Ciąg dalszy ćwiczeń relaksacji - L.26
Witaj Kalino!
Dzisiaj kolejne wyjaśnienia i informacje na temat łączenia relaksacji z
życiem codziennym.
Kontynuując swój trening relaksacji, warto zadać sobie kilka pytań - np.:.
- jak najlepiej łączyć relaksację ze swoją codziennością,
- w jaki sposób relaksacja pomaga w poszczególnych aktywnościach naszego
życia,
- jaki stan umysłu jest najbardziej optymalny w życiu codziennym.
Ponadto ważne jest także to: 'jak nastroić się wewnętrznie, by zarówno
zwiększyć postępy w naszym treningu relaksacji i jednocześnie być
efektywnym, operatywnym i twórczym w codziennym funkcjonowaniu?'
Wiele tego typu porad i uwag znajdziesz w dzisiejszej lekcji.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Dwudziesta szósta lekcja kursu o relaksacji
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Opinie uczestników
Jak wiesz opinie o kursie relaksacji,
napisane przez poszczególnych uczestników, znajdziesz na stronie:
http://www.seremet.org/kurs-relaksacji/opinie.html
Oczywiście zachęcam Cię do wysłania swojej (jednej lub kilku opinii o tym
kursie).
Na podanej stronie nie ma wszystkich opinii, ponieważ część uczestników
opisywało bardzo osobiste odczucia.
Interesujące jest jednak zwrócenie uwagi na fakt, jak poszczególni
uczestnicy kursu starają się łączyć relaksację i codzienność.
Osobiście wydaje mi się, że warto pozostawić sobie na całe życie nawyk
bardziej świadomego zasypiania i budzenia się - np. poprzez łączenie tego
momentu z techniką Jacobsona, czy też z treningiem autogennym, lub tez
poprzez jakąś jeszcze inną technikę relaksacji czy medytacji.
Ogólnie chodzi o to, by w momencie zasypiania stać się bardziej obecnym i
utrzymywać bardziej pełną i kompletna świadomość - bez rozpraszania się na
jakieś detale.
Dlatego relaksacja pomaga nam wyłączyć przypadkowe myśli - np. o sprawach,
które w danym dniu nas zdenerwowały lub niepokoiły.
Kiedy zasypiasz, otwórz się na fakt czerpania ze swojego snu wielkiej
regenerującej mocy.
Możesz także rozwijać zdolność bardziej świadomego doświadczania snu, o
czym wspomnimy w innych lekcjach.
W momencie przebudzenia - zastosowanie relaksacji pomaga osiągnąć lepszą
komunikację pomiędzy naszymi poszczególnymi poziomami świadomości -
pomiędzy:
ciałem-emocjami-myśleniem-obecnością duchową.
Z kolei - patrząc z punktu widzenia harmonii życia i dobrego i sprawnego
funkcjonowania w codzienności - bardzo trafnym podejściem wydaje mi się
także zastosowanie rano (np. po relaksacji), krótkiej wizualizacji
(ewentualnie połączonej z afirmacją)
- programującej nasze nastawienie na dany dzień
(np. poprzez wizualizowanie zakończenia swojego dnia, w którym jesteśmy
zadowoleni ze sposobu, w jaki funkcjonowaliśmy - z tego, co w danym dniu
robiliśmy i w jaki sposób to robiliśmy).
Wyobrażamy sobie wtedy radość, zadowolenie i harmonię, jaką będziemy czuli
na końcu dnia.
Liczy się samo odczucie i nastawienie umysłu - nie musisz precyzyjnie
widzieć obrazu siebie na koniec dnia - choć oczywiście możesz to robić.
Ta prosta metoda, po pewnym czasie stosowania, staje się bardzo skuteczna,
i może wiele zmienić w naszym życiu. Pomaga nam lepiej połączyć się z tym,
czego naprawdę w życiu chcemy, odblokowuje naszą motywację i stymuluje
pozytywne nastawienie.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Uziemienie/ugruntowanie
Kolejną rzeczą, na którą chciałbym Kalino zwrócić dzisiaj Twoją uwagę jest
tzw. „uziemienie”. Uziemienie i ugruntowanie to inaczej dobry
kontakt z chwilą „tu i teraz”, dobry kontakt z samym sobą,
oraz poczucie oparcia w życiu.
Kiedy chodzisz (czy stoisz) po ziemi - czujesz, że jesteś na niej mocno
osadzony. Podobnie, gdy siedzisz - odczuwasz stabilność, niczym góra.
Wydaje się, że w dzisiejszych czasach wiele osób jest słabiej uziemionych,
niż kiedyś
- w dawnych czasach chyba większy procent ludzi czuł mocno ziemię pod
swoim stopami.
Ważne jest to, by mając rozwinięty umysł abstrakcyjny, potrafiąc
przewidywać i znajdywać twórcze rozwiązania i kreatywne wizje -
jednocześnie być uziemionym.
Nawet dla osoby 'bardzo uduchowionej', np. praktykującej regularnie
medytację - czy odczuwającej, że żyje wiecznością - korzystne jest, jeżeli
jest dobrze uziemiona.
Dobre uziemienie sprzyja psychicznemu zdrowiu - oznacza emocjonalne
odblokowanie się i dotarcie do wewnętrznej witalności i stale odradzającej
się siły życia.
Chciałbym tutaj zaprezentować jedno ze spojrzeń na ten temat:
Aby być lepiej uziemionym - zwracaj swoją uwagę (podczas relaksacji i
podczas codziennego funkcjonowanie) na nogi (tzn. na kończyny dolne i
stopy - na to, czy są zrelaksowane).
Przyjmij taką zasadę: im Twoje nogi są bardziej rozluźnione, tym bardziej
jesteś uziemiony, zakorzeniony w stabilności ziemi. Im bardziej rozluźnisz
nogi, czując kontakt z ziemią, tym bardziej jesteś osadzony w sobie..
Można powiedzieć, że nogi symbolizują i wyrażają naszą podświadomość,
kontakt z ziemią i poczucie wewnętrznego oparcia.
Jeśli nogi są bardzo sztywne i napięte, jeśli słabo je czujemy - to
również słabo uświadamiamy sobie odczucie kontaktu z ziemią i chwilą
obecną, nie czując się wewnętrznie ugruntowanym (to właśnie nogami i
stopami stąpamy po ziemi).
Poprzez nauczenie się stanu rozluźnienia w nogach (np. poprzez trening
autogenny, czy technikę Jacobsona, czy poprzez pulsację, czy poprzez
jeszcze inną metodę), zwiększamy odczucie wewnętrznego osadzenia i
stabilności.
Sprzyja to wzmocnieniu naszej jasności myślenia i harmonii emocjonalnej -
dzięki temu bardziej wyraziście zdajemy sobie sprawę z tego, o co nam
chodzi - mamy więcej sił do życia i codziennego funkcjonowania.
Podobnie jak poprzez trening Jacobsona można nauczyć większej świadomości
swoich mięśni i lepszej świadomości swojego stanu emocjonalnego, tak przez
pamiętanie o relaksacji w nogach możemy wypracować stan dobrego osadzenia
w sobie.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Trzy wymiary funkcjonowania
Posłużę się tutaj takim symbolicznym przedstawieniem spojrzenia na życie,
jaki prezentują chińskie ćwiczenia tai chi i qi gong.
Mówią one, że rzeczywistość i doświadczenia człowieka można umownie
podzielić na trzy sfery: ziemia-człowiek-niebo.
W oparciu o takie ujęcie sorbujmy uchwycić stan pełnej harmonii:
1) ziemia - to właśnie omówiliśmy przed momentem - uziemienie.
Sugerowałem Ci metodę nauczenia się stanu relaksacji w mięśniach nóg, i
jak najczęstsze pamiętanie o tym, że stąpasz nogami po ziemi, że jesteś na
niej pewnie osadzony.
Ziemia reprezentuje siłę życia i poczucie mocy. Gdy bardziej wyraźnie
wyczuwasz kontakt z ziemią (gdy twój umysł i ciało są lepiej zjednoczone
za sobą), wtedy Twoje ruchy nabierają więcej gracji i wdzięku, a życie
sprawia Ci więcej radości.
2) człowiek; oprócz osadzenia w sobie i ugruntowania na ziemi, oprócz
poczucia wewnętrznej siły i pewności siebie - potrzebujemy także postawy
otwartości i życzliwości wobec innych ludzi. Ważne jest aby nasza
wewnętrzna siła budowała harmonię i szczęście, a nie powodowała
zniszczenie.
Dlatego właśnie wprowadzamy postawę otwartości serca i życzliwość - miłość
dopełniona wiarą w siebie i osadzeniem w sobie - jest dojrzała postawą
życiową.
To właśnie reprezentuje ten poziom: 'człowiek' - reprezentuje relacje
międzyludzkie.
3) niebo - wyraża wewnętrzną wolność, niezależność i wewnętrzny spokój.
Oprócz wewnętrznej siły, intensywności kontaktów i życzliwości na co dzień
- potrzebujemy także poczucia wolności i spokoju.
Niebo reprezentuje tutaj aspekt odnalezienia najgłębszego jądra
świadomości - odkrycie wiecznego, pozaczasowego pierwiastka, który cały
czas jest pełen spokoju.
W badaniach nad mózgiem mówi się o falach 'beta' (12-28 Hz - zwykłe
funkcjonowanie), falach 'alfa' (relaksacja, kreatywność), 'theta' (wizje
medytacyjne i marzenia senne) i 'delta' (0,5-3 Hz - sen bez marzeń
sennych, bardzo głęboka medytacja).
W miarę, jak czynimy postępy w relaksacji - potrafimy w codziennej
aktywności doświadczać głębokich fal 'delta', co owocuje odczuciem
głębokiego spokoju, skupienia i szerokiej świadomości.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Stan równowagi pomiędzy pobudzeniem i odpoczynkiem
Analizując relaksacje w perspektywie codziennego funkcjonowania zauważamy,
że optymalnym stanem umysłu jest uchwycenie stanu równowagi pomiędzy
pobudzeniem, a relaksem i odpoczynkiem.
Np. ktoś ma zdawać egzamin i odczuwa bardzo dużo adrenaliny (uaktywnia się
jego ortho-sympatyczny układ nerwowy). To nadmierne pobudzenie powoduje
pewne zaburzenia funkcjonowania – np. może się zdarzyć, że ktoś ze
zdenerwowania zapomniał wszystkiego, czego się nauczył, albo np. pisząc
test - trzęsły mu się ręce, co zakłócało zdawanie egzaminu.
Jeśli w takiej sytuacji przywołamy w umyśle stan relaksu, to wtedy stres
podczas egzaminu będzie na nas oddziaływał pozytywnie.
Kluczem jest nauczenie się stanu równowagi pomiędzy hamowaniem,
relaksacją, regeneracją i wypoczynkiem, a pobudzeniem.
Wtedy - podczas egzaminu, podczas prowadzenia samochodu, czy w jeszcze
innej sytuacji - użyjesz danego bodźca (napięcia, emocji), aby jeszcze
bardziej rozjaśnić swoje myślenie, percepcję i reakcje.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Kreatywność i relaksacja
Zazwyczaj mówi się, nie bez słuszności, że dzieci mają bardzo dużą
wyobraźnię.
Rozpoczynając naszą szkolną edukację i ucząc się swoich pierwszych
życiowych obowiązków (wchodząc stopniowo w świat dorosłych) - z czasem
przestawiamy się na funkcjonowaniu umysłu typowe dla aktywności lewej
półkuli mózgu.
Uczymy się myśleć logicznie, systematycznie, dedukcyjnie, uczymy się
rozwijać obowiązkowość i staramy się dążąc do poszczególnych rezultatów.
Oczywiście te umiejętności (typowe dla lewej półkuli mózgu) są ważne w
naszym świecie osób dorosłych i pomagają nam organizować swój czas i dążyć
do wyznaczonych celów.
Jednak dla pełniejszego rozwinięcia swojego życiowego potencjału bardzo
wskazane jest, aby obudzić potencjał zarówno lewej, jak i prawej półkuli
mózgu.
(Oczywiście nasz rozwój nie polega jedynie na obudzeniu potencjału mózgu,
co raczej na obudzeniu i zrównoważeniu całej tkanki nerwowej w całym ciele
- jeżeli staralibyśmy się wyrazić to językiem medycznym.
Podział na prawą i lewą półkulę pomaga po prostu jasno wychwycić istotne
prawidłowości).
Oprócz rozwinięcia aktywności logicznego myślenia i postawy starania się,
potrzebujemy obudzić właściwości bardziej typowe dla półkuli prawej -
wyobraźnię, intuicję, postrzeganie obrazowe i wielopoziomowe, traktowanie
swoich zadań jako wykonywanych z przyjemnością, jako coś, co nas bawi i
spełnia.
Istnieje takie bardzo interesujące spojrzenie na etapy rozwoju człowieka,
prezentowane przez Kena Wilbera (lidera psychologii transpersonalnej i
duchowości integralnej).
W myśl jego podejścia, ważne jest, by po wejściu na kolejny szczebel
naszej wewnętrznej ewolucji - po pewnym czasie przyłączyć do niego etap
poprzedni.
Jeśli np. przyrównać to do budowania kolejnych pięter w domu: miałeś
parter i pierwsze piętro, i dobudowałeś drugie piętro.
Urządzasz to drugie piętro, fascynujesz się nim i degustujesz go, ale po
pewnym czasie powinieneś przypomnieć sobie także o wcześniejszym pierwszym
piętrze i parterze - powinieneś zacząć korzystać z wszystkich pięter.
Przyjmijmy tu, że okres dziecięcy to dominacja półkuli prawej (mało
myślenia werbalnego, a dużo obrazów, wyobraźni i odczuć), a mała aktywność
półkuli lewej (myślenia logicznego, dedukcyjnego, zwerbalizowanego).
Okres edukacji w szkole byłby wtedy rozwijaniem lewej półkuli naszego
mózgu.
Odkrywamy nowe możliwości, jakie stwarza nam rozwijanie tego aspektu.
W zasadzie cała nasza zachodnia cywilizacja jest w istotnym stopniu
fascynacją możliwościami półkuli lewej.
Niewątpliwie rozwój półkuli lewej ma jakąś wartość - np. dzięki niemu
ludzkość uniezależniła się w jakimś stopniu od takich wpływów
atmosferycznych jak deszcz, mróz, zimno, wiatr – m.in. budując domy
i miejsca pracy (co oczywiście nie oznacza możliwości całkowitego
zapanowania nad naturą, której jesteśmy częścią).
Jednak - w myśl psychologii transpersonalnej - po okresie rozwoju półkuli
lewej i fascynacji nią - powinniśmy przyłączyć do niej właściwości półkuli
prawej.
Najbardziej efektywny i twórczy sposób funkcjonowania osiągniemy wtedy,
gdy połączymy ze sobą zdolności logicznego i jasnego myślenia z
wyobraźnią, intuicją i postawą 'pozawysiłkową' (gdy dane zadania nie
robimy z nastawieniem 'przymusu' i jakby 'za karę', ale realizujemy je z
przyjemnością i pasją, niczym wspaniałą zabawę).
Relaksacja pomaga nam osiągnąć tę równowagę między aktywnością półkuli
lewej i prawej, ponieważ wysiłki i nauka myślenia logicznego - zasadniczo
bazują na półkuli lewej.
Dzięki relaksacji poznajemy stan bez napięcia, stan odczuwania
przyjemności życia samego w sobie - stan, kiedy wszystko ma sens, już
dlatego, że po prostu jest.
Relaksacja jest odkryciem na nowo swego wewnętrznego dziecka i połączeniem
umysłu osoby dorosłej (odpowiedzialnej, samodzielnej i troszczącej się o
innych) - z umysłem dziecka, dla którego życie jest czymś baśniowym,
pełnym zachwytu, pełnym poczucia wewnętrznej obecności.
Kiedy uzyskałeś potencjał osoby dorosłej - powinieneś dołączyć do niego
cały swój potencjał dziecka, połączyć ze sobą słowa i obrazy, połączyć
logikę z wyobraźnią i intuicją, połączyć odpowiedzialność z zabawą,
przyjemnością i pasją.
Dzięki relaksacji możemy połączyć umysł (zdolność myślenia) z odczuwaniem
życia.
Otwiera to drogę do bardziej pełnego funkcjonowania.
Wykorzystując pełniej potencjał swojego umysłu - jesteś bardziej
efektywny/afektywna i kreatywny/kreatywna.
Kiedy robisz coś z pasją i zamiłowaniem - jest to bardziej odkrywcze,
autentyczne i łatwo przyciągasz do siebie innych ludzi.
Dlatego właśnie relaksacja w znaczący sposób może zwiększyć naszą
kreatywność i postawę twórczą. Pomaga nam pełniej doświadczać życia.
Jeśli ten temat twórczego podejścia do codziennego funkcjonowania głębiej
Cię zainteresował, polecam kilka darmowych poradników o tej tematyce.
Znajdziesz je na stronie:
http://www.seremet.org/kurs-relaksacji/ebook2.html
Np. poradnik 'Bogać się, kiedy śpisz' prezentuje możliwości, jakie daje
nam programowanie naszej podświadomości. Myślę, że warto do nich zajrzeć.
To tyle na dzisiaj :-)
Kontynuuj Kalino swój trening relaksacji
i łącz go ze swoją codziennością
Serdecznie Cię pozdrawiam
Rafał Seremet
5 Lekcja 26 Cwiczenia do relaksacji - Rafał Seremet