6. Trudności w nauce czytania.
Nauka czytania i pisania jest czynnością długotrwałą, przy tym skomplikowaną i wymagającą pełnej mobilizacji sił dziecka i dużego zaangażowania w pracę. Mimo dużego dorobku w zakresie doskonalenia metod nauki czytania i pisania obserwuje się ciągle dość znaczną liczbę dzieci, u których proces opanowania tych podstawowych umiejętności przebiega w sposób zwolniony i związany jest z różnorodnymi trudnościami.
Z trudnościami tymi dzieci nie potrafią się uporać bez dodatkowej pomocy nauczyciela, a i z pomocą nauczyciela przezwyciężenie niepowodzeń nie dokonuje się ani szybko, ani łatwo.
Trudności w nauce czytania i pisania dotyczą dokonywania analizy i syntezy w ogólnym tych terminów znaczeniu, przejścia od pisma do druku, a w przypadku pojawienia się obu form pisma różnicowania tych form i kojarzenia ich z tym samym dźwiękiem, także w ogóle kojarzenia dźwięków z ich odpowiednikami w znakach literowych, pamiętania nazw dźwięków reprezentowanych przez poszczególne litery. Ponadto wielu dzieciom sprawia trudność osiągnięcie odpowiedniego tempa czytania, szybkie i prawidłowe zrozumienie treści, a także czytanie głośne z odpowiednią dykcją.
Różne dzieci mają różnego rodzaju trudności, o rozmaitym stopniu ich nasilenia i zasięgu, czasem są to trudności jednego lub paru wymienionych wyżej rodzajów, niekiedy ujawniają się we wszystkich zakresach. Uwarunkowane to jest różnorodnymi okolicznościami, trudności w czytaniu i pisaniu mogą wynikać z różnych przyczyn i powstają na różnym podłożu. Przyczyny tych niepowodzeń stały się ważnym problemem, który podejmowany był przez wielu pedagogów tj : J. Malendowicz, A. Maćkowiaka, J. Zborowskiego.
Do najważniejszych przyczyn powodujących trudności w nauce czytania, zdaniem tych pedagogów, należą :
I. Tarkowska : Przyczyny trudności w nauce czytania i pisania uczniów klas pierwszych. „Życie Szkoły” nr 12
1985, s. 624 - 630
Por. J. Malendowicz : O trudnej sztuce czytania i pisania. Warszawa. Wyd. „Nasza Księgarnia”. 1978
Tamże, s. 118
1
58