Scenariusz zajęć hospitowanych w grupie dzieci 6 - letnich „Stokrotki”

Data: 13.12.2010r.

Grupa: „Stokrotki” - sześciolatki

Prowadząca: Justyna Szymkiewicz - Waksmańska

Temat: „Tyle śniegu napadało” - zabawy badawcze.

Cele ogólne:

- wykorzystanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości przyrodniczej poprzez obserwowanie, eksperymentowanie, odkrywanie;

- określanie pogody i zjawisk atmosferycznych dla zimy: np. śnieg;

- poznawanie właściwości śniegu w trakcie zabawy;

- rozumienie skutków braku lub nadmiaru pokrywy śnieżnej dla świata roślin, zwierząt i człowieka;

Cele operacyjne:

- potrafi wykonać proste doświadczenia;

- kształci umiejętność wnioskowania i uogólniania;

- wymienia elementy pogody charakterystyczne dla zimy: temperatura, opady, wiatr;

- wymienia właściwości fizyczne śniegu tj. zimny; suchy- mokry; twardy- miękki; czysty-brudny- w oparciu o własne eksperymentowanie;

- przestrzega przyjętych umów zachowania podczas zabaw na śniegu;

- uczy się tropienia przez rozpoznawanie śladów zostawionych na śniegu.

Metody:

- zabawy badawcze;

- zabawy tropiące;

- eksperyment.

Formy pracy: zespołowa i indywidualna.

Środki dydaktyczne: lupy, pojemniki na wodę, farby, woda, słoik, plastikowy kubek po jogurcie.

Przebieg zajęć:

1. Rozmowa na temat aktualnej pory roku.

Dzieci wymieniają charakterystyczne cechy zimy: mroźno, śnieżnie, zimno, wietrznie, oszronione drzewa, itp.

2. Zagadka - dzieci rozwiązują zagadkę tematyczną.

„Co to za gwiazdeczki,

pewnie odgadniecie: śnieg

tańczą z wiatrem wesoło

podczas zimy na świecie?”

3. „Skąd się bierze śnieg?” - rozmowa z dziećmi.

Dzieci próbują wyjaśnić pochodzenie śniegu, dzielą się swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami. Nauczycielka zbiera wszystkie informacje i opowiada w jaki sposób powstaje śnieg.

Śnieg pada z szarych, ciężkich chmur. Chmury śniegowe utworzone są z kryształków lodu. Kryształki te powstają z pary wodnej gdy ta zetknie się z zimnym powietrzem.

4. Zabawy badawcze na śniegu:

• „JAKIE KSZTAŁTY MAJĄ PŁATKI ŚNIEGU”

- dzieci chwytają na ciemne rękawiczki płatki śniegowe, oglądają je za pomocą lupy, podejmują próbę przeliczenia ramion gwiazdek śniegowych.

Śnieg pada płatkami, które w cieple przemieniają się w wodę.

Śnieg składa się z wielu drobniutkich gwiazdek, z których każda jest inna. Wśród ogromnej ilości płatków śniegu trudno znaleźć dwa takie same. Wszystkie gwiazdki śniegowe łączy jedna rzecz - wszystkie mają sześć ramion.

• „CZY Z KAŻDEGO ŚNIEGU MOŻNA ULEPIĆ BAŁWANA?”- zabawa badawcza przeprowadzana dwa razy.

1. Kiedy na dworze nie jest zbyt zimno (niewiele poniżej 0^oC)

2. Kiedy na dworze jest bardzo mroźno.

-dzieci lepią śnieżki, kule śniegowe przy niebyt dużym mrozie, a następnie ponawiają próbę w mroźny dzień;

- próbują zdmuchnąć z rękawiczki śnieg mokry i suchy;

Śnieg mokry pada wtedy, kiedy nie jest zbyt zimno; moczy ubranie, z trudem daje się strząsnąć, łatwo formować go w kulki.

Śnieg „puchowy” pada wtedy, kiedy jest bardzo zimno; jest suchy, nie można go lepić, przenoszony jest z miejsca na miejsce przez wiatr, tworzy zaspy, łatwo daje się zdmuchnąć. Bałwana z niego nie ulepisz.

• „KIEDY ŚNIEG SKRZYPI POD NOGAMI?”

- zabawa tropiąca ( przy dużym mrozie).

-dzieci spacerują po śniegu nasłuchując dźwięki wydawane przy każdym kroku.

-dzieci wydeptują na śniegu ścieżki, pokonują wykonaną trasę po śladach (tropią kolegów).

Śnieg skrzypi pod nogami tylko w czasie dużego mrozu. Ten dźwięk powstaje w wyniku łamania się kryształków śniegu pod butami.

• „KOLOROWY ŚNIEG” - barwienie śniegu farbą plakatową rozrobioną w wodzie.

- dzieci barwią bałwana lub tworzą kolorowe „malunki” na śniegu

(wykorzystują do tego rozwodnione farby plakatowe).

Śnieg tak jak wodę można zabarwić.

• „CZY ŚNIEG JEST CZYSTY?”- eksperymentowanie

- dzieci wysłuchują opowiadania H. Zdzitowieckiej

- dzieci umieszczają słoik wypełniony śniegiem pod ciepłym kaloryferem

- po pewnym czasie sprawdzają zawartość słoika.

Śnieg roztopił się, w słoiku pojawiła się brudna woda. Choć śnieg wydaje się czysty, znajduje się w nim dużo brudu- nie wolno jeść śniegu.

• „ZIMOWE ZABAWY ŚNIEGIEM I NA ŚNIEGU”

1. „ŚNIEŻKOWE SZALEŃSTWO”- zabawa rzutna

- dzieci rzucają się śnieżkami.

Im dłużej ugniatamy śnieżki, tym stają się one twardsze, zbite (pod wpływem ciepła rąk). Nie wolno takimi śnieżkami rzucać w innych.

2. „LEPIMY BAŁWANA”

-dzieci toczą śniegowe kule różnej wielkości, łączą je po trzy, ozdabiają.

1

---