Latem 1938 na otwarciu berlińskiego salonu samochodowego Adolf Hitler wręczył kilku inżynierom nagrody w wysokości 50 000 RM za pracę dla dobra Niemiec. Wśród nagrodzonych znalazł się także profesor Ferdynand Porsche, znany powszechnie konstruktor samochodów osobowych, przede wszystkim słynnego Volkswagena- "samochodu ludowego". Popularny "garbus", opracowany w latach 30-tych, produkowany był do lat 90-tych ubiegłego wieku. Niemcom na mocy Traktatu Wersalskiego zakazano rozwijania, produkcji i posiadania czołgów. Do projektów superciężkich pojazdów bojowych powrócono w Niemczech po wybuchu II wojny światowej.
W 1941 w zakładach Kruppa rozpoczęto studia nad czołgami o ciężarze 110, 130, 150 i 170 ton. Nie doprowadzono ich jednak do fazy projektu. 29 XI 1941 na spotkaniu z Hitlerem w Kancelarii Rzeszy profesor Porsche przedstawił swój projekt budowy czołgu o ciężarze 100 ton. Hitler będący gigantomanem i zwolennikiem przedsięwzięć Porschego, szybko wpadł w entuzjazm co do możliwości nowego pojazdu. Poszedł nawet dalej. Na naradzie poświęconej rozwojowi broni pancernej 23 VI 1942 zlecił inżynierom Grote i Hakerowi skonstruowanie czołgu o wadze 1000 ton(!). Projekt ten jednak zawieszono już w początkowym stadium. Za to zadanie Porschego uzyskało najwyższy priorytet i prace szybko ruszyły z miejsca. Także Krupp zaproponował budowę 72-tonowego wozu VK7201 (K), a następnie także pojazdu o wadze 100 ton z terminem przedstawienia prototypu na wiosnę 1943. Swoistą konkurencję przerwała decyzja Ministra Przemysłu Zbrojeniowego Alberta Speera z maja 1942, nakazująca współpracę zakładów Kruppa z konstruktorem Myszki. Początkowo projekt otrzymał kryptonim Mamut, wkrótce zmieniony w celach dezinformacyjnych na Maus. Porsche nadał mu indeks Typ 205. Początkowo rozpatrywano kilka wariantów wozu bojowego, wśród nich ciężkiego działa samobieżnego Sturmgeschutz Maus, czołgu Tiger-Maus o ciężarze 110 ton z wieżą umieszczoną z tyłu kadłuba. Miał być rozwinięciem konstrukcji Tygrysa z wykorzystaniem jak największej liczby jego komponentów. Także i te studia zarzucono w początkowym stadium badań. W czerwcu 1942 Hitlerowi przedstawiono pierwsze rysunki czołgu. Wtedy też rozpoczęto dyskusję nad jego uzbrojeniem. Rozpatrywano możliwość zainstalowania armaty 15 cm L/37 lub 10,5 cm L/70. Początkowo przychylano się do drugiej koncepcji ze względu na możliwość zapewnienia większego zapasu amunicji w czołgu. W obu przypadkach uzbrojeniem uzupełniającym miała być armata 7,5 cm W grudniu 1942 Porsche zapewnił Hitlera, że prototyp będzie gotowy do prób 12 V 1943, a dr Muller z zakładów Kruppa deklarował uruchomienie produkcji z częstotliwością 5 sztuk miesięcznie. Rozpoczęto pierwsze przygotowania do produkcji czołgu. 18 XII płk Haenel z Heereswaffenamt przekazał firmie Krupp ze Stuttgartu zamówienie na pierwszy pojazd z terminem dostarczenia do prób 5 IV 1943. W międzyczasie w miarę rozwoju prac projektowych rósł systematycznie ciężar czołgu. Rozszerzył się także arsenał uzbrojenia proponowanego do zamontowania. Na przełomie 1942 i 1943 brano pod uwagę 4 armaty: 15 cm, 12,7 cm armatę morską montowaną na niszczycielach, wersję 12,8 cm ciężkiej armaty przeciwlotniczej i 12,8 cm armatę lądową z wydłużoną lufą. Hitler był coraz bardziej zafascynowany projektem. W styczniu 1943 postanowiono przekonać go do podwyższenia planowanej produkcji miesięcznej do 10 wozów w końcu 1943. Ostatecznie wybrano także uzbrojenie czołgu. Miała to być armata 12,8 cm KwK44 L/55. Później ewentualnie miano stosować lufy o długości L/61 lub nawet L/70, a w perspektywie brano pod uwagę zmianę armaty na 15 cm. Bronią pomocniczą miała być specjalnie zaprojektowana przez Kruppa armata 7,5 cm BK (Bordkanone) L/36,5. 12 I 1943 Heereswaffenamt ustalił podział obowiązków przy budowie Mausa. Konstrukcją i nadzorowaniem produkcji miała zająć się firma Porsche, za kadłub i wieżę odpowiedzialne były zakłady Kruppa w Stuttgarcie, silnik przygotować miały zakłady Daimler-Benz, elementy instalacji elektrycznej wykonać miał Siemens-Schuckert, zawieszenie Śkoda z Pilzna. Montaż całego wozu bojowego miał odbywać się w zakładach Altmarkische Kettenfabrik w Berlinie-Spandau, które dostarczały również gąsienice. 21 I odbyła się w entuzjastycznej atmosferze konferencja, na której zadecydowano o przyspieszeniu programu. Podniosły się jednak również głosy krytyczne. Gen. Kniepkampf (Wa.Pruf.6- odpowiedzialne za rozwój broni pancernej i zmotoryzowanej w H.Waff.Amt) miał wątpliwości co do możliwości trakcyjnych i manewrowych pojazdu. Swoje żądania wysunął również przyszły użytkownik czołgu- wojsko. Prędkość maksymalna osiągnięta na próbach wyniosła 22 km/h na twardej nawierzchni i 13 km/h w terenie. Maus B (V2) dotarł do Boblingen 20 III 1944 i czekał tam na dostawę i montaż silnika MB517. W maju Krupp ukończył pierwszą wieżę, na początku czerwca zamontowano w niej uzbrojenie i po dostarczeniu do Berlin-Spandau ustawiono na kadłubie drugiego prototypu. Wieża okazała się lżejsza o 5 ton niż wyliczone 55 ton, spodziewano się zatem poprawy osiągów czołgu. W październiku wydany został rozkaz wysłania Myszki A do Kummersdorfu k/ Berlina. Pod koniec roku miały rozpocząć się testy drugiego prototypu z silnikiem wysokoprężnym. Podczas prób na hamowni we wrześniu 1944 MB517 okazał się lepszy od swego benzynowego odpowiednika. W związku z poprzednio występującymi kłopotami przetestowano go z różnymi układami chłodzenia. Po zainstalowaniu silnika Myszka B została odesłana bez prób trakcyjnych do Kummersdorfu wraz z pierwszym prototypem, gdzie miały odbyć się próby wojskowe. Czołgi przetransportowano na 14-osiowych platformach kolejowych, a później na specjalnie zaprojektowanych do przewozu bardzo ciężkich ładunków 12-osiowych przyczepach samochodowych. Do celu oba czołgi dotarły w listopadzie. Wtedy też rozpoczęto próby silnika w drugim prototypie. W czasie zapuszczania silnika doszło do pęknięcia wału korbowego, co doprowadziło do uszkodzenia silnika i generatora. W połowie marca 1945 do Kummersdorfu dotarł drugi silnik MB517. Zamontowany 3 IV 1945, wkrótce został z powodzeniem wypróbowany. Drugi prototyp nie zdążył jednak odbyć prób wojskowych. Najprawdopodobniej nigdy też nie została ukończona i zamontowana druga wieża. Pierwszy prototyp do końca nosił tylko 55-tonowy obciążnik. W zakładach Kruppa w momencie zakończenia wojny trwały prace nad 8 pojazdami. Śkoda wykonała 6 zestawów kół. Plany przewidywały produkcję około 150 czołgów.
Opis techniczny
Każdy, kto po raz pierwszy zajrzałby do wnętrza tego superczołgu odniósłby wrażenie, iż wielkie przecież wnętrze wypełnione jest prawie całkowicie masą skomplikowanych urządzeń. Jednakże nie przestrzeń wewnątrz pojazdu była głównym zmartwieniem konstruktora. Problemy, z jakimi musiał poradzić sobie konstruktor, a później producenci czołgu, to:
- wielkość i ciężar pojazdu- 185 ton;
- armata kalibru 128 mm dająca prawie metr odrzutu i amunicja o długości całkowitej 152 cm, wymusiło to zastosowanie pierścienia wieży o średnicy 3 m;
- grubość przedniej płyty w przekroju poziomym przed kierowcą- 350 mm i odpowiednia gruba część przednia podłogi przeciw minom;
- prędkość maksymalna przynajmniej 20 km/h i jednostka napędowa do jej uzyskania o mocy około 1200 KM;
- układ transmisji;
- zawieszenie;
- możliwości transportowe czołgu.
Legenda otacza ostatnie dni gotowej Myszki. Często podaje się, że została ona użyta bojowo w obronie kwatery OKH w Zossen lub wzięła udział w starciu z przeważającą liczbą czołgów sowieckich. Prawda jest inna, mniej sensacyjna, choć równie interesująca. Czołgi pozostały w Kummersdorfie do czasu wkroczenia Armii Czerwonej i przed jego zajęciem zniszczone przez techników. Rzeczywiście, zdjęcie potwierdza wysadzenie kadłuba kompletnego czołgu, a więc najprawdopodobniej drugiego prototypu. Wieża wydaje się jednak prawie wcale nieuszkodzona. W Muzeum Broni Pancernej w Kubince pod Moskwą znajduje się jeden kompletny, choć całkowicie pozbawiony wyposażenia wewnętrznego, egzemplarz czołgu Maus. Można przypuszczać, iż jest on złożony z elementów obu prototypów: kadłuba Myszki A (gdyż kadłub drugiego prototypu uległ zniszczeniu) i wieży Myszki B (gdyż wszystko wskazuje na to, iż pierwszy prototyp nigdy jej nie posiadał). Nic nie wiadomo, niestety, o próbach czołgu w ZSRR. Elementy czołgów znajdujących się w produkcji zostały przejęte przez Anglików i Amerykanów. Było to 6 kadłubów i 6 wież oraz stanowisko doświadczalne z uzbrojeniem na terenie zakładu doświadczalnego Kruppa w Meppen oraz 2 kolejne kadłuby i 3 wieże w Essen. Informacja o zdobyciu elementów łącznie 9 wież podpiera twierdzenie o zamówionych 10 (?) wieżach, z których dostarczono tylko jedną wraz z drugim prototypem. Natomiast Maus A (V1) nigdy w czasie wojny wieży nie posiadał.
Dane techniczne:
Ciężar: 188 ton
Długość: 10 m
Szerokość: 3,67 m
Wysokość: 3,63 m
Silnik: Daimler-Benz MB 509 / 12-cylindrów / 1080hp (wersja1)
Daimler-Benz MB 517 Diesel / 12-cylindrów / 1200hp (wersja2)
Prędkość max: 20 km/h
Uzbrojenie: Działo 128 mm, działo 78 mm, działko 7,2 mm
Załoga: 6 osób