Lucjan Turos dokonał następującego podziału w obszarze andragogiki, wyróżniając w obrębie andragogiki ogólnej (dyscyplina podstawowa) następujące działy:

historię oświaty dorosłych i myśli andragogicznej, dydaktykę dorosłych,teorię wychowania dorosłych, andragogiki szczegółowe,subdyscypliny (rys. 1).

Wyodrębnione przez autora tej specyfikacji elementy wymagają choć krótkiego omówienia.

Andragogika ogólna - wynik andragogik szczegółowych - zajmuje się uniwersalnymi prawidłowościami procesu nauczania i wychowania, samokształcenia, samowychowania, doskonalenia i samodoskonalenia ludzi dorosłych i na tej podstawie formułuje prawa rządzące tymi procesami.

Swoją wiedzę czerpie z badań prowadzonych przez historyków i socjologów wychowania dorosłych oraz psychologów społecznych. Wyjaśnia jaki związek z wychowaniem i samowychowaniem, uczeniem i samokształceniem dorosłych mają prawidłowości ludzkiego zachowania wykryte przez socjologów, psychologów, fizjologów i ekonomistów, historyków i antropologów.

Historia oświaty dorosłych i myśli andragogicznej jest jedną z ważniejszych subdycsyplin andragogicznych. Swym zakresem obejmuje dziedzinę kształtowania osobowości dorosłych za pomocą wychowania i samowychowania.

Jej zadaniem jest ukazanie genealogii współczesnych koncepcji i idei wychowania i kształcenia dorosłych, kulturowych i narodowych dziejów oświaty i wychowania dorosłych, ideałów wychowawczych realizowanych przez różne instytucje w różnych warunkach i realiach historycznych.

Subdyscyplina ta ukazuje również społeczno-ekonomiczne, kulturowe i cywilizacyjne uwarunkowania mające wpływ na losy oświaty dorosłych, instytucji, programów i efektów ich działania.

Dydaktyka dorosłych to teoria nauczania, kształcenia i samokształcenia dorosłych. W jej obrębie prowadzone są badania w zakresie kształcenia ogólnego i zawodowego, samokształcenia i rozpowszechniania wiedzy.

Systemy dydaktyczne, teorie doboru treści i metod kształcenia, system kształcenia zawodowego, a w tym praca i zawód jako główne kategorie, proces doskonalenia zawodowego to główny przedmiot badań tej subdyscypliny andragogicznej.

Teoria wychowania dorosłych uogólnia i systematyzuje wyniki badań andragogik szczegółowych oraz twierdzenia wyprowadzone z dorobku naukowego nauk takich jak: filozofia, historia, socjologia wychowania, psychologia człowieka dorosłego.

Przedmiotem badań tej subdyscypliny jest wychowanie dorosłych, jego cele, uwarunkowania, przebieg, dynamika i wyniki. Spełnia też trzy podstawowe funkcje:

- diagnostyczną - dostarcza diagnoz dotyczących potrzeb i możliwości wychowania dorosłych,

- organizacyjną - określa warunki w jakich mają być organizowane i realizowane działania wychowawcze aby ich skutki były najbardziej optymalne,

- wyjaśniającą - procesy rozwoju i kształcenia osobowości człowieka dorosłego, mechanizmy ról społecznych i zjawiska zachowań ludzkich.

---