PEDAGOGIKA TURYSTYKI

dyscyplina naukowa, tworzy teoretyczne i praktyczne podstawy do przygotowania młodych turystów do wartościowego uprawiania turystyki traktowanej m.in. jako czynnik sprzyjający autokreacji

Pedagogika turystyki :

1. Bada cele treści metody oraz formy przygotowania dzieci i młodzieży do uczestnictwa w turystyce.

2. Ustala cele wychowania turystycznego- są to przedewszystkim cele dydaktyczne

Istnieje związek celów z założeniami pedagogiki turystyki i koncepcja ruchu turystycznego

W wychowaniu turystycznym brane są pod uwage następujące czynniki:

• Wiek dzieci

• Umiejętność przystosowania się do wymogów życia turystycznego

• Ich potrzeby psycho-fizyczne

• Odporność na sytuacje trudne

• Umiejętność pokonywania przeszkód

Efektywność wychowania przez turystykę zależy od

• Racjonalności, realności i atrakcyjności celów edukacyjnych

• Pedagogicznego przygotowania kadry

• Składu grupy turystycznej

• Doboru metod, form i technik wychowania

W procesie należy łączyć aspiracje indywidualne z grupowymi

3. Pedagogika turystyki bada programy, zasady i metody przygotowania przewodników i organizatorów dziecięcej i młodzieżowej turystyki

Programy powinny być tworzone tak aby dawały one max satysfakcji, korzyści i bodźców rozwojowych oraz przeżyć.

Nauczanie optymalizowania wyboru dziedzin, form i rodzajów turystyki .

Zasadność i racjonalność doboru treści treści turystycznych, które mogę być czymś kształtującym świadomość intelektualną , podstawy moralne i światopogląd. Należy odpowiednio dobierać obiekty turystyczne. Kontakt z nimi ma służyć realizacji wielu potrzeb psycho-fizycznych i poznawczych, emocjonalnych, moralnych i estetycznych. Pedagogika turystyki zajmuje się analiza możliwości włączenia doświadczenia turystycznego do szeroko rozumianego samokształcenia, samopoznania . wyjazdy turystyczne skłaniają młodych ludzi do refleksji i autoweryfikacji, porównują się na tle innych, dostrzegają swoje wady i zalety.

4. Kształtuje poczucie odpowiedzialności za życie, zdrowie i bezpieczeństwo młodzieży

• Analiza osobowości przewodników i kierowników wycieczek

• Kształtowanie u nich postaw odpowiedzialności

• Analiza konkretnych dramatycznych doświadczeń czy sytuacji awaryjnych

5. Bada czynniki warunkujące przygotowanie kierowniczych kadr w turystyce, utrzymywanie w grupie świadomej dyscypliny, ładu moralnego, koleżeństwa i współodpowiedzialności

Świadoma i mądra dyscyplina ze strony organizatorów zapewni

• Realizacje programu

• Dyscyplinę

• Miłą atmosferę

Ważne jest świadome przestrzeganie norm, reguł współżycia i współdziałania.

Zasady współżycia, porozumienia i zespolenia w grupie

• Rezygnacja z wybujałej indywidualności i egoizmu

• Nauka zasad współżycia społecznego