Pedagogika społ wy, PRACA SOCJALNA


Podstawowy bodziec do ukształtowania pedagogiki społecznej w Polsce i na świecie stanowiły przeobrażenia gospodarcze, kulturalne, społeczne. Szybki rozwój techniki przyczynił się do zmienności pracy zawodowej. Narastanie wymagań kwalifikacyjnych. Stąd wzięła się idea szerzenia oświaty i kultury w masach społecznych. Następuje również ograniczenia czasu pracy, co budzi potrzebę rekreacji, czyli dobrego wypoczynku

Termin pedagogiki społecznej wprowadził do piśmiennictwa po raz pierwszy Niemiec Adolf Diesterweg. W 1834 r w rozprawie „przewodnik do kształcenia nauczycieli niemieckich”.

1913 - Helena Radlińska pisze wraz z innymi pracę naukową „praca oświatowa. Jej zadania, metody, organizacja”.

1961 - pisze skrypt pod tytułem „egzamin z pedagogiki społecznej” powielony przez koło naukowe pedagogów społecznych uniwersytetu Łódzkiego. Uznana za twórczynie pedagogiki społecznej w Polsce.

1966 - Powstanie podręcznika przez Ryszarda Broczyńskiego pt.: „Wprowadzenie do pedagogiki społecznej”

1972 - Andrzej Kamieński pisze własny podręcznik pt.: „Funkcje pedagogiki społecznej”

Pedagogika społeczna jest nauka praktyczną. Nauki praktyczne zajmują się badaniem danego przekształcenia. Tworzenia nowej rzeczywistości dokonujące diagnozowania nowej; łączą opis z oceną; przechodzą od twierdzeń ogólnych do założeń praktycznych mając cel ustalają środki działania.

PEDAGOGIKA SPOŁECZNA _ GŁÓWNE IDEE, DEFINICJE:

Ryszard Wroński:

Pedagogika społeczna opiera się na badaniu empirycznym (doświadczalnym) a więc na empirii. Analizuje wpływy wychowawcze, których źródłem jest środowisko oraz ustala zasady organizowania środowiska z punktu widzenia wychowania.

Aleksander Kamiński - definiuje pedagogikę społeczną w 2 częściach:

  1. Jako swoisty kierunek pedagogiczny, który koncentruje uwagę na środowisko, jako sprawcy trudności i sukcesów wychowania. Próbuje odkryć prawidłowość działań wychowawczych w środowisku

  2. Pedagogika społeczna jako dyscyplina naukowa zajmuje się osobami i zbiorowe ościami wszelkiego wieku, wymagającymi opieki, lub pomocy w rozwoju. W ramach pedagogiki wyróżniamy kilka specjalizacji np.:

Wincenty Okoń:

Pedagogika społeczna jest to dyscyplina pedagogiczna zajmująca się badaniem warunków środowiskowych, w jakich przebywają procesy wychowawczo - opiekuńcze człowieka od jego narodzin aż do śmierci. W badaniach tych uwzględnia się warunki społeczne, kulturowe, przyrodnicze.

0x08 graphic

Czym się zajmuje pedagogika społeczna?

0x08 graphic

Klasyczna pedagogika społeczna prezentowana przez H. Radlińską, R. Wroczyńskiego, R. Wrońskiego oraz A. Kamińskiego przyjmowała następujące idee:

0x08 graphic
EDUKACJA

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

WYCHOWANIE KSZTAŁCENIE

0x08 graphic
0x08 graphic
0x08 graphic

0x08 graphic
NAUCZANIE UCZENIE SIĘ

SYSTEM OŚWIATOWO - WYCHOWAWCZY

EDUKACJA - to pomoc w rozwoju, wspomaganie rozwoju a cele wychowania identyfikuje się z rozwojem

Ogół oddziaływań oznacza:

Zmienianie, rozwijanie - może zachodzić w konkretnym przypadku wg pewnego kryterium zewnętrznego bądź może zachodzić bez uprzednio obranego celu

Zdolności życiowe człowieka - mogą dotyczyć wielu obszarów jego funkcjonowania:

UCZENIE SIĘ - jest procesem nabywanie względnie trwałych zmian w szeroko rozwiniętym zachowaniu w toku bezpośredniego i pośredniego poznawania rzeczywistości

NAUCZANIE - jest procesem kierowania uczeniem się uczniów w toku planowej pracy nauczyciela z uczniami

SYSTEM OŚWIATOW - WYCHOWAWCZY - rozumiany jako ogół odpowiednio powiązanych ze sobą placówek i instytucji kształcenia i wychowania

WYCHOWANIE - to świadome i celowe organizowanie działalności społecznej, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości człowieka

KSZTAŁTOWANIE - to system działań zmierzających do tego, aby uczącej się jednostce umożliwić poznanie świata, przygotowanie się do zmieniania świata i ukształtowaniu własnej osobowości

Wychowanie - świadomie organizowana działalność społeczna, której celem jest wywołanie zamierzonych zmian w osobowości człowieka. Zmiany te obejmują zarówno stronę poznawczo - intelektualną związaną z poznaniem rzeczywistości i umiejętności oddziaływania na nią jak i stronę aksjologiczną, która polega na kształtowaniu stosunku człowieka do świata i ludzi, jego przekonań i postaw. Proces i wyniki wychowania kształtują się pod wpływem:

ROZWÓJ CZŁOWIEKA to proces kierunkowych zmian zachodzących w jego psychice prowadzący do podnoszenia się jakości życia w różnych jego aspektach

Rozwój ontogenetyczny - rozwój z perspektywy długości życia danej jednostki. Od zapłodnienia do śmierci

Rozwój filogenetyczny - rozwój w perspektywie od momentu pojawienia się na ziemi. Na przestrzeni dziejów człowieka

Proces kierunkowych zmian - kierunek rozwoju tj przechodzenie od form prostych do bardziej złożonych

CELE WYCHOWANIA:

Zadaniem wychowanie jest pomoc człowiekowi.

Otoczenie - jest to obejmująca nas struktura szersza zarówno trwała jak i zmienna, zarówno oddziaływująca i nie oddziaływująca na człowieka

Środowisko jest tą częścią otoczenia, które wpływa na jednostkę.

R. Wroczyński:

Środowiskiem nazywamy te elementy otaczającej struktury przyrodniczej, społecznej, kulturalnej, które działają na jednostkę stale lub przez czas dłuższy, albo krótko, lecz ze znaczną siłą jako samorzutny system kształtujących się potrzeb.

Peeter:

Środowisko to układ powtarzających się lub względnie stałych sytuacji, do których człowiek przystosowuje się czynnie w wychowawczym okresie swego życia.

Środowisko naturalne - Jest środowiskiem wychowawczym. Ma wpływ na rozwój człowieka. Jest modyfikowane przez ludzi, podlega i ochronie.

Środowisko społeczne - jest to pewien układ osób, grup ludzi, układ ról i stosunków społecznych, w których żyje dana jednostka. Ten układ jest ukształtowany historycznie. Ważne składniki tego środowiska to:

Środowisko kulturowe - jest to układ społeczno - historyczny człowieka. To dobra kultury materialnej i duchowej. Dobro, które składa się na cywilizacje ludzką to:

PODZIAŁ SRODOWISKA:

I podział - kryterium ludnościowe:

II podział - naturalne i intencjonalne

Środowisko intencjonalne:

TYPY ŚRODOWISKA WG HELENY RADLIŃSKIEJ:

  1. Środowisko bezpośrednie i szersze (przestronne) - przykładem środowiska bezpośredniego może być środowisko lokalne

  2. Środowisko obiektywne i subiektywne

  • Środowisko materialne niematerialne