Marzec w przysłowiach polskich

 

 

A po lutym marzec spieszy, koniec zimy wszystkich cieszy.

 

Co w marcu urośnie, to w maju zmarznie.

 

Czasem i w marcu zetnie wodę w garncu.

 

Gdy dzika gęś w marcu przybywa, ciepła wiosna bywa.

 

Gdy marzec z mrozem schodzi, maj śniegiem obrodzi.

 

Gdy w marcu deszcz pada, wtedy rolnik biada, gdy słońce jaśnieje, to rolnik się śmieje.

 

Gdy w marcu mgły bywają, w lecie burze przeszkadzają.

 

Ile w marcu dni mglistych, tyle w żniwa dni dżdżystych.

 

Jak nie ma śniegu w marcu, deszczu w maju, to nie ma urodzaju.

 

Kiedy w marcu deszczu wiele, nieurodzaj zboża ściele.

 

Kto w marcu zasieje, ten się na wiosnę śmieje.

 

Marzec, czy słoneczny, czy płaczliwy, listopada obraz żywy.

 

Marzec się kończy, kwiecień nadchodzi, kto kogo kocha, tego nie zwodzi.

 

Marzec zimny i słoneczny plon zaręcza dostateczny.

 

Mokry marzec rolnika boli, suchy marzec sprzyja roli.

 

Na marzec narzeka każdy starzec.

 

Na Grzegorza gdy mróz trzyma, nie popasa długo zima.

 

Na świętego Grzegorza idzie zima do morza.

 

Nie ma w marcu wody, nie ma w kwietniu trawy.

 

To, co marzec sobie marzy, to jest sęk dla gospodarzy.

 

W marcu, choć słota, rzucaj zboże do błota.

 

W marcu, gdy grzmot na lody spada, w lecie grad zapowiada.

 

W marcu, gdy kto siać nie zaczyna, dobra swego zapomina.

 

W marcu, gdy są grzmoty, urośnie zboże ponad płoty.

 

W marcu jak w garncu.

 

   W marzec niejeden zadrze brodę starzec

---