Meg w przeciwieństwie do pozostałych sióstr, zawsze pragnęła miłości. Pewnego dnia więc wyszła... Poszukać jej.
Zaczęła nucić sobie i lekko obracać się wśród zielonych traw i pachnących kwiatów.
-Kim jesteś, piękniutka?
Meg przystanęła i odwróciła głowę. Stał za nią... Kocur jej najskrytszych marzeń!
Rude futerko, błękitne oczy. Był trochę większy od niej i miał zgrabną sylwetkę... O takim Meg śniła od dawna...
Z błyszczącymi oczami i przymilnym głosem powiedziała:
-Jestem Meg.
-Meg... -Uśmiechnął się kocur. -Ja jestem Denis.
Jego głos był delikatny jak głos słowika. W dodatku śpiewny i głęboki...
Meg wprost nie posiadała się ze szczęścia.
-Jesteś tu sama? Nie boisz się?
-Trochę... -Uśmiechnęła się kotka nieśmiało. Była przecież daleko od domu! -Ale jest dzień, nic mi nie grozi.
-Moją siostrę ktoś zabił za dnia, w tych okolicach! Musisz być ostrożna, nie chciałbym żeby taka śliczna kotka musiała cierpieć!
Meg wyszczerzyła zęby w miłym uśmiechu.
-Ale ty się nie boisz?
-Jak widzisz, nie...
Porozmawiali jeszcze przez jakiś kawałek czasu. Potem usiedli przy kamieniu i Denis orzekł cicho:
-Chyba się zakochałem...
-Ja też... -Westchnęła Meg i przymrużyła oczy w szczęściu.
-No, ja już muszę iść... -Powiedział Denis i pocałował Meg w usta. Kotce różowo się zrobiło przed oczami. Gdy odszedł, Meg jak niesiona na skrzydłach podążyła w stronę domu.
-Mam chłopaka!!
Kanis i Strzałka przysunęły się bliżej Meg.
-Jak to?
-Jak się nazywa?
-Jak wygląda?
-Ma na imię Denis i jest cudowny! Ma rude futro, błękitne oczy i w ogóle jest taki cudny... Ach! Kocham go!
Strzałka roześmiała się.
-Świetnie, należy ci się coś od losu.
-Wspaniale...-Uśmiechnęła się Kanis.
-Dzięki, siostrzyczki-Meg wprost promieniowała szczęściem.
Każdy dzień był jak marzenie. Meg była inna niż kiedyś. Teraz co chwila szczebiotała i chichotała z siostrami. Codziennie spotykała się z Denisem. Aż pewnego dnia...
Znów wybiegła na spotkanie. Tylko wcześniej, niż było mówione.
Stanęła za krzakiem i sprawdziła, czy Denis tam jest... Był!!
Już chciała wybiec z radością na spotkanie ukochanemu, ale...
On nie był sam! Tylko... Z jakąś kotką! Jaką ładną!
Meg serce kroiło się na widok drobnej, delikatnej kotki o białym futrze i brązowych oczach. Rozmawiała z nim, a oboje patrzyli obie w oczy tak...
Wtem pocałował ją. Meg wyszła z kryjówki i patrzyła na nich...
Świat z mgnieniu oka stał się dziwnie szary, smutny... Meg poczuła że łzy napływają jej do oczu. Denis zauważył ją i chciał za nią biec, ale ona biegła szybko...
Nie wiedziała już gdzie jest, tylko biegła dalej i dalej...
Zaczął padać deszcz. Meg przystanęła, a Denis ją dogonił.
-Meg... Miałaś przyjść, gdy słońce będzie już wysoko na niebie!
-Ale przyszłam wcześniej, i co widzę?
-Meg, zrozum... Ja...
-Ile ich masz?
-Osiem. -Powiedział ostrym głosem.
-Oszukiwałeś mnie! -Zdenerwowała się Meg. -Liczyłeś na to, że się nie zorientuję a ty będziesz zabawiać się mym kosztem! Nie, Denis! To koniec!
Chciała odejść, ale Denis zagrodził jej drogę.
-Masz milczeć, rozumiesz? Nikt nie może o tym wiedzieć!
-Nie rozkażesz mi! -Warknęła.
-To ja cię uciszę! - Wrzasnął Denis i zaatakował kotkę.
-Zostaw ją. -Meg znała ten głos. Denis zwolnił uścisk wokoło szyi kotki, i uciekł szybko.
-Diff! -Ucieszyła się i przytuliła kocura.
-Tak naprawdę, to mam na imię Brando...
-Jak Ładnie! Ucieszyła się kotka.
-Wiesz co, już wtedy nie chciałem żeby ci się coś stało, żebyś nie szła do szczurów, pamiętasz? Bo ja cię kocham...
Meg pocałowała kocura delikatnie. Wiedziała, że on nie kłamie, jak Denis...