powtarzać, ale było to konieczne, by zachować jako-taką ciągłość myślową w opracowywaniu zagadnień...)

Heidegger - wprowadza pojęcie MIGOTANIA. Nie ma w świecie mediów stuprocentowej obecności. Proces natychmiastowego pojawiania się i znikania - nie występuje sekwencyjność “jedno po drugim”.Występuje za to proces “dostawiania” jednego do drugiego. Coś, by się pojawić nie potrzebuje ewolucyjnego czasu i nie podlega prawom makrofizycznego świata. Jednocześnie coś, co się pojawia i zaraz znika jest pozbawione tego, co własne.

SŁABE BYCIE:

Obecność jest zawsze w “prześwicie okoliczności” (poj. Heideggera). Wiąże się to z pojęciem nieskrytości - nie, że coś jest obiektywnie obecne.

Zasięg naszych zmysłów jest zwiększany optycznie za pomocą mediów. Dzięki nim generujemy swoją obecność.

WIRTUALNOŚĆ - zawiera wszystkie możliwe bajty i molekuły, które mogą tworzyć jakieś formy, które się pojawiają, lecz zaraz później znikają (to do teorii migotania).

Wirtualność to pustka , która nie jest niebytem.

Heidegger określa ten stan jako “nadchodzenie nieskończenie nowych możliwości bycia w stosunku do bycia samoobecnego”.

Poj. EREIGNIS - (poj Heidegger) technokoneksjonistyczne wydarzanie się, wynikające z połączeń technicznych, a nie z wydarzaniem się bycia).

W migotaniu wszystko, co się uobecnia nie jest właściwe sobie. Techniczne uobecnienie odbiera mu własności sobie własne.

Relacja podmiot-przedmiot: podmiot nie jest własny z samym sobą, jeśli przedmiot jest technicznie uobecniany. Porównanie ze snem - to, co nam się śni nie jest uobecniane i nie jest samoobecne.

Migotanie staje się zakresem samym w sobie.

Vattimo - słabe myślenie dotyczące słabego bycia.

Słabe bycie jest związane ze słabością migotania. Wiąże się to z brakiem posiadania tego, co własne poprzez techniczne uobecnianie. W naszej epoce (postmodernizmu) mamy do czynienia z powszechnością słabego bycia.

Słabe bycie - bycie migocące dzięki planetarnie zapośredniczonemu doświadczeniu.

Ontologia zostaje zastąpiona hermeneutyką.

Układ zmieniających się perspektyw jest zdarzeniem. Zdarzanie nie jest przypisane byciu samoobecnemu, jest obecne z tych migotań, które są ewentualnościowe. Nie ma podstawy bytowej zdarzenia.

Ereignis to wydarzanie się wirtualne, nie rzeczywiste. Jest jedną z nieskończenie wielu możliwości, gdzie jedna mozliwość nie wyklucza innej. Ereignis, jako technicznie możliwe, prześciga to, co samoobecne, naturalnie obecne.

Nie mamy naturalnej obecności tego, co się technicznie uobecnia.

To, co jest traci swoją naturalną obecność, a uzyskuje uobecnienie techniczne (zjawisko migotania).

Wyjaśnić Klossowskiego-Nietzschego ideę „ukartowania kryzysu tożsamości wchodzącego na miejsce polityki”, jako ideę technicznie realizowaną przez media.

kultura jest związana z utrzymywaniem czyjejś tożsamości

tożsamość indywidualna musi się wpisać w tożsamość kulturową (język tej kultury)

Przyspieszenie - system wymusza na nas przyspieszenie działań i myśli, byśmy mogli nadążyć za działaniem owego systemu.

Co się w wirtualności stanie, nie trwa, ale znika. Żadna tożsamość nie trwa, nie stabilizuje się i nie utrwala. Wszystko w tym przyspieszonym tempie. Brakuje stasis czasowego.

Następuje tutaj kryzys tożsamości - technicznie ukartowany, wchodzący na miejsce polityki. W związku z tym trwa nieskończony plebiscyt popularności z powodu kryzysu tożsamości i upadku polityki. Jako, że tożsamość nie może się ustalić, indeterminacja tego, co się jawi, trwa.

Kreacja - nic, co się dzieje, nie ma czasu by trwać. Kreacja posiada konsystencję.

Dzisiaj wszystkie zmiany pochodzą od mediów, które dotykają każdego możliwego aspektu. Trwa jedynie fakt, że wszystko się zmienia, trwa sama zmiana. Trwanie zostaje określone jako zmiana.

Indeterminacja - Zerwanie z następstwowością, nie ma stanu determinującego następny stan.

Dzięki temu jednakże nadchodzi nieskończenie wiele nowych możliwości bycia.

ZAWSZE AKTUALIZUJ SWOJE POŁĄCZENIA → stąd płynie twoja wartość i wartość, którą możesz osiągnąć [brak fundamentu; w poprzednich epokach fundamentem była tradycja, imię ojca, dziedziczenie dóbr]

nie ma wartości wynikającej i przynależności z dziedziczenia, wartość opiera się na połączeniach

JACQUES LACAN → dziedziczę po ojcu dyskursywność językową; urodziłem się w rodzinie inteligenta jako taki jestem odbierany

w technokomunikacji się to traci

trzeba cały czas spekulować, trzeba cały czas być na bieżąco, tkwić przed interfejsem

ZAWSZE AKTUALIZUJ POŁĄCZENIA → główne zadanie życia

inni mogą cię prześcignąć, będą lepsi

połączenia przynoszące zysk → SPEKULOWANE PRAGNIENIA

Wyjaśnić Nietzscheańską ideę perspektywizmu: „dawania się czyli wydarzania się bytu w pozapodmiotowej jego interpretacji”, ideę, której realizację technicznie umożliwiły media.

Tutaj też pozwoliłam sobie skopiować części tekstów, które znajdziecie wyżej... Przynajmniej się Wam utrwali ;)

Heidegger - wprowadza pojęcie MIGOTANIA. Nie ma w świecie mediów stuprocentowej obecności. Proces natychmiastowego pojawiania się i znikania - nie występuje sekwencyjność “jedno po drugim”.Występuje za to proces “dostawiania” jednego do drugiego. Coś, by się pojawić nie potrzebuje ewolucyjnego czasu i nie podlega prawom makrofizycznego świata. Jednocześnie coś, co się pojawia i zaraz znika jest pozbawione tego, co własne.

-”Ciągłość nie jest osiągana przez to, co się zmienia, ale przez to, że się zmienia.”

Coś jest i nagle tego nie ma. Technicznie może się uobecnić, jednak z ewolucyjnego punktu widzenia tego nie ma. Wszystkie techniki pamięciowe pilnują tego, co kiedyś było teraźniejszością. Z naszego i mnemotycznego punktu widzenia wszystko znika.

O tych kwestiach mówił Deleuze i Baudrillard - kwestiach chaosu i prędkości z nim związanej.

Na pojęcie chaosu składają się dwa pojęcia: niekonsekwencji i niekonsystencji. Wiąże się z tym także pojęcie nieskończoności (omówionej w poprzednim wykładzie, nie będę powtarzać) i nieskończonej zmienności.

Wraz z pojawieniem się najmniejszej niezmiennej stałej pojawia się najmniejsza konsystencja. Jednak w sensie technicznym nie mamy do czynienia z żadną niezmiennością, bo się te niezmienności omija. Łączliwość pozostaje nieograniczona i musi taka być, by dobrze funkcjonować.

Mikrokosmos nie posiada prawodawstwa następstwowościowego. Nie jest ustalony, bo wszelkie ustalenia wymagają sekwencyjności (konsekwencji, a bez konsystencji nie ma konsekwencji).

Ważna jest aktualizacja (interfejsu, kontaktów). Aktualizacja to również pewna zmiana. Zmienność musi być utrzymywana, by zachować atrakcyjność. Jest to wymóg zasadniczy mediów i kultury w obecnym systemie.

Poj. EREIGNIS - (poj Heidegger) technokoneksjonistyczne wydarzanie się, wynikające z połączeń technicznych, a nie z wydarzaniem się bycia).

Idea wszędobylstwa - to, co się jawi technicznie, to uobecnia się na wszystkich interfejsach jednocześnie dzięki wszechłączliwości. To, co nie jest technicznie jawione może przynależeć do wielu interfejsów jednocześnie.Znów zasługa prędkości niewyobrażalnej. Nieskończona prędkość określa nieruchome wszędobylstwo tego, co ruchome. <- kolejny paradoks.

Nie mamy naturalnej obecności tego, co się technicznie uobecnia.

W migotaniu wszystko, co się uobecnia nie jest właściwe sobie. Techniczne uobecnienie odbiera mu własności sobie własne.

Relacja podmiot-przedmiot: podmiot nie jest własny z samym sobą, jeśli przedmiot jest technicznie uobecniany. Porównanie ze snem - to, co nam się śni nie jest uobecniane i nie jest samoobecne.

Migotanie staje się zakresem samym w sobie.