biomechanika kokos, AWF, dzienniki praktyk


1.Co to jest biomechanika i jakiejest jej zastosowanie? Bios-życie, Mechano- narzędzie. Biomechanika jest to nauka o mechanizmie ruchu istot żywych(na gruncie anatomii, filozofii,biochemii, mechaniki). W wych. Fizycznym biomechanika jest nauką badającą ruch człowieka oraz jego przyczyny i skutki. Zastosowanie: w ortopedii i chirurgii- Protezy, ortostezy

-w pracy produkcyjnej, ergonomii

-w ćwiczeniach fizycznych i w sporcie

(analiza ruchu)

2.Cele i zadania biomechaniki

-analiza kształtowania nawyków

ruchowych, doskonalenie techniki

-tworzenie i weryfikacja kryteriów

oceny skuteczności techniki ruchu

-kinematyka i dynamika ruchu

człowieka

-ocena charakterystyk strukturalnych

i geometrycznych biomechanizmu

-analiza cech fizycznych

3.Jakie układy tworzą biomaszynę?

-układ sterowania:

*wyższe ośrodki nerwowe

*somatyczne ośrodki nerwowe

*wegetatywne ośrodki nerwowe

-układ zasilania:

*narząd oddechowy

*narząd sercowo-naczyniowy

*narząd pokarmowy

-układ ruchu:

*mięśnie, kości, stawy

4.Wejścia i wyjścia biomaszyny

Wejścia

-informacyjne(tele-,

kontakto-, prioprio-, intero-,

visceroreceptory)

-energetyczne(jama ustna i nosowa)

Wyjścia

-efektory mięśniowe(praca mechanizmu)

-narządy wydalnicze(kał,mocz,CO2)

-narządy wydzielnicze(gruczoły śli-nowe,potowe,łojowe)

5.Jakie kanały wchodzą w skład

biomaszyny?

Kanały informacyjne:drogi nerwowe do

I od układu nerwowego:

-somatyczne 100m/s

-wegetatywnr 20m/s

Dla układu dokrewnego- naczynia

Krwionośne, transport hormonów

-sterowanie hormonalne- 1m/min

Kanały energetyczne- naczynia krwio-

nośne i limfatyczne

6.Różnice pomiędzy maszyną a

Biomaszyną

Biomaszyna jest nieporównywalnie

Bardziej złożona strukturalnie i

Funkcjonalnie od maszyn zbudowanych

Przez człowieka. Biomaszyna posiada

ponad 200stopni swobody,400 mięśni,

układ zasilania rozproszony(komórki

mięśniowe, wątroby, limfy);30mld

neuronów- możliwości ruchowe

nieograniczone; wartości energetyczne

zróżnicowane, może wykonywać

niezliczoną ilość rodzajów ruchu

7.Co to jest sprzężenie proste i

zwrotne?

Sprzężenie proste-to mechanizm

przekazywania informacji, które wchodzą

do układu sterującego(somatyczne

ośrodki nerwowe)do sterowanego(mięśnie)

Sprzężenie zwrotne-to mechanizm kontroli

i element sterowania następnym działaniem

na podstawie działania poprzedniego

8.Czynniki decydujące o rezultacie

sportowym

-warunki socjalno- bytowe

-baza i sprzęt

-planowanie, organizacja, kontrola

Procesu treningowgo

-technika, taktyka

9.Czynnikiwpływające na rezultat

sportowy podlegające i nie podlegające

wytrenowaniu

*nie podlegające:

-predyspozycje antropometryczne

-predyspozycje wytrzymałościowe

-predyspozycje szybkościowe

*podlegające

-ćwiczenia fizyczne- technika

-ćwiczenia psychiczne- taktyka

Sprawność specjalna

-sprawność ogólna

10.Parametry strukturalne układu ruchu

człowieka

Parametrami strukturalnymi układu ruchu

nazywamy wszystkie wartości wyrażone liczbą

Są to:

-parametry strukturalne kości i stawów

-parametry strukturalne mięśni

11.Pojęcie mechanizmu i napędu w układzie

człowieka

mechanizm- to zespół współpracujących ze sobą

części(członów)składowych, spełniających

określone zadania,np. przenoszenie ruchu

(uład kostno- stawowy)

Napęd- to urządzenie do nadawania ruchu

Mechanizmowi, energia powodująca ruch

(mięśnie)

12.Parametry strukturalne układu kostnego

człowieka

Człon- tp nieodkształcony sztywny element-

Kość

Para biokinetyczna- jest to ruchome

połączenie 2 lub więcej członów, wzajemnie

ograniczające ruchy względne .Ruchy te

muszą być większe niż 5® lub 1-3mm. Pary

biokinematyczne charakteryzują się pewną

liczbą stopni swobody.

Stopień swobody-jest to niezależny, względny

ruch człowieka w stawie

Liczba stopni swobody-to liczba niezależnych

parametrów(albo równań) określających

dowolne położenie członów pary

biokinematycznej, łańcucha biokinematycznego

lub biomechanizmu. Liczba stopni swobody

decyduje o możliwościach danego mechanizmu

czy maszyny.

Klasa pary biokinematycznej-to liczba odjętych

stopni swobody ruchu członów, z których

każdy może mieć maksymalnie 6.

13.W jaki sposób obliczamy liczbę stopni

swobody człowieka?

W=6n-∑i pi

W-liczba stopni swobody(ruchliwość)

n- liczba członów ruchowych[bez podstawy

(liczba kości)]

pi-klasa pary biokinematycznej

(biokinematycznej klasach od I do V)

14.Jakie pary biokinematyczne w układzie

kostno-stawowym człowieka występują i

dlaczego?

U człowieka a także u zwierząt w układzie

kostno-stawowym występują tylko pary obrotowe

(drobne przesunięcia traktowane są jako luzy)

i dlatego mogą one być jedynie parami III, IV, V

klasy. Fakt ten związany jest prawdopodobnie

z jednostronnymi napędami mięśniowymi, które

mogą jedynie przyciągać, a nie mogą oddalać

członu.

15.Paramerty strukturalne układu mięśniowego

człowieka

Akton-to mięsień, jego część lub głowa, którego

mięśniowe mają jednakowy lub zbliżony przebieg

względem osi obrotu w stawach, ponad którymi

przebiega i wykonuje jednakową funkcję.

Funkcja aktonów-to dodatnie i ujemne składowe

momentów sił[Nm], które akton może rozwijać

względem osi obrotu w stawach, ponad którymi

przebiega.

Klasa aktonu- jest równa liczbie stawów, ponad

którymi dany akton przejawia swoje funkcje.

16.Płaszczyzny ruchu i funkcje aktonów

mięśniowych.

Płaszczyzny ruchów:

-strzałkowa-zginanie, prostowanie

-czołowa-przywodzenie, odwodzenie

-poprzeczna-pronacja, supinacja

W obrębie tułowia i głowy nazywamy

odpowiednio do płaszczyzny aktonami składowymi

-dla tułowia-skręt, tył, bok- skręt w prawo i lewo

Funkcje aktonów mięśniowych:

-funkcje ruchowe-to funkcje działające na te

Swobody stawu, na które działają siły niezależne

Od układu nerwowego(F zewnętrzna)

-funkcje stabilizacyjne-są równoważone przez

funkcje aktonów antagonistycznych, czyli

zależnych od układu nerwowego.

Aktony mięśniowe przebiegają przeważnie

skośnie w stosunku do osi obrotu w stawie,

co pozwala aktonowi na rozwinięcie kilku funkcji

jednocześnie.

17.Rola aktonów w klasie wyższej niż jeden

1.zmniejszenie wydatku energetycznego,

2.zmniejszenie naprężeń w kościach.

18.Parametry biomechaniczne mięśni

F-siła

W-praca

P-moc

δ- naprężenie

19.Rodzaje włókien mięśniowych

Rodzaje mięśni:

a)gładkie-występują w narządach krwionośnych

i limfatycznych;są to mięśnie,które rozwijają małe

siły, ale w długim czasie,charakteryzują się dużą

wytrzymałością

b)poprzecznie prążkowane

-mięsień sercowy-o funkcjach mięśnia gładkiego

-mięśnie szkieletowe:

*białe-mało mioglobiny(jest w niej dużo energii),

dużo włókien kurczliwych, szybkie FT, przekrój duży,

unerwione grubymi aksonami, glikoli tyczne (FTG)

*czerwone-dożo mioglobiny, mało włókien,

wolne ST, mały przekrój, unerwione cienkimi

aksonami tlenowymi

*pośrednie-szybko kurczące się, ale wolno męczące się,

przekrój średni, aksony średnie,

glikolityczno-tlenowe (FTGO)

20. Jednostka motoryczna i jej rodzaje

To zespół włókienek mięśniowych unerwionych

przez jeden akson komórki nerwowej rdzenia

kręgowego

Rodzaje jednostek motorycznych:

*precyzyjna kontrola skurczu mięśnia:

na pojedynczy motoneuron przypada kilka włókienek

mięśniowych (mięśnie dalsze kończyn)

*precyzja gradacji siły skurczu:

na pojedynczy motoneuron przypada kilkaset, a

nawet ponad tysiąc włókien mięśniowych(mięśnie

antygrawitacyjne, czyli utrzymujące pionową

postawę ciała)

21. Funkcje różnych jednostek motorycznych

FTGO-włókna pośrednie, STO-włókna wolnokurczliwe,

FTG-w. szybkokurczliwe, SO-w. wolnokurczące się,

tlenowo-glikolityczne, FG-szybkokurczące się glikoli tyczne

22. Od jakich parametrów zależy siła mięśniowa

-przekrój fizjologiczny p

-naprężenie δ,- liczba i synchronizacja pobudzonych

jednostek motorycznych Nt

-długość mięśnia-prędkość skracania się mięśnia

v-napięcie mięśnia, stopień pobudzenia Ui

23.Opisać znaczenie przekroju fizjologicznego

dla wartości siły mięśniowej:

Przekrój fizjologiczny jest prostopadły do przebiegu

włókien mięśniowych(wyzwala większą wartość od

przekroju anatonomicznego-p poprzeczny przez mięsień);

mięsień o przekroju anatomicznym 1cm2 może utrzymać

4-12 kg. Służy on do obliczania jednostki siły mięśnia.

Jednostkę siły mięśnia otrzymamy mnożąc wielkość pola

przekroju przez 10kg np.:mięsień o przekroju

fizjologicznym 3cm może umieść 30kg. Kąt przejścia włókna

mięśniowego w włókno ścięgna czy rozcięcia mięśnia

odgrywa również ważną rolę, gdyż siła wzrasta

proporcjonalnie do długości jego rozciągnięcia

24.Opisać znaczenie naprężenia w mięśniu dla wartości

siły mięśniowej

Naprężenie w mięśniu-odpowiada danej powierzchni

przekroju fizjologicznego;stosunek siły mięśniowej

do jego przekroju fizjologicznego i nazywa się siłą właściwą

a jej wartość waha się od 16 do 30N/cm kwadratowy

(siła z jaką mięsień odpowiada przez przekrój fizjologiczny

-naprężenie)

25.Znaczenie liczby i synchronizacji pobudzonych jednostek

Motorycznych dla progu mocy

Próg mocy-przyjmuje się, że przy maks. świadomej motywacji

człowieka może rozwijać od 70 do 80% swojej mocy maksym.

Pozostałe 20-30%są uruchamiane podświadomie i mogą być

wykorzystywane tylko w stanie efektu(furia, oblicze śmierci)

lub po spożyciu środków farmakologicznych-dopingowych

26.Szeregowe i równoległe pobudzenie jednostek

motorycznych, a siła mięśniowa:

Wartość pobudzenia mięśniowego przez układ nerwowy

zależy od stanu psychicznego człowieka. Liczba pobudzonych

jednostek motorycznych oraz ich synchronizacja jest tym

większa im większa jest mobilizacja działania. W ten sposób

cechy psychiczne, a zwłaszcza mobilizacja działania, mogą

modulować wartość rozwijanej siły(mocy)przez człowieka

27.Zależność długości mięśnia:

„Wzór prążkowy”-powstaje z powodu regularnej organizacji

białek kurczliwych-w obrębie całego włókna:Sarkomer-

jednostka funkcjonalna-2,2 um długości; Przyjmuje się, że

sarkomer leży pomiędzy liniami Z, które regularnie powstają

w mięśniu. Linie te są w istocie cienkimi błonami oddzielającymi

jedne sarkom ery od drugich. W obrębie sarkomeru można

wyróżnić odcinki anizotopowe(prążek A) i izotopowe(prążek I)

zależnie od zdolności do załamywania światła w mikroskopie

polaryzacyjnym. Część środkowa wykazuje zdolności do

podwójnego załamywania światła(prążek A), a części

końcowe są jednołomne(prążek I). długość sarkomeru

w rozluźnionym mięśniu kręgowca wynosi ok. 2,5

mikrometra. Zakres skracania i się i wydłużania

sarkomeru, a zatem i włókna pobudzony sarkomeru

jest funkcją jego długości (I) F=f(I)

28.Zależność siły mięśniowej od prędkości skracania

mięśni

Zależność siły mięśnia od prędkości jego skurczu ściśle

wiąże się z jego mocą. Moc użyteczna mięśnia równa

jest zero. Natomiast dla pośrednich wartości prędkości

skurczu, iloczyn siły mięśnia i prędkość jest większy

od zera, co oznacza, że hiperbola Hilla posiada ekstremu,

czyli że dla pewnej wartości prędkość, moc rozwijania

przez mięsień osiąga maksimum, które wynosi ok.0,31

prędkości maksymalnej Vmax.

29.Równanie udziału mięśni:

Mm=δ∑pi Ui:Uimax ri(α){Fi:Fio[Li:Lio(α)]}

30.Koordynacja ruchu

To współdziałanie mechanizmów biologicznych, głównie

nerwowo-mięśniowych, które zapewniają wykonanie

realnego ruchu zgodnie z programem ruchu

31.Parametry jakie są sterowane

-czas(t)kiedy(bodziec nerwowy)

-przestrzeń(s,α)który(mięsień)

-siła(F=m∙a)ile(włókna mięśniowe)

32.Część znaczeniowa i wykonawcza programu ruchu

Część znaczeniowa-program określa co należy osiągać

i spełnia rolę wiodącą w początkowych etapach nauczania

ruchu(wchodzi od zewnętrznego pierścienia ruchowego)

Część wykonawcza- „w jaki sposób”i spełnia główną rolę

po osiągnięciu automatyzacji nawyku ruchowego(wchodzi

do zewnętrznego pierścienia ruchowego), umożliwia

również realizację odruchów poprzez kontakto- i

proprioreceptory na poziomie rdzenia kręgowego

33.Rodzaje ruchów związane z czasem ich trwania

Uwzględniając ∆t i związane z tym możliwości sterowania

ruchami można wyróżnić 3 rodzaje ruchów:

-t ruchu<0,1s

Ruchy minimalne(odruchy)sterowane na poziomie rdzenia

kręgowego, bez sprzężenia zwrotnego

-t ruchu=0,1-0,2s

Ruchy balistyczne, są sterowane out facto, nie można

sterować w czasie ruchu

-t ruchu>0,2s

Ruchy ciągłe, sterowane in facto, podczas wykonywania

na bieżąco wprowadzenie korekty, wykorzystanie

sprzężenia zwrotnego

34.Zalecenia dotyczące techniki ruchu

1.podanie poleceń w kategoriach przestrzeni

i czasu

2.kolejność akcentów wykonywania:

a)ogólne wyobrażenia ruchu, a następnie doskonalenie

szczegółów

-opanowanie poprawnego ruchu w przestrzeni w zwolnionym

tempie(I faza)

-opanowanie ruchu poprawnie w czasie-odpowiedni rytm,

prędkość, przyspieszenie(II faza)

-doskonalenie techniki działania, wyraz ruchu, obserwacja

Otoczenia, wybór wariantu technicznego i taktycznego

(III faza)

3.stosowanie różnorodności ćwiczeń

4.ćwiczenia pomocnicze należy doprowadzać do II fazy

Kształtowania nawyku ruchowego(nadmierna ruchliwość)

5.nie należy kopiować techniki mistrza

6.wykorzystać do maksimum swoje cechy indywidualne

(budowa ciała, predyspozycje i zdolności)

7.początkującemu należy pokazać i wytłumaczyć jak

ten ruch wygląda i jak go należy wykonywać, a

zaawansowanemu stawiać zadanie ruchowe i podpowiadać

warianty rozwiązań

34.Postawa ciała i prawo d'Alemberta

Statyka- przyjęto, że postawa ciała to statyka. Ciało

zawsze jest w ruchu fizjologicznym i statycznym

Fw- siła wewnętrzna(mięśniowa)nie może przemieścić SC układu

Fz- siłą zewnętrzna to taka siłą, która działa na dany układ z

Zewnątrz i tylko ona może nas przemieścić w przestrzeni

(odbić się z betonu, z piasku, na bagnach)

PRAWO d'ALEMBERTA

∑Fw+∑Fz=0

∑Mw+∑Mz=0

35.Rodzaje równowagi ciała

-stała

-chwiejna

-obojętna

36.Równowaga stała

Równowaga stała występuje wówczas, gdy środek ciężkości

ciała znajduje się pod płaszczyzną przyłożenia siły rekcji.

Wszelkiego rodzaju zwisy są ćwiczeniami, w których mamy

do czynienia z równowagą stałą.

37.Równowaga chwiejna

Równowaga chwiejna występuje wówczas, gdy środek ciężkości

ciała znajduje się nad płaszczyzną przyłożenia siły reakcji.

Wszelkiego rodzaju podpory są ćwiczeniami, w których mamy

do czynienia z równowagą chwiejną

38.Równowaga obojętna

Równowaga obojętna występuje wówczas, gdy siłą reakcji

przyłożenia jest w środku ciężkości ciała.

39.Przyczyny chwiania ciała

Stopień chwiejności ciała zależny jest od kąta stabilności,

który zawarty jest pomiędzy linią ciężaru ciała a linią

łączącą SC z krawędzią podparcia.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
oooooooo, AWF, dzienniki praktyk
Skolioza - konspekt cwiczen, AWF, dzienniki praktyk
Konspekt ćw - skolioza I stopnia[1], AWF, dzienniki praktyk
skolioza konspekt zajęć korekcyjnych , AWF, dzienniki praktyk
Konspekt skoliozaa[1]. p, AWF, dzienniki praktyk
KONSPEKT LEKCJI Z GIMNASTYKI KOREKCYJNEJ skolioza, AWF, dzienniki praktyk
Proba Astranda, AWF, dzienniki praktyk
awf, AWF, dzienniki praktyk
dla arletttttt, AWF, dzienniki praktyk
oooooooo, AWF, dzienniki praktyk
Lekkoatletyka 05.09, konspekty AWF,WF, konspekty, konspekty, dziennik praktyk
Lekkoatletyka 05.09(2), konspekty AWF,WF, konspekty, konspekty, dziennik praktyk
biomechanika kokos, WSKFiT i AWF, Biomechanika
dzienniczek praktyk
DZIENNIK PRAKTYK
DZIENNICZEK PRAKTYK DLA STUDIOW NIESTACJONARNYCH ISTOPNIA
konprzyrkl4[1], Międzywydziałowe Studium Pedagogiczne Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie dawniej
tabela 1 j, dzienniki praktyk
dziennik, dziennik praktyk

więcej podobnych podstron