Hipoterapia stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikę zawdzięcza koniowi - współterapeucie. To właśnie obecność konia sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości. Jest ona jednak ona ściśle powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi i w pełni korzysta z ich dorobku.
Hipoterapia stanowi jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a swoją specyfikę zawdzięcza koniowi - współterapeucie. To właśnie obecność konia sprawia, że jest to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna dająca nowe i niespotykane w innych terapiach możliwości. Jest ona jednak ona ściśle powiązana z innymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi i w pełni korzysta z ich dorobku. Definicja hipoterapii określa proces usprawniania przy pomocy konia i jazdy konnej, osób:
Celem terapii z koniem i terapii jazdą konną jest przywrócenie pacjentom sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie. Hipoterapia stanowi jeden z elementów rehabilitacji leczniczej i powinna być prowadzona przez specjalistę na zlecenie lekarza.
Wyróżniamy trzy formy hipoterapii: ·
fizjoterapia na koniu - przywracanie sprawności fizycznej poprzez gimnastykę leczniczą wykonywaną na koniu poruszającym się stępem - to forma terapii zlecana przez lekarza, a prowadzona powinna być tylko przez fizjoterapeutów bądź lekarzy specjalistów rehabilitacji, ·
psychopedagogiczna jazda konna - jazda konna prowadzona w celu usprawniania intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego. Zawiera elementy działania edukacyjnego, pedagogiki, psychoterapii, terapii zajęciowej i logopedii. Powinna być prowadzona wyłącznie przez pedagogów, psychologów i psychiatrów posiadających kwalifikacje jeździeckie, bądź przy współudziale instruktorów jeździectwa ( posiadających uprawnienia PZJ). · terapia z koniem - wykorzystuje konia do celów leczniczych, zbliżenie pacjenta i zwierzęcia daje efekt terapeutyczny, poprawia komunikację ze światem zewnętrznym. Powinna być prowadzona wyłącznie przez terapeutów posiadających kwalifikacje jeździeckie. Stosowania tej metody terapeutycznej jako aktywnej rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych i młodzieży służy głównie: · zmniejszaniu zaburzeń równowagi i poprawie reakcji obronnych, · zwiększaniu możliwości lokomocyjnych i zapewnieniu kontaktu z przyrodą, · stymulacji rozwoju psychoruchowego pacjenta w tym:
1. poprawie kondycji wzrokowo-ruchowej orientacji przestrzennej oraz poznaniu własnego ciała,
2. zwiększaniu możliwości koncentracji uwagi i utrzymania zorganizowanej aktywności,
3. zwiększaniu motywacji do wykonywania ćwiczeń,
4. rozwijaniu samodzielności. · zwiększaniu poczucia własnej wartości, · relaksacji i osłabianiu reakcji nerwicowych. Hipoterapia daje wiele możliwości terapeutycznych, dlatego wśród pacjentów znajdujemy osoby z różnego rodzaju deficytami rozwojowymi. Najczęściej wykorzystywana jest w usprawnianiu: · Mózgowego porażenia dziecięcego (MPD), · Stwardnienia rozsianego (SM), · Wad postawy, · Upośledzania umysłowego, · Uszkodzeń analizatorów (wzrok, słuch), · Zaburzeń emocjonalnych. Zajęcia z osobami niepełnosprawnymi na koniu powinni prowadzić odpowiednio do tego przygotowani specjaliści z zakresu rehabilitacji (fizjoterapeuci), psychologii, pedagogiki, instruktorzy jazdy konnej i instruktorzy hioterapii. Przy czym zakłada się, iż osoba posiadająca uprawnienia instruktora hipoterapii, a nie posiadająca stosownego wykształcenia medycznego lub pedagogicznego, może zajęcia takie prowadzić tylko pod nadzorem takiego specjalisty.