SURREALIZM
Nowe techniki artystyczne w obrębie starej tradycji malarskiej.
1924 - Andre Breton „Manifest surrealizmu” (charakter literacki; `surrealizm' od Appollinaire). Istnieje możliwość poznania pozarozumowego. Apoteoza tego, co nieświadome, tego, co poza kontrolą rozumu. Powołują się na „Marzenia senne” Freuda (ale Freud się od nich odcinał) twierdzą, że w snach tkwi klucz do ludzkiej egzystencji.
Początkowo przede wszystkim ruch literacki. Malarstwo zbyt dosłowne, epickie, narracyjne - tylko słowo może pokazać to, co nieświadome.
Max Ernst, Picabia, Man Ray.
Surrealizm należy rozumieć jako światopogląd, postawę.
Kontynuacja - lata 40te w Europie i 50te w USA.
1938 - wielka międzynarodowa wystawa surrealistów.
Bunt przeciw normom, obyczajom (ruch Dada). To co nieracjonalne, wymykające się porządkowi myślenia - zarówno w obrębie zainteresowania dadaistów, jak i surrealistów.
Zainteresowanie przedmiotem.
Walter Benjamin pisze o surrealistach jako o ruchu lewicowym.
Georgio de Chirco - koncepcja malarstwa „pittura metafizyka”
Niepokojące, opustoszałe miasta malowane w sposób realistyczny; odwołania do tradycji renesansowej (perspektywa, światłocień, cytaty z kultury antycznej).
Max Ernst - wcześniej związany z dadaistami; interesował się sztuką prymitywną, archaiczną, sztuką chorych i dzieci.
Nowe techniki w malarstwie, które miały reprezentować sferę nieświadomego:
FROTAŻ
REKLAŻ
DEKALKOMANIA
Próba odpowiedzi na postulat zapisu automatycznego Bretona, próba wprowadzenia elementów przypadkowych.
Andre Masson - rysownik z wykształcenia; chlapanie farby na płaszczyznę płótna; efekt fakturowy; wykorzystywanie materiałów poza malarskich (np. piasek); tematyka mitologiczna, inspiracje Jungiem, koncepcja mitu i archetypu.
Joan Miro - inspiracja sztuką afrykańską, archaiczną, sztuką dzieci i psychicznie chorych; na granicy między sztuką figuratywną a abstrakcyjną. Ideogramy, uproszczone znaki.
Paul Klee
Yves Tangu - pejzaże wewnętrzne
Rene Margritte - kwestia reprezentacji malarskiej; odwołanie do tradycji malarstwa europejskiego wywodzącej się od renesansu (perspektywa geometryczna już od Albertiego) i poddanie jej dyskusji. Sztuka autotematyczna i autorefleksyjna. „Dążenie do niemożliwego” - mit o Pigmalionie i Galatei
Salvador Dali
Merret Oppenheim - „Śniadanie w futerku”, tematyka kobieca
Fotografia ważnym medium dla surrealistów, bo spełnia postulat zaspisu automatycznego, obiektywne reprezentowanie rzeczywistości.
Hans Bellmer - lata 30te, podwójne naświetlenie negatywu
Man Ray - dublowanie motywów, patrz: cztery bimbały na jednej focie!
Technika solaryzacji - ciemna obwódka dookoła fotografowanego przedmiotu.
Andre Kartesz
Maurice Tabard
Raul Ubac - naświetlał negatyw; emulsję na odbitce niszczył za pomocą metod mechanicznych i chemicznych; prace ze zniszczonych negatywów.
1