Każda dyscyplina naukowa opisując badane zjawiska posługuje się własną terminologią.
Warunki jakie musi spełnić:
Ściśle, jasno, konsekwentnie sformułowane pojęcia
Możliwość przełożenia terminów na język innych pokrewnych nauk
Podstawowe pojęcia: „wychowanie do rekreacji i turystyki”, „socjalizacja - wychowanie ukierunkowane do rekreacji i turystyki”, „samowychowanie do rekreacji i turystyki”
SOCJALIZACJA - ogół wpływów środowiska społecznego (zamierzonych i okazjonalnych) na jednostkę i jej stosunek do rekreacji i turystyki, w wyniku których nabywa ona zdolność do aktywnego uczestnictwa w różnych formach rekreacji i turystyki.
WYCHOWANIE DO REKREACJI I TURYSTYKI - wszelkie zamierzone, celowe działania w formie interakcji społecznych mające na celu wywołanie w osobowości człowieka trwałych pożądanych potrzeb dotyczących uczestnictwa w rekreacji i turystyce.
Świadome organizowanie przez wychowawcę interakcji mających na celu ukształtowanie pozytywnej do rekreacji i turystyki osobowości wychowanka
Obowiązek wychowania spoczywa na rodzinie, szkole, organizacjach społecznych i środkach masowego przekazu.
Rodzina - jak na razie obserwujemy dużą rozbieżność między zakładaną a realizowaną funkcją rodziny w wychowaniu do rekreacji i turystyki; przeciętna rodzina nie daje najlepszych wzorów i nawyków
Szkoła - dysponuje programem z obowiązkowym systemem wychowania fizycznego, przeszkoloną kadrą, wyposażeniem technicznym;
Środki masowego przekazu - przybiera formę reklamy, marketingu, serwisu informacyjnego; sprowadza się do rozbudzenia zainteresowania rekreacją i turystyką oraz podtrzymywania ich przez stosowanie środków instruktażowo-poradniczych; działają na sferę emocjonalną;
Organizacje społeczne - organizacje i placówki działające na rzecz upowszechnienia kultury fizycznej i turystyki; wychodzą naprzeciw kształtowaniu się postaw prozdrowotnych, uczą umiejętności w zakresie „sportów całego życia”, wdrażają do treningu zdrowotnego;
Proces wychowania we wczesnych fazach rozwoju wspomaga proces socjalizacji
SAMOWYCHOWANIE DO REKREACJI I TURYSTYKI - samodzielne podejmowanie przez jednostkę działalności rekreacyjnej bądź turystycznej.
Występuje, gdy jednostka sama zainteresuje się jakąś formą rekreacji lub turystyki, inicjuje czynności o charakterze wychowawczym i poznawczo-prakseologicznym.
Jednostka sama określa sobie cele, ustala zadania, dokonuje wyboru metod postępowania oraz poddaje je własnej wewnętrznej kontroli i ocenie.
Samowychowanie jest zawsze następstwem wcześniejszych wpływów zewnętrznych -ma charakter wtórny.
FUNKCJE WYCHOWAWCZE CZASU WOLNEGO
Czas wolny może być różnie wykorzystywany - pozytywnie lub negatywnie.
Aby uniknąć negatywnych skutków nadmiaru czasu wolnego należy się odpowiednio przygotować do właściwego korzystania z tego czasu.
Ważne jest wychowanie, które upowszechniając wartościowe wzorce rozbudza zainteresowania i potrzeby, kształtuje postawy, utrwala nawyki rekreacyjne oraz świadomy stosunek do własnej psychiki i organizmu oraz ich potrzeb.
Funkcja wychowawcza czasu wolnego - ciągłe, ustawiczne przygotowanie człowieka do aktywnego, samodzielnego i racjonalnego wypełnienia czasu wolnego różnorodną działalnością rekreacyjną aprobowaną społecznie, dającą wypoczynek, kulturalną rozrywkę oraz rozwijającą jego osobowość (N. Nawrocka)
To także popularyzowanie wzorów, tworzenie różnorakich modeli organizowania czasu wolnego, kształtowanie nawyków, przyzwyczajeń, postaw wobec rekreacji i turystyki.