Względna masa cząsteczkowa(Mr)-liczba niemianowana, która wskazuje ile razy masa cząsteczki związku chemicznego jest większa od atomowej jednostki masy (1 dalton); 1/12 masy izotopu 12C

Mr(KCl)= 74,555 (Mk+MCl)

Względna masa atomowa(Hr)- liczba niemianowana, która wskazuje ile razy masa danego pierwiastka jest większa od atomowej jednostki masa(1 daltona); 1/12 masy izotopu węgla 12C

1,6605 *10-²³g

Mol- 7 jednostka układu SI. Mol odnosi się do atomu cząsteczek, jonów, rodników, wiązań chemicznych, fotonów, cząsteczek elementarnych (p,n,e) Molem określa się ilość substancji(masę) zawierającą tyle atomów itd. Ile atomów znajduję się w 0,012kg 12C =12g. Ponieważ atomowa jednostka masy jest 1.12 masy atomu 12C równą 1,6605*10-24g zatem 12 tych jednostek odpowiada masie jednego atomu to jest 1,992*10-²³g stąd q 12 g 12C znajduje się 6,023*10-²³ atomów to jest liczba Avogadry.

Masa molowa-wyrażona w gramach masa mola danych cząsteczek tj atomów, jonów, cząsteczek ;elementarnych, wolnych rodników, wiązań chem. Fotonów etc. Masa molowa jest liczbowo równa masie atomowej względnej lub względnej masie cząsteczkowej, jednak w odróżnieniu od nich jest liczbą mianowaną[g]

Prawo zachowania masy-suma mas substratów biorących udział w reakcji jest równa sumie mas produktów powstających w wyniku tej reakcji.

Prawo stałości składu-każdy związek chemiczny ma stały , ściśle określony skład jakościowy i ilościowy nie zależnie od miejsca jego występowania ani też sposobu otrzymywania

Prawo stosunków wielokrotnych-jeśli 2 pierwiastki tworzą ze sobą więcej niż jeden związek chemiczny to ilość 1 pierwiastka przypadająca na stałą ilość 2 pierwiastka wyraża się stosunkiem niewielkich liczb całkowitych

Prawo prostych stosunków objętościowych-jeśli dwa pierwiastki reagujące ze sobą są w stanie gazowym to objętość poszczególnych gazów zarówno substratów jak i gazowych produktów mierzone w tej samej temp i ciśnieniu ze wzajemnymi prostymi wielokrotnościami, czyli pozostają do siebie w stosunku niewielkich liczb całkowitych.

Prawo Avogadro-w równych objętościach różnych gazów w tych samach warunkach ciśnienia i temp., znajduję się ta sama liczba cząsteczek.

Objętość molowa- 1 mol dowolnego gazu w warunkach normalnych 1013hPa 0°C-273,15 K zajmuję objętość 0,0224=22,4 dm

Stechiometra- stechio=pierwiastek metria-pomiar

-atomy

-cząsteczki

-mole

-masa molowa

-względna masa atomowa

-względna masa cząsteczkowa

Statyka chemiczna- dział chemii zajmujący się stanem równowagi chemiczną

Prawo działania mas- w stałej temp. W stanie równowagi chem. Stosunek iloczynu stężeń produktów do iloczynu stężeń substratów jest wielkością stałą

K-wyraża szybkość reakcji, gdy stężenie jest jednakowe dla substratów i produktów

Reguła przekory-jeżeli na układ znajdujący się w stanie równowagi chem zadziałamy jakimś czynnikiem zew to układ zachowuje się tak żeby przeciwdziałać zastosowanej zmianie.

Większa wydajność przy mniejszym ciśnieniu.

Wzrost temp sprzyja wydajności reakcji endotermicznej(pochłanianie ciepła)spadek temp sprzyja wydajności reakcji egzotermicznej(wydzielanie ciepła)

R-jest to ilość gramów rozpuszczonych w 100g rozpuszczalnika, którym najczęściej jest woda.

IR-związków trudno rozpuszczalnych jest to iloczyn ze stężeń jonów na które dysocjuje zwiaz trudno rozp w stałej temp w stanie równowagi chem w roztworze nasyconym jest wielkością stałą i charakterystyczną.

IR nie jest rozpuszczalnością, jest wlk charakteryzującą rozpuszczalność związ trudno rozp.

Aby wytrącić osad trudno rozp musi zostac przekroczona wartość jego iloczynu rop (iloczyn ze stężeń jonów tego osadu)

Im związek jest trudniej rozp (posiada mniejszą wartość iloczynu rozpuszczalności) tym łatwiej est wytrącalny, ponieważ do jego wytrącenia znacznie mniej potrzeba związku wytrącającego i odwrotnie.

Czynniki wpływające do rozp. Osadów trudno rozpuszczalnych:

-dodatek jonów wspólnych: powoduje osadzenie się tych jonów na cząst istniejącego osadu przez co kolejne ilości jonów wychwytywane są w roztworze tworząc możliwe całkowite wytrącenie się osadu trudno rozp; jon wspólny sprzyja wytrąceniu ilościowemu osadu trudno rozp

-dodatek jonów obcych: powoduje zmniejszenie współczynnika aktywności a więc aby wartość IR związ trudno rozp była stałą musi wzrosnąć stężenie jonów w roztworze; stężenie tych jonów wzrasta po rozpuszczeniu się dodatkowych ilości osadu trudno rozpuszczalnego(zjawisko niekorzystne)

-pH : dodatek jonów wodorowych powoduje w reakcji z anionem słabego kwasu powstanie słaba zdysocjowana cząs tego kwasu; ubywa anionów w r-rze; przybywa kationów co w efekcie prowadzi do zwiększenia rozp osadu trudno rozp

-wpływ wody

-wpływ temp

Podział kationów na grupy FRENIUSA

I Ag+ Hg²+ Pb²+ HCl

II A: Hg²+ Bi³+ Cu²+ Cd²+

B: As³/5+ Sb³/5+ Sn³/5+ H2S [H+]

III Ni+2 Co2+ Fe2/3+ Zn2+ Mn2+ Cr2 +Al3+ H2S [OH-]

IV Ca 2+ Sr2+ Ba2+ (NH4)cCO3

V Mg2+ K+ Na+ NH4+ brak czynnika grupowego

28. - 10-72

Dodając jony H+ do środowiska reakcji musi ubyć jonów HS-, równowaga reakcji przesunie się z prawej strony na lewą, jonów S2- ubywa, ale bd ich na tyle dużo, że wystarczy do przekroczenia tak małych IR siarczków II gr kationów, że one się wytrącają.

15. - 10-27

Po dodaniu do środowiska reakcji jonów OH- powstaje słabo zdysocjowana cząst wody, ubywa jonów H+ zwiększa się stężenie jonów S2-, powstaje ich na tyle dużo, że wystarczy do przekroczenia znacznie zwiększonych wartości IR siarczków i OH gr III kationów i te trudno rozp wytrącają się

Roztwór-ukł jednofazowy, wieloskładnikowy, którego skład chem nie podlega prawom stosunków stałych ani wielokrotnych i może się zmieniać w określonym przedziale w sposób ciągły.

Stęż r-ru jest to ilościowe przedstawienie składu r-ru

Sposoby wyrażenia stężeń:

Ułamek wagowy

Ułamek molowy

Ułamek objętościowy

Stężenie molowe określa lp moli składnika B rozpuszczoną w 1dm3 r-ru

S.molalne określa lp moli składnika B rozpuszczoną w 1kg rozpuszczalnika

S.normalne określa lp moli walencyjnych składnika B rozpuszczoną w 1dm3 r-ru

Mol walencyjny kwasu obliczmy dzieląc m. Molową przez ilość atm. Wodoru w cząst kwasu

Mol walencyjny zasad obliczmy dzieląc m.molową zasady przez ilość gr wodorotlenowych we wzorze chem

II II soli obliczmy dzieląc m.molową soli przez iloczyn ładunku metalu razy ilość atm metalu w tym związku

II II sub redox obliczmy dzieląc m.molową sub redox przez ilość elektronów biorących udział w reakcji

Stężenie procentowe-wyraża się lp jednostek masy objętości lub ilości sub przypadająca na 100 odpowiednich jednostek mieszaniny np w 100g r-ru

Czynniki wpływające na r-cje:

Stężenie(im stężenie wyższe tym szybsza reakcja)

Temp

Wpływ charakteru sub reagujących(rwakcje jonowe zachodzą bardzo szybko A-jest niskie)

A-molowa energia aktywacji, nadwyżka energetyczna jaką muszą uzyskać sub aby powstał aktywny zespół reakcyjny,

Jest to stan przejściowy przed utworzeniem produktów reakcji

K-stosunek stałej szybkości reakcjipodwyższona o 10K do stałej w temp początkowej

Katalizatory-sub lub zespół substancji, których obecność przyspiesza lub opóźnia reakcji, a które po skończeniu pozostają niezmienne. Powoduje obiżenie molowej energii aktywacji.

Inhibitor-opóźnia reakcje

Kontakt-katalizator znajdujący się w stanie stałym skupienia, przyspiesza reakcje w środowisku gazowym i ciekłym.

Autokatalizatory-katalistyczne działanie sub i prod reakcji (przyspieszają lub opóźniają reakcję)

HCl - kwas solny (wodny roztwór chlorowodoru)
H₂SO₄ - kwas siarkowy(VI)
H₂SO₃ - kwas siarkawy(IV)
HNO₃ - kwas azotowy(V)
HNO₂ - kwas azotawy(III)
H₃PO₄ - kwas ortofosforowy
H₂CO₃ - kwas węglowy
H₂SiO₃ - kwas krzemowy

Itd.

Analiza objętościowa-metoda ilościowa:

W analizie objętościowej zawartość oznaczonego składnika określamy na podstawie reakcji stechiometrycznej tegoż składnika z roztworem o ściśle określonym stężeniu tzw. Roztworem mianowanym

Roztwór mianowany jest to r-r którego stężenie znamy

Miano empiryczne-określa ilości wagowej składnika oznaczonego, odpowiada 1cm3 r-ru mianowanego, lub wyraża się lp gramów substancji oznaczonej w 1cm3 r-ru

Cechy substancji podstawowych :

-sub stała, dobrze rozpuszczalna, nie hugroskopijna

-sub czysta zanieczyszczenie nie może przekroczyć0.01-0.02%

-reakcja chem między sub podst a r-rem powinna mieć przebieg czysto stechiometryczny

-powinna posiadać możliwe dużą masą cząsteczkową(mały błąd)

Reakcje w analizie objętościowej powinny spełniać:

-rekacja musi zachodzić b. Szybko(między r-rem mianowanym a sub. oznaczoną)

-r-r mianowany nie powinien wchodzić w reakcję z innymi sub obcymi w r-rze

-reakacja musi posiadać przebieg stechiometryczny

-musi istnieć wskaźnik pozwalający zaobserwować koniec miareczkowania

Rodzaje metod analizy obj:

Alkacymetryczna-oparta na reakcjach zobojętniania kwasu zasadom lub zasady kwasem

Acydymetryczna-mianowanym roztworem jest r-r kwasu a oznaczonym zasada

Alkaimetryczna- mianowanym roztworem jest roztwór zasady a oznaczony kwasu

Reduktometria-mianowanym roztworem jest reduktor oznaczonym utleniacz

Oksydymetria-mianowanym roztworem jest utleniacz a oznaczonym reduktor

Metody komplesometryczne-w pkt równoważnikowym miareczkowania powstaje związek kompleksowy

Wskaźnik alkacymetrycze: jest to słaby kwas lub zasada ograniczona, która posiada inna barwę jonów, a inną f.niezdysocjowanej

PK jest to takie pH przy którym stężenie formy jonów wskaźnika jest równe stężeniu f niezdysocjowanej a wskaźnik przyjmuje barwę pośrednią, pomiędzy barwą obydwu form.

E-potencjał układu redoks jt to potencjał jaki wykazuje układ składający się z tego samego pierwiastka na 2 różnych stopniach utleniania i w roztworze tym zanurzona jest platynowa elektroda, potencjał jaki wykaże elektroda platynowa względem tego r-ru jest potencjał układu redkos

Eº-potencjał normalny układu redoks jt potencjał układu w którym występuję postać utleniona i zredukowana tego samego pierwiastka, stężenie obydwu form są jednakowe w r-rze tym zanurzona jest elektroda platynowa, a potencjał wyznaczony jest względem potencjału normalnej elekt wodorowej której potencjał przyjęty jest za zero.

Te, które występują przed H, są b aktywne chem wchodzą w reakcje z kwasami wypierają wodór z kwasów.

Pierwiastki za H+(po prawej stronie) wartości potencjałów nie wypierają wodoru z kwasów, roztwarzają się one w kwasach a właściwościach utleniających np. k. Azotowy wyjątek stanowią złoto i platyna, które roztwarzają się tylko w wodzie królewskiej(najsilniejszy r-r utleniający, mieszanina kwasu stężonego azotowego z solnego)

Pierwiastki przed H+ nie występują w przyrodzie w stanie rodzimym.

Dysocjacja elektrolityczna- rozpad cząsteczki na jony pod wpływem rozpuszczalnika, którym najczęściej jest woda.

Bufory-otrzymujemy stałe pH podczas rozcieńczania roztworu lub dodawanie niewielkiej ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady.

Składniki roztworów buforowych

Bufor o charakterze kwasu składa się z roztworu słabego kwasu + sól tego kwasu z mocną zasadą

Bofor zasadowy składa się z r-ru słabej zasady + sól tej zasady z mocnym kwasem.

Hydroliza jest to reakcja chemiczna między jonami rozp soli a jonów H+ i wodorotlenowych pochodzącymi z dysocjacji wody

Hydroliza jest p.odwrotnym do reakcji zobojętniani produktem hydrolizy jest kwas i zasada

-sól mocnego kwasu słabej zasady

-sól słabego kwasu mocnej zasady

-sól mocnego kwasu mocnej zasady

m- magnetyczna liczba kwantowa wartość określa -l do +l niewielkie zmiany energetyczne między elek o tych samych wartościach liczb kwantowych n i l oraz wzajemne ustawienie się orbitali w przestrzeni pod wpływem pola magnetycznego(zachowanie się lek w polu magnetycznym)

s-lp spinowa określająca obrót elek dookoła własnej osi lp kwantowa s przyjmuje wartości s+1/2 , s-1/2

Zakaz Pauliego:

W danym atomie nie mogą znaleźć się 2 ele o wszystkich identycznych lp kwantowych, musza różnić się przynajmniej spinem

WNIOSKI:

1. Wszystkie elektrony o tej samej gł lp n należą do tej samej powłoki elektronowej(poziomu elek)

2. W ramach powłoki o danej lp kwantowej n wszystkie elektrony o tej samej lp pobocznej l należą do tej samej powłoki elek pod poziomu s,p,d,f

3. Elektrony o tych samych 3lp kwantowych n,l,m należą do tego samego orbitalu atomowego; przy czym w 1 orbitalu mogą znajdować się max 2 elektrony różniące się spinem

Reguła Hunda

-lp nie sparowanych elek danej pod powłoce powinna być możliwie największa(układ energ trwalszy)

-pary elek tworzą się dopiero po zapełnieniu wszystkich poziomów orbitalnych danej pod powłoki przez ele nie sparowane

-elek nie sparowane w poziomach orbitalnych danej powłoki mają jednakową orientację spinu

Hybrydyzacja-krzyżowanie mieszanie, nakładanie się orbitali o różnym stanie energetycznym przez co tworzy się struktura atomu o równo cennych pod względem energetycznym wiązaniach.

---