Poznań, dnia 03.07.2013 r.

ZATWIERDZAM

dowódca 2 kompanii szkolnej

wz por. Bartłomiej ŁOBODZIEC

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Działanie żołnierza po wykryciu bazy przez przeciwnika

II. CEL:

Uczyć :

- działanie na wypadku wykrycia bazy przez przeciwnika.

III. CZAS: … min.

IV. MIEJSCE: Las Okrągły

V. LITERATURA:

• „Regulamin działań Wojsk Lądowych.” -. DWLąd. Wewn. 115/2008;

• „ Regulamin działań taktycznych wojsk zmechanizowanych i pancernych

( pluton - batalion - kompania).” - . DWLąd. Wew. 134/09

• „Działanie żołnierza na polu walki - podręcznik.” -Poznań 1996. WSO SC. wewn.14/96;

• „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych ( pluton , drużyna)” - . DWLąd. 26/2000.(rozdz.3).

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• ISOPS (MP-4,OP-1) na stan;

• chorągiewki sygnalizacyjne … kpl.;

• lornetka … szt.;

• odrzutniki do strzelania amunicją ślepą wg potrzeb;

• ubiór słuchaczy polowy.

• farbki maskujące wg potrzeb.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

• Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

• Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

• Nie podnosić i nie dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć.

• Nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

• Każdorazowo meldować o wszystkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach sprzętu

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Działania żołnierza po wykryciu bazy przez przeciwnika.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu nauczyć was praktycznego działania żołnierzy na wypadek wykrycia bazy przez przeciwnika.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - Tło taktyczne według faktycznego zagrożenia w dniu szkolenia. Omawiam podstawowe obowiązki osób funkcyjnych w rejonie wyjściowym oraz jakie czynności są przez nich realizowane, Przygotowanie żołnierza do walki wykonuje się według akronimu UBAMOŁEZ. U- ubezpieczenie; B- broń; A- amunicja; M- maskowanie; O- oporządzenie; Ł- łączność; E- ekwipunek dodatkowy; Z- zadanie.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność - nie dotyczy.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - pokazuję prawidłowo wykonane wycofanie	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Pokaz z objaśnieniem - wykorzystuję wcześniej przygotowanych żołnierzy którzy wykonali wycofanie sam zaś występuję w roli dowódcy drużyny i narratora, obserwuję działanie zwracając uwagę na żołnierzy po zajęciu rejonu zapasowego Omawiam zagadnienie, zwracając uwagę na niedociągnięcia.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania nakazuję wykonanie wycofania	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

1. Działanie na wypadek wykrycia bazy przez przeciwnika.

OPRACOWAŁ

dowódca drużyny

………………………………

Załącznik nr 1

Działanie na wypadek wykrycia bazy przez przeciwnika

Wycofanie w działaniach opóźniających jest jednym z często spotykanych na polu walki działań. Występuje w różnych warunkach i może być zamierzone i wymuszone.

Wycofanie zamierzone nastąpi wówczas, gdy przeciwnik nie posiada zdecydowanej przewagi, a własne pododdziały w dotychczasowych walkach poniosły niewielkie straty. Ta forma wycofania może być stosowana wtedy, gdy siła i sposób działania nacierającego uniemożliwia mu przejście do zdecydowanego pościgu w ślad za ustępującymi pododdziałami. Poprzedza ją wyjście z walki czołowych pododdziałów. Odbywa się ono pod osłoną wydzielonych sił, które pozostają w zajmowanych punktach oporu lub dokonują niezbędnego manewru. Następnie aktywną walką uniemożliwiają przeciwnikowi wznowienie natarcia. Działalnością ogniową, maskują wykonywany manewr sił głównych. Pododdziały osłony, ściśle z sobą współdziałając wycofują się, prowadząc działania opóźniające wzdłuż wcześniej ustalonych kierunków lub dróg. Po sformowaniu kolumn marszowych sił głównych i ustąpieniu pododdziałów osłony z dotychczas zajmowanych linii, główny ciężar ubezpieczenia maszerujących wojsk od uderzeń przeciwnika przejmuje wcześniej zorganizowane ubezpieczenie tylne. Pododdziały wchodzące w jego skład przygotowują linie i pozycje opóźniania, na których powstrzymują natarcie przeciwnika, wznowione po odejściu pododdziałów osłony.

Opuszczanie przez ubezpieczenie tylne bronionej linii przypominać powinno wychodzenie z walki sił według znanego już rozwiązania. W tym wypadku pododdziały osłony zmuszone będą do aktywnych działań, mających na celu powstrzymywanie znacznie silniejszego przeciwnika i ukrywać ruch sił głównych.

Podczas walki na kolejnych liniach opóźniania i w obszarze między nimi, pododdziały powinny umiejętnie wykorzystywać warunki terenowe, stosując różnorodne formy oddziaływania na przeciwnika. Wszelkimi możliwymi sposobami maskować rzeczywisty charakter swych działań i manewr sił głównych. Realizować uporczywe zatrzymywanie natarcia nieprzyjaciela, stwarzając siłom głównym warunki do przygotowania i realizacji zasadniczych działań na polu walki.

Prowadzenie działań opóźniających podczas wycofania zamierzonego zależne jest od siły nacisku przeciwnika, warunków terenowych i głębokości wycofania. Należy dążyć do tego, aby wycofanie odbywało się możliwie na najmniejszą głębokość i było manewrem gwarantującym odzyskanie czasowo opuszczonego terytorium. Szczególnie w działaniach na terenie kraju, w wypadku wycofania na niewielkie głębokości, działania opóźniające ariergard będą ukierunkowane na długie powstrzymywanie przeciwnika i zadawanie mu maksymalnych strat, a uzyskany czas powinien gwarantować zorganizowanie działań, ostatecznie zatrzymujących nieprzyjaciela.

Podczas prowadzenia wycofywania zamierzonego, w czasie wychodzenia z walki pierwszorzutowych pododdziałów sił głównych w momencie rozpoczynania wycofywania, rola i miejsce drużyny i plutonu sprowadza się do prowadzenia walki w składzie pododdziałów osłony. Gdy zadania ubezpieczania wycofujących się sił przejmie ubezpieczenie tylne, pluton i drużyna będą wykonywać zadania w składzie sił osłonowych lub głównych tego elementu ugrupowania bojowego.

W sytuacji, gdy wycofanie przyjmie charakter wymuszony, rola i miejsce plutonu (drużyny) nie ulegnie zmianie. Wymagane będzie od wszystkich żołnierzy duże zaangażowanie i precyzja realizacji poszczególnych zadań. Będą to zadania niejednokrotnie cząstkowe, ale zależeć od nich będzie wynik końcowy wycofania, podczas którego do bezpośredniej walki z przeciwnikiem angażowane są siły główne.

3

---