1. Przy oznaczaniu wielkości fizykochemicznych wody chłodzącej i kotłowej posługujemy się metodami: 1 met. Miareczkowania - polegająca na dodawaniu do roztworu o nieznanym składzie roztworu o znanym składzie, a) przy pomocy roztworów (krople), b) przy pomocy tabletek. - 2 met. Kolorymetryczna - wykorzystuje się reakcje barwne, próbka badana i wzorcowa ma tą samą objetość, a) metoda wzorców (wzorce trwałe i nietrwałe) b) przy pomocy filtrów. - 3 met. Strąceniowa - w postaci osadu (suszony, prażony). Wielkości fizykochemiczne oznaczane w wodzie chłodzącej: - jony chlorkowe. Oznacza się je metodą miareczkowania. 50 ppm - zawartość jonów w wodzie chłodzącej. Na nowych jednostkach wyparowniki produkują wodę 2-3 ppm. Woda kotłowa dopuszcza się 200 ppm. jony chlorkowe oznaczamy azotanem srebra (używany jako roztwór) wobec chromianu potasu (jest wskaźnikiem), - wykładnik jonu oksoniowego pH = -log [H3O+] wykonuje się pomiar przy pomocy papierków wskaźnikowych pH dla wody chłodzącej 8,5-9 w temp otoczenia, azotany (III) NO-2 inhibitory korozji 1080-2340 ppm. Wielkości fizykocheminczne oznaczane w wodzie kotłowej. - jony chlorkowe ( krople, tabletki) do 200 ppm. Nie ma reakcji chemicznej która zmniejszałaby ilość jonów chlorkowych. Należy wymienić całą wode, - pH dla wody kotłowej 9,5 - 11. Korozja alkaiczna - pęknięcie i wybuch kotła, - alkaliczność(100-300 ppm), typu ,,p'' - alkaliczność mineralna, ,,m'' - alkaliczność ogólna, alkaliczność nie może przekroczyć 2,,p''. Alkaliczność jest miarą rozpuszczonych wszystkich jonów w wodzie kotłowej, - inhibitory korozji: * hydrazyna N2H4 NH2-NH2 , N2H4 + O2 -> N2+2H2O, oznaczamy metodą kolorymetryczną (0,1-0,2 ppm) * fosforany PO4-3, (20-50ppm) * oznacza się zawartość tlenu w wodzie
2. Dla kotła o ciś 4 Mpa , 0.03 ppm. Wielkości fizykochemiczna zalecane w wodzie kotłowej to: - utlenialność 20ppm, - zawartość żelaza 0,1 ppm. - miedzi 0,01 ppm, - zawartość SiO2 ( krzemianu) musi być wg instrukcji, - zawartość oleju w wodzie 1ppm, - przewodnictwo właściwe (wg instrukcji). Twardość wody np. kotła 4Mpa dopuszczalna wartość 0,015 ppm. Twardość wody określa się w jednostkach mmol, ºdH (stopnie niemieckie), ºF (st francuskie), ºClark (st brytyjskie), ppm (amerykańskie). Jednostki twardości wody: - ºdH - t w określa się w stopniach niemieckich i mówimy że woda zawiera 10 miligramów tlenku wapnia w 1 dm3 co odpowiada 1ºdH, - ºClark - zawiera 1 grań weglanu wapnia (0,648 gr) w galonie wody (4,543 dm3), ºF - zawiera 10 mg węglanu wapnia w 1 dm3 wody, - ppm - ilość mg w dm3 węglanu wapnia. Woda bardzo miękka do 3ºdH, miękka 3-8dH, średniotwarda 8-12, dość twarda 12-18, twarda 18-30, bardzo twarda pow.30ºdH. ponadto wyróżnia się: - twardość węglanową, którą wywołują węglany rozpuszczone w wodzie, - twardość niewęglanową wywołaną siarczanami, chlorkami im krzemianami. Rodzaje wód występujących na statkach. Woda morska - system wody użytecznej a) woda zimna (-woda sanitarna, - w pitna), b) w techniczna, c) w ciepła. Woda do celów kotłowych. - woda surowa (ujęcie w portach lub z wyparownika), - woda kotłowa, - w zasilająca (mieszanina wody dodatkowej (destylat, świeża) i kondensatu. Woda dodatkowa służy do pokrycia strat obiegu. Kondensat - skropliny pary użytkowej wyprodukowanej w kotle. Destylat - skropliny pary powstałe w wyparowniku. Odmuliny - nadmierne zasolenie wody. Tłoki silnika głównego mogą być chłodzone wodą RTA76 i RTA84. Podział wody morskiej w zależności ilości anionów i kationów: I woda użyteczna, II woda słonawa, III woda słona.
3.Trzy klasy wody pobieranej z lądu. (tabelka) 1# o jakości wody decyduje BZT#, 2# I #, 3# II #, 4# III #, 5# jednostki #. 1# Biologiczne zapotrzebowanie tlenu#, 2# 4 #, 3# 8 #, 4#12#, 5#mgO2/l. 1# Chemiczne zapotrzebowanie tlenu CH2TMg#, 2# 10 #, 3# 20 #, 4#30#, 5#mgO2/l. 1# Przewodnictwo elektrolityczne#, 2# 800 #, 3# 300 #, 4#1200#, 5#us/a. 1# chlorki#, 2# 150 #, 3# 300 #, 4#400#, 5#mgCl/l. 1# Siarczany#, 2# 150 #, 3# 200 #, 4#250#, 5#mgSO4/l. 1# Sód#, 2# 100 #, 3# 120 #, 4#150#, 5#mgNa/l. 1# Potas#, 2# 10 #, 3# 12 #, 4#18#, 5#mgK/l. 1# Żelazo#, 2# 1,0 #, 3# 1,8 #, 4#2,0#, 5#mgFe/l.
Roztwory koloidalne i koogulacje- chemiczne strącanie. Roztwory koloidalne tworzą cząsteczki i jony o średnicy 10-7cm - 10-5cm. Cząsteczki większe to zawiesiny. Charakteryzują się dużą powierzchnią i w wodzie mogą ulegać chydrotacji. Są to tzw, koloidy hydrofilowe. Trwałość koloidu zależy od wykładnika jonu desoniowego (pH), temperatury i zasolenia. Jeżeli w wodzie znajduje się żelazo, glin i krzemy to tworzą się roztwory koloidalne, które odpowiadają za mętność wody. Drugim ważnym czynnikiem są zawiesiny hydroopadające. Można je określić na podstawie indeksu Im. Jeżeli wskaźnik ten jest większy od jedności to zawiesiny te mogą być usuwane przez sedymentacje. Jeśli są mniejsze od 0,5 zawiesiny mogą być usuwane przez koogulacje. Najczęściej stosowane związki chemiczne powodujące koogulację: chemikalia - wzór chemiczny. Siarczan glinu - Al2(SO4)2*18H2O. siarczan żelaza (III) - Fe2(SO4)3*9H2O. Siarczan żelaza (II) - FeSO4*7H2O. Chlorek żelaza (III) - FeCl3. Wapno - Ca(OH)2. glinian sodu - NaAl(OH)4 lub Na2OAL2O2. dwutlenek węgla - CO2. Kwas siarkowy - H2SO4. dwutlenek siarki SO2.
4. O przebiegu koogulacji decyduje optymlna jego dawka. Siarczan glinu jest najczęściej stosowany, zapewnia skuteczność przy usuwaniu zanieczyszczeń powodujących mętność wody. Na przebieg tego procesu ma wpływ pH. (wykresy). Obniżenie temp wody powoduje zmniejszenie usuwania zanieczyszczeń. Zasadowość wody decyduje o szybkości oczyszczania widy. Oblicza się zasadowość minimalna która pozwala dobrać odpowiednią dawkę koogulantu. Skład jonów i zasolenie wody decyduje o jakości przebiegu procesu. Zawartość jonów chlorkowych i siarczanów (VI) zwiększa stopień usuwania zanieczyszczeń. Również wapń i magnez zwiększa efektywność usuwania zanieczyszczeń.(()) - Wymiana jonowa stosowana do usuwania z wody substancji rozpuszczonych. Wymianę kationów zapewnia kationit, jonów anonit. Ten typ oczyszczania stosuje się gdy mamy dużą twardość wody przy odsalaniu lub przy demineralizacji. - adsorpcja na węglu aktywnym służy głównie przy usuwaniu związków organicznych. Można polepszyć barwę, smak i zapach wody. Dobre wyniki uzyskujemy w procesie odwróconej osnozy. W czasie dezynsekcji usuwamy mikroorganizmy.