Etapy rozwoju ruchu olimpijskiego.
W 19 wieku:
- powstanie wielkich systemów gimnastycznych
- coraz szersze potrzeby natury społecznej, wychowawczej, militarnej
- postęp stosunków społecznych
- rozwój szkół, zwłaszcza elementarnej
2. Od połowy 19 wieku:
- szybki rozwój różnorodnych form zorganizowanej sprawności fizycznej
- ujednolicenie przepisów gier
- spotkania sportowe, porozumienia organizacyjne
- rozgrywki, zawody międzyklubowe
- osiągnięcie przez sport poziomu międzynarodowego
- potrzeby działaczy międzynarodowych
Odpowiednich ram organizacyjnych oraz połączenia tego wszystkiego dokonał Coubertin. Nawiązał również do przerwanej, ale wciąż żywej tradycji igrzysk olimpijskich w starożytności.
Coubertin (1863-1937)
- pochodzi z arystokratycznej rodziny
- studiował archeologie
- interesował się wychowaniem młodzieży
- wraz z komitetem walczył o uznanie ćwiczeń fizycznych w programie wychowania
- według niego sport stanowi znakomity środek kształcenia wytrwałości opanowania i rzetelności
- w listopadzie 1892r oficjalnie wygłosił ideę wskrzeszenia igrzysk olimpijskich
W 1894 został zwołany międzynarodowy kongres paryski
- przedyskutowanie zagadnienia amatorstwa w sporcie ( wyeliminowanie)
- odnowienie igrzysk olimpijskich (uchwalono)
- powstał międzynarodowy komitet olimpijski
Pierwsze igrzyska - Ateny 1896
- trudności w zapewnieniu szerokiej reprezentacji świata sportowego
- współczesne igrzyska niewiele przypominały dawne igrzyska względem konkurencji i liczby zawodników
- konkurencje: biegi 100m, 400m, 800m, 1500m, bieg maratoński, bieg przez plotki, skok w wzwyż, w dal, trójskok, o tyczce, rzut dyskiem i kula, dźwiganie ciężarów, szermierka, pływanie: 100m, 500m, 1200m stylem dowolnym, tenis, kolarstwo: 2000m i 10000m
- uczestnicy 200 zawodników z 13 państw
- pierwsze zwycięstwa odniósł James Connol USA - trójskok
5. Paryż 1900
- Uczestnicy zwiększyła się ich liczba z 20 państw
- przeciętne wyniki były lepsze niż na pierwszych igrzyskach
- w punktacji ogólnej zwyciężyła Francja
1904 Saint Louis
- zawodnicy tylko z 11 państw (ze względu na odległość), większość to amerykanie
- znaczny postęp wyników, najlepsi amerykanie
Londyn 1908
- uczestnicy 2666 z 22 państw
- wzrost liczby konkurencji(piłka nożna, gimnastyka, rugby, piłka wodna, zapasy, boks, wioślarstwo i łyżwiarstwo)
Sztokholm 1912
- zawodnicy 4742 z 27 państw
- pierwszy raz startowali Polacy(w barwach innych narodów)
- po raz pierwszy odbyły się konkursy sztuki(architektura, malarstwo, rzeźba, literatura, muzyka)
Polski Komitet Olimpijski został powołany do życia na zjeździe założycielskim, który odbył się 12 października 1919 w Krakowie. Do 1924 nosił nazwę Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich. Prezesem został wybrany książę Stefan Lubomirski. Pierwszym zadaniem Komitetu miało być organizacja startu reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920. Jednak wojna polsko-bolszewicka uniemożliwiła wzięcie przez polskich sportowców udziału w zawodach olimpijskich. Pierwszymi igrzyskami, w których wzięli udział polscy zawodnicy były Igrzyska Olimpijskie w Paryżu w 1924, na których reprezentacja Polski zdobył dwa medale: srebrny w kolarstwie torowym oraz brązowy w jeździectwie. Pierwszy złoty medal zdobyła dla Polski Halina Konopacka w rzucie dyskiem na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928.
Międzynarodowy Komitet Olimpijski (MKOl) (fr. Comité International Olimpique CIO) jest międzynarodową organizacją założoną z inicjatywy barona Pierre de Coubertina 23 czerwca 1894 r. w Paryżu. Kieruje ona ruchem olimpijskim organizując co 2 lata igrzyska olimpijskie (na przemian zimowe i letnie). MKOl jest stowarzyszeniem mającym międzynarodową osobowośc prawną i status organizacji pozarządowej. Stałą siedzibą MKOl jest Lozanna w Szwajcarii. Członkowie MKOl są wybierani przez narodowe komitety olimpijskie, afiliowane przy MKOl. Członkiem MKOl jest się dożywotnio. Członkowie MKOl wybierają ze swojego składu prezydenta. Dotychczasowi prezydenci MKOl:
Członkami MKOl byli także Polacy: