Szkoła powszechna - na porozbiorowych ziemiach polskich, w Polsce przed II wojną światową i w pierwszych latach po wojnie nazwa szkół najniższego szczebla. Najmniejsze z takich szkół bywały organizowane nawet w pojedynczych izbach lekcyjnych wspólnych dla wszystkich dzieci niezależnie od wieku. Bywały także dwu- i czterooddziałowe szkoły powszechne, natomiast pełny program nauczania realizowano w szkołach 7-klasowych.
Po wojnie w ramach reformy szkolnictwa szkoły powszechne zostały zastąpione szkołami podstawowymi, które w latach 1960-1965 liczyły siedem klas, a w latach 1967-1999 - osiem klas. Współczesnym odpowiednikiem szkół powszechnych są 6-klasowe szkoły podstawowe.
W Polsce Ludowej organizacje takie jak Komitet Centralnego PZPR (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza) pilnie strzegły monopolu oświatowego, szczególnie zaciekle tępiły marzenia o szkolnictwie prywatnym. Tolerowano jedynie nieliczne szkoły wyznaniowe (katolickie), poddając je zresztą drobiazgowej kontroli.