Sylabus przedmiotu/ modułu kształcenia

Nazwa przedmiotu/modułu kształcenia:

Semiotyka i współczesne teorie informacyjne

Nazwa w języku angielskim:

Semiotics and contemporary theories of information

Język wykładowy: polski

Kierunek studiów, dla którego przedmiot jest oferowany: anglistyka

Jednostka realizująca:

Rodzaj przedmiotu /modułu kształcenia(obowiązkowy/fakultatywny): obowiązkowy

Poziom modułu kształcenia(np. pierwszego lub drugiego stopnia): drugiego stopnia

Rok studiów: 2

Semestr: 3

Liczba punktów ECTS: 3

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu: Roman Bobryk

Założenia i cele przedmiotu:

Efekty kształcenia

WIEDZA

Symbol	Opis kierunkowych efektów kształcenia	Odniesienie do obszarowych efektów kształcenia
K_W01	Posiada wiedzę na temat metodologii badań semiotycznych nad obszarem kulturowym i historią kraju wybranego języka obcego	H2A_W02; H2A_W03
K_W02	Dysponuje rozszerzoną wiedzą szczegółową z zakresu badań semiotycznych nad językiem lub literaturą oraz ich kontekstami historycznymi oraz cywilizacyjno-kulturowymi	H2A_W09
K_W03	Ma pogłębioną wiedzę na temat tradycyjnych i współczesnych prądów oraz metodologii w naukach humanistycznych	H2A_W01; H2A_W03

UMIEJĘTNOŚCI

Symbol	Opis kierunkowych efektów kształcenia	Odniesienie do obszarowych efektów kształcenia
K_U01	Potrafi wyszukiwać, selekcjonować oraz integrować informacje pochodzące z różnych źródeł i na tej podstawie formułować krytyczne sądy	H2A_U03; H2A_U04
K_U02	Potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę, potrafi rozwijać własne predyspozycje i umiejętności badawcze oraz twórcze	H2A_U07
K_U03	Dysponuje umiejętnością wyrażania opinii o różnych wytwo­rach kultury i cywilizacji, rozumie rolę języka oraz literatury, rolę komunikacji interkulturowej oraz interdyscyplinarnej w procesie cywilizacyjno-rozwojowym społeczeństw	H2A_U02

KOMPETENCJESPOŁECZNE

Symbol	Opis kierunkowych efektów kształcenia	Odniesienie do obszarowych efektów kształcenia
K_K01	Rozumie potrzebę ustawicznego uczenia się, wciąż pogłębia swoją wiedzę i doskonali zdobyte umiejętności	H2A_K02; H2A_K09
K_K02	Ma świadomość różnicowania kulturowego ludzkości i zajmuje postawę otwartości i zrozumienia wobec Innego i inności	H2A_K09; H2A_K010

Forma i typy zajęć:

Zajęcia o charakterze ćwiczeniowym. W zależności od podejmowanej problematyki zakłada się zastosowanie różnych metod: od pogadanki heurystycznej z elementami wykładu, przez analizę wybranych tekstów teoretycznych po analizę konkretnych tekstów kultury (w oparciu o podbudowę teoretyczną i z wykorzystaniem pokazu).

Wymagania wstępne i dodatkowe:

Treści modułu kształcenia:

1. Semiotyka czy semiologia? Rozwój semiotyki, jej dyscypliny i metody semiotyczne.

2. Znak jako kategoria semiotyczna. Typologia(-e) znaków. Znak w ujęciu semantycznym (de Saussure). Znak w ujęciu pragmatycznym (Peirce). Klasyfikacje znaków wg Peirce'a.

3. Reprezenacja i interpretacja.

4. Tartusko-moskiewska szkoła semiotyczna. Geneza szkoły. Podstawowe założenia i terminy (kultura, wtórne systemy modelujące, semiosfera).

5. Semiotyka literatury: narratologiczne propozycje A. Gremaisa, tartusko-moskiewska semiotyka literatury, Eco i problemy lektury i interpretacji

6. Semiotyka sztuki: sztuki plastyczne, film, muzyka, architektura.

7. Semiotyka historii w ujęciu Borysa Uspieńskiego i Jurija Łotmana.

8. Semiotyka miasta: mit założycielski miasta; nazwa i morfologia miasta; mitologia miasta.

9. Semiotyka religii: religia i język; religia i władza; religia i historia.

10. Podstawowe kategorie teorii infromacji. Cybernetyka. Potoczne i specjalistyczne rozumienie informacji. Entropia. Kanał i szum. Teoria informacji a sztuka i literatura.

Literatura podstawowa:

1. R. Barthes, Podstawy semiologii. Przekład Anna Turczyn. Kraków 2009.

2. U. Eco, Nieobecna struktura. Przekład Adam Weinsberg, Paweł Bravo. Warszawa 1996.

3. J. Łotman, Struktura tekstu artystycznego. Przełożyła Anna Tanalska. Warszawa 1984.

4. U. Żegleń, Wprowadzenie do semiotyki teoretycznej i semiotyki kultury. Toruń 2000.

5. B. Żyłko, Kultura i znaki. Semiotyka stosowana w szkole kartusko-moskiewskiej. Gdańsk 2011.

Literatura dodatkowa:

1. P. Bogatyriew, Semiotyka kultury ludowej. Wstęp, wybór i opracowanie Maria Renata Mayenowa. Warszawa 1979.

2. H. Buczyńska-Garewicz, Semiotyka Peirce'a. Warszawa 1994.

3. Burzyńska Anna, Markowski Michał Paweł, Teorie literatury XX wieku. Podręcznik. Kraków 2009.

4. D. Chandler, Wprowadzenie do semiotyki. Przełożyła Katarzyna Harllett. Warszawa 2011.

5. U. Eco, Dzieło otwarte. Forma i nieokreśloność w poetykach współczesnych. Warszawa 1994.

6. U. Eco, Lector in fabula. Współdziałanie w interpretacji ekstów narracyjnych. Przełożył Piotr Salwa. Warszawa 1994.

7. U. Eco, Teoria semiotyki. Przekład Maciej Czerwiński. Kraków 2009.

8. P. Guiraud, Semiologia. Tłumaczył Stanisław Cichowicz. Warszawa 1974.

9. T. Hawkes, Strukturalizm i semiotyka. Przełożył Ignacy Sieradzki. Posłowie Michał Głowiński. Warszawa 1988.

10. D. Lichaczow, Poezja ogrodów. O semantyce stylów ogrodowo-parkowych. Przełożył K. Sakowicz. Wrocław 1991.

11. Literatura, teoria, metodologia. Pod redakcją naukową Danuty Unickiej. Warszawa 2006.

12. J. Łotman, Kultura i eksplozja. Przełożył i słowem wstępnym opatrzył Bogusław Żyłko. Warszawa 1999.

13. J. Łotman, O znaczeniach we wtórnych systemach modelujących. [W:] Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów «Pamiętnika Literackiego». I. Pod red. M. Głowińskiego i H. Markiewicza. Wrocław 1977.

14. J. Łotman, Semiotyka filmu. Tłumaczyli Jerzy Faryno i Tadeusz Miczka. Warszawa 1983.

15. E. Mieletiński, Poetyka mitu. Przeł. J. Dancygier. Warszawa 1981.

16. J. Pelc, Wstęp do semiotyki. Warszawa 1982.

17. Ch. S. Peirce, Wybór pism semiotycznych. Wyboru dokonała Hanna Buczyńska-Garewicz. Warszawa 1997.

18. J. Pierce, Symbole, sygnały i szumy: wprowadzenie do teorii informacji. Z ang. tł. Jerzy Mieścicki i Roger Gomulicki. Warszawa 1967.

19. L.J. Prieto, Przekazy i sygnały. Tłumaczył Janusz Lalewicz. Warszawa 1970.

20. F. de Saussure, Kurs językoznawstwa ogólnego. Przekład Krystyna Kasprzyk. Wstęp i przypisy Kazimierz Polański. Warszawa 1991.

21. Semiotyka kultury. Wybór i opracowanie Elżbieta Janus i Maria Renata Mayenowa. Przedmowa Stefan Żółkiewski. Warszawa 1977.

22. Sztuka w świecie znaków. Wybór i przekład Bogusław Żyłko. Gdańsk 2002.

23. W. Toporow, Miasto i mit. Przekład i wstęp B. Żyłko. Gdańsk 2001.

24. B. Uspienski, Krzyż i koło. Z historii symboliki chrześcijańskiej. Przekład i przedmowa Bogusław Żyłko. Gdańsk 2010.

25. B. Uspienski, Poetyka kompozycji. Struktura tekstu artystycznego i typologia form kompozycji. Przełożył Piotr Fast. Katowice 1997.

26. N. Wiener, Cybernetyka i społeczeństwo. Przekład O. Wojtasiewicza. Warszawa 1961.

27. S. Wysłouch, Literatura i semiotyka. Warszawa 2001.

28. S. Wysłouch, Literatura a sztuki wizualne. Warszawa 1994.

29. B. Żyłko, Semiotyka kultury. Szkoła tartusko-moskiewska. Gdańsk 2009.

Planowane formy/działania/metody dydaktyczne:

Zajęcia o charakterze ćwiczeniowym. W zależności od podejmowanej problematyki zakłada się zastosowanie różnych metod: od pogadanki heurystycznej z elementami wykładu, przez analizę wybranych tekstów teoretycznych po analizę konkretnych tekstów kultury (w oparciu o podbudowę teoretyczną i z wykorzystaniem pokazu).

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia osiąganych przez studenta:

Efekty K_W01-03, K_U01-03 oraz K_K01-02 sprawdzone zostaną na podstawie pracy semestralnej. Na ocenę wpływa również aktywność na zajęciach.

Forma i warunki zaliczenia:

Bilans punktów ECTS dla studiów stacjonarnych:
	Aktywność	Obciążenie studenta
	Udział w ćwiczeniach		30 godz
Przygotowanie do zajęć	30 godz
Przygotowanie pracy semestralnej	25 godz
Sumaryczne obciążenie pracą studenta	85
		Punkty ECTS za przedmiot	3
	Bilans punktów ECTS dla studiów niestacjonarnych:
	Aktywność	Obciążenie studenta
	Udział w ćwiczeniach		20 godz
	Przygotowanie do zajęć		30 godz
	Przygotowanie pracy semestralnej		35 godz
Sumaryczne obciążenie pracą studenta	85
Punkty ECTS za przedmiot	3

---