Ratyfikacja

[edytuj]

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj

Ratyfikacja (fr. ratification) - jeden ze sposobów wyrażenia ostatecznej zgody na związanie się umową międzynarodową przez upoważniony do tego organ państwowy. Jest formą najbardziej uroczystą (co różni ją od "zatwierdzenia"), z reguły dokonywaną przez głowę państwa (prezydenta, monarchę). Dowodem dokonania ratyfikacji jest dokument ratyfikacyjny, który składa się u depozytariusza (w przypadku umów wielostronnych) lub wzajemnie wymienia z drugim układającym się państwem (w przypadku umów dwustronnych).

W Polsce ratyfikacja może przebiegać według trzech procedur:

Spis treści [ukryj] 1 "Mała ratyfikacja" 2 "Duża ratyfikacja" 3 Ratyfikacja w trybie art.90 konstytucji 4 Przypisy 5 Zobacz też

"Mała ratyfikacja" [edytuj]

Rząd przedkłada prezydentowi RP wniosek o ratyfikację, wcześniej informując o zamiarze złożenia takiego wniosku Sejm. Nie jest wymagana zgoda parlamentu.

"Duża ratyfikacja" [edytuj]

Prezydent ratyfikuje umowę dopiero po uzyskaniu zgody parlamentu, wyrażonej w ustawie. Art. 89 Konstytucji RP wymaga takiej procedury w pięciu sytuacjach, a mianowicie gdy umowa dotyczy:

• pokoju, sojuszu, układu politycznego lub wojskowego

• nakłada znaczące obciążenie finansowe

• praw, wolności lub obowiązków obywatelskich zapisanych w Konstytucji

• przystąpienia do organizacji międzynarodowej

• spraw uregulowanych w ustawie lub takich, w których Konstytucja wymaga ustawy

Ratyfikacja w trybie art.90 konstytucji [edytuj]

W Polsce, zgodnie z Konstytucją RP, ratyfikacja umów międzynarodowych, przekazujących niektóre kompetencje organów władzy państwowej organom międzynarodowym, zastrzeżona jest dla Prezydenta RP, po uprzedniej zgodzie wyrażonej w formie ustawy podjętej kwalifikowaną większością głosów przez Sejm i Senat lub w wiążącym referendum ogólnokrajowym.

Decyzję o wyborze formy wyrażenia zgody na ratyfikację przez Prezydenta RP umowy międzynarodowej podejmuje Sejm mocą uchwały podjętej bezwzględną większością głosów, w obecności co najmniej połowy konstytucyjnej liczby posłów.

Ustawa wyrażająca zgodę na ratyfikację jest uchwalana przez Sejm większością 2/3 głosów ^[1], w obecności co najmniej połowy konstytucyjnej liczby posłów, oraz przez Senat większością 2/3 głosów ^[2], w obecności co najmniej połowy konstytucyjnej liczby senatorów. Następnie ustawa przekazywana jest Prezydentowi RP do podpisu, który w ciągu 21 dni może ją podpisać, zawetować lub przekazać do Trybunału Konstytucyjnego celem zbadania zgodności z Konstytucją RP samej ustawy lub umowy międzynarodowej.

W wypadku zgody wyrażonej w ustawie, na prezydenta zostanie nałożony obowiązek ratyfikacji z dniem wejścia w życie ustawy, zaś w wypadku referendum obowiązek ten zostanie nałożony z dniem publikacji w Dzienniku Ustaw obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej wyników głosowania referendalnego.

Przypisy

1. ↑ głosy wstrzymujące się nie liczą

2. ↑ głosy wstrzymujące się nie liczą się

---