ZARZĄDZANIE WIEDZĄ ORGANIZACJI
WYKŁAD 1
PROCES ZARZĄDZANIE WIEDZĄ W ORGANIZACJI
Zarządzanie wiedzą to systematyczny i zorganizowany proces efektywnego lokalizowania, pozyskiwania, transferu, wykorzystywania i zachowywania wiedzy prowadzącej do zdobycie przewagi konkurencyjnej.
Zarządzanie wiedzą to znaczy tak działać aby luka w wiedzy, rozumiana jako różnica między posiadanymi zasobami wiedzy, a wiedzą potrzebną do podejmowania decyzji, była najmniejsza.
Hierarchia wiedzy:
Dane - proste fakty w postaci cyfr lub kolumn
↓
informacje - jest to połączenie dwóch lub więcej faktów
↓
wiedza - nie jest zagregowaną informacją lecz wynika z pracy ludzi, z ich doświadczenia
↓
mądrość - praktyki, które sprawdziły się wiele razy i w wielu okolicznościach
wiedza - zasób wiadomości z jakiejś dziedziny
- informacja, która została zrozumiana, wzbogacona o sąd i wykorzystana w działaniu
rodzaje wiedzy:
Ukryta - specjalistyczna, doświadczenia pracowników
Jawna - praktyki, normy, reguły, rutyny
Wiedzę w gospodarce docenił P. Drucker, wprowadził pojęcie „pracownik wiedzy”.
Kategorie wiedzy:
Wiedzieć „co” → wiedza o faktach, wiedza niezbędna
Wiedzieć „ dlaczego” → przyspiesza postęp organizacji
Wiedzieć „jak” → umiejętności pracowników, zespołów; kompetencje; wiedza trzymana w granicach przedsiębiorstwa
Wiedzieć „kto” → określa posiadaczy wiedzy i opisuje wiedzę jaką posiadają
Mądrość- umiejętność do pozyskiwania wiedzy, wykorzystywania jej.
Wymiar strategiczny zarządzania wiedzą:
Sztuka budowania organizacji opartej na wiedzy i otwartej na wiedzę, integrującą wokół efektywnego wykorzystania wiedzy strategie firmy, ludzi, kulturę organizacyjną i technologię
Wymiar taktyczny zarządzania wiedzą:
Polega na tworzeniu wiedzy formalnej i wiedzy cichej, następnie jej przetwarzaniu i gromadzeniu , ochronie oraz praktycznym wykorzystaniu dla osiągnięcia zakładanych celów.
Zarządzanie wiedzą charakteryzuje pojęcie procesowe.
Oznacza to, że organizacja, która ma taką strategię to:
Akceptuje korzyści wynikające z lepszego wykorzystania wiedzy
Uznają w zarządzaniu wiedzą rolę specyficznych jednostek
Wdrażają zorientowane na wiedzę projekty jako zaplanowany wysiłek organizacji dla celów mobilizowania aktywów wiedzy w celu ich wykorzystania
Traktują informacje i technologie komunikacji jako narzędzie
Stosują odpowiednie strategie zarządzania personelem tj. taką która opiera się o kreowanie kultury organizacyjnej, w której główną wartością jest wiedza
Obszary aktywności organizacji przydatne w zarządzaniu wiedzą:
Współdziałanie z otoczeniem w taki sposób, że jednym z głównych przedmiotów wymiany jest wiedza tkwiąca w ludziach i strukturach zewnętrznych i wewnętrznych
Budowanie wewnątrzorganizacyjnych struktur zorientowanych na kreowanie nowej wiedzy i jej efektywne zagospodarowanie
Opieranie systemów polityki personalnej na podejściu zakładającym, że wiedza jest aktywem mającym charakter strategicznego zasobu
Przekształcenie tradycyjnej w wielu przypadkach biurokratycznej kultury, w kulturę gdzie podstawową wartością staje się wiedza oraz sposób jej wykorzystywania w organizacji
Proces zarządzanie wiedzą opiera się na wymiarze taktycznym ( otoczenie konkurencyjne ) i strategicznym ( otoczenie globalne ).
Taktyczne: (*wiedza niezbędna do codziennej działalności{wykorzystywanie szans, zaspokojenie popytu itp.};*umożliwiająca dostosowanie do otoczenia konkurencyjnego)
Pozyskiwanie wiedzy
Wykorzystanie wiedzy
Uczenie się nowej wiedzy
Włączenie nowej wiedzy w aktywa już istniejące
Strategiczne: (wiedza niezbędna w dłuższym czasie-umożliwiająca dostosowanie do zmian w makrootoczeniu)
Szacuj posiadane aktywa wiedzy
Utrzymuj aktywa wiedzy
Pozbywaj się wiedzy nieadekwatnej do potrzeb
Twórz nowa wiedzę
Aktywa wiedzy :
Bazy wiedzy(bazy danych)
Stosunki wewnątrz organizacji i związki z otoczeniem
Technologia informatyczna i infrastruktura komunikowania się w organizacji
Umiejętności jednostek, zespołów
Technologiczne know + how
Efektywne odpowiedzi na sygnały z otoczenia
Inteligencja organizacyjna
Kryzys/ bankructwo
Zewnętrzne źródła wiedzy
Proces zarządzania wiedzą
Głównym celem zarządzania wiedzą jest tworzenie w firmie takiej kultury organizacyjnej, która zachęcała by do:
Tworzenia i pozyskiwania zasobów wiedzy
Upowszechnianie wiedzy (dzielenie się nią)
Zachowywania i wykorzystywania wiedzy.
TWORZENIE I POZYSKIWANIE ZASOBÓW WIEDZY
Podstawową zasadą w kreowaniu nowej wiedzy jest tworzenie „nadmiaru” wiedzy a następnie jego redukcja.
Sposoby tworzenia „nadmiaru” wiedzy:
Tworzenie zespołów 2 - 3 osobowych rozwiązujących ten sam problem
Rotacje pracowników
Zatrudnienie ludzi kreatywnych
Szkolenie pracowników zgodnie z potrzebami firmy
Metody lokalizowania źródeł wiedzy: macierze wiedzy, mapa wiedzy, mapy zapasów, informacje, mapy geograficzne, system szybkiego reagowania, ujawnienie nieformalnych struktur - sieci komunikacji, wartości niematerialne i prawne, wykaz danych o ekspertach w danej organizacji, internet, intranet, ekstranet.
Źródła wiedzy zewnętrznej: agencje badania rynku; brokerzy wiedzy; doradcy; konsultanci; dostawcy, klienci, konkurencja, organizacje branżowe, sieci ekspertów ,sieci lokalnych kontaktów, archiwa, zewnętrzne bazy danych.
METODY LOKALIZOWANIA ŹRÓDEŁ WIEDZY
Macierze wiedzy- aktywa intelektualne można przedstawić w formie dwuwymiarowych macierzy, w których prezentuje się zasoby wiedzy i osoby, które nimi dysponują.
Mapy wiedzy- graficzne odwzorowania wzajemnych zależności między istniejącymi w organizacji aktywami intelektualnymi.
Przykładowe mapy wiedzy:
Mapy zasobów informacji- określają ich rozmieszczenie i sposób przechowywania.
Mapy źródeł wiedzy - określające kto w zespole w całej organizacji lub w jej otoczeniu dysponuje wartościowymi zasobami wiedzy, które w razie potrzeby mogą zostać wykorzystane w konkretnych projektach.
Topografia wiedzy - topograficzne mapy wiedzy pozwalają zlokalizować osoby posiadające określone umiejętności i wiedzę oraz określić poziom tej wiedzy.
System informacji geograficznej - służą do ustalenia geograficznego rozmieszczenia zasobów wiedzy.
System szybkiego reagowania- służy do zarządzania wiedzą uzyskaną w trakcie realizacji wszystkich dotychczasowych projektów, zapewnia dostęp do raportów na ich temat i do ekspertów z różnych dziedzin, z którymi można konsultować problemy ujawniające się w trakcie realizacji projektów.
Ujawnienie nieformalnych struktur- sieci komunikacji- informacje o nieformalnych strukturach w organizacji można przedstawić graficznie za pomocą sieci komunikacyjnych.
Wartości niematerialne i prawne- przedsiębiorstwa dysponują pewnymi zasobami niematerialnymi, dzięki którym mogą osiągnąć przewagę konkurencyjną, takimi jak: patenty, znaki handlowe, licencje i marka.
Wykaz danych o ekspertach w danej organizacji - sporządzany w formie specjalnych książek adresowych z wykazem ekspertów pracujących dla firmy.
Internet
Intranet - wewnętrzna sieć w danej firmie, która przenosi wewnętrzne informacje
Ekstranet
UPOWSZECHNIANIE WIEDZY
Upowszechnianie wiedzy(dzielenie się wiedzą)- centralnie kierowany proces rozpowszechniania wiedzy o obrębie określonej grupy pracowników albo transfer wiedzy między osobami lub zespołami pracowników.
Model upowszechniania wiedzy: upowszechnianie wiedzy poprzez tradycje oraz poprzez informacje.
Przekaz wiedzy droga tradycji: oznacza przekaz interpersonalny(od osoby do osoby), natomiast drogą informacji- transfer wiedzy przy użyciu środków tj. papier, rysunki, bazy danych.
Kategorie zadań należących do procesu dzielenia się wiedzą i rozpowszechnianie jej:
Powielanie wiedzy. Celem powielania wiedzy jest szybkie dostarczenie określonych zasobów wiedzy wielu pracownikom.
Obszary powielania wiedzy i wdrażanie pracowników w kulturę organizacyjną oraz szkolenie pracowników:
Dzielenie się doświadczeniami z wcześniej realizowanych projektów i ich dokumentowanie
Wymiana bieżących doświadczeń prowadzą do rozwijania wiedzy
Umiejętności dzielenia się wiedzą dotyczą szeroko rozumianych aspektów komunikacji organizacji z otoczeniem i komunikacji wewnętrznej.
W komunikacji wewnętrznej ważne są następujące transfery wiedzy:
Między pracownikami
Od pracowników do struktury wewnętrznej
Ze struktury wewnętrznej do kompetencji indywidualnych
W strukturze wewnętrznej
W komunikacji organizacji z otoczeniem przepływ wiedzy dotyczy transferu:
Od pracowników na zewnątrz
Z otoczenia do pracowników
Od struktury wewnętrznej do struktury zewnętrznej
Pomiędzy organizacjami z otoczenia, z którymi przedsiębiorstwo współpracuje
Warunki służące zmaksymalizowaniu wartości dzielenia się wiedzą:
Pracownicy powinni zrozumieć jakie korzyści daje dzielenie się wiedzą i jakie doświadczenie daje im to jako jednostkom,
Pracownicy powinni wiedzieć, jakie korzyści da ten proces całej organizacji.
Zarządzający powinien uznawać i cenić dzielenie się wiedzą
Dzielenie się wiedzą powinno stać się integralną częścią pracy codziennej ludzi
Powinien istnieć system wynagradzania i wyróżniania ludzi w celu promowania tych pracowników, którzy zaadoptowali się do nowych zachowań
ZACHOWYWANIE I WYKORZYSTYWANIE WIEDZY
Zachowywanie wiedzy obejmuje następujące procesy:
Wybór wiedzy, która jest warta zachowania,
Nadanie wyselekcjonowanej wiedzy właściwej formy, w której ma być przechowywana,
Aktualizowanie pamięci organizacji.
Zasady zachowywania wiedzy:
Menedżerowie powinni określić cele, którym zachowana wiedza ma służyć
Menedżerowie muszą być w stanie zidentyfikować wiedzę obecną w różnych formach
Menedżerowie muszą dokonać oceny wiedzy pod kątem jej przydatności i możliwości zachowania
Menedżerowie muszą zidentyfikować właściwe medium ( nośnik ) do kodyfikacji i dystrybucji wiedzy
5