Nefertiti (często Nefretete, dosłownie piękna, która przybyła) - królowa egipska, żona faraona Echnatona z XVIII Dynastii. Pochodzenie Nefertiti nie jest do końca jasne. Przedstawia się teorię jakoby była księżniczkš hetyckš - co tłumaczyłoby jej imię. Często przyjmuje się także, iż była córkš doradcy i Wezyra dworu Ay, który wstšpił na tron po œmierci Tutanchamona. Była ukochanš żonš Echnatona, z którym miała 7 córek, w tym: Maketaton, Meritaton, Neferneferuaton-Taszerit, Neferneferure, Setepenre i Anchesenaton [("Jej życiem jest Aton"), żona Tutanchamona].  Wobec jego prawdopodobnego upoœledzenia i choroby, została wyniesiona na tron jako współregent i przybrała imię Nefernefernuaton ("nadzwyczajna pięknoœć Atona").  Jako jedyna królowa w historii Egiptu jest przedstawiana na nielicznych zachowanych płaskorzeŸbach w pozach zarezerwowanych dla faraonów, np. zwyciężania lub upokarzania wrogów Egiptu oraz z 2 ramkakami nad głowš. Stawiane sš także hipotezy, że po œmierci swego męża objęła tron jako Neferneferuaton. Z zachowanych listów dyplomatycznych wynika, że wysłała list do władcy Hetytów, proszšc go o przysłanie jednego ze swych synów na męża, albowiem nie chciała brać za małżonka jednego ze swoich krewnych, jak ich w liœcie nazwała "swoich sług". W wyniku tych zabiegów wyszła za mšż za hetyckiego księcia Zannanzasa, który panował pod imieniem Neferneferuaton Semenechkare (1335-1333 p.n.e.).  Podobnie jak Echnaton pochowana została w jego nowej stolicy Achetaton (dosłownie horyzont Atona, obecnie: Tell el-Amarna). Jednak ich grób został prawdopodobnie przeniesiony potem do Doliny Królów. Przypisuje się dla nich grobowiec oznaczony jako KV65. Po upadku kultu Atona i zemœcie kapłanów Amona z Teb większoœć posšgów i inskrypcji jej męża została zniszczona lub zatarta. Z jej pamištkami nie obchodzono się tak zdecydowanie, co może wskazywać, że to ona przywróciła stary kult. Według pewnych wskazówek, skarby znalezione w grobie przedwczeœnie zmarłego Tutanchamona mogły pierwotnie być wyposażeniem grobowców jego ojca i macochy. Jego złota maska nosi œlady przeróbek, a niektóre trumny chłopięcego faraona majš kobiece piersi i póŸniej dorobione skrzydła.7 grudnia 1912 Ludwig Borchardt odnalazł w el Amarna piękne i bardzo dobrze zachowane popiersie królowej, które obecnie znajduje się w Muzeum Egipskim w Berlinie. 
RzeŸba ta, przedstawiajšca głowę kobiety z pięknš, długš szyjš i z przysługujšcym faraonom nakryciem głowy, stała się jednym z synonimów starożytnego kanonu piękna.

O Amonie tu nieco:

Amon, Amon-Re, Ukryty lub Niewidzialny bóg, król bogów. Sprawca urodzaju. Powodował, że plony były obfite, zwierzęta się mnożyły, a kobiety rodziły dzieci. Imię Amona po raz pierwszy występuje w Tekstach Piramid z okresu Starego Państwa. Pojawia się tam wraz z małżonkš (swym żeńskim odpowiednikiem - Amaunet) oraz jako bóg zwišzany z Minem i Ha (bogiem pustyni Zachodniej) a także utożsamiany z Re (Amon-Re). Był uosobieniem niewidzialnych życiodajnych elementów natury: powietrza i wiatru. Przedstawiany jako król w koronie z dwoma wysokimi piórami lub człowiek z głowš barana z zakręconymi rogami, także wšż Kematef. W rękach trzymał bicz i znak ankh. Jego ulubionym zwierzęciem był baran.
Amon-Re, Re, Amon - bóg Słońca. Jego głowę zdobi dysk słoneczny. Kapłani miasta Heliopolis złšczyli jego kult z wczeœniejszym kultem boga Amona. Tworzył pary z wieloma bogami. Był słońcem, które œwieciło w południe, właœcicielem barki, którš wszyscy bogowie płynš po niebie (czyli wewnštrz bogini Nut) każdego dnia ze wschodu na zachód z krainy życia do krainy umarłych. Płynęli, aby odrodzić siebie i œwiat dnia następnego, podtrzymać porzšdek kosmosu uosobiony w postaci bogini Maat. Bóg słońca, czasem identyfikowany z Amonem, stworzył człowieka ze swoich łez.
Kulty Atona i Amona rywalizowaly ze soba na przestrzeni wiekow. Zaglebiajac sie w mity o tych bostwach, dochodze do wniosku, ze kazde z nich jest okrutne. W tym watku bede zbierala materialy na ten temat, by zaglebic sie w skarby wiedzy, jaka przetrwala przez pokolenia. Moze uda sie mi dojsc do jakis ciekawych wnioskow.

Ksiezyc, zwany przez Egipcjan Wielka  Macierza, charakteryzuje sie taka sama symbolika jak srebro, mózg, limfa,  kot... i wszystkie zwierzeta nocne. Jako uzupelnienie Slonca jest on  negatywno-pasywny, zimny, wilgotny, zenski. W Chinach jest on jin, podczas  gdy slonce to zasada jang. W rodzinie symbolizuje on malzonke. W  spoleczenstwie natomiast królowa. Przedstawione razem, slonce i ksiezyc sa  wyobrazeniem swietego zwiazku Nieba i Ziemi. W alchemii Soi i Luna to duch  i cialo. Chrzescijanie, szczególnie na obrazach przedstawiajacych  ukrzyzowanie, widza w sloncu uosobienie boskiej natury Chrystusa, w  ksiezycu zas Jego natury ludzkiej. W ezoteryzmie chrzescijanskim pierwsze  to siedziba archaniola Michala, drugie zas Gabriela.

Każdy egipski kapłan-uzdrowiciel przechodził długi i żmudny proces wtajemniczenia. Przede wszystkim musiał nauczyć się sztuki samouzdrawiania. Bo jak ktoœ, kto nie potrafi poradzić sobie z własnymi chorobami, może leczyć innych? Uzdrowiciel miał za zadanie współdziałać z różnymi bóstwami. Przewodnikiem po subtelnych poziomach był Thot. W "Papirusie Eberesa" zawarte sš informacje o powłokach energetycznych człowieka. Lekarz musiał oddziaływać na nie swojš energiš, by przywrócić zdrowie pacjentowi. Teraz robiš to współczeœni bioterapeuci. Egipscy lekarze-magowie zdobywali wiedzę medycznš i moc uzdrawiania w Domach Życia, które były zarówno œwištyniami, szpitalami, jak i uniwersytetami. Uczyli się wszystkiego, co pomagało zachowywać i przywracać zdrowie. Była to wiedza tak medyczna, jak i dotyczšca kultu bogów. (W Domach Œmierci natomiast uczono sztuki balsamowania zmarłych i prawidłowego przeprowadzania ich dusz do œwiata zmarłych.) Thot stał się patronem lekarzy ze słynnego miasta Heliopolis. Dopiero po zmierzchu epoki faraonów pojawił się osobny bóg medycyny - Imhotep, nazwany przez Greków Asklepiosem, czyli Eskulapem. Thota zaœ Grecy ochrzcili imieniem Hermesa, który póŸniej wœród ezoteryków stał się znany jako Hermes Trismegistos. 
Laska Thota-Hermesa była odwzorowaniem energetycznego węża Kundalini oraz szeœciu ludzkich czakramów. 
W Egipcie największe osišgnięcia nauki - medycyny, matematyki, astrologii - dostępne były tylko dla wtajemniczonych. W 458 roku przed Chrystusem 18-letni Hipokrates, nazywany obecnie twórcš medycyny, dotarł przez morze do Egiptu i w tamtejszych œwištyniach, po trzech latach wytężonej nauki, dostšpił zaszczytu inicjacji. Jako Wielki Wtajemniczony œwištyń Thota został zobowišzany przez kapłanów i lekarzy-magów do przeniesienia œwiatła ich nauki do cywilizacji zachodnich.
Wiele wyrazów używanych do dzisiaj przez lekarzy œwiadczy o tym, że medycyna dużo zawdzięcza Egiptowi; np. słowo "farmacja" pochodzi od pharmaki, co znaczy po egipsku "ten, kto zapewnia bezpieczeństwo". Pharmaki to również jedno z trzystu imion boga Thota.
Według Kopalińskiego Maat to bogini prawdy i sprawiedliwoœci, córka Rei żona Totha : waży serca zmarłych na sšdzie Ozyrysa, sprawdzajšc ich uczciwoœc.

1

---