OPRACOWANIE

1. Nauka dziedzina społecznej aktywności, która zmierza do obiektywnego poznania rzeczywistości społecznej i przyrodniczej

Funkcje pedagogiki jako nauki o wychowaniu:

1. Poznawcza może przybierać 3 odmiany:

• Opisowa ( deskryptywna)

• Wyjaśniająca ( eksplikacyjna)

• Prognostyczna

2. Praktyczna instrumentalno- techniczna

Wiedza system wiadomości utrwalonych w pamięci

Wiedza naukowa różna od potocznej, cechują ją:

- wysoki stopień usystematyzowania logicznego

- wysoki stopień informacyjnej zawartości

- wysoki stopień uteoretyczniania

- wysoki stopień ogólności

- wysoka moc prognostyczna

- wysoka moc wyjaśniająca (eksploracyjna)

- odpowiada na pytania: jak ? dlaczego ma takie skutki?

3 składniki wiedzy naukowej:

1. Fakty naukowe

2. Odkrycia naukowe

3. Teorie naukowe

Ad1) odpowiednik twierdzenia (zdanie twierdzące lub przeczące) opartego na spostrzeżeniach bezpośrednich czy autentycznych

Ad2) fakty ważne ze względu na bliski związek z hipotezami lub teoriami naukowymi, ponadto z potrzebami społecznymi

Ad3) zbiór twierdzeń logicznie ze sobą powiązanych, logiczna organizacja faktów naukowych

2. Przedmiot badań pedagogiki:

- badanie wychowania dzieci i młodzieży szkolnej

- okres życia dorosłego tzw. wiek poszkolny

Przedmiotem badan pedagogiki ogólnej są:

- cele, treści, uwarunkowania metody, formy i techniki oddziaływania wychowawczego

- z uwagi na to, że wychowanie zawsze obejmuje określone środowisko przedmiotem badań są dzieci, młodzież, ich zasób wiedzy, zainteresowania, zdolności, plany życiowe, aspiracje, potrzeby fizyczne i psychiczne; wszystkie te cechy pedagogika bada jako wytwór oddziaływania szkoły, rodziny, kościoła

4. Zadania pedagogiki: Podstawowym zadaniem jest wyposażenie tych, którzy zajmują się organizowaniem procesów dydak-tycznych lub wychowawczych w  wiedzę o skuteczności róż-nego rodzaju zabiegów. Inne:

-     Gromadzenie wiedzy o rzeczywistości wychowawczej

-     Uogólnianie zebranych wyników, wykrywanie związ-ków i zależności między procesami, ich wyjaśnienie w celu ukazania, które z nich wywołują pożądane procesy wychowawcze, a które nie

-    Dostarczanie wiedzy potrzebnej do przekształcania  rzeczyw. wych-czej, ustalanie zasad, celów, metod wychowawczych, sprawdzanie skuteczności działań w praktyce, opracowanie głównych założeń w pracy wych.

6. 2 koncepcje pedagogiczne: (Gnitecki)

1. Neopozytywistyczna: empiryczna, naturalistyczna

2. Humanistyczna: wynik opozycji wobec orientacji wywodzącej się z tradycji neopozytywistycznej

- Pedagogika humanistyczna opiera się na hermetyce jako pewnego typu refleksji pedagogicznej

8. 3 subdyscypliny i specjalizacje w pedagogice wg gniteckiego

1. Pedagogika empiryczna

2. Pedagogika prakseologiczna

3. Pedagogika hermenetyczna

Ad1) - sfera faktów ( „ tu i teraz”)

- odpowiedz na pytanie kim jest człowiek w świecie?

Ad2) - sfera działań

- odpowiedz na pytanie kim się człowiek stanie pod wpływem działań

Ad3) - sfera wartości

- odpowiedz na pytanie kim na być człowiek w perspektywie odległej i w związku z tym; do jakich wartości należy go wdrażać w perspektywnym programie

9. 4 działy współczesnej pedagogiki w ujęciu Kunowskiego:

• Pionowa budowa pedagogiki:

• Praktyczna (opisuje itp.- empiryczna)

• Opisowa- eksperymentalna

• Normatywna

• Teoretyczna ( zajmuje się całością)

Pedagogika ma charakter mieszany: empiryczno- normatywny i opisowo- praktyczny

11. NAUKI WSPÓŁPRACUJĄCE Z PEDAGOGIKĄ:

1. NAUKI PRZYRODNICZE - dyscypliny zajmujące się badaniem biologicznego aspektu rozwoju człowieka i badaniem biologicznych uwarunkowań procesów wychowania; do tej grupy nauk należą nauki medyczne tj. biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania.
2. NAUKI PSYCHOLOGICZNE - psychologia ogólna i rozwojowa, zajmująca się badaniem funkcjonowania psychiki a zwłaszcza jej indywidualnego rozwoju.
3. NAUKI WYCHOWAWCZE - bada psychiczne uwarunkowania i skutki oddziaływań wychowawczych.
4. NAUKI SOCJOLOGICZNE - socjologia wychowania, pracy, zawodowa, kultury.
5. NAUKI EKONOMICZNE
6. NAUKI FILOZOFICZNE - etyka jako podstawowa nauka do podejmowania zagadnień z zakresu wychowania moralnego; estetyka - analizuje oddziaływanie sztuki na człowieka.

12. Badania ilościowe- typowe dla pedagogiki empirycznej i prakseologicznej, związane z liczeniem i mierzeniem, z diagnozowaniem, wyjaśnianiem, eksperymentowaniem (na wzór nauk przyrodniczych) maja wiele zalet i słabości (np. ni możemy indywidualnie podejść do badanych- posługujemy się badaniami uśredniającymi)

Badania jakościowe- bliskie pedagogice humanistycznej, związane z wczuwaniem się w stany psychiczne osób badanych z empatia, intuicja, z subiektywnymi odczuciami - służą to zrozumienia i zinterpretowania; realizowane są przede wszystkim za pomocą obserwacji swobodnej (nierzadko obserwacji uczestniczącej), wywiadu swobodnego, analizy dokumentów osobistych i wytworów; maja sporo zalet ale i wiele słabości (czasochłonność, subiektywizm)

13. Metodologia badań (Śliwerski)- wynika z konieczności wypracowania standardów i cech jakościowych dla początkowo ilościowych, ale z czasem i jakościowych  badań empirycznych, jak również wielkość rozważań nad  reaktywnością metod badawczych.      

Kształcenie- ogół czynności zewnętrznych i wewnętrznych umożliwiających ludziom poznanie przyrody, społeczeństwa i kultury oraz uczestnictwo w ich kształtowaniu, a zarazem osiągnięcie możliwie wielostronnego rozwoju sprawności, zdolności i uzdolnień , zainteresowań i zamiłowań, przekonań i postaw, jak również nabycie pożądanych kwalifikacji zawodowych.

Pedagogia- od grec. słowa paidagogos znaczy niewolnika który musiał odprowadzać wolnych chłopców na miejsce ćwiczeń fizycznych z tond w starożytności wychowanie fizyczne dało początek opiece pedagogicznej. Podstawowy termin jej oznacza  dzieło wychowywania , zespół czynności i umiejętności wychowawczych.

Socjalizacja (szerokie znaczenia)- nie jest po prostu (dobrowolnym lub wymuszonym) przyjmowaniem oczekiwań społecznych do struktur psychicznych lecz procesem aktywnego przesyłania sobie przez człowieka warunków środowiska. Ludzie nie są ofiarami socjalizacji ale maja wpływ na samych siebie i swoje otoczenie.

Aksjologia- to nauka o wartościach, wyrażonych w ideach dobra, prawdy, piękna i świętości. Stara się określić cel i ideał wychowania.

EDUKACJA: ogół procesów których celem jest zmienianie ludzi przede wszystkim dzieci i młodzieży - stosowanie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych. Znaczenie terminu było chwiejne, kojarzono go z wykształceniem lub wychowaniem. Obecnie|: szerokie rozumienie tego terminu jako oznaczającego ogół procesów oświatowo - wychowawczych, obejmujących kształcenie i wychowanie oraz szeroko pojmowaną oświatę.

Edukacja- ogol wpływów na jednostkę i grupy ludzkie sprzyjających takiemu ich rozwojowi i wykorzystaniu posiadanych możliwości aby w maksymalnym stopniu stały się świadomymi i twórczymi członkami wspólnoty społecznej, narodowej kulturowej i globalnej, oraz aby stały się zdolne do aktywnej samorealizacji własnej niepowtarzalnej i trwałej tożsamości, zdolne do rozwijania własnego Ja, poprzez podejmowanie zadań ponadosobistych, poprzez utrzymywanie ciągłości własnego Ja w toku spełniania zadań dalekich. Edukacja to ogół czynności prowadzenia drugiego człowieka i jego własnej aktywności w osiąganiu pełnych dlań możliwości toteż ogół wpływów i funkcji ustanawiających i regulujących

Tożsamość pedagogiki |(Śliwerski)- to uzależnienie się od studiowania teorii pedagogicznych, by poprzez ich analizę i porównywanie poszukać własnej tożsamości zawodowej.

Pedagogika ogólna- podejmuje i bada problemy które maja uniwersalny zasięg, determinują skuteczność procesu wychowania, jego rolę społeczną, kulturotwórczą, jego udział w tworzeniu osobowości; opracowuje ogólne zasady, koncepcje, metody badania rzeczywistości wychowawczej w jej różnych wymiarach, aspektach, poziomach i powiązaniach; umożliwia poznawanie, zrozumienie najogólniejszych prawidłowości rządzących procesem wychowania; bada i uzasadnia związek wychowania z innymi działaniami rzeczywistości społecznej, gospodarką, narodową kulturą i środowiskiem przyrodniczym; ukazuje tylko najogólniejsze związki wychowania z tymi dziedzinami (szczegółowe powiązania); układy i zależności dbają pedagogiki szczegółowe; tworzy ogólnoteoretyczne podstawy dla badań pedagogicznych obejmujących różne dziedziny ludzkiej aktywności realizowanych w ramach pedagogiki szczegółowych

Jest nauką która bada i określa możliwości kreowania pożądanej przez jednostkę i społeczeństwo osobowości w określonych warunkach społeczno- kulturowych i cywilizacyjnych

14. Wychowanie (szerszy sens)- oddziaływanie całokształtu specyficznych pedagogicznych bodźców i doświadczeń ogólnospołecznych grupowych, indywidualnych, profesjonalnych i nieprofesjonalnych przynoszących względnie trwałe skutki w rozwoju jednostki w jej sferze fizycznej, umysłowej, społecznej, kulturowej i duchowej

Wychowanie (w znaczeniu wąskim)- świadome, celowe i specyficzne pedagogiczne działanie osób z reguły występujących w ich różnych zbiorach (rodzinnych, szkolnych) dokonywane głownie przez słowo (i inny przykłady interakcji, zwłaszcza przez przykład osobisty) zmierzające do osiągnięcia względnie zwykłych efektów (zmian) w rozwoju fizycznym, umysłowym, duchowym, kulturowym i społecznym jednostki ludzkiej

Wychowanie (znaczenia najwęższe wg Kunowskiego)- jako określenie syntetyczne łączy w sobie 4 typy działań wywołanych:

1. Wychowanie jako czynność urabiania

2. Wychowanie jako swobodny rozwój

3. Wychowanie jako oddziaływanie sytuacji wychowawczych

4. Wychowanie jako wytwór

15. Wg Kunowskiego: Dynamizm wychowania:
1. BIOS oznacza życie (cechy genetyczne tzw. wyposażenie dziedziczne np kolor oczu i inne)
2.ETOS z greckiego oznacza obyczaj kierowania jednostką w środowisku w taki sposób aby poznała obyczaje panujące w danym kręgu kulturowym. Działa przez stwarzanie sytuacji wychowawczych w środowiskach społecznych.
W Etosie chodzi o wypracowanie odpowiedzialności, współpracy, troski o drugiego człowieka. Kształtuje sie Etos samorządu , zabawy. W Wychowaniu następuje dziedziczenie społeczne i kulturowe:
Dziedziczenie społeczne jest nabywaniem droga uczenia się przy pomocy mowy, pisma, obrazów, media.
Dziedziczenie kulturowe - to przyswojenie przez jednostkę całego dorobku kultury inaczej wejście wychowanka w krąg kulturowy danej grupy. Wpływ na jednostkę jest bardzo duży.
3. AGOS oznacza prowadzenie jednostki. Siła która określa prowadzenie wychowanka przy udziale wychowawców. Oddziaływanie wychowania może realizować rodzic, szkoła, zakład pracy. W zależności od Agosu wychowanek może osiągnąć wysoki stopień przystosowania do życia poprzez samoopanowanie popędów Biosu. Przystosowanie sie do siły Etosu.
Zadaniem wychowawców jest kierowanie wychowanka w taki sposób, aby go przystosować do życia , środowiska w którym będzie żył. Agos wychowawców rozwija osobowo wychowanka i przysposabia do samodzielnego funkcjonowania pod względem moralnym,umysłowym, społecznym.
Siła Agosu określana jest pedagogią ta stroną praktyczna pedagogiki.
4. LOS- doskonalenie wychowawcze.Wiąże się z ukształtowaniem prawidłowej postawy wychowanka wobec przyszłego życia. Przygotowanie do warunków współczesnej cywilizacji nie jest łatwym zadaniem. Trudno jest przewidzieć co spotka wychowanka, z jakimi problemami będzie musiał się zmagać i czego od niego będzie wymagało otoczenie. Nieokreśloność przyszłego życia do którego wychowania ma przygotować młodzież, uwzględniać siłę określona jako Los. Jest to siła tajemnicza niewymierna nie dająca się przewidzieć i decydująco wpływa na życie jednostki. (Np człowiek który był chory i był w śpiączce, nagle budzie sie do życia i ma ogromną siłę życia.)

21. Humanistyka- formacja intelektualna wykraczająca poza ramy nauki (jak przedstawiają encyklopedie)

Takie pojmowanie humanistyki zbliża ją do refleksji o człowieku, zbliża do obszaru filozofii który dotyczy człowieka, jego życia, wytworów myśli, sensu i sposobu życia.

Związki pedagogiki z humanistyka

W myśli humanistycznej:

- pedagogika poszukuje szans na lepsze zrozumienie świata ludzi i świata ich idei a zatem również możliwości wzbogacenia refleksji o wychowaniu i odczytywaniu przesłać dla praktyki wychowania

20. pseudowychowanie  to zaprzeczenie wychowania, które tylko z pozoru może się nim wydawać, ale niosąc za sobą negatywne skutki, niepożądane stany nie może zasługiwać na miano wychowania.

              Bogusław Śliwerski porusza problem pseudowychowania w książce „Program wychowawczy szkoły”, gdzie wyjaśnia to pojęcie podając różne przykłady niewłaściwych zachowań wychowawców wobec dzieci. Przytacza jednocześnie rodzaje pseudowychowania prezentowane przez różnych autorów, którzy przyjmują własne nazewnictwo tych negatywnych zachowań  (B. Śliwerski, 2001, s. 37 - 55). Rodzaje pseudowychowania, które zebrał B. Śliwerski postanowiłam zamieść w poniższej  tabelce, a następnie szczegółowo opisać. 

Tabela 1

Rodzaje pseudowychowania

Jacek Filek                                                   - Wychowanie nieadekwatne                                                   - Wychowanie fikcyjne                                             - Wychowanie wyobcowane                                             - Wychowanie zawładające

 

 

Jacek Filek, który jako pierwszy wprowadził termin pseudowychowanie do polskiej pedagogiki, wyróżnia cztery rodzaje zjawiska:

·         Wychowanie nieadekwatne, to takie które nie uwzględnia kontekstu politycznego, ekonomicznego, indywidualnego czy społecznego dla rozwoju jednostki. Brak w nim korelacji między umiejętnością rozpoznania sytuacji ogólnej ( wiedzą z zakresu historii, kultury, wiedzy o społeczeństwie,) a umiejętnością rozumienia konkretnego człowieka, na którego skierowana jest nasza działalność wychowawcza. „Przykładem takiego typu pseudowychowania byłoby forsowanie wychowania fundamentalistycznego w społeczeństwie otwartym, pluralistycznym czy pomijanie w oddziaływaniach indywidualnych potencjału rozwojowego wychowanka, jego talentu, zdolności, zainteresowań czy potrzeb, to działanie niejako „na oślep”, obok wychowanka czy nawet wbrew jego możliwościom” (za: B. Śliwerski, 2001, s. 39).

·         Wychowanie fikcyjne - „to brak jedności działania- i -doznawania, połowiczność relacji między wychowawcą a wychowankiem, nieautentyczność działalności wychowującego, markującego ją na użytek zupełnie innych celów niż wspieranie rozwoju wychowanka, to fikcyjność podmiotu działania- czy fikcyjność podmiotu -doznawania, wynikająca z błędnego rozpoznania braku gotowości tego ostatniego do otwarcia się na wpływy czy współdziałanie” (tamże, s. 39). Wychowanek nie jest podmiotem wychowania, lecz przedmiotem do osiągnięcia celów wychowawcy, które nie są związane z wychowaniem.

·         Wychowanie wyobcowane - objawia się w sytuacji, gdy wychowawca wykorzystuje swych wychowanków do osiągnięcia innych celów, np. awansu społecznego, czy rozładowania swoich negatywnych emocji. W tym przypadku traktuje wychowanków w sposób instrumentalny, stają się dla niego obcy i bez znaczenia.

·         Wychowanie zawładające, ujarzmiające - wychowawca przekonany o swej wyższości i ważności panuje nad wychowankiem i wpływa na niego stosując przymus (jawny bądź nie) (tamże, s. 39 - 40).

33. 4 filary edukacji Międzynarodowej Komisji do Spraw Edukacji napisany przez Jacques'a Delorsa, opublikowany w 1996 roku.

uczyć się, aby żyć wspólnie - należy poszerzać wiedzę o innych społeczeństwach, historii, tradycji, duchowości, tolerancji oraz uczyć się współdziałania i rozwiązywania konfliktów,

uczyć się, aby wiedzieć - należy poznać narzędzia służące do zdobywania wiedzy, pamiętając, że uczenie zdobywania wiedzy wymaga umiejętności koncentracji, wykorzystywania już posiadanej wiedzy i myślenia, celem uczenia jest osiągnięcie radości z rozumienia, odkrywania i posiadania wiedzy,

uczyć się, aby działać - należy posiadać umiejętność wykorzystania wiedzy w praktyce, nauczyć współdziałania oraz komunikacji po to, aby człowiek umiał radzić sobie w nieprzewidzianych sytuacjach, pracować w zespołach i twórczo kształtować przyszłość,

uczyć się aby być - głównym celem jest wszechstronny rozwój jednostki, edukacja powinna troszczyć się o rozwój niezależnego myślenia, zdolności krytycznego osądu, uczuć i fantazji, bez tego światu grozi odhumanizowanie

24. apo- oddalony, odlegly, oddzielny

Aporema- w filozofii kwestia sporu, dopuszczajaca dwa przeciwne rozstrzygniecia

Aporia- trudności w rozumowaniu, pozornie nie dajace się przezwyciężyć, przeciwlegle sobie a jednoczesnie nie wykluczające się działają obok siebie

29. Funkcje szkoły (dydaktyczna, wychowawcza, opiekuńcza)

 

Dydaktyczna:

- możliwość pobierania bezpłatnej nauki na wszystkich typach szkół ( w naszej

  placówce),

- opieka nad uczniami z dysfenkcjami oraz uzdolnionymi ( zindywidualizowanie

  programów nauczania),

- dostosowywanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku pracy,

- upowszechnienie wiedzy ekologicznej,

- dobre przygotowanie do kontynuowania nauki nad wyższym  poziomie lub

  podjęcia pracy zawodowej,

- kształtowanie rozwoju intelektualnego,

- możliwość uzupełnienia wykształcenia w technikum zaocznym ( dla

  absolwentów szkół   zasadniczych),

- kształtowanie motywacji do ustawicznego kształcenia i rozwoju,

- możliwość korzystania z biblioteki i internatu,.

 

Wychowawcza:

- kształtowanie postaw moralnych i społecznych zgodnych z zasadami demokracji

- umacnianie poczucia obowiązku pracy i nauki,

- rozwijanie aktywnych postaw zawodowych i społecznych,

- wspomaganie wychowawczej roli rodziny,

- tworzenie kultury pozytywnych wzorów,

- kształtowanie umiejętności współpracy i poczucia odpowiedzialności,

- przeciwdziałanie przemocy i uzależnieniom.

funkcje przedszkola: opiekuńczo- zdrowotną, stymulacyjną, profilaktyczną, korektywną, kompensacyjną, dydaktyczną, socjalizacyjną i osobotwórczą.

      Funkcja opiekuńczo- zdrowotna traktowana była za jedną z najważniejszych od początku istnienia przedszkoli. Obejmuje ona sprawowanie opieki nad dzieckiem, dbanie o jego zdrowie i bezpieczeństwo na czas nieobecności rodziców lub opiekunów. Placówka powinna być tak zorganizowana i wyposażona, by zaspokajała wszystkie potrzeby dziecka.

      Funkcja stymulacyjna ma na celu pobudzanie i ukierunkowanie procesów rozwojowych przedszkolaka. Nauczycielka powinna umieć wykorzystać posiadane możliwości i kompetencje dziecka. Przedszkolak powinien mieć stworzone takie warunki edukacyjne, by dziecko mogło bezpiecznie zaprezentować swoją indywidualność. Aktywność własna, inicjatywa, zabawa powinny być podstawą do rozwoju własnych możliwości. Zadaniem kadry pedagogicznej jest tworzenie takich warunków, by dziecko mogło się wszechstronnie rozwijać.

      Zadaniem funkcji profilaktycznej jest zapobieganie i przeciwdziałanie wszelkim zagrożeniom dla zdrowia i psychiki dziecka i rozwoju osobowości.

      Funkcja korektywna jest rozumiana jako działanie edukacyjne mające na celu korygowanie wad rozwojowych, usuwanie zaburzeń parcjalnych i wyrównywanie różnic w rozwoju biopsychicznym dziecka. Realizacja funkcji kompensacyjnej w praktyce oznacza działanie nauczyciela wobec dzieci cierpiących z powodu złych warunków do rozwoju w domu rodzinnym, środowisku społecznym czy wad wrodzonych. Sytuacji, w której znajduje się dziecko nie jest w stanie zmienić ani nauczyciel, ani samo dziecko. Dlatego przedszkole powinno wzmacniać te obszary, w których dziecko może odnieść sukces i zadowolenie. Zaniechanie działań kompensacyjnych wobec dziecka spowoduje, że dziecko nie odniesie sukcesu szkolnego i osobistego. Częściowe chociaż zrekompensowanie dzieciom niedostatków ich życia poprawi ich sytuację rozwojową, pomoże uwierzyć we własne siły.

      Funkcja dydaktyczna ma na celu wyposażenie przedszkolaków w wiedzę, umiejętności, nawyki, przygotowanie dziecka do roli ucznia. Dziecko powinno być pozytywnie zmotywowane do podjęcia obowiązków szkolnych, a nauka sprawiać satysfakcję.

      Przedszkole pełni też funkcję socjalizacyjną , czyli włącza dziecko w życie środowiska społecznego w szeroko rozumianym znaczeniu, pokazuje wartości kultury. Przedszkolak poznaje normy zachowania w innym środowisku niż domowe, czerpie wzory zachowań, norm społecznych, wartości, konfrontuje je z tymi, które posiadał dotychczas. Poszerza dotychczasowe kontakty społeczne. Rozwija swoją osobowość w kontaktach ze społecznością przedszkolną, co prowadzi do umiejętności społecznego działania w szerszym środowisku.

      Dziecko przebywając w przedszkolu wszechstronnie rozwija swą osobowość, za co odpowiada funkcja osobotwórcza. Przedszkolak kształtuje swą osobowość przede wszystkim w toku aktywności własnej, zabawy, wykorzystując przy tym swe aktualne i potencjalne możliwości. Zdobywa wiedzę o swych mocnych i słabych stronach w poczuciu bezpieczeństwa i akceptacji dla siebie takiego jakim jest. Znajduje warunki do rozwoju i prezentowania siebie jako indywidualności i osoby.

Wych adapacyjne- w modelu tym wychowanie rozumiane jest jako dokonywanie zamierzonych zmian w osobowości człowieka w celu zaadaptowania go do istniejących struktur społecznych.

Wych kreacyjne- w modelu tym wychowanie jest procesem rozwoju całej osobowości człowieka, kreowaniem niepowtarzalnej indywidualności będącej w harmonii z samą sobą, społeczeństwem i naturą.

Wych mediow:

1model konkurencyjny-okazjonalne korzystanie z masmediow w procesie wych;

2stale wykorzystywanie tresci programow oświatowych emitowanych przez TV, radio;nauczyciele nie maja wpływu na kształt merytoryczny tych programow;

3szkolno medialna edukcja-nadawane cykle programow oświatowych są starannie dobrane do programow nauczania.

Pseudowychowanie-ma miejsce wówczas gdy nie wystepuje naruszania przestrzeni miedzi nauczycielem a uczniem(Filek)wych. nieadekwatne fikcyjne wyobcowane zawładające

Wartosc-podstawowa kategoria aksjologi jakos nauki o wych; oznacza wszystko co uwazane jest za wazne, cenne dla 1, społ, łączy pozytywne przezycia i stanowi cel dazen ludzkich są trwałym składnikiem osob czl miernikiem jest natężenie pragnienia posiadania przedmiotu, osiągnięcia upragnionego stanu celu nawiązania bliskości kontaktu z określonymi osobami grupami społ obiektywistyczna (traktowana w odniesieniu do przedmiotu nie zaleznie od tego jak oceniaja ja ludzie ma char absolutny: dobro piekno prawda sprawiedliwość)

subiektywistyczna (tworzona od człowieka, zalezna od jego dazen, pragnien)

wspolczesna (podwaza na ogol kazda z koncepcji przyjmuje iż wszystkim wartością przysluguje char subiektywno-obiektywny (przedmiotowo-podmiotowy)

ksztaltuje je: udzial w zyciu społ, grup, uczestnictwo w kult, nabywanie indywidualnych doświadczeń w rodzinie

podstawowe wartosci: prawo do zycia i poszanowanie go tolerancja wolność sprawiedliwość prawda podmiotowość i tożsamość czl swobody obywatelskie zycia wolne od wojny i zagrożeń jej demokracja pluralizm polityczny i światopoglądowy godziwy poziom zycia duchowego i materialnego możliwość samorealizacji rodzina.

Aksjologia uprawiana na poziomie teoret daje ogolny pogada o rozmaitym widzeniu wartości zawiera duzy ładunek ludzkiego doświadczenia przedstawia typowe oferty światów wartości;

Gorące problemy pedagog: konfliktowe pole zdarzen miedzy edukacja a sfera zycia publicznego (problem relacji miedzy edukacja a sferą publiczną, rozwoj kapitalu społ w szkole) problem polityki oswiatowej i reform edukacji (zludzenia i dylematy reformy oświatowej w PL) problemy funkcjonowania oswiaty (od edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej aż po edukacje dorosłych) apo- oddalony, odlegly, oddzielny

Aporema- w filozofii kwestia sporu, dopuszczajaca dwa przeciwne rozstrzygniecia

Aporia- trudności w rozumowaniu, pozornie nie dajace się przezwyciężyć; (Nawroczynski) przymus i wolnosc w wych- nie ma przymusu bez wolności i wolności bez przymusu, przymus i swoboda występują w roznych systemach wychowawczych obok siebie, w rozmaitej proporcji, jedne maja charat bardziej liberalny a drugie bardziej represyjny (Hessen) przymus i wolność nie wykluczaja się albo wzajemnie przenikaja przymus przeobraza się w wolność przez wytworzenie w jednostce sily wewnętrznej powodującej dobrowolne podporządkowanie sie zasadzie wyzej.

Funkcje szkoły dydaktyczna, wychowawcza, opiekuńcza

funkcje przedszkola opiekuńczo- zdrowotną, stymulacyjną, profilaktyczną, korektywną, kompensacyjną, dydaktyczną, socjalizacyjną i osobotwórczą

---