Choroby oczu

Zaćma

Zaćma lub katarakta jest chorobą polegającą na zmętnieniu soczewki oka, powodującym upośledzenie wzroku.

Mimo że mamy czasem do czynienia z zaćmą wrodzoną, to najczęściej chorzy przyczyną tej choroby są zaburzenia procesów przemiany materii np. cukrzyca lub po prostu procesu starzenia się - tzw. zaćma starcza. Dziś szczególnie wiele osób cierpi na zaćmę starczą, która w poprzednich pokoleniach występowała znacznie rzadziej. Bierze się to nie stąd, że dawniej żyło się zdrowiej, ale stąd że dziś żyjemy dłużej. Zaś im dłużej żyjemy tym większe prawdopodobieństwo choroby, która jednak dziś jest zupełnie niegroźna i w 100% wyleczalna.

Jaskra

Jaskra lub glaukoma to przewlekłe schorzenie oka, którego istotą jest wzmożone ciśnienie śródgałkowe wskutek okresowego lub trwałego utrudnienia odpływu cieczy wodnej z oka. Wyróżniamy jaskrę pierwotną i jaskrę wtórną. Jaskra pierwotna rozwija się u ludzi po 40 roku życia i objawia się głównie silnymi bólami gałek ocznych, promieniującymi do skroni i szczęk oraz zaburzeniami widzenia. Z kolei jaskra wtórna może być następstwem różnych chorób oka np. zaćmy lub zapalenia tęczówki. Pacjenci cierpiący zarówno na jaskrę, jak i na zaćmy mogą być poddani jednoczesnej operacji zaćmy i jaskry.

Zez

Zez to choroba polegająca na nieprawidłowym ustawieniu obu gałek ocznych lub jednej z nich. Osie widzenia przy patrzeniu w dal nie ustawiają się równolegle, a prze patrzeniu z bliska nie przecinają się w punkcie bliży. Przyczyny tego schorzenia mogą być różne: schorzenia siatkówki, schorzenia nerwu wzrokowego lub zmiany w obrębie mięśni ocznych

Starczowzrocznosc(prezbiopia)

Starczowzroczność
Starczowzroczność to postępujący ubytek zdolności oka do zmiany swojej mocy. Starczowzroczność to proces naturalnego starzenia się oka i dotyczy wszystkich ludzi, niezależnie czy mieli wcześniej wadę wzroku czy nie. Osoby w wieku 40 - 45 lat zaczynają odczuwać trudności z czytaniem, w szczególności małego druku, objawiające się przede wszystkim koniecznością czytania w lepszym oświetleniu i oddalaniem czytanego tekstu od oczu. Objawy początkowej starczowzroczności są bardziej dokuczliwe wieczorem gdy oczy są zmęczone. Ten postępujący proces „starzenia się” oka doprowadza z czasem do braku możliwości czytania bez specjalnie do tego przeznaczonej korekcji. Proces postępowania krótkowzroczności kończy się około 60 roku życia. Starczowzrocznosc można korygować za pomocą okularów dwu-ogniskowych lub progresywnych oraz dwuogniskowych lub progresywnych soczewek kontaktowych. Korygowanie starczowzroczności za pomocą dwuogniskowych soczewek kontaktowych ma bardzo wiele zalet.

Daltonizm

Oko ludzkie przystosowane jest do widzenia barw swiatła o dlugości fali w zakresie od około 400 nm (barwa fioletowa) do około 700 nm (barwa czerwona).
Jedna z wad wzroku jest daltonizm polegający na złym rozpoznawaniu barw. Nazwa wady pochodzi od nazwiska angielskiego fizyka i chemika J.Daltona, który jako pierwszy opisał slepotę na barwy zielona i czerwona. Może być to wada wrodzona lub nabyta. Daltonizm wrodzony jest wada dziedziczna, na która cierpi w różnym stopniu 8% mężczyzn i 0,5% kobiet. Daltonizm nabyty może być wynikiem przejścia choroby siatkówki lub drogi wzrokowej.
Wada ta jest często definiowana jako slepotą na barwę czerwono - zielona. Występuje także slepota na barwę czerwona, rzadziej zielona i bardzo rzadko na fioletowa. W większości przypadków osoby źle rozróżniające barwy od urodzenia nie zdają sobie sprawy z istnienia tej wady, gdyż ostrość wzroku jest zwykle u nich prawidłowa. Całkowita slepota na barwy jest wynikiem niedorozwoju czopków siatkówki i łączy się ze znacznym obniżeniem ostrości wzroku i trudnością przystosowania się do światła.
Wadę te wykrywa się na podstawie specjalistycznych badań przy uzyciu tablic barwnych pseudoizochromatycznych. W razie konieczności wykonania dokładniejszych badań wykorzystuje się przyrząd nazywany anomaloskop. Pacjent badany anomaloskopem ma za zadanie porównanie dwóch barw.
Osoby źle rozrózniające barwy nie mogą wykonywać wielu zawodów wymagających bezbłędnego rozpoznawania barw, np. kierowca, maszynista kolejowy, lotnik, itp.

NIEZBORNOŚĆ, astygmatyzm

Wada wzroku spowodowana niedokładnie kulistą powierzchnią rogówki lub soczewki oka. Następstwo zmian wrodzonych lub nabytych (najczęściej pozapalnych lub pourazowych) powierzchni układu optycznego oka. Niezborność powoduje załamanie promieni świetlnych w różnych płaszczyznach pod różnym kątem, co prowadzi do zaburzeń ostrości widzenia. Niezborność fizjologiczna występuje prawie u każdego człowieka. Niezborność korygują soczewki cylindryczne odpowiednio zorientowane.

KRÓTKOWZROCZNOŚĆ, miopia

Wada wzroku spowodowana wydłużeniem się gałki ocznej w osi przednio-tylnej, co powoduje powstawanie obrazu przed siatkówką zamiast na niej. Obraz przedmiotów oddalonych jest zawsze nieostry. Znaczne wydłużenie gałki ocznej (krótkowzroczność wysoka) prowadzi zwykle do zmian chorobowych w twardówce, naczyniówce i siatkówce oka (wylewy krwi, odwarstwienie siatkówki i in.). Krótkowzroczność korygują okulary z soczewkami wklęsłymi, rozpraszającymi (tzw. szkła minusowe).

NADWZROCZNOŚĆ, dalekowzroczność, hipermetropia

Wada wzroku powstająca wskutek skrócenia przednio-tylnej osi gałki ocznej, co powoduje przesunięcie ogniska skupienia promieni świetlnych poza gałkę oczną. Dalekowidz widzi ostro przedmioty odległe, natomiast widzenie z bliska jest nieostre. Wadę tę wyrównują szkła wypukłe (tzw. plusowe), które skupiają promienie światła na siatkówce. Nadwzroczność jest zwykle chorobą osób w starszym wieku, związaną z zaburzeniami akomodacji oka.

---