Rodzaje świadczeń objętych dobrowolnymi ubezpieczeniami zdrowotnymi
w wybranych krajach Europy Zachodniej

KRAJ	UBEZPIECZENIA UZUPEŁNIAJĄCE	UBEZPIECZENIA DODATKOWE
Austria	zryczałtowana opłata hotelowa za każdy dzień pobytu w szpitalu	prywatne wizyty lekarskie
	alternatywne sposoby leczenia	szybszy dostęp do zabiegów szpitalnych
		szerszy wybór świadczeń i producentów świadczeń
Francja	współpłacenie	szybszy dostęp do specjalistów
	świadczenia wykluczone z finansowania ze środków publicznych	pojedyncze pokoje w szpitalu
	pomoc w gospodarstwie domowym
	zryczałtowana opłata hotelowa za każdy dzień pobytu w szpitalu
Holandia	świadczenia stomatologiczne	szybszy dostęp do opieki doraźnej i długoterminowej
	współpłacenie przy lekarstwach
	medycyna alternatywna
	świadczenia medyczne za granicą
Niemcy	niektóre świadczenia opieki ambulatoryjnej	szerszy dostęp do specjalistów
	świadczenia stomatologiczne	łóżka o podwyższonym standardzie w szpitalach
	odszkodowanie za pobyt w szpitalu
Anglia		szybszy dostęp do specjalistów
	świadczenia stomatologiczne	łóżka o podwyższonym standardzie w szpitalach
	medycyna alternatywna
Włochy	współpłacenie	szerszy wybór producenta świadczeń
	świadczenia nierefundowane	szerszy dostęp do prywatnych szpitali
	opieka stomatologiczna
	opłaty hotelowe za pobyt w szpitalu

Źródło: E. Mossialos i in, Voluntary health insurance in the European Union, Raport for Directorate General
for Employment and Social Affairs of the European Commission, Brussels 2002r.

Argumentami, które decydują o konieczności wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń do systemu ochrony zdrowia są:

• nieunikniony, ciągły niedostatek środków na finansowanie systemu ochrony zdrowia, wynikający z postępu technologicznego, rosnącego zakresu świadczeń i usług medycznych,

• chroniczna niewydolność zaopatrzeniowo-opiekuńczego systemu ochrony zdrowia, pozbawionego modułu ubezpieczeniowego,

• wykluczenie bardzo wielu uznawanych procedur przez „koszyk świadczeń gwarantowanych” i ograniczenie standardu niektórych procedur gwarantowanych,

• możliwość zreorientowania systemu ochrony zdrowia w większym stopniu na ratownictwo medyczne, na profilaktykę, na prewencję ,,kosztem” medycyny naprawczej,

• konieczność większego ,,alimentowania”, również ze środków pozyskanych ze ,,składki” na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, ratownictwa medycznego, społecznych programów prewencji, rehabilitacji i rewalidacji, programów opiekuńczych i paliatywno-hospicyjnych,

• prawdopodobna podstawa wspólnego, jednolitego, europejskiego rynku świadczeń i usług medycznych w Unii Europejskiej,

• możliwe stymulowanie rozwoju systemu ochrony zdrowia,

• możliwa kontrola i racjonalizacja finansowania procedur medycznych,

• traktowanie ich jako ważny instrument zarządzania ryzykiem choroby i utraty zdrowia zarówno w skali makro, jak też przez poszczególnych obywateli, którzy sami nim zarządzają.

R. Holly, Dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne we współczesnej polskiej polityce zdrowotnej i reformowanym systemie ochrony zdrowia, Polityka Zdrowotna, t. VI, Instytut Polityki Ochrony Zdrowia przy UM w Łodzi, 2006, s. 28.

---