SYSTEM EDUKACYJNY WE WŁOSZECH    

 

        Obowiązek szkolny we Włoszech obejmuje dzieci pomiędzy 6 a 15 rokiem życia i przebiega w trzech etapach.

        Pierwszy etap edukacyjny to szkoła podstawowa trwająca pięć lat. Na tym poziomie edukacji dzieci uczą się ogólnych umiejętności obejmujących: język włoski, matematykę, podstawy historii, przedmioty przyrodnicze. W trzecim roku nauki uczniowie powinni rozpoczynać naukę języka obcego, jednak z braku funduszy i nauczycieli obowiązek ten realizuje zaledwie 35% szkół.

Szkoła podstawowa kończy się egzaminem składającym się z dwóch etapów: pierwszy to napisanie dwóch prac z języków i matematyki, drugi to egzamin ustny obejmujący wiedzę ze wszystkich przedmiotów nauczanych w szkole.

        Drugi etap to niższa szkoła średnia trwająca trzy lata. Przejście do niej jest uzależnione od posiadania dyplomu z egzaminu kończącego szkołę podstawową. Na koniec nauki uczniowie zdają pisemny egzamin z języka włoskiego, języka obcego, matematyki oraz ustny ze wszystkich wykładanych przedmiotów.

Sprawdzian ten jest egzaminem państwowym organizowanym przez ministerstwo, ale sprawdzanym w szkole.

        Trzeci etap edukacyjny obejmuje naukę w wyższej szkole średniej ( 5 lat). Tylko pierwszy rok w tej szkole jest objęty obowiązkiem szkolnym.

Wśród wyższych szkół średnich można wyróżnić kilka typów: humanistyczne, ścisłe, artystyczne, techniczne oraz trzyletnie szkoły zawodowe.

        Nauka w wyższych szkołach średnich zakończona jest egzaminem państwowym. Składa się on z trzech egzaminów pisemnych i jednego ustnego.

Pierwszy egzamin pisemny to wypracowanie z języka włoskiego, drugi- test w języku obcym, trzeci przygotowywany jest przez nauczycieli danej szkoły i obejmuje zakres przedmiotów profilowanych wykładanych w szkole. Po jego zdaniu młodzież może ubiegać się o przyjęcie na studia wyższe.

        System rekrutacji na studia wyższe jest bardzo zróżnicowany. Ostatnio proponuje się odejście od egzaminów wstępnych, jednak wciąż większość uczelni przeprowadza testy.

tekst z drugiej strony:

System edukacyjny we Włoszech    

Obowiązek szkolny we Włoszech obejmuje dzieci pomiędzy 6 a 15 rokiem życia.

• I etap edukacji - szkoła podstawowa trwająca pięć lat. Na tym poziomie edukacji dzieci uczą się ogólnych umiejętności obejmujących: język włoski, matematykę, podstawy historii i przedmioty przyrodnicze. W trzecim roku nauki uczniowie powinni rozpoczynać naukę języka obcego, jednak z braku funduszy i nauczycieli języków przygotowanych do pracy z małymi dziećmi, obowiązek ten realizuje tylko ok. 35 proc. szkół. Szkoła podstawowa kończy się egzaminem składającym się z dwóch etapów: pierwszy to napisanie dwóch prac - jednej z języków i ekspresji, drugiej z matematyki i logiki; drugi to egzamin ustny obejmujący wiedzę ze wszystkich przedmiotów nauczanych w szkole.

• II etap edukacji - niższa szkoła średnia trwająca trzy lata. Przejście do niej jest uzależnione od posiadania dyplomu z egzaminu kończącego szkołę podstawową. Na koniec nauki uczniowie zdają pisemny egzamin z języka włoskiego, języka obcego i matematyki oraz ustny ze wszystkich wykładanych przedmiotów. Sprawdzian ten jest egzaminem państwowym organizowanym przez ministerstwo, ale sprawdzanym w szkole.

• III etap edukacji - nauka w wyższej szkole średniej, trwająca pięć lat. Tylko pierwszy rok w tej szkole jest objęty obowiązkiem szkolnym. Wśród wyższych szkół średnich można wyróżnić kilka typów szkół: humanistyczne, ścisłe, artystyczne i techniczne (początkowo realizują program ogólnokształcący, od trzeciego roku rozszerzony o przedmioty profilowane) oraz trzyletnie szkoły zawodowe. W ostatnich latach zrezygnowano z precyzyjnego określania programów zawodowych na rzecz przedmiotów ogólnozawodowych, aby dostosować absolwentów do potrzeb rynku pracy i zapewnić ich mobilność. Nauka w wyższych szkołach średnich zakończona jest egzaminem państwowym, (od 1997 r. nie nazywa się on maturą).
  Składa się on z trzech egzaminów pisemnych i jednego ustnego. Pierwszy egzamin pisemny to wypracowanie z języka włoskiego, drugi - test w języku obcym, składający się z pytań z różnych dziedzin wykładanych w szkole (na oba te egzaminy arkusze przygotowywane są na zlecenie ministerstwa). Trzeci pisemny przygotowywany jest przez nauczycieli danej szkoły i obejmuje zakres przedmiotów profilowanych wykładanych w szkole. Po jego zdaniu młodzi Włosi mogą się ubiegać o przyjęcie na studia. Egzamin ustny obejmuje wszystkie przedmioty z ostatniego roku nauki (nie tylko profilowane). W skład komisji egzaminacyjnej wchodzą: przewodniczący przysyłany odgórnie, czterech nauczycieli i czterech egzaminatorów zewnętrznych. Przebieg egzaminów nadzoruje powołany przez ministra edukacji Narodowy Instytut Oceniania w Edukacji.

W szkołach średnich obowiązuje skala ocen od zera do dziesięciu. Oceny pozytywne zaczynają się od szóstki. Za egzamin końcowy można otrzymać w sumie 100 pkt.: po 15 pkt. za każdy z trzech pisemnych, 35 pkt. za ustny oraz 20 pkt. łącznie za wyniki na świadectwach z ostatnich trzech klas.

System rekrutacji na studia wyższe jest bardzo zróżnicowany. Ostatnio proponuje się odejście od egzaminów wstępnych, jednak wciąż większość uczelni przeprowadza testy.

 

 tekst trzeci:

System edukacyjny

| Bild:

Włoski system edukacyjny
| W efekcie reformy oświaty system edukacyjny we Włoszech zmienił się w roku 2003. Ustawa nr 53/2003 wprowadziła zmiany w zawartości merytorycznej i ma na celu polepszenie jakości systemu edukacji. Pośród celów reformy znajduje się integracja oświaty, doświadczenia szkoleniowe oraz sprawienie aby szkoły stały się jeszcze bardziej autonomiczne niż w przeszłości.

Plan edukacji
Włoski system edukacyjny i szkolnictwa zawodowego składa się z dwóch głównych etapów.

Pierwszy etap obejmuje:

 

• scuola primaria (edukacja podstawowa) trwająca pięć lat

 

• scuola secondaria inferiore (wczesna edukacja ponadpodstawowa) trwająca trzy lata.

Drugi etap to scuola secondaria superiore (edukacja ponadgimnazjalna). Obejmuje system licei (licea) oraz kształcenia i szkolenia zawodowego.

System licei obejmuje:

 

• liceo classico (liceum ze specjalizacją humanistyczną)

 

• liceo scientifico (liceum o profilu nauk ścisłych)

 

• liceo artistico (liceum artystyczne)

 

• liceo linguistico (liceum językowe)

 

• liceo economico (liceum ekonomiczne)

 

• liceo tecnologico (liceum techniczne)

 

• liceo delle scienze umane (liceum o profilu nauk społecznych)

 

• liceo musicale e coreutico (liceum muzyczne)

System zawodowej edukacji ponadgimnazjalnej obejmuje:

 

• istituti tecnici (instytuty techniczne)

 

• istituti professionali (instytuty zawodowe)

 

• istituti d'arte

(instytuty artystyczne)

Szkolnictwo wyższe obejmuje:

 

• università, istituti universitari, politecnici (uniwersytety, politechniki, instytuty uniwersyteckie);

 

• accademie di belle arti, istituti superiori per l'arte (akademie sztuk pięknych i konserwatoria);

 

• inne rodzaje szkolnictwa poza uniwersyteckiego;

 

• istruzione e formazione tecnica superiore - IFTS (techniczne szkolnictwo i szkolenie wyższe)

Odpowiedzialność
Odpowiedzialność ponosi Ministero dell'Istruzione, dell'Università e della Ricerca - MIUR (Ministerstwo Edukacji, Uniwersytetów i Badań). Ministerstwo Edukacji, Uniwersytetów i Badań na poziomie lokalnym reprezentowane jest przez regionalne lub prowincjonalne urzędy oświatowe. Regiony mogą przenieść część odpowiedzialność na prowincje lub miasto. Od roku szkolnego 2000/ 2001 szkoły są autonomiczne w zakresie administracji, organizacji, nauczania, badań, eksperymentów i rozwoju.

 

tekst czwarty:

Włoskie szkolnictwo wyższe

Po pięcioletniej szkole średniej wyższego stopnia uczniowie zdają egzaminy (maturita - diploma di scuola secondaria superiore) - otrzymany dokument uprawnia ich do kształcenia się dalej na wyższej uczelni. Po czteroletnich szkołach absolwent musi ukończyć roczny kurs przygotowawczy, aby móc starać się o przyjęcie na studia. Maturita włoska to egzaminy zarówno pisemne, jak i ustne (trzy do jednego dla pisemnych). Egzaminy są sprawdzane przez ciało specjalnie w tym celu powołane przez ministerstwo edukacji. Egzaminują i nauczyciele, i „obcy". Przewodniczący komisji jest „odgórny". Zdanie egzaminów uprawnia do powalczenia o wyższą uczelnię.

Aby zacząć studiować, nie wystarczy sama „maturita". Zwykle trzeba zdać egzamin, test (albo test kompetencji) lub przejść rozmowę kwalikacyjną. Wszystko jest jednak zależne od uczelni, które są w pełni autonomiczne. Podobnie jest z opłatami - jedno jest pewne: w publicznych szkołach jest taniej, w prywatnych drożej.

System szkolnictwa wyższego we Włoszech dzieli się na sektor uniwersytecki (także uniwersytety dla obcokrajowców) i nieuniwersytecki, do którego zalicza się wyższe szkoły techniczne (Istruzione e Formazione Tecnica Superiore), wyższe szkoły artystyczne (plastyczne i muzyczne), szkoły policyjne i wojskowe oraz krótkie kursy zawodowe (coś w typie polskiego studium policealnego).

Wyższe szkoły zawodowe (sektor nieuniwersytecki) wymagają od kandydata posiadania dyplomu ukończenia szkoły średniej wyższego stopnia, ale od tej reguły są odstępstwa. Szkoły dostępne są również dla tych, którzy „zaliczyli" tylko obowiązkową edukację, ale mają odpowiednią praktykę zawodową. Kursy w wyższych szkołach zawodowych trwają minimum 2 semestry, maksimum 4 (minimalnie 1200 godzin, maksymalnie 2400). Minimum 30% nauki to staż zawodowy. Po ukończeniu kształcenia w wyższej szkole zawodowej, otrzymuje się dyplom zawodowy. Jeśli szkoła kształci dwustopniowo (np. szkoła tłumaczeń), można otrzymać wyższy tytuł ukończenia wyższej szkoły zawodowej.

a tu tak ogólnie o Włoszech, taki wstęp teoretyczny:

Włochy in. Republika Włoska / Repubblica Italiana/

Flaga Włoch:

Godło Włoch:

 

Urzędowy jezyk: włoski

Języki używane: włoski, sardyński, oksytański, retoromański

Stolica: Rzym

Powierzchnia całkowita: 301 300 km²; wody śródlądowe: 2,4%

Całkowita liczba ludności (2007): 59 545 000; gęstość zaludnienia: 198 osób/km²

Jednostka walutowa: 1 euro

Mapa:

 

 

Włochy, Republika Włoska (wł. Italia, Repubblica Italiana) - państwo położone w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem wielu organizacji, m.in.: Unii Europejskiej, NATO. Włochy należą do ośmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata - G8.

Włochy podzielone są na 20 regionów (5 z nich na prawach szczególnych).

Do najludniejszych miast włoskich należy Rzym, Mediolan oraz Neapol.

Włochy zajmują pierwsze miejsce w produkcji win na świecie (zaraz po nich jest Francja). Kraj jest wysoko rozwinięty. Górnictwo odgrywa coraz mniejszą rolę z powodu wyczerpania złóż. Największe znaczenie ma przemysł środków transportu.

Włochy to jeden z najczęściej odwiedzanych przez turystów krajów na świecie. Znajdują się tu takie słynne miejscowości jak: Rzym, Wenecja, Florencja, Rimini, Siena, Piza, Mediolan, Neapol, Sorrento czy Portofino, bogate w zabytki sięgające od czasów Imperium Rzymskiego, poprzez średniowiecze i renesans (którego Włochy były kolebką), po okres baroku. Światową sławą cieszą się tak ruiny w Pompejach, Koloseum w Rzymie oraz Krzywa wieża w Pizie, jak i bazylika Asyżu, czy klasztor na Monte Cassino. Włochy to także nieprzebrane dzieła sztuki, zgromadzone w licznych galeriach, pałacach i kościołach, z pierwszą w dziejach galerią Uffizi na czele.

Turystów przyciąga także kuchnia i wina włoskie, tak słynne jak toskańskie Chianti, czy sycylijskie Marsala i "corvo nero". Łagodny klimat, ciepłe morza, zagospodarowane plaże i cudowne krajobrazy to naturalne atuty Włoch. Zimą powodzeniem cieszą się Alpy, idealne dla sportów narciarskich, latem natomiast Sardynia, Sycylia, Capri, Amalfi, czy wybrzeże Adriatyku.

Demografia

Włochy należą do najludniejszych państw Europy (czwarte miejsce na kontynencie) o wysokiej, lecz zróżnicowanej gęstości zaludnienia. Na 1 km² przypada średnio ponad 192 osób.

Prawie całą ludność stanowią katolicy - 87,6% (licząc wszystkich ochrzczonych), ale mniej, niż 1/4 włoskich katolików regularnie praktykuje. Poza Tym wyznaniem są we Włoszech także: protestanci, prawosławni, Świadkowie Jechowy, muzułmanie, judaizm, wyznawcy religii wschodnich, takich jak: buddyzm, hinduizm, krysznanizm, sikhizm, a także ateiści.

Włochy od piętnastu lat borykają się z przewagą zgonów nad urodzeniami. W 2003 roku wskaźnik urodzeń na 1000 mieszkańców wyniósł 9,4, zaś zgonów 9,8, co dało naturalny ubytek ludności na poziomie 0,4 promila. Mężczyźni żyją średnio 78,5 lat, zaś kobiety 82,7 lat (dane z 2003 roku).

Aktywność zawodowa jest znacząco niższa od średniej unijnej, albowiem w 2003 roku tylko 24,4 mln osób pracowało w gospodarce (43%) wobec średniej unijnej ponad 51%. Od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku szybko spada zatrudnienie w rolnictwie, oraz nieco wolniej w przemyśle, wzrasta natomiast liczba pracujących w usługach.

Włochy należą do krajów o najwyższym w świecie poziomie edukacji, czego przejawem jest bardzo wysoka liczba studentów wynosząca w 2003 roku 1,86 mln, czyli 32,6 na tysiąc mieszkańców; w największych ośrodkach akademickich jak Rzym, Mediolan, Turyn, Neapol, Padwa czy Bolonia z najstarszym uniwersytetem na świecie studiuje po kilkadziesiąt tysięcy osób. W tymże samym roku użytkownikami komputerów było 15,7 mln osób.

Włochy są krajem prawie jednonarodowościowym. Jedynie pewne wymieszanie kultur można zauważyć na terenach przygranicznych w północnej części kraju, gdzie oprócz włoskiego obowiązują języki słoweński lub francuski (w zależności od graniczącego państwa).

Rytm życia rodzinnego wyznaczony jest przez zwyczaje i tradycje religijne. Nie ma tu jednak zbyt wielu świąt ogólnonarodowych, za to jest bardzo dużo świąt lokalnych, które obchodzone są niezwykle hucznie. Najczęstszą okazją są dni patronów miejscowości. Podczas wszystkich świąt najbardziej rozpowszechnioną tradycją są procesje. Obnoszone są wtedy relikwie i podobizny świętego. Całości towarzyszy wrzawa, muzyka oraz występy, przypominające spektakl teatralny. Największe jednak uroczystości obchodzone są podczas Wielkanocy, począwszy od Wielkiego Piątku. Wówczas to procesje przemierzają ulice i obnoszą figury ukrzyżowanego Chrystusa. Wśród uczestników wyróżniają się zakapturzone postacie w habitach, śpiewające pokutne pieśni.

Uroczystości te odbywają się one głównie na zachodnim wybrzeżu Sycylii oraz w miastach południa, np. w Tarencie, Reggio. Natomiast w Wielką Sobotę przez ulice Nocera Tirinesa w Kalabrii przechodzi procesja biczowników.

Przed Bożym Narodzeniem w Neapolu odbywają się targi szopek. Tradycja żywej szopki pochodzi od św. Franciszka z Asyżu, który jako pierwszy ją zainicjował.

Obchodzi się tu również dzień Wszystkich Świętych. Zwyczaje nakazują, aby w ten dzień dzieci otrzymywały prezenty od rodziców w imieniu zmarłych krewnych.

Słynny jest również karnawał w Wenecji, który trwa przez pięć dni przed Środą Popielcową. Jest to wielka parada kostiumów i ręcznie wykonywanych masek. Na ten tydzień przyjeżdża do Wenecji wielu turystów, których głównym celem jest uczestniczenie w tych uroczystościach.

Pomimo, że Włochy są państwem praktycznie jednonarodowościowym, to jednak częściej odczuwane jest ich przywiązanie do danego regionu, niż do całego kraju. Odmienność poszczególnych regionów przejawia się w lokalnych tradycjach kulturowych, standardzie życia, dialektach, a także w krajobrazie.

Kultura i tradycja artystyczna Włoch wywarła ogromny wpływ na sztukę i kulturę innych krajów Europy. Niemal każdy zna takie nazwiska jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł czy Botticelli.

Ich dzieła, często nawet nie kojarzone ze swoimi autorami weszły na stałe do kanonu sztuki: "Mona Lisa", Kaplica Sykstyńska lub Pieta. Florencja, Rzym, Wenecja, to miasta, do których zdąża wielu Europejczyków chcących poznać swoje kulturowe korzenie.

Język

Język włoski jest, pod względem słownictwa, najbliższy łacinie ze wszystkich języków romańskich. Współczesny włoski dużo zawdzięcza takim pisarzom, jak Dante Alighieri i Alessandro Manzoni, którzy za standard obrali język wyedukowanych Toskańczyków. Dzisiaj mówi się, że najlepsza mowa to la lingua toscana in bocca romana (toskański w rzymskich ustach). Włoski uważany jest za najbardziej śpiewny język na świecie. Aż do niedawna obok oficjalnego języka włoskiego istniało ponad 1,5 tys. dialektów. Językiem włoskim na świecie posługuje się ponad 100 milionów ludzi.

W rejonie Alp zamieszkałym głównie przez Tyrolczyków mówi się po tyrolsku (odmiana języka niemieckiego), gdyż mieszkańcy nie uważają się ani za Austriaków, ani za Niemców.

6

---