Zespół chorób metabolicznych
Zespół metaboliczny jest rozpoznawany głównie u dorosłych z otyłością. Jest on uważany za stan zagrożenia chorobami układu krążenia (zawały serca, udary mózgu itp.). Na obraz zespołu metabolicznego składają się: podwyższony poziom cholesterolu całkowitego i trójglicerydów z obniżeniem poziomu cholesterolu HDL, podwyższony poziom glukozy na czczo, podwyższone ciśnienie tętnicze oraz otyłość lub nadwaga z wyraźnym zwiększeniem obwodu brzucha w talii.
Kryteria diagnostyczne zespołu metabolicznego
otyłość brzuszna: mężczyźni ≥ 94 cm ( 102cm w 2004 roku), kobiety ≥ 80 cm) ( 88cm w 2004 roku)
trójglicerydy ≥ 150 mg/dl
cholesterol HDL mężczyźni <40mg/dl, kobiety <50mg/dl
ciśnienie tetnicze ≥ 130/85 mm Hg
Glikemia ≥ 100 mg/dl
Otyłość - nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia . Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet. Otyłość jest przewlekłą chorobą spowodowana nadmierną podażą energii zawartej w pokarmach w stosunku do zapotrzebowania organizmu, skutkiem czego jest magazynowanie nadmiaru w postaci tkanki tłuszczowej.Otyłość uznano za chorobę metaboliczną i określono symbolem A 66.
Otyłość jest stanem, w którym nadmierna ilość tłuszczu gromadzącego się w postaci tkanki tłuszczowej wpływa w niekorzystny sposób na stan zdrowia.
Ilość nadmiernej tkanki tłuszczowej można określić dzięki Indeksowi masy ciała (BMI-Body Mass Index). BMI dobrze oddaje relację pomiędzy masą ciała a wzrostem.
Osoby z BMI powyżej 25 mają nadwagę, natomiast osoby z BMI powyżej 30 są oceniane jako osoby otyłe.
BMI = aktualna masa ciała [kg] / {wzrost [m]}2
Typ Kobiety Mężczyźni
Norma 21 23
Otyłość umiarkowana 25 29,9
Otyłość znaczna 30 39,9
Otyłość patologiczna >40 >40
Typy otyłości: W zależności od rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organiźmie na który wpływa wiele czynników hormonalnych oraz genetycznych rozróżniamy dwa podstawowe rodzaje otyłości: otyłość typu "gruszka" - (udowo-pośladkowa) - Wskaźnik WHR jest poniżej 0,8 kobiet, a u mężczyzn poniżej 1,0. otyłość typu "jabłko" - (otyłość brzuszna, wisceralna) - Wskaźnik WHR jest równy lub wyższy od 0,8 u kobiet, a u mężczyzn równy lub wyższy od 1,0
WHR = obwód talii / obwód bioder
Typ otyłości Kobiety Mężczyźni
Otyłość trzewna WHR > 0,8 WHR > 1,0
Otyłość udowo - pośladkowa WHR < 0,8 WHR< 1,0
Czym grozi otyłość?
Cholesterol Otyłość, a w rzeczywistości złe nawyki żywieniowe, prowadzi w prostej linii do wzrostu poziomu złego cholesterolu (tzw. LDL), a obniża poziom cholesterolu dobrego (tzw. HDL). Jest to zagrożenie związane ze spożywaniem dużych ilości nasyconych kwasów tłuszczowych i niedoboru kwasów nienasyconych. Jak wiadomo podwyższony poziom cholesterolu zagraża naszym naczyniom krwionośnym i całemu układowi sercowo-naczyniowemu.
Nadciśnienie Nadciśnienie tętnicze pojawia się trzy razy częściej u osób otyłych niż u tych, które mają prawidłową wagę ciała, choć oczywiście prawidłowa waga również nadciśnienia nie wyklucza. Większy wskaźnik zachorowań na nadciśnienie w przypadku osób otyłych pojawia się w związku z tym, że w ciele takiej osoby zwiększa się opór tkanek. Serce musi się bardziej `napracować', żeby dostarczyć krew do każdej komórki.
Choroba wieńcowa Największym zagrożeniem jest wiek, ryzyko zachorowania na tę chorobę rośnie wraz z upływem lat, tuż za nim plasuje się podwyższony poziom cholesterolu (jak już wiemy związany z otyłością), a na trzecim miejscu wśród najpoważniejszych zagrożeń znajduje się sama otyłość, znacznie zwiększająca ryzyko zachorowania. Statystyki są bezlitosne: aż 40% osób chorych na chorobę wieńcową ma nadwagę lub otyłość. Bezpośrednimi przyczynami tej choroby są miażdżyca i przerost mięśnia sercowego.
Miażdżyca Pojawia się w wyniku zmniejszenia światła naczyń krwionośnych w efekcie odkładania się na nich złego cholesterolu. Największym zagrożeniem jest i w tym przypadku nadmiar tłuszczów nasyconych w naszej diecie.
Udary Otyłość bardzo często prowadzi nie tylko do zmniejszenia wydolności naczyń, ale i do zwiększenia podatności organizmu na tworzenie się zakrzepów. Zakrzepy takie mogą tworzyć się wszędzie, największym (i najczęściej występującym) zagrożeniem są jednak te, które tworzą się w naczynkach krwionośnych ulokowanych w mózgu. W ten sposób powstają udary.
Kamica Kamica pęcherzyka żółciowego zagraża nam na tłustej (tj. bogatej w tłuszcze nasycone) diecie, czyli chcąc czy nie chcąc w większości przypadków wiąże się właśnie z nadwagą i otyłością. Nadmiar tłuszczu powoduje zagęszczenie żółci, co sprzyja pojawianiu się kamieni w pęcherzyku żółciowym.
Cukrzyca Otyłość brzuszna w przeważającej większości przypadków kończy się pojawieniem cukrzycy typu II. Jest to choroba metaboliczna powstająca wskutek złego odżywiania się. Na ten typ cukrzycy cierpi aż 90% osób z otyłością. Pamiętajmy, że nadmiar insuliny sprzyja nadwadze, a to z kolei zaburza przemiany glukozy w organizmie. Właściwa dieta powinna te mechanizmy ustabilizować.
Problemy z oddychaniem Otyłość grozi bezdechem. Powoduje zadyszkę, zmniejszenie wydolności układu oddechowego, a w prostej linii spadek energii i aktywności. Oddychanie jest utrudnione przez ograniczenie ruchomości klatki piersiowej wynikające z braku ruchu i nadmiaru tkanki tłuszczowej.
Kości, stawy, kręgosłup Nadmiar tkanki tłuszczowej obciąża nasze stawy, kości i kręgosłup. Organizm, obciążony nadmierną masą musi wykonać większą pracę i to przy każdej dosłownie czynności. To szybciej go eksploatuje, utrudnia regenerację i prowadzi do różnego rodzaju zaburzeń. Obrzęki stawów, bolesność, problemy z kręgosłupem są zjawiskiem bardzo powszechnym u osób z otyłością.
Choroby nowotworowe Ryzyko zachorowania na nie rośnie u osób z otyłością, bo zaburzeniu ulegają procesy metaboliczne, regeneracyjne i gospodarka hormonalna. Wskutek złej diety organizm nie otrzymuje wszystkich niezbędnych mu składników, ma mniej energii do dbania o swoje dobro. Nowotwory u osób otyłych są bardzo często skutkiem nadmiaru estrogenów (żeńskich hormonów płciowych), które są syntetyzowane w tkance tłuszczowej. Zależność jest prosta: im więcej tej tkanki, tym większy poziom hormonów.
Hiperlipidemia to zespół zaburzeń metabolicznych objawiających się podwyższonymi poziomami frakcji cholesterolu lub trójglicerydów w surowicy krwi. Najczęściej spowodowana jest nieprawidłowym odżywianiem, siedzącym trybem życia, nadwagą, predyspozycjami genetycznymi.
Wyróżnia się następujące typy hiperlipidemii: Hipercholesterolemia, Hipertrójglicerydemia, Hiperlipidemia mieszana - przekroczony poziom trójglicerydów oraz cholesterolu.
Hipercholesterolemia - podwyższone powyżej normy stężenie cholesterolu w osoczu krwi. Nie jest to schorzenie, ale nieprawidłowość metaboliczna, która może towarzyszyć innym chorobom i jest ważnym czynnikiem ryzyka wystąpienia wielu chorób układu krążenia, jak zawał sera, udar mózgu i inne.
W większości przypadków hipercholesterolemia ma podłoże uwarunkowane genetycznie, mówimy wówczas o hipercholesterolemii pierwotnej. Hipercholesterolemia może też być stanem wtórnym, który występuje w przebiegu niektórych chorób - mówimy wówczas o hipercholesterolemii wtórnej.
Przyczyny wystąpienia hipercholesterolemii wtórnej to: cukrzyca, niektóre choroby nerek, niedoczynność tarczycy, żółtaczka cholestatyczna, niektóre leki.
Leczenie W leczeniu hipercholesterolemii stosuje się zmianę trybu życia (aktywność fizyczna, właściwa dieta). Wykorzystuje się także leki należące do grupy statyn.
Hipertrójglicerydemia - zwiększenie ponad normę stężenia trójglicerydów we krwi co wiąże się z ryzykiem rozwoju miażdżycy. Znaczna hipertrójglicerydemia może doprowadzić do ostrego zapalenia trzustki.
Przyczyny: otyłość, wysoka zawartość cukru w diecie, cukrzyca, nadmierne spożycie alkoholu, zespół nerczycowy, uwarunkowania genetyczne, niedoczynność tarczycy.
Leczenie Leczenie polega przede wszystkim na ograniczeniu spożycia węglowodanów oraz tłuszczów, a także przyjmowaniu fibratów i statyn. Zwiększone spożycie oleju rybiego może znacząco obniżyć poziom trójglicerydów. Suplementacja diety kwasami tłuszczowymi omega-3 w postaci oleju z ryb okazała się skuteczna w zmniejszeniu poziomu trójglicerydów, a także wszystkich zdarzeń sercowo-naczyniowych o 19% do 45%.
Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która charkteryzuje się hiperglikemią, czyli zbyt wysokimi wartościami glukozy we krwi, co wynika z defektu wydzielania insuliny. Rozróżniamy kilka typów cukrzycy, m.in. cukrzyca typu 1, gdzie uszkodzenie komórek beta trzustki prowadzi do całkowitego braku insuliny, co wymaga podawania preparatów insuliny. Cukrzyca typu 1 nie ma powiązania z nieprawidłową masą ciała i sposobem żywienia. Cukrzyca typu 2 (nieinsulinozależna) w 80% jest wynikiem otyłości. U osób otyłych, dochodzi bowiem do zmniejszenia liczby receptorów dla insuliny w błonach komórkowych. Tkanki stają się oporne na insulinę, co w konsekwencji prowadzi do upośledzonej tolerancji glukozy. Z rozpoznaniem cukrzycy nie bardzo możemy poradzić sobie sami. Jakie objawy powinny zaniepokoić? Wzmożone pragnienie, osłabienie, zmęczenie, częste oddawanie moczu, zwiększony apetyt. Osoby z nadwagą i otyłe, które odnotują przedstawione symptomy choroby, powinny zgłosić się do lekarza w celu przeprowadzenia dokładnych badań diagnostycznych.
Nadciśnienie Ta choroba krążenia polega na stałym bądź okresowym podwyższeniu ciśnienia tętniczego krwi powyżej wartości prawidłowych tzn: 140/90. Ból głowy w okolicy potylicy, krwawienia z nosa, zawroty głowy często po wysiłkach, Częstokroć jest tętno napięte, serce powiększone na skutek przerostu lewej komory. Nadciśnienie powodują również hormony przysadki mózgowej - wazopresyna i nadnerczy - adrenalina. U kobiet choroba często rozwija się w okresie przekwitania wskutek zaburzenia czynności jajników. Nadciśnienie prowadzi do zmian miażdżycowych w naczyniach krwionośnych!
Przyczyny: Najbardziej rozpowszechnioną odmianą nadciśnienia jest nadciśnienie samoistne. W takim przypadku trudno mówić o konkretnej przyczynie, wynika ono z nadczynności mechanizmów kontrolnych organizmu. Z całą pewnością niehigieniczny tryb życia sprzyja pojawieniu się choroby. U ok. 5% chorych występuje nadciśnienie wtórne, czyli takie, którego bezpośrednią przyczynę można stwierdzić. U podłoża nadciśnienia wtórnego mogą leżeć choroby takie jak: miażdżyca, zapalenie kłębków nerkowych, nadczynność tarczycy. Czynniki ryzyka: Otyłość, Palenie tytoniu, Wiek, Alkohol, Nadmierne spożycie sodu, Płeć męska, Obciążenie rodzinne, Stresujący tryb życia, Przyjmowanie leków zawierających sterydy i niektórych pigułek antykoncepcyjnych.
Leczenie: W przypadku nadciśnienia wtórnego leczenie polega zazwyczaj na przeciwdziałaniu chorobie, która je spowodowała. Leczenie mające na celu obniżenie ciśnienia podzielić można na farmakologiczne i niefarmakologiczne. W pierwszym przypadku najczęściej stosuje się beta-blokery i diuretyki oraz leki działające na centralny układ nerwowy. Poza leczeniem farmakologicznym bardzo ważna jest zmiana trybu życia. Konieczna jest modyfikacja dotychczasowej diety, należy wyeliminować z niej tłuszcze oraz cukry proste. Niezbędne jest tez ograniczenie spożycia soli, osoby palące powinny podjąć walkę z nałogiem. W przypadku pacjentów z nadwagą wskazana jest redukcja masy ciała. Ludzie, którym pozwala na to wiek oraz stan zdrowia powinni zadbać o aktywność fizyczną. Podjęcie leczenia pomoże w uniknięciu takich powikłań jak: udar mózgu, niewydolność serca, uszkodzenie nerek, miażdżycy.
Choroby metaboliczne wrodzone to zaburzenia powstałe w wyniku genetycznie uwarunkowanych bloków enzymatycznych, prowadzące do nieprawidłowych procesów przemiany materii. Dotyczyć mogą metabolizmu aminokwasów, metabolizmu węglowodanów, zaburzeń metabolizmu lipidów i zaburzeń w przemianie barwników (porfiria).
Powikłania chorób metabolicznych
MIAŻDŻYCA To przewlekły postępujący proces zapalny. Polega na tym, że cząsteczki cholesterolu o niskiej gęstości (LDL-zły cholesterol)przenikają do wnętrza komórki naczynia i osadza się na ściankach tworząc blaszkę miażdżycową. W miarę dalszego procesu rozwoju blaszki dochodzi najpierw do zwężenia światła naczynia a następnie do zamknięcia przez zakrzep. Bardzo często dochodzi do rozpadu blaszki miażdżycowej w wyniku czego powstaje zmiana która określa się jako owrzodzenie miażdżycowe. Upośledzenie przepływu krwi jest przyczyną zaburzeń metabolizmu tkanek zaopatrywanych przez tętnice np. mięśni nóg.
PRZYCZYNY POWSTAWANIA MIAŻDŻYCY: Wiek (u starszych osob częściej występuje choroba), Choroby(nadciśnienie tętnicze,cukrzyca,zaburzenia krzepnięcia krwi), Zbyt mała aktywność fizyczna, Palenie papierosów(dym tytoniowy uszkadza tętnice, Otyłość(nadmierne jedzenie), Nieodpowiednia dieta.
OBJAWY: Uczucia zimna palców lub całej stopy niedokrwienie objawiające się zasinieniem po opuszczeniu kończyny. Zmiany zwyrodnieniowe paznokci. Nadmierne rogowacenie naskórka. Odwodnienia ,martwica i zgonek (najczęsciej objawiają sie na I i V palcu czasem na pięcie grzbiecie stopy lub łydce).
PROFILAKTYKA (ZAPOBIEGANIE): Większa aktywność fizyczna (długie spacery jazda na rowerze ćwiczenia fizyczne ). Zerwanie z nałogami (paleniem papierosów picia alkoholu). Utrzymywanie właściwiej masy ciała (stosowanie odpowiedniej diety). Leczenie współistniejących chorób zwłaszcza cukrzycy, choroby wieńcowej, nadciśnienia tętniczego, otyłości i hipercholesterolemii. Spożywanie zamiast tłuszczu zwierzęcego oliwy z oliwek oleju rzepakowego lub sojowego zamiast mięsa-ryb.
LECZENIE :leczenie zachowawcze leczenie farmakologiczne leczenie operacyjne
UDAR MÓZGU Udar mózgu to szybko rozwijające się zaburzenia ogniskowe funkcji mózgu, które są wywołane uszkodzeniem naczyniowym. Najczęstszymi objawami udaru mózgu są: jednostronne osłabienie albo drętwienie kończyn, zaburzenia w rozumieniu mowy lub niemożność wypowiadania słów, zaburzenia widzenia. Mogą też wystąpić nagłe, bardzo silne zawroty głowy, często połączone z zaburzeniami połykania, zaburzeniami mówienia lub osłabieniem kończyn. Objawem udaru mózgu może być również nagły, bardzo silny ból głowy, inny niż bóle głowy, które występowały uprzednio.
Przyczyną udaru są zaburzenia krążenia w mózgu. Udar mózgu nazywa się bardzo często wylewem do mózgu, jednak nie jest to precyzyjne określenie. W 80% przypadków udar mózgu wywołany jest niedokrwieniem, czyli zamknięciem naczynia, które doprowadza krew do mózgu. Tylko 20% udarów mózgu wywołane jest krwotokiem bądź to do mózgu, bądź do przestrzeni pomiędzy mózgiem a czaszką. Udar mózgu jest chorobą ludzi starszych. Zachorowalność wzrasta dramatycznie wraz z wiekiem, na przykład u osób w wieku pomiędzy 45 a 55 rokiem życia ryzyko udaru wynosi 1 na 1000 na rok. W wieku pomiędzy 65 a 75 - 1 na 100, a po 85 roku życia 1 na 30. Mimo że udar jest chorobą ludzi starszych, można mu skutecznie zapobiegać. W wielu krajach uprzemysłowionych w ciągu ostatnich 30 lat uzyskano bardzo wyraźny spadek zapadalności na udary mózgu. Wiąże się to z faktem, że zidentyfikowano czynniki ryzyka udaru. Spośród nich najważniejszymi są: nadciśnienie tętnicze, niektóre choroby serca (głównie migotanie przedsionków), otyłość, brak ruchu, cukrzyca, nadużywanie alkoholu, palenie papierosów. Bywają też stany określane mianem przemijających ataków niedokrwiennych mózgu. Wystąpieniu nawrotowi udaru mózgu można skutecznie zapobiegać. Wybór leczenia zależy w dużym stopniu od typu przebytego udaru. Najczęściej stosuje się leki przeciwpłytkowe, na przykład kwas acetylosalicylowy (aspiryna). Stosuje się także leki obniżające krzepliwość krwi. Można również wykonać operację tętnic szyjnych. Oprócz tego bardzo ważne jest leczenie czynników ryzyka udaru. W tym wypadku najważniejszą rolę odgrywa leczenie nadciśnienia, hiperlipidemii i cukrzycy, obniżenie wagi ciała, zaprzestanie palenia papierosów, ograniczenie picia alkoholu
Konsekwencje zachorowania na udar mózgu Niestety, wciąż z powodu udaru mózgu kilkanaście procent osób umiera na udar niedokrwienny w ciągu pierwszego miesiąca, a na udar krwotoczny aż 30-40%. W wyniku udaru niedokrwiennego w jednym miesiącu umiera kilkanaście osób, natomiast udar krwotoczny kończy się śmiercią aż w 30%-40% przypadków. Jednakże 50% osób, które przeżyją udar może być prawie samodzielna w zakresie podstawowych czynności życiowych. Ten wynik zależy od tego, jak wcześnie zostanie wprowadzona rehabilitacja u tych chorych.
Zawał mięśnia sercowego To martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem. Zawał mięśnia sercowego jest postacią choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego. Przyczyny: Do zawału mięśnia sercowego najczęściej dochodzi na tle miażdżycy tętnic wieńcowych w przebiegu choroby wieńcowej (często utożsamianej z chorobą niedokrwienną serca). Ognisko miażdżycy w ścianie tętnicy wieńcowej nazywane jest blaszką miażdżycową. Powoduje ona zwężenie światła tego naczynia i ograniczenie przepływu krwi - często w tych przypadkach pacjent odczuwa objawy dławicy piersiowej przy wysiłku czy zdenerwowaniu. Czynniki ryzyka: Zawał mięśnia sercowego występuje na ogół po 40. roku życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet, zwłaszcza u osób otyłych i z nadciśnieniem tętniczym. Do czynników ryzyka należą: starszy wiek, płeć męska, palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu, zaburzona proporcja pomiędzy cholesterolem LDL i HDL, wysoki poziom trój glicerydów, wysoki poziom homocysteiny, niedobory witamin grupy B, zwłaszcza kwasu foliowego, wysoki poziom kwasu moczowego, brak aktywności fizycznej, marskość wątroby, cukrzyca, predyspozycje rodzinne i genetyczne, otyłość (zwłaszcza brzuszna).
Choroba wieńcowa serca Choroba wieńcowa serca zwana również chorobą niedokrwienną serca, przewlekłą niewydolnością sercową oraz niegdyś dławicą sercową lub dusznicą bolesną to choroba polegająca na niedostatecznym ukrwieniu serca, a co za tym idzie niewystarczającym zaopatrzeniu serca w tlen. Przyczyny Choroby serca i układu krążenia nie mają jednej przyczyny, zazwyczaj wpływ na ową chorobę ma kilka czynników, które akumulują się zwiększając tym samym ryzyko jej wystąpienia. W większości przypadków choroba wieńcowa ma podłoże miażdżycowe. U osób z miażdżycą, w ścianach naczyń wieńcowych odkładają się blaszki miażdżycowe (materiał tłuszczowy z krwi) spowalniając przepływ krwi i ograniczając powoli jej dopływ do mięśnia sercowego. Choroba ta jest najczęściej występującą chorobą układu krążenia w krajach rozwiniętych, zaś zawały serca bądź śmierć sercowa należą do najczęstszych przyczyn zgonów. Czynniki ryzyki: Czynniki ryzyka choroby wieńcowej możemy podzielić na te, na które mamy wpływ i możemy je ograniczyć i te na które nie mamy wpływu. Do innych istotnych czynników ryzyka należy zaliczyć także otyłość (otyłość brzuszną), menopauzę, podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, brak ćwiczeń oraz nadmierne spożycie napojów alkoholowych. Czynniki niezależne od człowieka:- wiek - dziedziczność - płeć - pochodzenie etniczne. Czynniki zależne od człowieka:- palenie tytoniu - siedzący tryb życia - podniesiony poziom cholesterolu - nadciśnienie tętnicze - cukrzyca. Leczenie Należy pamiętać, że leczenie ma charakter objawowy. Ogromną rolę w jego procesie odgrywa odpowiednia edukacja chorych.Istnieją 3 główne drogi leczenia schorzeń wieńcowych. Należą do nich modyfikacja stylu życia, leczenie lekami i zabiegi na tętnicach wieńcowych. Profilaktyka Jak już wyżej zostało wspomniane, istotnym elementem w profilaktyce chorób wieńcowych jest należyta edukacja chorych. Znaczący wpływ na rozwój choroby odgrywa szereg czynników ryzyka zależnych od człowieka. Niezdrowy tryb życia (palenie papierosów, alkohol, brak ruchu itp.) istotnie zwiększają ryzyko rozwoju choroby. Dlatego też wykluczając powyższe elementy z życia codziennego możemy w pewnym stopniu ograniczyć prawdopodobieństwo rozwoju choroby wieńcowej.
Jakie leczenie stosuje się u osób z zespołem metabolicznym? Zmiana stylu życia, a więc modyfikacja diety i wprowadzenie wysiłku fizycznego, stosowane na etapie prewencji pierwotnej, czyli po to, by zapobiec wystąpieniu zespołu metabolicznego, to czynniki również ważne w leczeniu osób u których zespół ten się już rozwinął. Zawsze jednak dodatkowo korzysta się z farmakoterapii. Takiemu leczeniu podlegają: nadciśnienie, hiperglikemia lub cukrzyca, zaburzenia stężenia lipidów ? trójglicerydów i cholesterolu. Obecne na rynku leki mające zwalczać otyłość nie zawsze się sprawdzają.
Ważne jest, żeby osoba z zespołem metabolicznym, a więc obarczona wysokim ryzykiem wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, nie paliła tytoniu, który dodatkowo to ryzyko podwyższa.
Okazało się, że zespół metaboliczny częściej występuje w krajach wysoko rozwiniętych (np. USA, Japonia), gdzie nie przestrzega się zdrowej diety i mało czasu spędza się w ruchu. Np. w USA zespół metaboliczny stwierdza się u ok. 32 proc. mieszkańców, a w Japonii - u ok. 11 proc. W Polsce dotyczy ok. 20 proc. Zwykle zespół metaboliczny nieco częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn. Charakterystyczne jest to, że częstość jego pojawienia się rośnie wraz z wiekiem- im bliżej sześćdziesiątki, tym więcej jest rozpoznań tego schorzenia.
Kliniczny zarys chorób 28.10.2010r. semestr V