ROZWIĄZANIE PRZYKŁADU
1.Ustalenie Qd śr , Q d max.
ton/doba Qrd max = α* Qdś
α - współczynnik nierównomierności.
ton/doba Qr1d max = 1,5 * 200 = 300 ton/doba
ton/doba Qr2d max = 1,5 * 213 = 320 ton/doba
ton/doba Qr3d max = 2,0 * 80 = 160 ton/doba
ton/doba Qr4d max(N) = 2,0 * 288 = 576 ton/doba
ton/doba Qr4d max(P) = 2,0 * 112 = 224 ton/doba
Qd max=Σ Qr nd max= 300 + 160 + 576 + 224 = 1260 ton/doba
2. Rodzaje ładunków i ich postacie transportowe
Postać transportowa ładunku to postać fizyczna w jakiej ładunek trafia do sfery transportu
Rodzaje ładunków:
Qr1 - węgiel kamienny(100% P) - ładunek kawałkowy o granulacji powyżej 125 mm
Qr2 - żwir (100% N) - ładunek sypki luzem o granulacji poniżej 125 mm
Qr3 - np. kontenery (50% P), np. jednostki ładunkowe paletowe (50% N)
Qr4 - np. szyny kolejowe w wiązkach (70% P) np. tarcica w pakietach (30% N).
Wszystkie ładunki mają postać transportową stałą.
3. Warunki ruchu drogowego, promień obsługi drogowej.
Punkt ładunkowy posiada front ładunkowy przystosowany do wielkości struktury obrotów i charakteru obrotów dla obu gałęzi transportu (samochodowego i kolejowego).
Węgiel kamienny (100% na przybyciu) jest bezpośrednio przeładowywany z wagonu na pojazd drogowy.
Palety i kontenery są bezpośrednio przeładowywane z wagonu na pojazd drogowy lub z pojazdu drogowego na wagon.
Żwir (100%) który do punktu ładunkowego dostarczany jest samochodami i składowany na plac. Z placu pobierany jest urządzeniem ładunkowym i ładowany na wagony. Promień obsługi drogowej wynosi 30 km.
Punkt ładunkowy jest zlokalizowany na obrzeżach dużego miasta wojewódzkiego.
4. Rodzaje taboru przewozowego kolejowego i samochodowego.
Węgiel kamienny w transporcie kolejowym przewożony będzie w wagonach węglarkach (preskrypt str. Nr 24)
Żwir w transporcie kolej. przewożony będzie węglarko-platformami (preskrypt str. Nr 24)
Kontenery w transporcie kolej. przewożone będą wagonami (preskrypt str. Nr 78).
Palety w transporcie kolej. przewożone będą wagonami (preskrypt str. Nr 23).
Węgiel kamienny i żwir w transporcie samochodowym przewożony będzie np. naczepą samowyładowczą NW - 180
Palety przewożone będą naczepą typu D - 18 o ładowności 19 ton
Kontenery przewożone będą ciągnikami z naczepami przystosowanymi do przewozu kontenerów.
5. Sytuacje technologiczne, dobór sprzętu ładunkowego.
Front przeładunkowy posiada w dyspozycji odpowiednią ilość urządzeń ładunkowych o odpowiedniej wydajności. (preskrypt str. Nr 43).
1.Potrzebna dobowa zdolność przeładunkowa.
Zp1 = k1*Qdśr1 = 1,5 * 200 = 300 t
Zp2 = k2*Qdśr2 = 1,5 * 213 = 320 t
Zp3 = k3*Qdśr3 = 2,0 * 80 = 160 t
Zp4(N) = k4*Qdśr4(N) = 2,0 * 288 = 576 t
Zp4(P) = k4*Qdśr4(P) = 2,0 * 112 = 224 t
Potrzebna dobowa zdolność przeładunkowa dla urządzenia ładunkowego:
Zp max = Σ Zpn
Zpn - dobowe zdolności przeładunkowe wyliczone dla poszczególnych rodzajów ładunku przeładowywanych tym samym urządzeniem.
Zdolność przeładunkowa dla suwnicy:
Zm(1) = Wp(s) * h t/suwnica
Wp(s) - wydajność praktyczna suwnicy wyliczona w punkcie nr 7
h - czas pracy punktu przeładunkowego.
Punkt przeładunkowy musi być wyposażony w n urządzeń ład.
Zm = n * Zm(1) Zm > Zp max
Uwaga !!!! - Zm i Zp max liczymy dla każdego rodzaju urządzenia osobno
6. WSKAŹNIKI MECHANIZACJI.
1). Zakres mechanizacji -
gdzie:
Qm - masa przeładowana mechanicznie, jest to Qr pomniejszone o 15%-owy udział robót ręcznych w procesie przeładunku
Qc - masa całkowita równa Qr
3). Stopień mechanizacji -
gdzie:
tr - liczba roboczogodzin zużytych przy ręcznym przeładunku w danym czasie.
tm - liczba roboczogodzin zużytych przy mechanicznym przeładunku w danym czasie wraz z 15% ilością godzin zużytych na roboty ręczne.
a). Obliczenie czasu przeładunku ręcznego.
Z tablic zawartych w preskrypcie dobrać:
relację przeładunku (ziemia - środek transportowy - rampa). ( Załącznik nr 2 str. nr.1)
kategorię roboty w zależności od rodzaju ładunku. ( Załącznik nr 2 str. nr.4 i 5)
normę czasu dla robót ręcznych. ( Załącznik nr 2 str. nr.2)
obliczenie łącznego czasu tr = tr1 + tr2 + tr3 + tr4
Np.:
Qr1 - węgiel - środek tran. - ziemia - wyładunek z wagonu - B, kat. II, Nc = 0,35 t/h
Qr1 - węgiel - ziemia - środek tran. - naładunek na samochody - B, kat. II, Nc = 0,52 t/h
tr1 = 50000 : 0,35 + 50000 : 0,52 = 239011 h
Qr2 - żwir - środek tran. - ziemia - wyładunek z samochodu - B, kat. III, Nc = 0,38 t/h
Qr2 - żwir - ziemia - środek tran. - naładunek na wagony - B, kat. III, Nc = 0,55 t/h
tr2 = 40000 : 0,38 + 40000 : 0,55 = 177990 h
Qr3 - ? ? ? - rozładunek ręczny palet i kontenerów wg przyjętych rodzajów ładunków.
b). Obliczenie czasu przeładunku mechanicznego.
Z tablic (preskrypt str. Nr 43). dobrać wydajności wykorzystywane środków mech. użytych do przeładunków
tm1 = [(Qr1+ Qr2+ Qrn)*0,85 : Wwyk1 ]
Qr1+ Qr2+ Qrn - suma ładunków przeładowywanych tym samym urządzeniem ładunkowym
Wwyk1 - wydajność wykorzystywana urządzenia dobrana z tablic.
Uwaga !!!! - tm całkowite liczymy sumując poszczególne tmn wyliczone dla każdego rodzaju urządzenia.
Stopień mechanizacji -
4). Poziom mechanizacji - najpierw trzeba obliczyć stopnie mechanizacji dla każdego rodzaju ładunku Wsm1, Wsm2,...... Wsmn
, potem dopiero
gdzie:
- suma robót wykonywanych w określonym czasie przy zastosowaniu urządzeń ład.
Qc - całkowita masa którą trzeba przeładować w tym samym czasie.
Qn - masy poszczególnych rodzajów ładunków przeładowane mechanicznie.
Wsmn - stopnie mechanizacji dla przeładunku poszczególnych rodzajów ładunków.
7. WYDAJNOŚCI PRAKTYCZNE MASZYN ŁADUNKOWYCH.
Wydajności praktyczne urządzeń ładunkowych uwzględniają wszystkie możliwe czynniki wpływające na jej zmniejszenie w stosunku do wydajności technicznej.
a) niewłaściwe rozmieszczenie ładunków, wagonów, samochodów. ϕa = 0,85 - 0,95
b) nieprzewidziane trudności przy uchwyceniu ładunków. ϕb = 0,85 - 0,95
c) nierównomierne podstawianie wagonów i samochod. pod przeładunek. ϕc = 0,65 - 0,75
d) niewłaściwe wyszkolenie personelu obsługującego urządzenia ładunk. ϕd = 0,80 - 1,0
e) niepełna sprawność techniczna urządzeń ładunkowych. ϕe = 0,80 - 0,95
Wydajność teoretyczna (konstrukcyjna) dla wybranych urządzeń: tabela (preskrypt str. Nr 43)
Wydajność techniczna Wt jest to Wk zredukowana przez współczynnik ϕt wynikający z niepełnego wykorzystania udźwigu urządzenia, rodzaju obsługiwanego ładunku, warunków i miejsca pracy. Jeżeli ładunki będą przeładowywane z pomieszczeń zamkniętych ścianami do pomieszczeń zamkniętych ścianami, z pomieszczeń zamkniętych na plac lub odwrotnie, przyjmuję bez względu na rodzaj urządzenia ϕt = 0,70. Jeżeli ładunki będą przeładowywane z placu na plac to przyjmuje się ϕt = 0,95.
Dla odpowiedniego urządzenia Wt = Wk * ϕt
Wydajność praktyczna :
Dla odpowiedniego urządzenia Wp = Wt * ϕa*ϕb*ϕc*ϕd*ϕe
8. STOPIEŃ WYKORZYSTANIA MASZYN ŁADUNKOWYCH
?
Brak opracowania tego tematu w preskrypcie i w dostępnej literaturze.
Moja propozycja jest taka:
Stopień wykorzystania maszyny ładunkowej -
9. ZAPOTRZEBOWANIE NA TABOR PRZEWOZOWY
Np.: 1) Ładunek sypki - węgiel
Obliczenie czasu jednej operacji urządzenia ładunkowego od chwili podjęcia ładunku węgla z wagonu i przemieszczenia go na samochód do chwili ponownego podjęcia ładunku - około 1,5 min. Jeżeli jest to wywrotnica to czas rozładunku bierzemy z tablic(preskrypt str. Nr 43)
Pojemność naczynia (chwytak, czerpak, łyżka, itp.) 2 m3*1,6 t/m3(ciężar właściwy węgla) = 3,2 t. Czas przeładunku węgla z wag. na samoch. o ładowności 20 t - 20 : 3,2* 1,5 = 0,18 h.
Czas transportu 20 t węgla wywrotką do odbiorcy na odległość 40 km wynosi - 1 h
Czas wyładunku węgla wynosi 1,5min
Czas powrotu próżnego samochodu do punktu przeładunku wynosi 1 h.
Razem czas 1 cyklu wynosi - 0,025 + 0,18 + 2* 1 = 2,21 h
Qr1d max = 300 t
Samochód zabiera 20 t węgla
Ilość kursów samochodowych 300 : 20 ≈ 15 kursów
Przyjmuję 3 samochody które zrobią po 5 kursów 3 * 5 = 15 kursów
Czas obsługi dobowej maksymalnej partii ładunku przypadającej na 1 samochód wynosi
5* 2,21 = 11.05 h i mieści się w godzinach pracy punktu przeładunkowego wynoszącego 12 h