Przy oznaczaniu wielkości fizykochemicznych wody chłodzącej i kotłowej posługujemy się metodami: i met. Miareczkowania - polegająca na dodawaniu do roztworu o nieznanym składzie roztworu o znanym składzie, a) przy pomocy roztworów (krople), b) przy pomocy tabletek. - met. Kolorymetryczna - wykorzystuje się reakcje barwne, próbka badana i wzorcowa ma tą samą objetość, a) metoda wzorców (wzorce trwałe i nietrwałe) b) przy pomocy filtrów. - met. Strąceniowa - w postaci osadu (suszony, prażony). Wielkości fizykochemiczne oznaczane w wodzie chłodzącej: - oznaczamy jony chlorkowe. Oznacza się je metodą miareczkowania. 50 ppm - zawartość jonów w wodzie chłodzącej. Na nowych jednostkach wyparowniki produkują wodę 2-3 ppm. Woda kotłowa dopuszcza się 200 ppm. - jony chlorkowe oznaczamy azotanem srebra (używany jako roztwór) wobec chromianu potasu (jest wskaźnikiem), - wykładnik jonu oksoniowego pH = -log [H3O+] wykonuje się pomiar przy pomocy papierków wskaźnikowych pH dla wody chłodzącej 8,5-9 w temp otoczenia, azotany (III) NO-2 inhibitory korozji 1080-2340 ppm. Woda kotłowa. Zestaw do 3 oznaczamy zazwyczaj: - jony chlorkowe ( krople, tabletki) do 200 ppm. Nie ma reakcji chemicznej która zmniejszałaby ilość jonów chlorkowych. Należy wymienić całą wode, - pH dla wody kotłowej 9,5 - 11. Korozja alkaiczna - pęknięcie i wybuch kotła, - alkaliczność(100-300 ppm), typu ,,p'' - alkaliczność mineralna, ,,m'' - alkaliczność ogólna, alkaliczność nie może przekroczyć 2,,p''. Alkaliczność jest miarą rozpuszczonych wszystkich jonów w wodzie kotłowej. Wykonujemy metodą miareczkowania: - inhibitory korozji: * hydrazyna N2H4 NH2-NH2 , N2H4 + O2 -> N2+2H2O. oznaczamy metodą kolorymetryczną (0,1-0,2 ppm) - fosforany PO4-3, (20-50ppm) - oznacza się zawartość tlenu w wodzie. Dla kotła o ciś 4 Mpa , 0.03 ppm. Wielkości fizykochemiczna zaliczone w wodzie kotłowej to: - utlenialność 20ppm, - zawartość żelaza 0,1 ppm. - miedzi 0,01 ppm, - zawartość SiO2 ( krzemianu) musi być wg instrukcji, - zawartość oleju w wodzie 1ppm, - przewodnictwo właściwe (wg instrukcji). Twardość wody np. kotła 4Mpa dopuszczalna wartość 0,015 ppm. Twardość wody określa się w jednostkach mmol, ºdH (stopnie niemieckie), ºF (st francuskie), ºClark (st brytyjskie), ppm (amerykańskie). Jednostki twardości wody: - ºdH - t w określa się w stopniach niemieckich i mówimy że woda zawiera 10 miligramów tlenku wapnia w 1 dm3 co odpowiada 1ºdH, - ºClark - zawiera 1 grań weglanu wapnia (0,648 gr) w galonie wody (4,543 dm3), ºF - zawiera 10 mg węglanu wapnia w 1 dm3 wody, - ppm - ilość mg w dm3 węglanu wapnia. Woda bardzo miękka do 3ºdH, miękka 3-8dH, średniotwarda 8-12, dość twarda 12-18, twarda 18-30, bardzo twarda pow.30ºdH. Rodzaje wód występujących na statkach. Woda morska - system wody użytecznej a) woda zimna (-woda sanitarna, - w pitna), b) w techniczna, c) w ciepła. Woda do celów kotłowych. - woda surowa (ujęcie w portach lub z wyparownika), - woda kotłowa, - w zasilająca (mieszanina wody dodatkowej (destylat, świeża) i kondensatu. Woda dodatkowa służy do pokrycia strat obiegu. Kondensat - skropliny pary użytkowej wyprodukowanej w kotle. Destylat - skropliny pary powstałe w wyparowniku. Odmuliny - nadmierne zasolenie wody. Tłoki silnika głównego mogą być chłodzone wodą RTA76 i RTA84. Roztwory koloidalne i koogulacje- chemiczne strącanie. Roztwory koloidalne tworzą cząsteczki i jony o średnicy 10-7cm - 10-5cm. Cząsteczki większe to zawiesiny. Charakteryzują się dużą powierzchnią i w wodzie mogą ulegać chydrotacji. Są to tzw, koloidy hydrofilowe. Trwałość holoidu zależy od wykładnika jonu desoniowego (pH), temperatury i zasolenia. Jeżeli w wodzie znajduje się żelazo, glin i krzemy to tworzą się roztwory koloidalne, które odpowiadają za mętność wody.