METODA WYTAPIANYCH MODELI - IDEA
Metoda wytapianych modeli (czasami nazywana metodą wosku traconego) jest metodą odlewania precyzyjnego. Jej idea opiera się na budowaniu woskowego modelu, który jest pokrywany warstwami ciekłej masy ceramicznej, składającej się z mączki kwarcowej (lub cyrkonowej bądź szamotowej) i spoiwa (najczęściej spoiw krzemianowych). Kolejne nałożone warstwy pozostawia się do zakrzepnięcia i pokrywa się świeżymi warstwami, aż do uzyskania skorupy ceramicznej będącej formą niedzieloną, jednorazową. Następnie woskowy model zostaje wytopiony, a formę wyżarza się celem utwardzenia struktury. Tak powstała forma jest gotowa do zalania ciekłym metalem. Ze względu na pracochłonność metody, na raz wykonuje się od kilku do nawet kilkudziesięciu odlewów. Modele umieszcza się dookoła rdzenia, który odwzorowuje układ wlewowy.
Metoda wytapianych modeli umożliwia wykonywanie odlewów ze stopów aluminium i miedzi, stopów żelaza, nadstopów i stopów na osnowie Ni lub Co, oraz stopy tytanu. Istnieje również możliwość odlewania nowoczesnych materiałów takich jak INCONEL 718, HASTELLOY, MONELY HAYNES, INCOLOY czy STELITTE. Modele wykonuje się w matrycach metalowych, a o do ich budowy wykorzystuje się specjalne woski syntetyczne, co zapewnia ich wysoką jakość.
ZALETY
Możliwość uzyskania odlewów o bardzo skomplikowanych kształtach, niemożliwych do uzyskania przy pomocy innych metod
Wykonanie odlewów z tworzyw trudno lub praktycznie nieobrabialnych
Bardzo duża dokładność wymiarowa i gładkość powierzchni
Możliwość wykonania odlewów cienkościennych o złożonych kształtach
Oszczędność tworzywa metalowego, narzędzi i obrabiarek (odlewy takie nie wymagają późniejszej obróbki wykańczającej)
Możliwość zapewnienia produkcji dla minimalnej, opłacalnej liczby odlewów
Szansa zwiększenia produkcji części metalowych przy braku potrzeby zwiększania bazy maszynowej i wykwalifikowanej kadry
Zdolność do szybkiego i elastycznego przestawienia produkcji na nowy wyrób
Możliwość produkcji jednostkowej, seryjnej i masowej.
OGRANICZENIA
Trudności w zastosowaniu mechanizacji i automatyzacji procesu
Ograniczona masa odlewów
Pracochłonność wykonania formy
Odlewanie kokilowe - jedna z metod odlewania metali, polegająca na odlewaniu do trwałej formy (tzw. kokili). Stopiony metal może być wprowadzany do formy pod ciśnieniem. Właściwości tak otrzymanych odlewów są lepsze niż przy odlewaniu do form piaskowych (większa dokładność ymiarowa odlewu, mniejsza chropowatość powierzchni, lepsze właściwości mechaniczne, skrócenie czasu obróbki cieplnej odlewów - wzrost wydajności odlewni). Odlewanie kokilowe stosuje się głównie do metali i stopów nieżelaznych, w szczególności do cynku, miedzi, aluminium, ołowiu, pewteru lub stopów cyny. W zależności od typu odlewanego metalu, używa się urządzeń odlewniczych z gorącą lub zimną komorą.
Wytwarzanie części metodą odlewania kokilowego jest względnie proste i nie wymaga tworzenia na nowo matrycy (formy). Dlatego jest ono szczególnie przydatne do wykonywanie małej i średniej wielkości odlewów w dużych ilościach. Odlewy kokilowe charakteryzują się dobrym wykończeniem powierzchni (według standardów odlewniczych) oraz wysoką jednorodnością materiału.