Jest w Unii Europejskiej region bardzo piękny i egzotyczny, położony jest na wschodnich krańcach Polski, skąd już tylko krok na Ukrainę, do Kazachstanu czy Rosji. To Region
Lubelski - kraina od stuleci pozostająca na styku kultury Zachodu i Wschodu, łącząca tradycje katolickie, prawosławne, judaistyczne, ale także znacznie bardziej orientalne -greckie, ormiańskie, tatarskie...Przedstawiciele tych nacji zamieszkiwali idealne renesansowe miasto Zamość, nazwane z uwagi na wyjątkowe walory architektury - Padwą Północy. Współtworzyli też potęgę Lublina - stolicy regionu do dziś największej we wschodniej Polsce miejskiej aglomeracji, a przy tym najważniejszego ośrodka nauki i kultury. Znakiem dawnej wielonarodowej i wielo religijnej przeszłości jest Kaplica Świętej Trójcy na lubelskim Zamku - zabytek najwyższej światowej klasy, łączący gotycką architekturę z rusko bizantyjskimi malowidłami. Województwo Lubelskie, liczące sobie już 530 lat, jest regionem czystej, nieskażonej przyrody (chronionej w dwu parkach narodowych i 17 krajobrazowych), żywych ludowych tradycji i rzemiosła, a do tego wspaniałych, niespotykanych nigdzie poza tym regionem zabytków przeszłości. Takie są Np. unikalne w skali Europy kredowe podziemia w Chełmie, jedyne w swoim rodzaju muzeum wnętrz pałacowych w Kozłówce, najstarszy w Polsce sakralny zespół monastyczny w Jabłecznej. By poznać urodę Regionu Lubelskiego, rozkoszować się jego niepowtarzalnymi klimatami i smakami, najlepiej przyjechać tu na dłużej, aby mieć dość czasu na długie spacery, rowerowe wycieczki, a może na wczasy w siodle. Bo tylko wówczas można zobaczyć z bliska najbardziej rozległe w kraju torfowiska Polesia, poczuć siłę potężnych jodeł i buków w borach Roztocza, dać się ponieść magii cichego, nostalgicznego Pobuża. Środkowe i płd. -wsch. obszary województwa zajmuje
Wyżyna Lubelska. Zbudowana jest ze skał okresu kredowego: wapieni, opok krzemionkowych, gez, margli i kredy piszącej. Różnice odpornościowe wym. Skał przyczyniły się do powstania urozmaiconej rzeźby, którą tworzą: ostańce, pagóry, płaskowyże, obniżenia bezodpływowe, doliny - w tym przełomowe. W miejscach pokrytych grubszą warstwą (15-20 m) lessu, Np. na Płaskowyżu Nałęczowskim, powstała gęsta sieć wąwozów. Średnia wysokość Wyżyny - 200-220 m. npm. w części zachodniej, 220-240 m. npm. w części południowo- wschodniej. Od wschodu do Wyżyny Lubelskiej przylega Wyżyna Wołyńska, a od płd.- wsch. - wał Roztocza, który rozciąga się od okolic
Kraśnika do Hrebennego, a poza granicą Polski -do Lwowa, wykazując różnorodny typ krajobrazu: w części zachodniej - lessowy, w środkowej - wapienno-piaszczysty, we wschodniej - ostańcowi, o kulminacjach do 390 m. npm. Roztocze opada ku Kotlinie Sandomierskiej tektoniczną krawędzią, której maksymalna wysokość wynosi 80 m
(koło Frampola). W granicach województwa znajduje się tylko fragment Kotliny, obejmujący dorzecze środkowej Tanwi i dolnej Sanny. Na piaszczystym, często zwydmionym terenie Kotliny, rozprzestrzeniły się Lasy Janowskie i Puszcza Solska. Na północ od pasa wyżyn rozciągają się nizinne i przeważnie równinne krainy: Polesia
Lubelskiego i Niziny Południowo podlaskiej. Deniwelacje są tu rzędu 10-20 m, przeciętne wysokości 150-170 m npm. W podłożu występują osady wodno-lodowcowe: piaski, żwiry, mułki oraz obszary bagienno-torfowiskowe, Np. Krowie Bagno koło Urszulina. Urozmaiceniem krajobrazu są moreny, wydmy, przełomowy odcinek Bugu oraz obszerne kompleksy leśne.